Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

10 مي

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لينک به اين صفحه

ايران

جنگ ساوه ميان سلجوقيان

وقوع جنگ ساوه ميان سلطان سنجر سلجوقي و برادرزاده اش سلطان محمود را دهم ماه مي 1119 نوشته اند كه در اين نبرد، نيروهاي سنجر (پادشاه سلجوقي وقت) پيروز شدند. با وجود اين، سنجر سلطان محمود را بخشيد، ولي از اختيارات او كه حاكم مناطقي از ري تا موصل و ازجمله شهر بغداد بود كاست و «بهروز» را كه توسط سلطان محمود سلجوقي از سمت كلانتر بغداد بركنار شده بود به اين مقام بازگردانيد كه نوعي تحقير سلطان محمود تلقي شد ولي واكنش نشان نداد.
قلمرو سلجوقيان (مهاجران ماوراء سيحون به ايرانزمين) به ويژه در زمان سنجر توسط اميرزادگان خودمختار اداره مي شد كه با وجود همزمان بودن دوران آنان با جنگهاي صليبي در آسياي غربي، دائما با هم سر ستيز داشتند و برسر يكديگر مي تاختند و قتل و كشتار به راه مي انداختند.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

جشن و شادي ايرانيان در بيستم ارديبهشت 1307 به خاطر لغو كاپيتولاسيون

بيستم ارديبهشت 1307ايرانيان نخستين سالگرد لغو كاپيتولاسيون را در سراسر كشور جشن گرفتند. كاپيتولاسيون يك ضعف بزرگ ايران در اواخر سلطنت قاجارها بود كه از فرط ضعف نظامي، شعور سياسي و بي خبري از قضاوت تاريخ حاضر شده بودند اجازه دهند كه اتباع قدرت هاي بزرگِ وقت در صورت ارتكاب جرم (حتي سوء قصد نسبت به جان شاه قاجار، مثال: محمدعلي شاه) در سفارتخانه هاي مربوط محاكمه شوند، نه دادگاههاي ايران!.
كاپيتولاسيون به صورتي ديگر در اوايل دهه 1340 به ايران بازگشت ولي تنها نظاميان آمريكايي در ايران را شامل مي شد. دستگاه تبليغات دولت وقت براي هموار ساختن راه تجديد اين نوع كاپيتولاسيون، تا مدتي روزنامه ها را تشويق مي كرد كه تصادفات رانندگي نظاميان آمريكايي در ايران (عمدتا مستشار نظامي) را بزرگ كنند و همين امر باعث توجيه احياء كاپيتولاسيون شد كه با وجود مخالفت هايي که با آن شد، سرانجام به تصويب مجلس رسيد.

دكتر مصدق و املاك پهلوي

19 ارديبهشت1332 دكتر مصدق شاه را وادار كرد كه اداره امور املاك پهلوي را به دولت واگذار كند. اين املاك را رضاشاه تملك كرده بود كه پس از تبعيدش به خارج از کشور، برخی از مالكان قبلي آنها ادعا كرده بودند كه از روي اجبار و یا به مناسبتی املاك خود را به مبلغي کمتر از بهای واقعی به رضاشاه فروخته بودند.
    دولت وقت (پس از شهريور 1320) براي رسيدگي به اين شکايات و در مواردي استرداد املاک، دادگاه ويژه اختصاص داده بود که سالها سرگرم بکار بود.
     پاره اي از مخالفان خاندادن پهلوي گفته بودند که چون رضاشاه در دوران نوجواني و جواني مزه فقر را چشيده بود، نظر به ثروت داشت!.
     پس از براندازي 28 اَمُرداد، آن اقدام دكتر مصدق كان لم يكن اعلام شد.

مشکلات مالی ایران و راه حل آنها از زبان علی امینی ـ انقلاب سفید

علی امینی 19 اردیبهشت 1340 (نهم ماه می 1961) و در سومین روز نخست وزیری اش اعلام کرد که ایران گرفتار تبعیض، فساد اداری، اسراف، سوء استفاده برخی از خواص از قدرت و منزلت برای کسب مال، بی اعتنایی به حرف ها ـ اعتراض ها و پیشنهادهای مردم و دل سوزان وطن، دادن مقام به ناکارآمد ها، نبود قانون و وسیله کنترل قیمت ها و ... است که برای حل مسائل مالی به چاپ اسکناس (افزایش نقدینگی) که تا دیرزمان مسائل متعدد در پی خواهد داشت متوسل نخواهد شد، دادگستری باید بر سرعت عمل خود بیافزاید و تعقیب قضایی و محاکمات مفسدین باید علنی باشد تا تنبّه ایجاد کند، دادگستری به جای آفتابه دزد باید دزدان بزرگ و گردن کلفت ها را مجازات کند. مشکلات مالی مسائل اصلی کشور اند که طبق محاسبات من، اگر جلوی اسراف گرفته شود و حجم ادارات دولتی تا حد مورد نیاز کاهش یابد و امور به افراد کارآمد و وطن دوست سپرده شود آن مشکلات از میان برداشته خواهند شد. هنوز فئودالیسم به شیوه قرون قدیم و وسطا در جامعه ایران نیمه دوم قرن 20 وجود دارد، نیمی از جمعیت کشور (زنان) حق مشارکت در دمکراسی و کسب مقام بر حسب شایستگی خود ندارند، کارگران در سود کارگاهها سهیم نیستند تا انگیزه تولید بیشتر و بهتر داشته باشند. چسبیده ایم به سیاست خارجی ـ سیاست خارجی که برای مردم نان و آب نمی شود.
    امینی نوه مظفرالدین شاه و در آن سال 56 ساله این مطالب را در 5 روز پس از آن، ازجمله در باشگاه معلمان و در برابر انبوه آموزشگران کشور تکرار کرد. وی در اینجا گفت که افزایش پرداختی به کارمندان اگر همراه با کنترل قیمت ها نباشد بی فایده خواهد بود. حالا که سپهبد بختیار از ساواک و سپهبد کیا از رکن دوم ستاد ارتش (اطلاعات ارتش) رفته اند مردم می توانند بیایند و بدون ترس حرف خودرا بزنند و اطلاعاتی را که دارند بدهند. امینی از معلمان که اعتصاب و راهپیمایی های آنان از مرحله اعلام اعتراض تجاوز نکرد و به انقلاب منجر نشد قدردانی کرد و کار آنان را یک «انقلاب سفید» نامید.
    بیستم اردیبهشت پارلمان منحل شد، جبهه ملی پس از 8 سال و در پی تشکیل جلسه سران آن در خانه دکتر صدیقی کار خودرا از سرگرفت و اعلام داشت که بدون تحکیم حس وطن دوستی در ایرانیان، مسائل کشور حل نخواهد شد.
    همان روز ادوارد سابلیه در لو موند نوشت که امینی ایران را به سوی لیبرالیسم پیش خواهد برد زیراکه خواست جان اف کندی است. با کناره گیری جعفر شریف امامی که پیامد اعتصاب معلمان بود، نفوذ انگلستان از ایران رخت بربست ولی دولت لندن که در دربار شاه از نفوذ برخوردار است بیکار نخواهد نشست و برای بازگشت تلاش خواهد کرد ـ حتی اگر این تلاش 20 سال طول بکشد و ....

ممنوع الخروج شدن 140 مقام و شخصیت از ایران در اردیبهشت 1340 و پس از نخست وزيرشدن دکتر علي اميني

در پی اعلام مبارزه با فساد اداری و سوء استفاده گران ـ پس از نخست وزیر شدن علی امینی، 23 اردیبهشت 1340 (13 ماه می 1961) گزارش داده شد که 140 مقام و شخصیت معروف تا پایان رسیدگی، ممنوع الخروج از کشور شده اند. در این گزارش آمده بود که این شمار، تنها مورد سوء ظن هستند و تا متهم نشوند اسامی آنان انتشار نخواهد یافت و تلویحا از مردم خواسته شده بود که اطلاعات خودرا در مورد هرگونه سوء استفاده های جاری و گذشته [پس از 28 امرداد 1328] به دولت، دیوان کیفر و پلیس بدهند، نام آنان افشاء نخواهد شد.
این عمل عینا پس از انقلاب و از 22 بهمن 1357 تکرار شد. با این تفاوت که خارج کنندگان ارز هم بر آنان اضافه شده بود. پس از انقلاب، حتی با انتشار اعلامیه در روزنامه ها، از مردم خواسته می شد که اگر اطلاعی درباره سوء استفاده های فلان مقام (با ذکر نام و انتشار عکس) دارند به فلان مرجع رسیدگی بدهند. اختلاس و سوء استفاده از اموال ملی یک کشور، در سایر کشورها هم قابل تعقیب است.

ايجاد خانه هاي انصاف و شوراهاي داوري در ايران

در اين روز در سال ۱۳۴۴قانون تشكيل خانه هاي انصاف در روستاها و قصبات به منظور رسيدگي به حل اختلافات قضايي روستائيان كشور و رفع نياز آنان از مراجعه به مراكز قضايي در شهرها از تصويب گذشت. متعاقب آن قانون ايجاد شوراهاي داوري براي انجام همين امور در شهرها (اختلافات جزيي مردم كه وقت دادگاهها را مي گرفت) نيز به تصويب رسيد. اين نهادها كه تا حدي مشابه دادگاه هاي مردمي (خلق) در شوروي و چين ـ البته با اختياراتي كمتر ـ بودند پرونده هاي دادگستري و تراكم كار در آنجا را كاهش دادندكه قبلا باعث نارضائي مردم مخصوصا از تاخير در رسيدگي به اختلافات كوچك مثلا موجر و مستاجر شده بود. خانه هاي انصاف به خوبي كار خود را انجام مي دادند، ولي در شهرها ايرادهاي متعدد به شوراهاي داوري وارد مي شد زيرا كه به جاي افراد بي نظر و خيرخواه افرادي وارد برخي از اين شوراها شده بودند كه قبلا به علت شركت در جمع آوري آراء انتخاباتي براي اين و آن براي خود شهرت معتمد محل ساخته بودند و دست به سوء استفاده مي زدند. همين افراد بودند كه اتحاديه ساز و ... هم شده بودند و بنابراين، نفوذپذير بودند و احكامشان مورد اعتراض بود و با اين كه برايشان مشاور قضايي و مدير دفتر از طرف دادگستري تعيين و اعزام شده بود، اين ايرادها برطرف نشد و بسياري از ناراضيان همين شوراها به انقلاب پيوستند.
در خانه هاي انصاف، تصميمات برپايه كدخدامنشي و حصول سازش گرفته مي شد.
در آمريكا و برخي كشورهاي ديگر، اين مسائل (اختلافات كوچك) پس از تسليم دادخواست، در دادگاههاي عمومي (جنرال كورتز) رسيدگي و در همان روز دادرسي، حكم صادر مي شود. اين كشورها با سپردن امور قضايي به غير قاضي مخالفند كه قضات نيز در آنجا انتخابي هستند، ولي وكيلان طرفين حق دارند قضيه را در خارج از دادگاه از طريق مذاكره فيصله دهند و جريان را بعدا به اطلاع قاضي برسانند.

تیترهای صفحه اول شماره بیستم اردیبهشت 1358 روزنامه اطلاعات از رویدادهای وقت که اینک «تاریخ» و سرنخ برای پژوهشگران شده اند

کُپی قسمت بالای این صفحه. تاریخ انتشار و توزیع؛ سه ماه پس از پیروزی انقلاب:

    ـ ـ ـ ـ ـ

    چند پاراگراف مربوط به تیتر صفحه اول (کُپی بالا) ازگزارش خبرگزاری فرانسه درباره مصاحبه آیت الله خمینی رهبر انقلاب با اریک رولو (نشریه لوموند) که در صفحه دوم شماره بیستم اردیبهشت 1358 روزنامه اطلاعات درج شده بود و در آرشیوها و کتابخانه ها موجود است:

نکاتي از سخنان رهبر جمهوری اسلامی در ارديبهشت 1397 که واکنش به اقدام و اظهارات دانالد ترامپ توصیف شده است و نوعی دستور العمل

آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی چهارشنبه 19 اردیبهشت 1397 به مناسبت هفته معلم در دانشگاه فرهنگیان حضور یافت و در دیدار هزاران دانشجو و معلّم، ضمن توصیف مَنزلت و جایگاه والای معلمان، واکنش خود به اظهارات هشتم ماه می 2018 (18 اردیبهشت 97) دانالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا و اعلام خارج ساختن آمریکا از «برجام» را منعکس کرد که انعکاس جهانی داشت.
    خبرگزاری تَسنیم نکات مهم سخنان رهبر جمهوری اسلامی را به این شرح تنظیم و منتشر ساخته است که به تعبیر اصحاب نظر، نوعی دستور العمل است:
    ـ بارها گفته بودیم «به آمریکا اعتماد نکنید»، این هم نتیجه‌اش. درباره مذاکره با سه کشور اروپایی هم می‌گوییم که به اینها هم نباید اعتماد کرد و برای هر قرارداد باید تضمین‌های واقعی و عملی گرفت و گرنه نمی‌شود به این شکل حرکت را ادامه داد.
    - اگر توانستید تضمین قطعی و قابل اعتماد [از اروپایی‌ها] بگیرید که البته بسیار بعید است، اشکالی ندارد و حرکت را ادامه دهید، و گرنه نمی‌شود به این شکل حرکت را ادامه داد.
    - مسئولان در معرض «آزمون بزرگ» قرار دارند که آیا عزّت و اقتدار این ملّت را حفظ خواهند کرد، یا نه. باید عزّت و منافع ملّت به معنی واقعی کلمه تأمین شود.
    - یکی از این شروط، تضمین کتبی و امضای رئیس‌جمهوری وقت امریکا مبنی بر برداشته شدن تحریم‌ها بود، البته مسئولان تلاش کردند اما نتوانستند، و نتیجه‌اش این شد که بعد از دو سال و نیم عمل کردن ایران به همه تعهدات، [ترامپ] رئیس‌جمهوری آمریکا ضمن خروج از برجام، ملت ایران را تهدید هم کرده است!.
    - [ترامپ] علاوه بر بیش از ده دروغ آشکار، ملت ایران و جمهوری اسلامی را هم تهدید کرده است که بنده از طرف ملت ایران به او می گویم: «شما غلط می کنید».
    - وقتی مسئله هسته‌ای و تحریم‌ها آغاز شد، برخی چهره‌های شناخته شده به اینجانب می‌گفتند: "چرا بر روی مسئله هسته‌ای می‌ایستید؟، این مسئله را کنار بگذارید تا آمریکایی‌ها خباثت و دشمنی نکنند.".
    - مسئله هسته‌ای را به شکلی که مخالفان ایران می‌خواستند قبول کردیم، اما دشمنی آمریکا و بهانه‌گیری آنها [مقامات آمریکایی] تمام نشد.
    - اگر فردا اعلام کنید که دیگر موشک تولید نمی‌کنیم و یا بُرد آنها را محدود می‌کنیم، آیا این مسئله تمام می‌شود؟، حتماً یک بهانه و قضیه دیگر را مطرح می‌کنند، زیراکه دعوای آنها با ما بنیادی است و آمریکا با اصل جمهوری اسلامی مخالف است.
    - رفتار زشت و سخیف ترامپ قابل انتظار بود. خباثتِ مسئولان آمریکایی در همه سال‌های پس از انقلاب استمرار داشته اما جمهوری اسلامی [همچنان] ایستاده است.
    - دشمنی مستمر، عمیق و براندازانهِ آمریکایی‌ها، دشمنی با اینجانب یا دیگر مسئولان کشور نیست، خصومت با مجموعه نظام اسلامی و ملتی است که این نظام را انتخاب کرده و در راه آن حرکت می‌کند.

واکنش رهبر جمهوری اسلامی ایران به تصمیم ترامپ در ماه مى 2018 مبنی بر خارج ساختن آمریکا از «برجام» تیتر اول روزنامه های ایران

روزنامه های سراسری جمهوری اسلامی ایران تیترهای صفحات اول شماره های پنجشنبه بیستم اردیبهشت 1397 (دهم ماه می 2018) خودرا به واکنش آیت الله سیّدعلی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی به تصمیم و اظهارات هستم ماه می 2018 دانالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا مبنی بر خارج ساختن این دولت از «برجام» اختصاص داده بودند. تفسیرنگاران غرب نیز تصمیم و اظهارات تُند ترامپ و واکنش صریح رهبر جمهوری اسلامی را آغاز مرحله تازهِ اختلافاتِ (تا آن زمان) 39 ساله دو دولت خوانده و نوشته بودند که این اختلافات با این اقدام ترامپ به نظر می رسد که ادامه خواهد داشت. کُپی شماری از این تیترها:

آتش زده شدن پرچم آمریکا در جلسه علنی 19 اردیبهشت 1397 مجلس شورای اسلامی در واکنش به تهدیدهای ترامپ

به گزارش خبرگزاریِ خانهِ ملّت [خبرگزاری مجلس شورای اسلامی ایران]، شماری از نمایندگان در نشست علنی چهارشنبه، 19 اردیبهشت ماه 1397 در واکنش خود به خروج آمریکا از «برجام» و تهدیدهای ترامپ در اظهارات هشتم ماه می 2018 او در کاخ ریاست جمهوری در واشنگتن، با در دست گرفتن پرچم این کشور و برگی از توافق نامه برجام، مقابل جایگاه هیات رئیسه مجلس آن را به آتش کشیده و ندای مرگ بر آمریکا سر دادند. (تصاویر پايين)
    خبرگزاریِ خانهِ ملّت نوشته بود که در این جلسه، نمایندگان فریاد سر داده بودند که دولت آمریکا دولتی بَد عَهد است و به تعهدات خود در قبال «بَرجام» عمل نکرده است.
    چهارشنبه شب ـ نهم ماه می 2018 شبکه های تلویزیونی آمریکا ازجمله پی بی اس (تلویزیون عمومی و بدون آگهی تجاری) تصاویر آتش زده شدن پرچم آمریکا در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی را پخش کردند و پاره ای از آنها گفتند که به یاد ندارند که پارلمان کشور دیگری چنین کرده باشد.

بیستم اردیبهشت 1399 سکه طلا 6 میلیون و 824 هزار تومان و دلار آمریکا 16 هزار و 250 تومان

به گزارش بیستم اردیبهشت 1399 خبرگزاری فارس، در این روز سکه طلا ـ طرح جدید، در بازار تهران به 6 میلیون و 824 هزار تومان رسید که تا آن زمان رکورد تازه ای بود. این سکه، یکم اردیبهشت 1399 (20 روز پیش از آن) 6 میلیون و 226 تومان فروخته می شد. سکه طلا طرح قدیم نیز بیستم اردیبهشت 1399 به 6 میلیون و 507 هزارتومان رسیده بود و هرگرم طلا 18 عیار 660 هزار تومان.
به گزارش این خبرگزاری، در همین روز دلار آمریکا در بازار تهران 16 هزار و 250 تومان و یورو 17 هزار و 600 تومان بود.

دکتر میثم خسروی: مجلس یازدهم باید مانع از اجرای حذف صفرها از پول ملّی شود ـ حذف صِفرها پس از مهار پایدار تورّم ـ صفرها زائیده تورّم اند

خبرگزاری فارس ـ 20 اردیبهشت 1399: در روزهای پایانی مجلس دهم و سال پایانی دولت دوازدهم لایحه‌ای به تصویب نمایندگان مجلس دهم رسید که آثار اجرای آن تقریبا متوجه همه مردم ایران خواهد شد. تغییر واحد پولی و حذف صفرها از پول ملی از سال 1386 در قالب پیشنهادی به شورای پول و اعتبار داده شده بود، ولی بعدا از دستور کار خارج شد. این موضوع متوقف بود تا اینکه در سی ام مرداد 1398 دولت لایحه‌ای با عنوان اصلاح قانون پولی و بانکی به مجلس داد. این لایحه موافقان و مخالفان دارد ولی مجلس دهم به رغم هشدار مرکز پژوهش‌های آن، کُلیّات آن را به تصویب رسانده است. برای بررسی این لایحه با میثم خسروی اقتصاددان (دارای مدرک دکترا در امور بانکداری و پول) به گفت‌وگو پرداختیم، از این قرار:

    پرسش: آیا در شرایط کنونیِ اقتصاد ایران، حذف چند صفر از پول ملّی توصیه می‌شود یا خیر؟.
    خسروی: پاسخ به این سوال منفی است. شاید با دو عبارت بشود این را توضیح داد. عبارت اول این است که این طرح بر متغیّرهای اقتصادی بی‌تاثیر است و عبارت دوم این است که این اقدام، بسیار پُردردِسر و نیازمند کارهای اجرایی سنگین است.

    پرسش: مقدمات لازم برای اجرای این طرح و حذف صفرها چیست؟.
    خسروی: وقتی شما تجربه کشورها را در ارتباط با چنین اقدامی ملاحظه ‌کنید می بینید؛ کشورهایی در این کار موفق بوده‌اند که پیش از حذف صفر از پول ملی، یک سری اصلاحات ساختاری در اقتصادشان انجام دادند. مثلا؛ ترکیه و برزیل. نخست، اصلاح نظام بانکی و بودجه ای را انجام دادند تا عللی که باعث بروز تورّم و افزایش صِفر‌ها در اقتصاد می‌شود از میان برداشته شد و سپس حذف صفر از پول ملی به عنوان آخرین حلقه از اصلاحات پولی به عمل آمد. یعنی وقتی سیاست‌گذار [پارلمان و ...] نسبت به از میان رفتن علل افزایش صفرها خاطرجمع شد، گام آخر را برای ساده‌سازی و یک بار و برای همیشه به حذف صِفر اقدام کرد. از آخرین سالی که برزیل این کار را انجام داده است، 30 سال می‌گذرد اما تاکنون یک صفر هم به واحد پولی این کشور اضافه نشده است. اگر بخواهم جزئی‌تر توضیح بدهم یک سری اصلاحات در انتشار اسکناس و ضرب مسکوکات و اینکه به صورت تدریجی این پول‌ها منتشر شود، نیاز است تا مردم دچار مشکل در محاسبات نشوند. اما ثبات اقتصادی و رشد اقتصادی که مردم به دنبال آن هستند با این سیاست رخ نخواهد داد و فقط یک زحمتی برای بانک مرکزی به وجود می‌آورد.

    پرسش: مخالفان طرح حذف صفرها، نتیجه ناموفق این سیاست را تجربه کشورهایی عنوان می‌کنند که تورّم‌ بالا داشتند و پس از چند سال دوباره این صِفرها به واحد پولی آنها اضافه شده است، اما موافقان طرح می‌گویند این اتفاق در کشورهایی رخ داده که اَبَرتورّم داشتند، نظر شما چیست؟.
    خسروی: اگر با همین آهنگ، تورّم ادامه یابد و متوسطِ 25 درصد، تورّم داشته باشیم، باید هر 10 سال یکبار یک صفر از پول ملّی حذف کنیم. اما توجیه بانک مرکزی برای اجرای این طرح چیست؟. آن چیزی که در مقدمه توجیهی لایحه مصوب هیات وزیران آمده است این است که نرخ برابری ما در برابر دلار به شدت پایین است و این، در سطح بین‌المللی به آبروی پول ملّی ما آسیب زده است. این استدلال اول است.
    باید این را بررسی کنیم که آیا نرخ برابری ارز، آبروی یک اقتصاد را نمایندگی می کند یا خیر؟. ببینید، وونِ کره جنوبی و ینِ ژاپن در کنار نرخ برابری، چند صفر دارند؟. حال ممکن است سوال شود ارزش پول ملی به چه چیزی است. همانطور که می‌گوییم؛ حرمت امام‌زاده به متولی آن است، ارزش و اعتبار پول ملّی را بانک مرکزی یک کشور باید حفظ کند. بانک مرکزی با کنترل تورّم می‌تواند ارزش پولی ملی را حفظ کند. اگر شما به این نتیجه برسید که اقتصادی که پشت این پول ملی قرار دارد در حال ارتقا و رشد است و ارزش این پول تقویت می‌شود، این پول را نزد خود نگه می‌دارید و حفظ می‌کنید.
    یک استدلال‌ دیگر که مطرح شده است این است که ارزش فلزِ مسکوکات از ارزش درج شدهِ روی آنها بیشتر است. از زمانی که تورّم در اقتصاد ما بوده است، همواره هر چند سال یک بار با این مساله مواجه می‌شدیم و برای حل آن به جای سکه 100 ریالی سکه 1000 ریالی درج می‌‌شد. بنابراین، این توجیه، منطقی و قابل قبول نیست.

    پرسش: اگر مشکل تورّم حل نشود و همین روند ادامه یابد فکر می‌کنید تا چند سال دیگر ما به نقطه فعلی بازخواهیم گشت؟.
    خسروی: متوسط تورّم در اقتصاد ما 18 درصد است که این میانگین به 20 - 22 درصد رسیده اگر با همین آهنگ پیش برویم 40 سال دیگر باید 4 صفر حذف کنیم. 10 سال دیگر باید یک صفر حذف کنیم. با این شیوه مدیریّت اقتصاد، باید خدا کمک کند. چون مشکلات متعددی در حوزه بانکی وجود دارد که حل آنها تاکنون به تاخیر افتاده است. اگر تورم به 40 ـ 50 درصد برسد، در دوره زمانی 6-7 سال دوباره باید 4 صفر را حذف کنیم.
    بنابراین، ما نباید مساله اصلی را فراموش و گُم کنیم. مساله اصلی این است که تورم 50 سال است که بر گُرده مردم سنگینی می‌کند و مردم ما را تحت فشار قرار داده است. افزایش صِفر‌هایِ پول ملی از پیامدهای این تورّم است. اولویّت بانک‌های مرکزی در دنیا، ثبات اقتصاد کلان با کنترل نرخ تورم است. این راهکار هم مشخص است. باید اصلاحات ساختاری در نظام بانکی و بودجه‌ای انجام شود. رابطه بانک مرکزی با دولت و رابطه بانک مرکزی با بانک‌ها باید اصلاح شود تا نقدینگی صرفا متناسب با نیاز اقتصاد خلق شود. با این اقدام است که تورم کاهش و ثابت به اقتصاد ملی باز می‌گردد.

    پرسش: توصیه شما به نمایندگان مجلس یازدهم چیست؟، آیا پیشنهاد می‌کنید با تصویب یک طرح مانع از اجرای حذف صفرها از پول ملی شوند؟.
    خسروی: اگر این کار را انجام دهند جلوی اسراف بزرگ منابع انسانی را خواهند گرفت. این کار [حذف صفرها] اتلاف منابع است و تصمیم بهینه نیست. بنابراین، هر کس که مانع از اجرای این طرح شود، جلوی یک اسراف را گرفته است و به بهینه‌گیِ تخصیص منابع کمک خواهدکرد.

    پرسش: آیا جمع‌بندی این گفت‌وگو این است که حذف صفرها را باید به زمانی موکول کنیم که تورّم به صورت پایدار تَک رقمی و تکلیف‌ ما در خیلی از بخش‌ها مشخص شده باشد؟.
    خسروی: دقیقا. این نکته کلیدی است. آخرین حلقه از اصلاحات پولی، حذف صفرهاست، نه اولین حلقه. با توجه به اینکه در سال آخر دولت دوازدهم قرار داریم، هم نمایندگان مجلس و هم مردم باید وظیفه نظارت بر دولت را بیشتر مورد توجه قرار دهند چون همیشه سال آخر، دولت‌ها دنبال کارهایی هستند که عموما به دلیل کوتاه‌مدت بودن آن خیلی بی‌تاثیر اما پرسر و صداست و زحمات زیادی را برای دولت بعدی به وجود خواهد آورد.

در قلمرو دموکراسي

نظر «جان ميل» درباره «دمكراسي»

جان ميل انديشمند انگليسي قرن ۱۹، دهم مي سال ۱۸۶۳ با انتشار رساله اي ابراز نظر كرد كه براي تكميل دمكراسي در يك كشور دست كم پنجاه سال وقت لازم است. به باور جان ميل، تا كه افراد بالغ يك جامعه براي دادن «رأي» به حرف اين و آن گوش كنند، درآن جامعه (محله، شهر و يا كشور) دمكراسي واقعي برقرار نخواهد شد.
وي گفت يك جامعه زماني مي تواند خود را يك دمكراسي بنامد كه بزرگسالان آن يقين و مسلم بدانند كه در انتخاب «نماينده يا وكيل» كه تكليف و وظيفه رديف اول آنانست اشتباه نمي كنند.
به نظر «جان ميل»، اعضاي يك دمكراسي بايد بدانند كه با «دادن راي»، اختيار خود، شهر و كشورشان را به فرد و گروهي ديگر مي سپارند كه كاري است بزرگ و حياتي و مسئوليتي است عظيم. بايد متوجه باشند كه «وكالت دادن» كاري است بسيار حساس. بايد با تمام وجود مفهوم سپردن سرنوشت خود را به دست فرد و يا افراد ديگر بدانند و به موكلان اعتماد و به درستي و توان آنان اعتقاد داشته باشند. سپردن اختيارات و سرنوشت در دست ديگران جرات بسيار لازم دارد و هرچه كه سطح آگاهي يك فرد بالاتر باشد، احتياط او در اين زمينه بيشتر خواهد بود. به نوشته جان ميل، يك فرد بايد بداند كه «راي» او در سرنوشت و زندگاني همه موثر است، نه خود او و راي دادن نيار به مطالعه و تفكر بسيار دارد.

نخستين بانو كه خود را نامزد انتخابات رياست جمهوري آمريكا كرد

Victoria Woodhull

بانو ويكتوريا وودهول روزنامه نگار آمريكايي و ناشر هفته نامه «وودهولVictoria Woodhull» با اين كه هنوز قانون اساسي ايالات متحده (آمريكا) اجازه شركت در انتخابات را به زنان نداده بود دهم ماه مي 1872 خود را نامزد انتخابات رياست جمهوري اين فدراسيون كرد. وي همزمان با تبليغ براي خود، از حق بانوان به راي دادن و راي گرفتن نيز دفاع مي كرد ولي در روز راي گيري، وي و ساير بانوان را به محل صندوقها راه ندادند و چون او در برابر پليس مقاومت كرد موقتا بازداشت شد.
بانو ويكتوريا از يك مكتب سياسي خاص پيروي نمي كرد، ولي چون معتقد به آزادي مطبوعات بود، هفته نامه او نخستين نشريه آمريكايي بود كه متن مانيفست كمونيست نوشته كارل ماركس را منتشر كرد و همچنين اعلاميه پر سر و صداي حزب پاپيوليست آمريكا را. ويكتوريا در هفته نامه اش اخبار اتحاديه هاي كارگري را در كنار گزارش هاي بورس نيويورك كه مظهر كاپيتاليسم بوده است چاپ مي كرد تا نشريه اش چند صدايي باشد. وي در نهم ژوئن سال 1927 فوت شد.

در قلمرو رسانه‌ها

شجاعت يك روزنامه نگار قرن هجدهم

مجسمه ويلکس در لندن

    دهم ماه مي سال 1768 جان ويلكس John Wilkes روزنامه نگار راديكال انگليسي به خاطر سرمقاله اي که در نشريه «North Briton نورث بريتون» نوشته بود به دستور شخص پادشاه انگلستان در ارگ لندن (برج لندن) بازداشت شد. وي در اين مقاله از متني كه در شماره 45 آن نشريه (منتشره در سال 1763) نوشته بود به دفاع پرداخته بود. ويلكس در سال 1763 به خاطر آن متن، مدتي زنداني بود.
    وي در آن متن، نطق جورج سوم پادشاه انگلستان در جلسه افتتاحيه سالانه مجلس نمايندگان را به باد انتقاد گرفته و نوشته بود: پادشاه در اين نطق از قرارداد صلح پاريس (ميان انگلستان از يک سوي و فرانسه و اسپانيا از سوي ديگر که به جنگ 7 ساله آنها پايان داده بود) كه به زعم جان ويلكس به زيان انگلستان بود تمجيد كرده بود. جان ويلكس نوشته بود: آيا پادشاه (جورج سوم) از عدم رضايت انگليسي ها از اين قرارداد آگاه است؟ كه نارضايي خودرا علنا بر زبان مي آورند. اگر آگاه نيست كه از ملت جداست و بايد كناره گيري كند و اگر مي داند و به رغم آن، از قرارداد تمجيد كرده است كه پا بر دل مردم گذارده و خائن است.
    بازداشت مجدد ويلكس به خاطر آن بود كه زير حرفش زده بود كه با ابراز تاسف از متن منتشره در شماره 45 نشريه نورث بريتون آزاد شده بود.
    نسخه هاي اصلي اين شماره نشريه «نورث بريتون» که محبوب روزنامه نگاران جهانست، در موزه ها نگهداري مي شوند و در حرّاج هاي آثار تاريخي به ميليونها دلار بفروش مي رسند.
    ويلكس كه چندبار ديگر هم به خاطر دفاع از آزادي بيان (نطق و نوشته) بازداشت و يا به فرانسه فراري شده بود با ايستادگي خود در برابر پادشاه در دل مردم انگلستان جاي گرفت و بعدا شهردار انتخابی لندن هم شد.
    ويلکس قبلا و پيش از نوشتن مقاله اش در شماره 45 نورث بريتون، نماينده مجلس انگلستان بود و در اينجا هم از دمکراسي اصيل دفاع کرده بود و دمکراسي ناقص را زيان آور خوانده بود.
    نويسندگان قانون اساسي آمريكا، نظر ويلكس در مورد آزادي کامل مطبوعات (نشریات چاپ شده) و نیز منع بازرسي و بازداشت افراد بدون حكم قاضي را عينا وارد اين قانون كرده اند. در آمريكا، نام ويلكس بر يك شهر و يك دانشگاه، دو شهرستان و چند خيابان گذارده شده است. وي زورگويي مجلس انگلستان با وضع قانون چاي و تمبر به مهاجرنشينان اين کشور در آمريکاي شمالي را عامل انقلاب آنان خوانده و از اين انقلاب حمايت کرده بود.

مسئله كمك هاي مالي دولت جمهوري اسلامي به مطبوعات ـ اشاره ای به داستان نشريات اجاره اي در ايران و ...

صفارهرندي

روزنامه غير سياسي همشهري كه ناشر آن شهرداري تهران است در شماره 16 ارديبهشت سال 1385 خود گزارش مشروحي منتشر ساخته بود كه نشان مي داد دولت (دولت جمهوري اسلامي ايران) به نشريات کشور كمك مالي مي كند. [كه عملي مغاير اصول و فلسفه ژورناليسم حرفه اي است و به رشد آنها كمك نخواهد شد. این گزارش همشهری به صورت يك سند محفوظ خواهد ماند و بر تاريخ مطبوعات ايران افزوده خواهد شد]. ژورناليسم قوه چهارم دمكراسي يك كشور خوانده شده است كه اين قوا بايد منفك از يكديگر باشند و لذا دادن كمك مالي (يارانه) در هر شكل آن از سوي يک دولت به مطبوعات عمومی (غیر دولتی و غیر حزبی) بايد ممنوع باشد. يكي از اتهامات غلامرضا كيانپور وزير پيشين اطلاعات و جهانگردي (ارشاد فعلي) كه 19 ارديبهشت 1358 به حكم قاضي شرع دادگاه انقلاب تيرباران شد، دادن كمك مالي به برخي مطبوعات و توزيع آگهي هاي دولتي ميان روزنامه هاي كم تيراژ وقت (نَه قانونا کثیرالانتشار) بود. آگهي دولتي براي اطلاع قانوني مردم و افراد ذينفع منتشر مي شود، مثلا تاسيس و تغييرات شرکت ها، احضار، مزايده ها، مناقصه ها، استخدام و ... و اگر در روزنامه كم تيراژ انتشار يابد نقض غرض است. تيراژِ کم، يعني بي توجهي مردم به يك نشريه. «تاريخ» بعدا درباره دادن كمك مالي دولت به مطبوعات قضاوت خوب نخواهد كرد. مطبوعات براي مردم بايد به منزله آب و نان باشند تا احساس نياز به آن كنند و مي دانيم كه متاع مطبوعات، مطالب آنها است ـ مطالبی که با روش، قواعد و گرامر ویژه ژورنالیسم نوشته شده باشند. كمك دولت سدّ راه رقابت و مانع از بهبود كيفيت مطبوعات مي شود و .... بعدا (سالها و قرن ها بعد) اين عمل تفسير خواهد شد. مورخان بعدا پرونده هاي نشريات را از لحاظ اينكه چه كساني صاحبشان هستند و با چه هدفي وارد اين كار شده اند بررسي و در تاليفات خود منعكس خواهند كرد. دنيا، امروز و فردا و پس فردا پايان نخواهد يافت. مضار كمك مالي دولت به مطبوعات، متعدد است كه جاي بحث آن در اينجا نيست. روزنامه کيهان (وابسته به دفتر رهبري جمهوری اسلامی) بارها در مطالب خود با ديد انتقادي به اجاره دارشدن نشريات اشاره کرده است. اين شايعه (رايج در سال 1385) كه برخي ناشران، با تيراژ كمتري منتشر مي كنند و كاغذ اضافي دولتي را مي فروشند و يا كاغذ خوب را با كاغذ نامرغوب تعويض مي كنند اگر درست باشد، پاي واسطه را به ميان مي آورد. آيا در حرفه اي شريف، چون روزنامه نگاري بايد چنين هدف ها و كارهايي صورت گيرد؟!.
     «همشهري» در گزارش مربوط همچنین نوشته بود:
    "محمدحسين صفارهرندي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي [وزیر وقت] در سيزدهمين نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري ها كه 14 ارديبهشت 1385 (سال 2006 و در آن سال مصادف با چهارم ماه مي) در تهران گشايش يافته بود ضمن بیان مطالبي گفته بود كه باید بررسی شود كه آیا يارانه هاي اختصاصي دولت به مطبوعات [که از پیش برقرار شده] به نفع آنها است و يا عناصر واسطه، بيشترين بهره را از آن مي برند؟، بايد درباره این موضوع و حل مسئله با كارشناسان تبادل نظر و قضیه از جهات مختلف بررسي و بهترين راهكار انتخاب شود.
    به گزارش همشهري، در اين مراسم مختارپور معاون مطبوعاتي وزير ارشاد [معاون وقت] نيز در خصوص وضعيت آگهي هاي جرايد گفته بود:
    "روند فعاليت يك رسانه بايد به صورتي باشد كه نيازهاي مالي خودرا قبلا پيش بيني و تامین كرده باشد، اين توقع كه نشريه اي بخواهد با كمك هاي دولتي، هزينه هاي خود را پوشش دهد، نابجا و یک انتظاراشتباه است. طرح ساماندهي آگهي هاي دولتي در مطبوعات در دست تهیه است. افزايش تعرفه آگهي هاي دولتي (بهاي آگهي كه به نشريات پرداخت مي شود) از ديگر مواردي است كه در طرح تازه به آن توجه شده و پس از تصويب در هيأت نظارت بر مطبوعات به اجرا درخواهد آمد.".
    .......
    به رغم اين انتقادها، کمک مالي دولت به مطبوعات ادامه يافته و رئيس جمهور [رئیس جمهور وقت] در نوروز 1392 به خبرنگاران عيدي نقدي داده بود.

ساير ملل

شورش نظامي هنديان برضد انگليسي ها در ماه مي 1857

سِپوي = سه پوي هاي هندي (سه يويSepoy همان واژه پارسي «سپاهی» است كه در هندوستان تغيير تلفظ داده است) پس از اينكه متوجه شدند استخدام آنان از سوي كمپاني هند شرقي به منظور محافظت از اموال اين كمپاني نبوده و براي تصرف و استعمار وطنِ شان است دهم ماه می سال 1857 دست به نافرماني زدند كه منجر به جنگ خونين و پرتلفات هنديان و انگليسي ها به ويژه در مناطق شمالي و مركزي هند شد. شورش ماه مي هنديان نخستين بپاخيزي مسلحانه آنان بشمار آمده است. افغان ها كه هميشه با انگليسي ها دشمني داشته اند در تحريك هنديان در آن سال سهم بسزا داشتند.
    انگليسي ها كه متوجه سختي جنگ با هنديان شدند متوسل به راه حل سياسي شدند و هند را ميان راجه هاي دست نشانده تقسيم كردند و حكومت غير مستقيم بر هند منطقه اي را آغاز كردند. هندياني كه در سال 1857 با انگليسي ها مي جنگيدند توسط خود انگليسي ها آموزش نظامي ديده و مسلح شده بودند.
    هنديان به سوارنظام خود اسووار Sovar گويند که همانا واژه پارسي «سوار» است.

در ماه مي 2006 يك كمونيست رئيس جمهوري ايتاليا شد و 9 سال در اين مقام بود

Giorgio Napolitano

در راي گيري دهم مي 2006 پارلمان ايتاليا، Giorgio Napolitano جيورجيو ناپوليتانو (ناپلي) 81 ساله به رياست جمهوري ايتاليا انتخاب شد. وي يك سناتور كمونيست بود كه از سوي پرودي چپگرا نامزد آن مقام شده بود. نخستين كار رئيس جمهوری تازه امضاي حكم نخست وزيري پرودي بود.
ناپوليتانو (زاده شده در منطقه ناپل) از كمونيست هاي قديمي ايتاليا است كه اين حزب پس از فروپاشي شوروي تغيير نام و روش داده و به سوسياليسم معتدل (سوسيال دمكراسي) متمايل شده و به social democratic تغيير عنوان داده است. ناپوليتانو متولد 1925 در دولت هاي چپگراي قبلي ايتاليا مقام دولتي ازجمله وزارت داشت و از مخالفان استقرار نيروهاي ايتاليا در عراق بود. وي تا سال 2015 (نود سالگي) رئيس جمهوري ايتاليا بود ـ بيش از هر «رئيس جمهوري» دیگر در ايتاليا.

تاريخ از نگاهي به تصوير

بازگشت عقاب ها

رسانه هاي آمريكا 11 مه 2006 به نقل از آمار منتشره از سوي اين دولت گزارش كرده بودند كه شمار عقاب هاي كچل (كله سفيد) اين كشور كه نماد فدراسیون آمریکا ـ USA هستند از هفت هزار تجاوز كرده و اين عقاب ها بر سر توسعه و انحصار قلمرو خود با يكديگر در جنگ و ستيز هستند. شمار اين عقاب ها چهل سال پيش تنها 417 پرنده بود كه دولت آنها را در حمايت خود گرفت و كشتنشان را جرم اعلام داشت. عكس بالا كه در اخبار شبكه تلويزيوني «ا.بي.سي.» پخش شد دو عقاب كچل را در حال نزاع در آسمان نشان مي دهد كه يكي از آنها وارد قلمرو ديگري شده بود. در جنگ عقابها، عقب نشيني و تسليم شدن وجود ندارد، يكي از آنها بايد از ميان برود تا جنگ پايان يابد.

برخي ديگر از رويدادهاي 10 مي

1768:

John

در پی بازداشت John Wilkes مقاله نگار انگلیسی وقت که در نشریهِ The North Briton از پادشاه وقت (جورج سوم) انتقاد کرده بود، گروهی از لندنی ها به خیابان ریختند و تظاهرات کردند که کشتار صورت گرفت. [شرح مخالفت او با اقدام پادشاه انگلستان در بالا و در بخش قلمرو رسانه ها آمده است]. Wilkes که یک آزادیخواه و به اصطلاح وقت؛ رادیکال بود و از انقلاب استقلال مهاجرنشینان انگلیسی آمریکا حمایت می کرد چندبار به نمایندگی در پارلمان انتخاب شد. او 72 سال عُمر کرد.
    نشریه هفتگی «نورث بریتون» که Wilkes مقاله نگار آن بود در رقابت با نشریه «بریتون» تاسیس شده بود. در اوایل دهه 1340 که اطلاعات و کیهان (دو روزنامه بزرگ وقت تهران) رقابت با هم را به انتقاد و بدگویی از یکدیگر تبدیل کرده بودند به بریتون و نورت بریتون قرن هجدهم توصیف می شدند.

1773: پارلمان انگلیس با هدف حمایت اقتصادی از کمپانی هند شرقی انگلیس، در این روز با تصویب یک قانون ـ معروف به قانون چای Tea Act، واردات چای به مهاجرنشینان 13 گانه انگلیسیِ آمریکا را در انحصار آن کمپانی قرارداد که مهاجرنشیان دست به اعتراض زدند و در بندر بُستون (باستنِ ماساچوسِتس) گونی های چای وارداتی از هند را از کشتی ها به دریا ریختند و انقلاب استقلال آمریکا آغاز شد و ....

1837: با کاهش صادرات پنبه آمریکا به اروپا و کاهش توانایی صادرکنندگان و تولیدکنندگان به پرداخت بدهی های بانکی خود، در پاره ای از مناطق آمریکا گسترش توجه به تبدیل اراضی کشاورزی و بالا رفتن بهای زمین و درنتیجه کاهش پس اندازهای بانکی، هجوم مردم به خارج ساختن پول خود از بانک ها و بسته شدن بانک های نیویورک؛ از این روز نخستین رکود اقتصادی آمریکا آغاز شد. در آن زمان در آمریکا هنوز پول کاغذی رایج نبود و سکه طلا و نقره وسیله مبادله بود. در آمریکا، رکودهای اقتصادی به سبب ایجاد ترس و نگرانی در مردم، به Panic معروف هستند و رکود وقت، پَنیک 1837 خوانده می شود.

1927:

بانو Nayantara Sahgal خواهرزاده نهرو و نویسنده بنام هند به دنیا آمد و در این روز در سال 2022 نود و پنج ساله شد. وی دهها کتاب داستانی و غیر دادستانی تألیف کرده است و همچنین چند کتاب خاطره و بیوگرافی. معروف ترین کتاب های غیر داستانی او؛ جنبش برای آزادی و فریاد آزادی عنوان دارند. او مجموعه ای از نامه های نهرو را هم کتاب کرده است.

1940: در پی تعرض آلمان به فرانسه، هلند، بلژیک و لوکزامبورگ و کناره گیری چمبرلین، وینستون چرچیل نخست وزیر انگلستان شد.

1941: لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان) پارلمان انگلستان را بمباران کرد.

1994:

نلسون ماندلا در سمت رئیس جمهوری فدراسیون آفریقای جنوبی، از این روز کار خودرا آغاز کرد.

1994:

Gacy

در این روز یک مرد 52 ساله به نام John W. Gacy به جرم کشتن 33 پسر و مرد جوان در آمریکا با تزریق زهر اعدام شد. وی دو بار ازدواج کرده بود و دارای 2 فرزند بود. جان قبلا یک بار به جرم تجاوز به یک نوجوان، 18 ماه در زندان بود. او پسران و مردان جوان را به بهانه طالع بینی و کف دست خوانی به خانه اش می بُرد و در آنجا به آنها می گفت که باید دستهایشان را پشت کمرشان ببندد تا در آن حالت، طالع بینی و کف دست خوانی کند. پس از بستن دستها، به این پسران تجاوز می کرد و سپس می کشت و در باغچه خانه اش دفن می کرد. دستگیری و محاکمه این فرد، روزها تیتر صفحات اول روزنامه ها بود.

کارنامک نوشيروان (خاطره ای از مولف)

ضعف جهانی اطلاع رسانی که دمکراسی و حقوق بشررا از مسیر و اصول خود خارج ساخته است و باعث پیدایش آنارکیسم است

انعكاس ناقص و گزينشي اظهارات یک مقام یک کشور غیرِ دوست در رسانه هاي ساير ملل و نادیده گرفته شدن عنصر «چرا؟» در خبرگیری و خبرنویسی که هر روز دیده می شود نشانه تداوم ضعف دهها ساله جهان از نداشتن دست كم يك خبرگزاري جهانی واقعا بي طرف و حرفه اي است. خبر ناقص ـ گزارش یک رویداد که عنصر «چرا؟» در آن ناپدید باشد و گزینش دلبخواه جملاتی از اظهارات یک مقام، تفسیر و تحلیل های فرضی و نادرست به دنبال خواهد داشت، مورّخ را گمراه خواهد کرد و به تفاهم ملی و بین المللی کمک نخواهد کرد و ذهن توده ها را روشن نخواهد ساخت تا برنامه ریزی درست در زندگانی داشته باشند.
     اين يك معماي قرن بيستم بود كه چرا دولت ها و يا اصحاب حرفه خبر به طور جدّي در صدد ايجاد چنين خبرگزاري كه در مقايسه با امور ديگر هزينه سنگين هم ندارد برنيامده بودند که اين ضعف جهاني به همان صورت به قرن 21 منتقل شده است. به علاوه، در قرن تازه، سرچ انجين هاي فعّال در اينترنت هم که اخبار رسانه هارا نقل مي کنند و رابطه مخاطب با رسانه را برقرار مي سازند کارشان صورت تجاري و ... يافته و عمدتا اخبار و مطالب «به زبان انگليسي» و رسانه هاي معيّني را (به صورت گزینشی و مطابق منافع و سیاست خود) نقل مي کنند.
     در سال 1980 خبرگزاري هاي قاره آسيا با توجه به آن مشكل قرن درصدد ائتلاف برآمده بودند تا صداي آسيا را به طور كامل و بدون گزينش و تحريف به گوش ساكنان ساير قاره ها برسانند، نظرات انديشمندان و بزرگان آسيا را نقل و منعکس و آسيائيان را هم از مسائل ديگران آگاه سازند. ولي در عمل ديديم كه موفق نشدند زيراكه حاصل جمع چند «صِفر» هم «صِفر ـ هيچ» خواهد بود.
     جهان عميقا نياز به يك خبرگزاري وسيع و حرفه اي (خارج از چارچوب دولت ها، سیاسی بازی ها و کنترل ها) و يک و يا چند سرچ انجين غير تجاري (غير انتفاعي) و متعلق به همه ملل و زیر نظارت یک سازمان عمومی دارد. وجود چنین خبرگزاری، سرچ انجین و نِت وُرک کمک به صلح و تفاهم جهانی و ارتقاء آموزش عمومی خواهد کرد و وسیله ای روشنگر خواهد بود که ارتقاء سطح معلومات و روشن بودن افراد حافظ دمکراسی و حقوق انسان است که هر دو در دهه های اخیر دارند از اصول و مسیر خود خارج می شوند و در بیشتر کشورها، شماری کم و مشخّص با حفظ ظاهر دمکراسی و از همان کانال های شبه دمکراتیک، اما ظاهری ـ با کمک اصحاب منافع، قدرت حکومتی را به دست گرفته و عملا در خدمت همان صاحبان منافع (کمپانی ها و ...) هستند و جهان بازگشتی زننده تر به دوران فئودالیسم و حکومت های مربوط کرده است. راه توقف این روند و بازگردانیدن وضعیت به حالت انسانی آن، وجود دستگاههای اطلاع رسانی و رسانه های واقعی و مطابق اصول را ایجاب می کند. افتادن اختیارات حکومتی ملل در دست شماری مشخّص و حافظ منافع کمپانی ها، به باور اصحاب نظر، آنارکیسم به دنبال خواهد داشت و این بار برخلاف ده ـ دوازده دهه پیش، آنارکیست ها به صورت فردی عمل خواهند کرد و عمدتا وابستگی گروهی نخواهند داشت. روزنامه نگار واقعی و وفادار به اصول این حرفه در هر رویداد آنارکیستی باید برود و علت را بیابد یعنی عنصرِ «چرا؟» و برنگارد و کاررا دنبال کند تا راه حل یافت شود و مسئله دنباله نداشته باشد. نباید به اظهارات پلیس و بازپرس اکتفا کند که آنان موقع و سیاست خودرا منظور خواهند داشت. «چرا و انگیزه» را روزنامه نگار و تاریخ نگار باید کشف و اعلام کنند. برای مثال؛ حادثه ترمینال 3 فرودگاه بین المللی لس آنجلس است که Paul Anthony Ciancia بیست و سه ساله با یک برنامه ریزی دقیق، در آنجا دست به تعرّض زد و یک مامور بازرسی بدنی مسافران (TSA) را کشت و شش نفر دیگر را مجروح ساحت و دستگیر شد. قبلا از این حوادث در نقاط دیگر آمریکا از آریزونا تا کلرادو رویداده بود و به رغم زنده ماندن و در توقیف بودن مرتکبان، چراهای واقعی این کارها اعلام نشده است، حال آنکه (طبق تجربه این نگارنده ـ نوشیروان کیهانی زاده، که 19 سال از 68 سال روزنامه نگاری اش حادثه نویس بود) چنین افرادی مایل اند علت را بگویند تا صدایشان به گوش ها برسد. بنابراین، روزنامه نگار نباید به حرف پلیس و مقام دولتی اکتفا کند، باید برود و شخصا تحقیق کند و برنگارد. [درباره چگونگی این روش، کتاب ها و دستور العمل های متعدد ازجمله کتاب «تاریخ نگار در نقش کارآگاه» و کتاب «روزنامه نگار بمانند پلیسِ تحقیق» انتشار یافته است.].
    این، مشکل امروز و دیروز بشر نیست. استالین رهبر وقت جماهیر شوروی که این را می دانست و نمی خواست در حرف های او دست برده شود و تحریف شوند در دسامبر 1952 با این شرط حاضر شده بود که درخواست مصاحبه «جيمز رستون» روزنامه نگار آمريكايي را با خود بپذیرد که رستون تعهد بسپارد که اظهارات او عینا درج شود. استالينِ بدبين نسبت به غرب از «رستون» امضاء گرفت كه هنگام چاپ و انتشار، حتي يك کلمه از پاسخ هاي او كم نشود و گرنه، نه تنها با روزنامه نگاران آمريكايي مصاحبه ديگري نخواهد كرد بلكه آنان را به شوروي هم راه نخواهد داد كه «رستون» به تعهد خود عمل كرد. در اين مصاحبه كه 23 دسامبر 1952 و درست سه ماه پيش از درگذشت مشکوک استالين انتشار يافت، رهبر شوروی گفته بود كه تا نيّت و عمل استثمار، تجاوز و زورگويي وجود داشته باشد؛ تشنّج و خطر جنگ هم وجود خواهد داشت. اگر اين نيّات واقعا از ميان برود، مذاكره وسيله خوبي است و گرنه چيزي جز اتلاف وقت و «خود فريبي» نخواهد بود و .... اظهارات مقامات درباره برنامه ها، سیاست و نظرات آنان باید به زبانی ساده و عینا انعکاس یابد تا جهانيان بدانند كه آنان چه مي گويند و نظرات شان چيست تا هماهنگی کنند.
     این نگارنده در اواخر دهه 1330 و در طول دهه 1340 (1960 میلادی) تا نیمه دهه 1350 در خبرگزاری پارس از دبیران اخبار بین الملل بودم و هر روز برای پخش از رادیوی دولتی (سراسری) چند بخش خبر تنظیم می کردم. به ما دبیران اخبار بین الملل تاکید شده بود که خبر ناقص و گزینشی به خورد ملت ندهیم و در مورد اخبار حساس و اظهارات مهم، گزارشِ خبرگزاری های اصطلاحا جهانی باید برایمان سر نخ باشد. باید برویم و متن اظهارات و اعلامیه را از رادیوهای دولتی کشور مربوط که در خبرگزاری پارس مانیتور و توسط مترجمان همان زبانها ترجمه می شد بیابیم و مطابقت دهیم، سابقه خبر را در آرشیو و دائرة المعارف ها بخوانیم و خبر کامل و درست به گوش مردم وطن برسانیم. طبق تجربه این نگارنده، برخی از خبرهای خبرگزاری های اصطلاحا جهانی گزینشی و ناقص بود و شماری هم که از قول منابع بدون ذکر نام بود، ابزاری از دولت مربوط بود تا زمینه سازی کند و به هدف برسد. مثلا طبق اظهار یک منبع، فلان دولت قصد جنگ با فلان دولت دارد که انتشار آن باعث رسیدن به هدف سیاسی منبع مربوط می شد. یک روز دیدم که همین بلا را بر سر اظهارات یک مقام داخلی آورده بودند. به نمایندگان هر چهار خبرگزاری در تهران که با هم آشنا بودیم تلفن کردم و علت را پرسیدم گفتند که مطلب را به طور کامل فرستاده اند، سردبیر دفتر مرکزی دست برده است و اگر به حرف آنان اطمینان ندارم به دفتر آنان بروم و تلکس های ارسالی شان را ببینم. در اینجا بود که اطمینان یافتم که سردبیران آن خبرگزاری هادر تنظیم گزارش های دریافتی از خبرنگارانشان، منافع و سیاست های دولت های متبوع را منظور می دارند.
    من که فعاليت آن خبرگزاري ها را زير ذرّه بين داشتم (زيرا كه شب و روز مجبور به مرور کردن محصول ناقص کار آنها بودم) اين ضعف اطلاع رساني را دو بار در دهه 1960 به نشست سران كشورهاي غير متعهد گزارش كردم و اوائل دهه 1980 رساله اي به زبان انگليسي كه حاوي طرح يك خبرگزاري غير متعهد بود نوشتم ولي مسئله همچنان باقي مانده است زيرا كه ظاهرا حل مسئله به «يونسكو» احاله شده بود كه مي دانيم همه اش تشريفات است تا عمل.
    در نیمه دوم دهه 1330 قرارشد که خبرگزاری پارس در کشورهای مطرح (قدرت ها) نمایندگی تاسیس کند تا این نمایندگی هایِ مسلط بر زبان کشور میزبان اخباررا از رسانه های محل به دست آورند تکمیل کنند و سریعا به تهران بفرستند تا نیاز به خبرگزاری های جهانی کمتر شود. جز دو ـ سه سال نخست، به جای روزنامه نگار واقعی ـ پارتی دارها را فرستادند. این ضعف در قرن 21 بیشتر شده و ژورنالیسم رو به ضعف نهاده زیراکه روزنامه نگاران پشت میزنشین و کاپی و پِیست کننده شده اند.
     اينك كه بيش از هر وقت ديگر جهان داراي نفوس باسواد (سواد استفاده از اينترنت، تابلِت و سِلفون و آشنا ـ ولو مختصر ـ به زبان انگلیسی) شده و توجه جهانيان به رويدادهاي روز افزايش بي سابقه يافته، استفاده قدرت ها و توانگران از رسانه ها هم به عنوان «وسيله اي ديگر براي اجراي سياست و برنامه ها» بيشتر شده است؛ راهي براي نجات ذهن مردم كه تشنه دانستن واقعيات هستند که حق آنان است جز ايجاد يك خبرگزاري حرفه اي غير متعهد جهانی مرکب از روزنامه نگاران واقعی و با تجربه و يک و يا چند سرچ انجين غيرانتفاعي حرفه اي متعلق به همه ملل وجود ندارد. حواله دادن مردم به «وب سايت» رسمي دولت ها و اشخاص راه حل نيست زيرا كه يك فرد عادي وقت مشاهده آن همه وبسايت و زبان محلی آنها را ندارد و مي خواهد با مشاهده يك سايت و خواندن يك روزنامه و ديدن يك تلويزيون از همه واقعيات آگاه شود و تكليف خودرا بداند. وبسايت هاي رسمي و شخصی به سبک خبرنويسي و ساده نگاری تنظيم نمي شوند که مطالب آنها به آساني و سریع قابل درک باشند. بعضا از نوار پیاده می شوند و محاوره ای هستند و بنابراین مطالب آنها خام است و تنها می توانند منابعی برای روزنامه نگاران باشند که مطالب را تکمیل ژورنالیستی کنند و به صورت متاع قابل عرضه در آورند.

براي اطلاع

روزنامک

اِدیشن(نسخه) آنلاین مجله جهانی «روزنامک» که به شماره ثبت 25178/92 ثبت شده است حاوی «دستچینِ رویدادهای روز و گذشته - تاريخ» و چشم انداز فردا از دیدگاه اصحاب نظر و شخص ناشراست.
همچنین نظرات، تجربه، مشاهدات و خاطرات (کارنامک) نوشیروان کیهانی زاده ـ روزنامه نگار و تاریخ نویس 78 ساله ـ با هدف ارتقاء دانش مخاطبان، سطح آگاهی ها و مدنیّت برای داشتن دنیایی بهتر و کمک فرهنگی به کاهش مسائل جوامع، بشریّت و پیشگیری از اشتباه با این شعار: توانایی محصول دانایی است و «دانستن» حق انسان.
«روزنامک» که از نوامبر 2003 (21 آبان 1982) به صورت یک وبسایت، با هدف آموزش عمومی و خبر و نظررسانی ایجاد شده بود. شماره یکم نسخه چاپی روزنامک نيز در اپريل 2014 (ارديبهشت 1393) در تهران منتشر شد و انتشار آن ادامه يافته است.

نسخه آنلاين: www.rooznamak.com

نسخه چاپی: www.rooznamak-magazine.com

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com