Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

22 ژانويه

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

پیام پاپ وقت به شاه عباس و گزارش دیدار فرستاده او با شاهِ وقت ایران

پاپ پل پنجم

22 ژانویه 1621 (دوم بهمن) شاه عباس یكم نامه پاپ پل پنجمPaul V را كه با یك پیك ویژه (دیپلمات) ارسال شده بود دریافت كرد که این فرد ماهها در راهِ از رُم به اصفهان ـ از مسیری که بدست عثمانی نیافتد وقت سپری کرده بود. پاپ وقت (که 28 ژانویه 1621 و در 70 سالگی درگذشت) در آن نامه با هدف تشدید خصومت میان ایران و عثمانی و آسوده شدن نسبی اروپاییان مسیحی مذهب از تعرّضات دولت عثمانی که از 1453 برجای امپراتوری روم شرقی (بیزانس) نشسته بود و به دفعات قلمرو اروپاییان را مورد تعرض قرار داده بود، وعده هرگونه كمك از جمله كمك نظامی مسیحیان اروپا به شاه عباس را داده بود. در آن دوران پاپ ها که در کاخ Quirinal Palace در شهر رُم می نشستند نه تنها رهبری کلیساهای کاتولیک در جهان مسیحیت بلکه ریاست حکومت بخشی از ایتالیا به نام Stato Pontificio (به انگلیسی: Papal States) را بدست داشتند و نفوذ کامل بر دولت های اسپانیا و پرتغال (که این دو دولت بر مناطق مرکزی و جنوبی قاره غربی ـ قاره آمریکا، بر مناطق متعدد در قاره آفریقا و بر منطقه ای در هند، مناطقی در شرق آسیا ازجمله بخشی از تایوان حکومت داشتند و پرتغال به خلیج فارس نفوذ کرده بود و در جزایری ازجمله بحرین نیروی نظامی داشت) و مناطق ژرمن نشین اروپا و دوستی بسیار نزدیک با فرانسه و انگلستان. در آن زمان از پروتستانیسم و انشعاب در کلیساها حدود یک قرن گذشته بود. دولت عثمانی در اروپا برای كشورهای مسیحی یك خطر بزرگ بود.
     پاسخ شاه عباس به پیام پاپ، به دست گریگوری پانزدهم Pope Gregory XV رسید زیرا كه در بازگشت فرستاده پاپ پل پنجم به رم، پاپ پل پنجم (در28 ژانویه 1621) فوت شده بود.
     فرستاده ویژه در گزارش خود به پاپ گریگوری پانزدهم که ازنهم فوریه 1621 برجای پاپ پل پنجم نشسته بود از این ماموریت [كه در آرشیو واتیكان محفوط است] نوشته است كه شاه عباس پس از دریافت پیام و اطلاع از مفاد آن گفته بود كه از پاپ انتظار دارد كه كشورهای مسیحی را از ورود خودسرانه و با نیّت بَد به خلیج فارس نهی كند.
     فرستاده پاپ در گزارش خود اضافه كرده است كه در ضدیت شاه عباس با دولت عثمانی به ویژه بر سر بین النهرین كه زیارتگاه های شیعیان در آنجا هستند تردید ندارد، ولی گمان نمی رود كه به خاطر ما ـ مسیحیان و هر زمان كه ما بخواهیم با عثمانی وارد جنگ شود. او مردی باهوش و آگاه، و از اوضاع سیاسی اروپا تا حدّی باخبر است و می داند كه در قبال مسائل خلیج فارس، چگونه از یك دولت اروپایی بر ضد دولت دیگر استفاده كند.
    شاه عباس یکم که در ژانویه 1571 در هرات بدنیا آمده بود در ژانویه 1629 درگذشت.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

تصویر شاه عباس یکم طبق مشخّصاتی که سفیر پاپ پُل پنجم از او بدست داده بود:

تصویر شاه عباس صفوی (شاه عباس یکم) کار Giovanni Francesco Barbieri معروف به گوئرچینو Guercino (متولّد فوریه 1591 و متوفّی در دسامبر 1666). گوئرچینو این تصویر را در سال 1622 برپایه مشخّصاتی که فرستاده پاپ پل پنجم به اصفهان، در بازگشت به رُم داده بود ترسیم کرده است که از یک موزه در لس آنجلس عکسبرادری شده است. گفته اند که گوئرچینو به دفعات تصویری را که ترسیم می کرد به فرستاده پاپ نشان می داد تا اشتباه را با مشاهده آن و تطبیق با قیافه شاه عباس که مشاهده کرده بود و به خاطر داشت اصلاح کند.

قاضی محمد ـ از اعلام جمهوری در مهاباد تا اعدام شدن

قاضی محمد

دوم بهمن 1324 (22 ژانویه 1946) قاضی محمد با اطمینان از حمایت نیروهای شوروی كه (به رغم پایان جنگ جهانی دوم و تعهدی كه استالین سپرده بود) هنوز شمال غربی ایران را در اشغال نظامی داشتند و كمك های مالی و سازمانی آن دولت، در شهر مهاباد جمهوری اعلام و نخست وزیر تعیین كرد. مصطفی بارزانی که با صدها فرد مسلح از طایفه خود از عراق به مهاباد آمده بود عملا فرمانده نیروهای مسلح قاضی محمد بود. قاضی محمد كه قبلا یك سردفتر اسناد رسمی بود پس از دیدار با كنسول شوروی در تبریز و یك مقام ارشد آن كشور در باكو، در 24 آذر 1324 (15 دسامبر 1945) خواهان خودمختاری و ایجاد ساویِت در مهاباد شده بود. سران طوایف منطقه از اقدام قاضی محمد حمایت نكردند و به نوشته مورخان، حامی اصلی و محرّك او تنها شوروی بود كه برای خاورمیانهِ صاحب نفت و اخراج غرب از این منطقه مهم و حساس جهان نقشه ها درسرداشت.
     در پی خروج نیروهای شوروی از شمال غربی ایران (که تحت فشار بین المللی و توسل ایران به شورای امنیت سازمان ملل صورت گرفت)، واحدهای ارتش ایران كه نیروهای شوروی قبلا در قزوین مانع حركت آنها به سوی شمال غربی وطن خود شده بودند پس از پایان دادن به غائله گروه جعفر پیشه وری در تبریز، 15 دسامبر 1946 (24 آذر 1325) وارد مهاباد شدند، مصطفی بارزانی (مُلّامصطفی) با جمعی از افرادش در امتداد مرز به سوی شوروی (ارمنستانِ شوروی) عقب نشینی كرد، قاضی محمد و تنی چند از همدستانش (ازجمله سیف قاضی و صدر قاضی) دستگیر شدند و بعدا پس از محاكمه در دادگاه سیّار نظامی، در 23 دی ماه به جرم شورش مسلحانه و تجزیه گوشه ای از كشور محكوم به مرگ و سی ام مارس 1947 (دهم فروردین 1326) در میدان اصلی شهر مهاباد اعدام شدند. قاضی محمد هنگام اعدام شدن پنجاه ساله بود. برخی از مورّخان قاضی محمد را رئیس وقت کومله و دیگر مورخان از اعضای حزب دمکرات کردستان و قبلا فعال در امور قضایی نوشنه اند. برخی از کُردهای عراقی هم كه پس از ورود ارتش ایران به مهاباد به كشور خود بازگشته بودند در آنجا اعدام شدند.
    مصطفی بارزانی و همراهانش پس از رفتن به شوروی، بیش از یك دهه (حدود 12 سال) در این جماهیریه بودند (در نخجوان، در باکو، در تاشکند و سرانجام مسکو) و در سال 1958 به خواست ژنرال عبدالکریم قاسم (ژنرال دو رگه ـ کُرد و عرب و چپگرا) به کُردستان عراق بازگشتند. ملامصطفی در کردستان عراق فعالیت های سیاسی در چارچوب حزب دمکراتیک را از سرگرفت. بارزانی و همراهانش در طول اقامت در شوروی مهارت های نظامی خودرا تکمیل کرده بودند و در دوران حکومت های پس از ژنرال قاسم فعالیت نظامی هم داشتند. فعالیت های ضد بعثی ملّامصطفی بارزانی از حمایت دولت آمریکا و شاه ایران ـ پهلوی دوم ـ برخوردار بود.
     بارزانی، سالها پس از درگیر شدن مسلحانه با دولت حزب بعث عراق با اعضای خانواده خود به ایران پناهنده شد و با توافق دولت آمریکا و شاه، مدت ها در كرج سكونت داشت. مصطفی بارزانی متولّد مارس سال 1903 و پدر چند فرزند ازجمله مسعود و ادریس و پدربزرگ نچیروان بارزانی پس از انتقال از ایران به آمریكا جهت درمان بیماری، در مارس 1979 در واشنگتن درگذشت و جنازه اش جهت تدفین به زادگاه او ـ بارزان انتقال یافت. مسعود و نچیروان فعالیت های پدر و پدر بزرگ را دنبال کرده اند.

عکس دیگری از قاضی محمد

مصطفي بارزاني در ديدار با ژنرال عبدالکريم قاسم

ایجاد سازمان تأمین اجتماعی در ایران در بهمن ماه 1331، یادگار مصدق

دوم بهمن 1331 (22 ژانویه 1953) دکتر محمد مصدق رئیس دولت وقت در یک اعلامیه تاریخی، دستور تاسیس فوری سازمان بیمه های اجتماعی را در ایران (معادل سوشل سکیوریتی در آمریکا) كه از ابتكارهای وی به منظور تامین رفاه عمومی و رفع نگرانی در دوران پیری ـ با برخورداری از مزایای بازنشستگی ـ بشمار می رود صادر كرد. این تشکیلات که در آغاز کار، سازمان بیمه های اجتماعی کارگران (دستمزدبگیران به استثنای کارمندان رسمی دولت که مقررات بازنشستگی جداگانه داشته اند) عنوان داشت بعدا به «تامین اجتماعی» تغییر نام داده شد و درسال 1392 = 2013 میلادی خبرساز شده بود و گزارش از ریخت و پاش های متعدد در آن داده می شد.
با این حساب، بیمه های اجتماعی كارگران ایران در سال 1397 شصت و 6 ساله شده است. برقراری سوشِل سِکیوریتی آمریکا (تامین اجتماعی) از ابتکارات اف. دی. روزولت رئیس جمهوری وقت و هلندی تبار این فدراسیون است. فرق «تامین اجتماعی» ایران و کشورهای دیگر دراین است که در این کشورها همه کارکنان (صاحب درآمد از کارکردن، نه سود سرمایه و درآمد بدون زحمتکشی) را شامل می شود (بدون استثناء قائل شدن برای کارمندان رسمی دولت) و پرداخت سهم تأمین اجتماعی از درآمد کارکرد اجباری است. در آمریکا و کشورهای دیگر بازنشستگی، امری عمومی است و کسانی که به سن معیّن (که قانون تعیین می کند و در آمریکا 65 سال تمام) برسند و حد اقلِ مدت زمان کارکردن و پرداخت سهم تامین اجتماعی از درآمد ناشی از کار کردن خودرا داشته باشند می توانند بازنشسته شوند. در آمریکا، این حد اقل مدت زمان کارکردن و پرداخت سهم تأمین اجتماعی چهار سال است. مقررات تامین اجتماعی سبب شده است که مردم دغدغه دوران پیری را نداشته باشند.

هشدار مصدق به تفرقه افكنان داخلی

دكتر مصدق در جوانی

دوم بهمن ماه سال 1331 دكتر مصدق در یك پیام مهم رادیویی، اوضاع حساس میهن را كه از همه سوی تحت فشار دشمن قرار گرفته بود برای ایرانیان تشریح، و تاكید كرد كه در این شرایط، تنها اتفاق ملی است كه می تواند ایران را در مبارزاتش پیروز گرداند.
وی در این پیام خود، در وطندوستی چند نفری كه در صدد ایجاد تفرقه بودند و از این طریق آب را به آسیاب دشمن می ریختند تردید كرده بود و از آنان خواسته بود كه به «فقر میهندوستی» در میان خود پایان دهند، و بدانند كه شهرت و هرچه را كه دارند از همین میهن به دست آورده اند و بدون ایران «هیچ» خواهند بود. فریب خارجیانِ معاند را نخورند و ابزار دست آنها نشوند.

رهایی گروگانها و دكترین خطرآفرین جیمی كارتر

52 آمریكایی كه به مدت 444 روز در ایران به صورت گروگان بودند 21 ژانویه 1981 (یكم بهمن1359) وارد فرودگاه ویسبادن آلمان شدند. دولت ایران یك روز پیش از آن، و درست در روزی كه دوره ریاست جمهوری جیمی كارتر پایان یافت این گروگانها را كه در آبان 1358 در سفارت آمریكا در تهران دستگیر شده بودند رهاساخت. كارتر كه دیگر رئیس جمهور نبود از گروگانهای رها شده در آلمان دیدار كرد. این گروگانگیری به شكست كارتر در انتخابات انجامیده بود. جوانانی كه در آبان 1358 در تهران دست به این گروگانگیری زده بودند خواستار استرداد شاه جهت محاكمه او در تهران و نیز تعهّد آمریكا به قطع مداخلات خود در ایران بودند. در آن زمان شاه ظاهرا جهت درمان بیماری سرطان به آمریكا رفته بود. بلوكه كردن دارایی ها ایران و نیز اعلام دكترین كارتر در 23 ژانویه 1980 این گروگانگیری را پیچیده تر ساخته بود. طبق این دكترین كه بنظر می رسد همچنان نصب العین مقامات ارشد واشنگتن است، دولت آمریكا خودرا مجاز به استقرار در خلیج فارس كرده است. در دكترین كارتر آمده است: دولت آمریكا هرگونه تلاش برای كنترل منطقه خلیج فارس را تهدیدی برای منافع حیاتی خود تلقی خواهد كرد و برای عقب زدن و خنثی ساختن این تلاش به هر وسیله و اقدام متوسل خواهد شد. بهانه صدور این اعلامیه، مداخله مسكو در افغانستان [كه از خلیج فارس، فاصله زیاد دارد] بود!. این دكترین، به رغم فروپاشی شوروی، پابرجا مانده و آمریكا اینك نه تنها عملا در عراق، افغانستان، اردن، سعودی، كویت، بحرین، قطر و امارات حضور نظامی دارد و پاكستان متحد آن است بلكه جای پای آن در برخی كشورهای آسیای میانه و قفقاز هم دیده می شود.

Barry Rosen

21 ژانویه 2011 آن شمار ازگروگانهای سابق که در قید حیات هستند در وست پوینت (آکادمی نظامی آمریکا) اجتماع و دیدار تازه کردند. به این مناسبت، برخی از روزنامه ها نوشته بودند که در زمان گروگانگیری، به اشاره مشاوران کارتر رسانه های آمریکا قضیه را بزرگ کرده بودند و هرروز دنبال می کردند تا آمریکاییان متوجه بحران اقتصادی وقت نشوند. درجریان گردهمایی 21 ژانویه 2011، بَری روزِن Barry Rosen سخنگوی وقت سفارت آمریکا در تهران [آتاشه مطبوعاتی] که به گروگان گرفته شده بود جزئیات تازه ای از 444 روز گروگان بودن را بیان داشت. وی در زمان گروگانگیری 36 ساله بود. رسانه ها و سیاستمداران غالبا نظر «روزن» را درباره هر تحول تازه در ایران جویا می شوند و منعکس می کنند.

گروگانهاي آزادشده هنگام ورود به فرودگاه ويسبادن آلمان

این مجموعه عکس و «تیتر نیویورک تایمز در روز رهایی گروگانها» که نشان دهنده مسیر قضیه است در برخی از سالها به مناسبت سالروز رهایی گروگانها در نشریات چاپ می شود

سالمرگ علی امینی ـ هشدار آذر 1340 و اعلامیه اَمُرداد 1357 او

Ali Amini

در این روز در بهمن 1370 (ژانویه 1992) علی امینی دکتر در اقتصاد، سیاستمدار قدیمی، وزیر دارایی و نخست وزیر پیشین ایران در 87 سالگی در فرانسه درگذشت. وی ـ نوه مظفرالدین شاه قاجار که در دهه 1320 در کابینه قوام السلطنه عضویت داشت و پس از براندازی 28 امرداد 1332 وزیردارایی شده بود در پی اعتصاب و تظاهرات خیابانی معلمان تهران و كناره گیری شریف امامی از نخست وزیری، شانزدهم اردیبهشت 1340 برجای او نشسته بود. امینی که مورد حمایت حزب دمکرات آمریکا و شخص جان اف. کندی رئیس جمهوری وقت بود و سه ماه پس از آغاز زمامداری کندی نخست وزیر شده بود تا اصلاحات دلخواه وی را در ایران به اجرا درآورد ضمن نطقی كشوررا در وضع بد اقتصادی و در آستانه ورشكستگی مالی توصیف كرده بود. برخی از مورخان معاصر براین باورند كه تظاهرات معلمان تهران به تحریک محمد درخشش و به اشاره دولت وقت آمریكا صورت گرفته بود تا دکتر امینی رئیس دولت شود و اصلاحات مورد نظررا عملی سازد. 3 روز پس از نخست وزیرشدن، علی امینی 19 اردیبهشت 1340 دوره وقت مجلس را منحل كرد که خواست مردم بود. وی در همین روز تشكیل اجتماعات در میدان جلالیه (پارك لاله امروز) را آزاد اعلام داشت و قول داد که در طول زمامداری او مطبوعات سانسور نخواهند شد.
    علی امینی در طول 14 ماه نخست وزیری اش انجام یک رشته اصلاحات را آغاز و فئودالیسم (نظام ارباب و رعیتی) را تضعیف کرد. شاه که بیم داشت امینی قاجاریه را به قدرت بازگرداند به آمریکا رفت، وعده ها داد و حمایت دولت آمریکا از امینی را سلب کرد بگونه ای که این دولت تعهد کمک مالی به دولت امینی را منتفی ساخت. امینی که با چنین وضعیتی رو به رو شده بود در صدد تعدیل بودجه برآمد که برسر بودجه ارتش با شاه درگیری پیداکرد و 26 تیرماه 1341 كناره گرفت و دو روز پس از آن، امیر اسدالله علم ـ دوست شخصی شاه ـ مامور تشكیل كابینه شد.
    علی امینی پس از 16 سال سکوت هفتم اَمُرداد 1357 (سال انقلاب) با صدور یک اعلامیه بلند بالا و مردم پسند به صحنه سیاست بازگشت. امینی در اعلامیه خود چنین آورده بود:
     ..... ازدیاد درآمد كشور [از صدور نفت] در چند سال گذشته گرچه باعث رفاه نسبی شده، ولی فسادرا هم گسترش داده و فساد برای ادامه حیات خود؛ به فشار و تمركز قدرت [دیکتاتوری] نیاز داشته و مردم را عاصی کرده است. در این چند سال یك دسته ثروتمند نوخاسته و [بسیار آزمند] هم به وجود آمده، بر دارایی ثروتمندان افزوده شده، و به همین نسبت تنگدستان (اكثریت مردم) فقیرتر شده اند و چون به خواستها و مطالبات آنان توجه نشده ناله هایشان فریاد شده و راهی جز خانه تکانی کامل و تمام عیار وجود ندارد. طبقه متوسطی كه در این چندسال وعده تولد آن داده شده بود به وجود نیامده و به جای آن بر شمار دلالان با خصلت های خاص این گروه افزوده شده و وطن به صورت بهشت واسطه ها درآمده است و بر نارضایی توده ها افزوده و به خیابانها ریخته اند. این توده ها که وسیله ابراز نظر نداشته و سالها نفس در سینه حبس كرده بودند اینک به میدان آمده و به جای درددل غرّش می كنند ـ غرّشی كه همه دیوارها و سدها را به لرزه درآورده است.
     این امیرزاده قاجار در اعلامیه اش سپس به مشكلات جاری ایران اشاره كرده بود و این مشكلات را؛ تورم پول، افزایش شدید شكاف تولید و مصرف، مهاجرت كشاورزان و روستانشینان به شهرها، افزایش قیمت ها، تبعیض و ... ذكر كرده بود.
    در پی صدور این اعلامیه، امینی در مصاحبه ای به اظهارات نیمه آذرماه 1340 خود در اجتماع معلمان تهران اشاره کرد و گفت: در آن روز هشدار دادم که اگر اصلاحات و تعدیل صورت نگیرد انقلاب خواهد شد. به این هشدار توجه نشد و اینک کشور در انقلاب است.
    امینی در آن زمان ( نیمه سال 1357) خیلی زود متوجه شد که انقلاب در مسیری که او می خواهد نیست و بنابراین خاموش شد و دوباره سکوت خودرا ازسرگرفت که تا روز درگذشت ادامه یافت.

بانو فخرالدوله مادر دکتر علي اميني زني ترقيخواه بود و تاسيس نخستين خط تاکسيراني تهران ازجمله کارهاي اوست

تسلیم 25 هزار شكایت به كمیسیون عرایض مجلس در تقنینیه هفتم و ....

22 ژانویه 2008 (دوم بهمن 1386) در تهران، به نقل از نایب رئیس كمیسیون عرایض مجلس (كمیسیون اصل 90) اعلام شده بود كه در هفتمین دوره تقنینیه مجلس شورای اسلامی ایران 25 هزار شكایت به آن كمیسیون ارسال شده بود. حال آنكه شكایات وارده به كمیسیون در دوره ششم تقنینیه كه چهار سال پیش منقضی شد 33 هزار مورد بود. در این نقل قول آمده بود كه از شكایات وارده به كمیسیون اصل 90 در دوره تقنینیه هفتم تنها رسیدگی به 13 هزار و پانصد شكایت در صلاحیت كمیسیون تشخیص داده شده بود و این كمیسیون برای رسیدگی به این شكایات، پنج هزار و 273 مكاتبه انجام داده بود. رسانه های تهران كه این مطلب را منتشر كرده بودند روشن نساخته بودند كه (اگر مكاتبه ای صورت نگرفته) به سایر شكایات 13 هزارگانه چگونه رسیدگی شده است.
    اصل 90 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: هركس شكایتی از طرز كار مجلس یا قوه مجریه یا قوه قضائیه داشته باشد، می تواند شكایت خودرا كتبا به مجلس شورای اسلامی عرضه كند. مجلس موظف است به این شكایات رسیدگی كند و پاسخ كافی بدهد و در مواردی كه شكایت به قوه مجریه و یا قوه قضائیه مربوط است (باشد) رسیدگی و پاسخ كافی از آنها بخواهد و در مدت متناسب نتیجه را اعلام نماید و در موردی كه مربوط به عموم باشد به اطلاع عامه برساند.
    با توجه به اصل 90 كه متن آن در بالا آمد، كمیسیون مكّلف به اعلام نتیجه شكایات مربوط به عموم (دارای موضوع عمومی) جهت اطلاع عامه بود، كه نایب رئیس كمیسیون روشن نساخته بود چند مورد از شكایات عمومی بوده و آیا نتیجه رسیدگی به آنها، جهت اطلاع عامه (در رسانه ها) اعلام شده است و یا نه؟.
    پارلمان های کشورهایی که دارای کمیسیون عرایض هستند، نامه و شکایت های واصله را که فرستندگان مهر«محرمانه» بر آنها نزده باشند (درصورت مراجعه) در اختیار روزنامه نگاران قرار می دهند تا درصورتی مفادشان برای عامه مفید باشد منتشر کنند.

هجوم ایرانیان برای خرید مَسکَن در ترکیه ـ در یک ماهِ دسامبر 2019؛ 763 خانه ـ این ارز از کجا بدست آمده و چگونه خارج شده است

مرکز آمار ترکیه سی ام دی‌ ماه 1398 (20 ژانویه 2020) با انتشار گزارشی اعلام کرد که در ماه دسامبر2019، ایرانیان 763 واحد مسکونی (خانه ـ آپارتمان) در آن کشور خریداری کرده‌اند که رکورد تازه ای است.
طبق آمار این سازمان؛‌ در سال 2019، ایرانیان جمعا 5 هزار و 423 مسکن در ترکیه خریداری کرده بودند که نسبت به سال 2018 چهل و 9 درصد افزایش یافته بود و نسبت به سال 2017 نیز افزایشی شش برابری را نشان می‌دهد.
حال باید دید که چه عاملی انگیزه این کار بوده و ارز لازم برای خرید این خانه ها چگونه بدست آمده و چگونه از کشور خارج شده است. از شش دهه پیش، ایران و ترکیه ویزای مسافرت اتباع دو کشور به خاک یکدیگر را لغو کرده اند.

دنیای هنر

سالگرد درگذشت هایده

بیستم ژانویه (سی ام دی ماه) سالگرد درگذشت هایده ـ یک خواننده ایرانی معروف است که بسال 1990 (1368 هجری خورشیدی) و در آستانه 48 سالگی در منطقه سانفرانسیسکو درگذشت. هایده فعالیت هنری خود را از سال 1347 هجری خورشیدی (1968) و چند سال پس از خواهر کوچکترش ـ مَهَستی و از برنامه گلهای رادیو ایران آغاز کرده بود. هایده که 21 فروردین 1321 به دنیا آمده بود و نام «معصومه ـ معصومه دَدِه بالا» بر او نهاده بودند در شهریور 1357 ـ سال انقلاب، وطن را تَرک کرد و تا سال 1982 در لندن زندگی می کرد که به لس‌آنجلس نقل مکان کرد. هایده در لندن و لس آنجلس به کار هنر ادامه داد. وی که به بیماری قند مبتلا بود دچار مشکل فشار خون هم شده بود.
هایده به شرکت در یک کنسرت، در باشگاهی در نزدیکی سان فرانسیسکو دعوت شده بود که فردای آن روز ـ 20 ژانویه 1990 و در همانجا بر اثر حمله قلبی درگذشت. مراسم خاکسپاری او با حضور انبوهی از ایرانیان در گورستان «وِست‌وود ـ لس آنجلس» برگزار شد.

در قلمرو اندیشه

زادروز «فرانسیس بِیكن»

Francis Bacon

22 ژانویه زادروز «فرانسیس بیكن Francis Bacon» دولتمرد، رساله نگار و فیلسوف انگلیسی قرون شانزدهم و هفدهم میلادی است كه در سال 1561 به دنیا آمده بود و 65 سال عُمر کرد.
    وی كه روش تحقیقات علمی را به دست داده است در نهم اپریل سال 1626 فوت شد. روش تحقیق این فیلسوف به «بیكنیان مثد Baconian Method» معروف است.
    بیكن كشف حقایق را خدمت به جامعه اعلام داشته است.
     مورخان بیکن را پدر Empiricism توصیف کرده اند ـ نظریه ای که دانش را نتیجه تجربه عینی می داند و نظریه ای است موازی با روش منطقی و ریاضی.

اندیشمندی كه دمكراسی پارلمانی و بوروكراسی شوروی را رد كرد
«گرامشی» و افكار او در یك نگاه

Gramsci

«آنتونیو گرامشیGramsci» فیلسوفی كه تجربه های نیمه دوم قرن 20 تا حدی زیاد درستی اندیشه های او را تایید كرده است 22 ژانویه سال 1891در تورینو - ایتالیا - دیده به جهان گشود و در آوریل 1937 در زندان موسولینی در گذشت.
    گرامشی كه برضد نظم طبقاتی كهن بود از جوانی به جنبشهای سوسیالیستی ایتالیا پیوست. وی سپس به منظور بررسی و مشاهده روند بنای سوسیالیسم در جامعه روسیه به مسكو رفت، دو سال در آنجا بود و در همانجا ازدواج كرد. در بازگشت به وطن، گرامشی برای ایجاد یك حزب كمونیست از بطن جنبش های سوسیالیستی ایتالیا، دست به كوشش زد و موفق به تاسیس چنین حزبی شد و رهبری آن را به دست گرفت.
    موسولینی رهبر وقت ایتالیا كه «گرامشی» را بزرگترین مانع بر سر راه پیشرفت افكار خود می پنداشت درصدد خنثی كردنش برآمد و با به دست آوردن نخستین بهانه، او را در سال 1926 به اردوگاه (كمپ) ویژه نگهداری مخالفان سیاسی خود فرستاد . چون موفق نشد كه تماس گرامشی را با كمونیستها قطع كند و به اصطلاح خودش مغز او را از فكر كردن باز دارد، وی را به زندان فرستاد ــ زندانی كه از آن رهایی نیافت.
    «گرامشی» كه در مطالعات تاریخ و تاریخنگاری كار شناس بود در طول زندان 33 كتاب نوشت كه خواهر زنش «تاتیانا» دستنویس های او را باتردستی از زندان بیرون برد و بعدا منتشر ساخت كه معروفترین آنها «یادداشتهای زندان» است و محتوای این كتابها، فلسفه سوسیالیستی تازه ای را به دست داده است كه بسیاری از هواداران «جامعه سالاری» آن را سوسیالیسم تازه و « گرامشییسم» عنوان داده و تا كنون دهها كتاب در تفسیر آن انتشار یافته است. «دوبچك» کمونیست معروف و «تجدید نظر طلب» چك اسلواكی از پیروان افكار گرامشی بود.
     در دهه 1980 پاره ای از تحلیلگران، تحولات عملی در چین که این کشور را در دهه اول قرن 21 به صورت یک قدرت اقتصادی بسیار بزرگ درآورد، چرخشی به سوی گرامشییسم تعبیر كرده بودند.
    پس از عقب نشینی ماركسیسم در روسیه، كشورهای اروپای شرقی و آسیای میانه بسیاری از سوسیالیستها متوجه اصالت افكار گرامشی شده و راه خود را به این سوی تغییر داده اند.
    گرامشی برای تامین سعادت بشر تاكید بر به حد اقل رساندن روابط فرد با «پول» دارد و می گوید: نظام های حاکم هزاران ساله بر جوامع بشری، همه جنبه های زندگی را به پول ارتباط داده اند. روابط فرد با افراد (در درون جامعه) را مقدار پولی كه در اختیار دارد بنا می كند. پول به دنیای فرهنگ و هنر هم رخنه كرده، و حتی بر كار تالیف و تصنیف حاكم شده است. «پول» استقلال عمل و آزادی را از فرد گرفته است. هر عملی تحت تاثیر پول است تا اراده فرد، بنابراین یك فرد در جوامع امروز برده پول است و آزاد نیست. قدرت، ناشی از پول است نه هنر، دانش، اندیشه و مهارت؛ و چون چنین است، قدرتمند استثمارگر، زورگو و سلطه گر می شود و حتی عملا بر دستگاه حاكمه جامعه مسلط می گردد و تصمیمگیری ها بر پایه منافع او صورت می گیرد و وضع قوانین و ضوابط از خواست او خارج نیست و جامعه زمانی به نقطه بحران می رسد كه اصحاب پول در دستگاه قضاء هم رخنه كنند و در این صورت احتكار و هر گونه فساد دیگر گسترش می یابد.
    گرامشی فرضیه های دمكراسی پارلمانی را رد می كند و آن را راه و روش واقعی رسیدن به «حكومت مردم بر مردم» و یا «قدرت ناشی از مردم و برای مردم» نمی داند و می گوید كه در انتخابات سراسری و یا در یك شهر بزرگ شناخت کامل نامزدها که لازمه یک انتخاب درست است، دشوار است. بنابراین رای دادن سرسری است و بسیاری هم نسبت به آن بی تفاوت می شوند و در آن مشارکت نمی كنند و فلسفه دمکراسی عملا بی اثر می شود.
    گرامشی پیش بینی کرده است که اگر تمرین دمکراسی به همین صورت (وضعیت دهه 1930) ادامه یابد تبلیغات انتخاباتی (مبارزات مربوط) بر پایه پول و ساخت و پاختهای پس پرده صاحبان منافع قرار خواهد گرفت و با این ترتیب بسیاری از افراد شایسته حذف می شوند و تكرار انتخاب افراد معین، به تدریج یك طبقه حاكمه به وجود می آورد كه تفاوتی با نظامهای تزاری (سلطنتی ـ موروثی) نخواهد داشت.
    به نظر گرامشی؛ بهترین دمكراسی، حكومت شوراها است كه اعضای آنها در محله های كوچك كه افراد شناخت كامل از یكدیگر دارند انتخاب و بر همه جنبه های زندگی نظارت خواهند داشت ازفرهنگ و هنر، صنعت و تولید محصول تا امور آموزشی و بهداشتی و نظم عمومی منطقه خود، و نمایندگان این شوراها، پارلمان کشور و سران دولت را انتخاب خواهند کرد و بر کارهای های مقامات نظارت خواهند داشت. با وجود این، گرامشی با تمركز امور داخلی در مركز مخالف است و نظر به منطقه ای بودن كارها دارد و می گوید كه اگرجزئیات امور و برنامه ریزی ها از مركز هدایت شود، جامعه دچار یك بوروكراسی بسیار بد خواهد شد و دوام نخواهد یافت.
     گرامشی به وجود آمدن یك طبقه بوروكرات در جامعه را به لحاظ پیدایش عوارض نامطلوب، برابر طبقه صاحب پول می داند.
     گرامشی می گوید: اگر «سوسیالیسم»، در یك جامعه بوروكراسی به وجود آورد، این بوروكراسی از بدترین نوع آن خواهد بود كه به انحراف و بالاخره شکست نظام سوسیالیستی منجر خواهد شد.
    گرامشی در عین حال با نظرات ماتریالیستی «انگلس» مخالف است و عقیده دارد كه نمی توان به همه جنبه های زندگی بشر از این دیدگاه نطر افكند. به نظر گرامشی، به سختی می شود انسان را از باورهای گذشته جدا ساخت، و تغییر روانشناسی افراد نیاز به زمان بسیار طولانی و نیز آموزش و پرورش خوب (کارآمد) دارد.
    گرامشی با اشاره به مشاهداتش از روش مدیران اجرایی در مسكو، با اجرای نظامات و تصمیمات از طریق اعمال خشونت و مجازات مخالفت كرده و نتایج حاصل از چنین روشی را ناپایدار (موقتی) خوانده است.

در قلمرو دموکراسی

ژانویه 2007 و یادی از دوران رقابتهای انتخاباتی آمریکا: یك بانو، یك سیاهپوست، یك هیسپانیك و یك لیبرال جنوبی ـ روش تعیین نامزد احزاب در آمریکا

هيلري کلينتون

با این كه به چهارم نوامبر 2008 و دور بعدی رای گیری برای انتخاب چهل و چهارمین رئیس جمهوری ایالات متحد آمریكا، 21 ماه و ده روز فاصله بود، تا 22 ژانویه 2007 چهار سیاستمدار این كشور وابسته به حزب دمكرات خود را نامزد احراز این مقام كرده بودند. گفته شده بود که ممکن است بعدا داوطلبان دیگری برای نامزدی حزب دمكرات به تدریج برآن شمار افزوده شوند. در آن روز (22 ژانویه 2008) اعلام شده بود که قرار شده است كنوانسیون سراسری هر حزب آمریكا اواسط سال 2008 نامزد حزب را كه یك تن خواهد بود از میان نامزدها، برحسب آراء الکتورهایی که در طول انتخابات مقدماتی میان حزبی انتخاب و به کنوانسیون فرستاده خواهند شد تعیین کند و قاعدتا این نامزد، فردی را كه باید معاون او باشد معرفی خواهد کرد و این دو که نامشان در یک تیکِت خواهد بود از مردم برای روز انتخابات عمومی تقاضای رای خواهند كرد.

باراک حسين اوباما

چهار سیاستمداری كه در ژانویه 2007 با شتاب زیاد خودرا متقاضی نامزدی احراز مقام ریاست جمهوری از جانب «حزب دمكرات» معرفی كرده بودند عبارت بودند از:
    -- هیلری كلینتون؛ سناتور نیویورك و بانوی اول آمریكا در هشت سالی كه در بیستم ژانویه 2001 پایان یافت، فردی سِنتریست و تا حدی زودرنج، دارای اندکی حالت خشونت و حامی همگانی كردن بیمه درمانی آمریكاییان.
    -- «باراك حسین اوباما»؛ میانسال و سیاهپوست دورگه (مادرش سفیدپوست آمریكایی و پدرش سیاهپوست مسلمان كنیایی)، سناتور جونیور (نخستین بار) ایالت ایلی نوی، ناشناخته برای جامعه سراسری آمریکا، مشاور قضایی و ظاهرا لیبرال.
     -- جان ادواردز؛ میانسال، سناتور سابق ایالت كارولینای شمالی كه در انتخابات نوامبر 2004 نامزد معاونت جان كری بود، و به زعم خودش متنفر از بوروکراسی و سیاستبازی و فعالیت لابی ییستها در دستگاههای مقننه و اجرایی. [که وی دو سال بعد متهم به مصرف پولی را که مردم برای تبلیغ به او اهداء کرده بودند در راههای دیگر و شخصی شد و تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و کار این تعقیب تا سال 2012 ادامه داشت.].
    ـ ـ بیل ریچاردسون: هیسپانیك (دو رگه سرخپوست و سفید پوست)، فرماندار وقت ایالت نیومكزیكو. وزیر انرژی در كابینه كلینتون و یك دوره نماینده آمریكا در سازمان ملل، لیبرال چپ و هوادار سازش آمریکا با ملل دیگر و خودداری از تهدید و بکار بردن زور.

ريچاردسون

نظر سنجی هایی انجام شده تا 22 ژانویه 2007، «درصد» هواداران بانو كلینتون را بیش از سه نامزد دیگر نشان می داد.
این تفاوت نژادی نامزدها كه حزب دمکرات آمریکا از آن حمایت می کرد حكایت از توجه این حزب به تحول تفكر آمریكاییان و تغییر تركیب جمعیت بر اثر مهاجرت های تازه داشته است. این چهار نامزد از فرصتی كه كاهش محبوبیت حزب جمهوریخواه (به سبب ناخرسندی آمریکاییان از بحرانی شدن اقتصاد) به دست داده بود استفاده كرده و در نامزد شدن پیشدستی كرده بودند. در آن زمان اصحاب نظر با توجه به نتایج انتخابات پارلمانی نوامبر سال 2006 بعید دانسته بودند که رئیس جمهوری آینده آمریكا از حزب جمهوریخواه باشد [که تقق یافت.]. این آگاهان گفته بودند: با اینکه تا روز انتخابات ممکن است رویدادهایی به سود حزب جمهوریخواه در سطح جهان صورت گیرد ولی این تحولات تغییر بزرگی در کل آراء نخواهد داشت و پیش بینی کرده بودند که چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا از حزب دمکرات خواهد بود و در هر حال قرارگرفتن یك بانو، یا یك سیاهپوست دورگه، و یا یك هیسپانیك در صدر كشور 300 و چند میلیونی آمریكا و یا معاونت آن ـ هرچند با کمک مالی و اعمال نفوذ کمپانی های بزرگ، اصحاب منافع و صاحبان شبکه های تلویزیونی و ...، یك رویداد تاریخی خواهد بود.

ادواردز

عادت براین است كه در كنوانسیون سراسری احزاب، یكی از نامزدها را راضی به قبول معاونت نامزد پُرطرفدار در كنوانسیون كنند و به نامزدهای دیگر وعده وزارت و مقاماتی از این دست بدهند.
    در فاصله ای که تا کنوانسیون نمایندگان (الکتورهای) دو حزب وجود داشت (از ژانویه 2007 تا آگوست 2008) و در آن دوره، این فاصله بیش از هر دوره دیگر در طول تاریخ ایالات متحده بود!، کاکِس های ایالتی احزاب (کمیته ها) نظر خودرا نسبت به نامزدها ابراز داشتند و برپایه این رای گیری های مقدماتی داخلی حزب، نمایندگان هر حزب برای کنواسیون تعیین شدند و نامزدی که نمایندگان (الکتورهای) بیشتری در کنوانسیون داشت نامزد حزب شد و ....
    تا 22 ژانویه 2008 شمار داوطلبان نامزدی هریک از دو حزب اصلی آمریکا به هشت تن رسیده بود و «جو بایدن» سناتور خندان و جوک گوی ایالت خیلی کوچک و کف دستی «دلیور» هم خودرا نامزد کرد. ریچاردسون با اینکه در کاکِس های ایالتی حزب دمکرات چهارم شده بود (احتمالا به صلاحدید حزب) داوطلبی خودرا برای نامزدی پس گرفته بود. نامزدهای پیشتاز از حزب دمکرات تا 22 ژانویه 2008 همچنان هیلری کلینتون، اوباما و ادواردز بودند. در میان داوطلبان پیشرو نامزدی حزب جمهوریخواه یک واعظ پروتستان و یک مورمن مذهب دیده می شدند. این نخستین بار بود که یک واعظ (پستورِ کلیسا) در کشوری که قانون اساسی اش مذهب را از سیاست (دولت) جدا کرده است و کشور دارای مذهب رسمی نیست نامزد مقام ریاست جمهوری شده بود.
    در کنوانسیون حزب دمکرات «باراک اوبا» که شبکه های تلویزیونی آمریکا اورا بزرگ و بیش از حد مطرح ساخته بودند با اندک تفاوت در شمار الکتورها، نامزد حزب شد و «جو بایدن» نامزد دیگر را نامزد معاونت خود کرد. کنوانسیون حزب جمهوریخواه نیز سناتور 72 ساله و اسیر جنگی سابق جان مک کین را نامزد این حزب کرد و او بانو «سارا پیلن» فرماندار آلاسکا را نامزد معاونت اعلام داشت که در انتخابات نوامبر 2008 همچنانکه پیش بینی شده بود حزب دمکرات برنده قوه مجریه و اکثریت دو مجلس کنگره شد و باراک حسین اوباما از نیمروز بیستم ژانویه 2009 به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا کار خودرا آغاز کرد. ولی مردم آمریکا راضی نشدند و در انتخابات بعدی مجلس نمایندگان، باردیگر اکثریت مجلس را به حزب جمهوریخواه بازگردانیدند.

... و به این ترتیب برخی از ساخت و پاخت های پیش از انتخابات نوامبر 2008 آمریکا فاش شد

Jill J. Biden

بیسنم ژانویه 2009 و یک روز پیش از آغاز کار چهل و چهارمین رئیس جمهوری ایالات متحده، بانو «جیلJill J. Biden» زن «جو بایدن» در یک برنامه تلویزیونی که از شبکه «ای. بی. سی» پخش شد گفت که قبلا به شوهر او گفته بودند که کدام شغل را می خواهد تا فعالیت برای نامزد شدنش را کمرنگ کند؛ معاونت ریاست جمهوری و یا وزارت امور خارجه؟، و معاونت را به او دادند!. [دیدیم که بانو کلینتون یکی دیگر از نامزدها هم وزیر امور خارجه شد].
این اعتراف که شاید از زبان بانو «جیل بایدن» پریده باشد، به اظهار تفسیرنگاران ـ گوشه ای از ساخت و پاخت های قبل از انتخابات نوامبر سال 2008 آمریکا را عیان ساخت. تعیین نامزدهای معاونت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هفته ها پیش از انجام انتخابات صورت می گیرد و نام نامزد هر حزب برای ریاست جمهوری و معاونت او در یک تیکِت قرار می گیرد.
اعتراف بانو جیل بایدن بازتاب جهانی داشته و مورد تفسیر قرارگرفته بود زیرا که نشان می دهد قبل از کنوانسیون حزب دمکرات (جهت تعیین نامزد حزب برای ریاست جمهوری)، سمت های دولتی تعیین شده بودند و قرار بوده که سمت های معاونت ریاست جمهوری و دو وزارت کلیدی به سه نامزد دیگر انتخابات مقدماتی (درون حزبی) داده شود و نامزد دیگر (جان ادواردز) که اندیشه «توجه به امور داخلی» را در سر داشت (بازگشت به وضعیت پیش از دو جنگ جهانی قرن بیستم) و مخالف مداخله کورپوریشن های بزرگ در تعیین سیاست های دولت بود قبلا متهم به داشتن رابطه سِکس با فیلمبردار دفتر تبلیغات خود شده و صحنه را ترک کرده بود. وی بعدا هم متهم به سوء استفاده از کمک مالی به تبلیغات خود شد و تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و بعید است که به آن صورت به سیاست بازگردد.

در قلمرو ادبیات

روزی كه میهندوست بنام عارف قزوینی درگذشت

Aaref-e-Ghazvini

عارف قزوینی (ابوالقاسم) شاعر، روشنفكر و مبارز میهندوست ایران دوم بهمن 1312 (22 ژانویه 1934) فوت شد. از آنجا که فوت او در شب دوشنبه دوم بهمن روی داده بود برخی مورخان یکم بهمن (21 ژانویه 1934) را سالروز وفات وی درج کرده اند. عارف [متولد 1882 میلادی] كه هنگام مرگ 52 سال داشت در همدان و در جوار گورگاه ابوعلی سینا دانشمند بنام ایران مدفون شده است. عارف که اشعار و تصنیف های او شعار مبارزان راه دمکراسی و مشروطیت ایران قرارگرفته بود ازجمله شعر «از خون جوانان وطن لاله دمیده ...» خود نیز در تهران به این مبارزان پیوسته بود. وی که مردی احساساتی و عاطفی بود در پی یک رنجش، برای مدتی جلای وطن کرده و به استانبول رفته بود. عارف سالهای آخر عمررا در همدان و در گوشه گیری بسربرده بود. بر بسیاری از اشعار او آهنگ موسیقی ساخته شده است.

صنایع و فنون

نخستین جت مسافربر در خطوط هوایی

دوم بهمن ماه 1396 (22 ژانویه2018) 66 سال از زمان ورود هواپیمای جت به خطوط هوایی بازرگانی گذشت. در این روز در سال 1952 (1330 هجری خورشیدی) نخستین جت مسافربر از نوع «دهاویلند كومت»، در انگلستان وارد خطوط هوایی شد.
جت مسافربر كومت نخستین پرواز خود را در 27 جولای 1949 انجام داده بود و در این فاصله در دست تكمیل و رفع نقائص بود. ساخت این جت مسافربر از 1946 برنامه ریزی شده بود. مسافران ژوهانسبورك نخستین كسانی بودند كه با جت مسافرت كردند.
«دهاویلند كومت» پس از چند سانحه بعدا اختصاص به نیروی هوایی انگستان داده شد و انواع دیگر جت مسافربر جای آن را در خطوط هوایی گرفت.

در قلمرو دانش

زادروز آمپر

A. M. Ampere

20 ژانویه زادروز «آندره ـ ماری آمپر Andre – Marie Ampere» فیزیكدان فرانسوی است که در سال 1775 به دنیا آمد و واحد سنجش جریان برق به نام او (آمپر) گذارده شده است. آمپر که ریاضیدان هم بود و دهم ژوئن 1836 درگذشت در زمینه برق و آهن ربا و حوزه های مغناطیسی (الکترو مانیتیک = الکترو مگنتیک) تجربه بسیار كرده بود و قواعد متعدد به دست داده است. آمپر برغم اعدام پدرش به دست انقلابیون فرانسه، تلاش برای پیشبرد علم متوقف نساخت. وی در مقدمه تالیف خود «فلسفه علوم» نوشته است که اشتباه یک فرد و یا گروه [انقلابیون فرانسه] نباید انسان را از ادامه خدمت به همنوع بازدارد و تحقیقات علمی و هرگونه پژوهش خدمت به خلق است. پدر او از اعیان منطقه لیون بود.

در قلمرو رسانه‌ها

از قدردانی و شادباش مخاطبان گرامی سپاسگزار ـ دو پرسش و یک پیشنهاد: کتاب خاطرات ژورنالیستی کیهانی زاده برای روزنامه نگاران برایگان ارسال شود

22 ژانویه 2020 (بهمن 1398) چندین مخاطب، تلفنی و با ارسال ایمیل و فَکس، ضمن قدردانی از زحمات و گفتن شادباشِ هشتاد و سوُّمین زادروز مؤلفِ این «تاریخ آنلاین برای ایرانیان» که یکم بهمن ماه 1315 (21 ژانویه 1937) به دنیا آمده است خواستند که عکس تازه و بزرگتری از مؤلف درج شود تا از آن کُپی بگیرند و نگهدارند. این عکس همین روز (21 ژانویه 2020) گرفته شد و به پیشنهاد یک همکار، عکسی را که یکم شهریور 1335 (روز آغاز کار در روزنامه اطلاعات) گرفته شده بود تا کارت خبرنگاری برای مؤلف صادر شود در زیر آن قرار داده شد که در زیر این مطلب آمده است. یکی از این مخاطبان نوشته بود که آخرین عکس درج شده در سایت یکم بهمن ماه (21 ژانویه) مربوط به سال 2013 و هفت سال پیش است. اگر هر سال عکس همان سال را درج کنید، تغییر قیافه بر حسب سن موجب قضاوت تأثیر گذشت زمان می شود.
     یک مخاطب که تلفنی تماس گرفت پرسید که دبستانی که به نام مؤلف در کوی وحیدیهِ تهران بود چه شد؟، دیگر به نام مؤلف در آنجا دبستانی وجود ندارد. این مخاطب گفت که چهار سال در آن دبستان دولتی تحصیل کرده بود و بعدا هم که از آنجا می گذشت تابلو دبستان را دیده بود که هنوز به نام این مؤلف بود. به این مخاطب گفته شد که این سئوال را از مقامات مربوط کند. این نامگذاری به خاطر خدمات فرهنگی و آموزشی این مؤلف بود و از شهریور 1353 برقرار شده بود.
    مخاطبِ دیگر درباره چاپ خاطرات ژورنالیستی مؤلف سئوال کرده بود که وعده آن را نزدیک به دو سال پیش داده بودیم که پاسخ داده شد؛ مشکل کاغذ بود که رفع شده و انتشار خواهد یافت، ولی همه گیرشدن کووید ـ 19 از همان وقت مزید بر علت شده است. ولی تلاش خواهد شد که چندماه پس از فروکش کردن این بیماری، خاطرات انتشار یابد.
    یک مخاطب که این مطلب را پس از درج آن در سایت 22 بهمن 1398 خوانده بود نامه نوشت و پیشنهاد کرد: "شما که اهل مادیات نیستید، پس از انتشار کتاب خاطرات ژورنالیستی خود که نوشته اید حاوی تاریخچه روزنامه نگاری و شرح احوال و کارهای روزنامه نگاران بنام هم خواهد بود، یک نسخه از آن را به رایگان برای همه روزنامه نگاران کشور، استادان رشته روزنامه نگاری و دهها جلد نیز به هر یک از مدارس روزنامه نگاری بفرستید تا میان دانشجویان خود توزیع کنند و همچنین به رایگان برای همه کتابخانه های کشور. این کار خدمت بزرگی خواهد بود.".
    پیشنهاد این مخاطب که نامه پُستی او نهم بهمن 1398 دریافت شد و نوشته است زمانی و برای مدتی کوتاه روزنامه نگاری می کرد پذیرفته شد و بیش از دو هزار جلد از این کتاب به رایگان اختصاص به روزنامه ها، روزنامه نگاران، مدارس روزنامه نگاری و کتابخانه ها داده خواهد شد.

دو عکس از مؤلف این تاریخ آنلاین به فاصله 63 سال از هم (20 سالگی و آغاز کار روزنامه نگاری ـ 83 سالگی در 21 ژانویه 2020)

سایر ملل

سالمرگ «شاهجهان» كه تاج محل را ساخت و دو بار در قندهار از ایران شكست نظامی خورد

22 ژانویه 1666 «شاهجهان» پنجمین امپراتور تیموری (گوركانی ـ اصطلاحا؛ مغولی) هند درگذشت. وی در سال 1592 متولّد شده بود. شاهجهان بود كه عمارت «تاج محل» را به یادبود بانویش ارجمندبانو (ممتاز محل) ساخت.
    شاهجهان دوبار تلاش به تصرف قندهار كرده بود كه از ارتش ایران شكست خورد. شكست سال 1653 او آن چنان سخت بود كه اندیشه تعرض به قلمرو ایران را از سر بیرون كرد. وی، به ترتیب پس از جهانگیر، اكبر، همایون و بابر امپراتور هند شده بود. حكومت تیموریان بر هند از 1526 تا 1857 طول كشید و از این سال، پادشاه انگلستان خودرا در عین حال امپراتور هند (هندوستان = همه شبه قاره هند از میانمار تا مرز جنوب شرقی ایران) اعلام می کرد (بریتیش راج) كه چون در لندن می نشست، تا سال 1947 نایب السلطنه به دهلی می فرستاد.
     بابر از اعقاب امیرتیمور گوركان و نخستین پادشاه هند با تأیید و كمك دولت وقت ایران امپراتور هند شده بود. وی قبلا با حكم شاه صفوی ایران حكمران كابل بود. همایون نیز با كمك ارتش شاه طهماسب صفوی تخت و تاج خود را به دست آورده بود. در دوران گوركانیان، «پارسی ـ فارسی» زبان رسمی دربار هند بود و پارسیان هند كه این كشور را صنعتی، تكنولوژیك و اتمی كرده اند در آن زمان مدیریت ها را برعهده داشتند.
     طراح عمارت تاج محل كه در ژانویه سال 1653 میلادی تكمیل شد استاد عیسی ـ معمار بزرگ ایرانی بود. استاد عیسی برای ساختن این عمارت باشكوه دهها معمار و تزیین كار را از ایران (عمدتا از شهرهای اصفهان، كرمان و شیراز) به هند برده بود. بیشتر تزیین كاران از شیراز بودند. قسمتی از سنگهای مرمر این عمارتۀ، از ایران ـ معادن كوه هزار واقع در شهرك «رایِن» استان كرمان و ایران خاوری (سرزمینی كه انگلیسی ها بعدا نامش را افغانستان گذارده اند و در آن زمان قطعه خاوری ایران بود) به محل حمل شده بود.

شكست نظامی استعمارگران انگلیسی از مردم غنا

22 ژانویه 1824مردان قبیله «اشانته Ashanti» سرزمین غنا نیروهای استعمارگر انگلیسی را در یك نقطه ساحلی این سرزمین شكست دادند. انگلیسی ها از «غنا» كه در آفریقای غربی واقع شده است به نام «ساحل طل» یاد می كردند. قبیله «اشانته» در قرن سیزدهم میلادی در غرب آقریقا (عمدتا غنا و سرزمین های مجاور) یك امپراتوری بزرگ و نیرومند تشكیل داده بود.

روزی كه ملكه ویكتوریا درگذشت

Victoria

ویكتوریا، ملكه انگلستان 22 ژانویه 1901 در 82 سالگی درگذشت و با مرگ او یك دوره تاریخی این كشور پایان گرفت. در پی درگذشت ویكتوریا، پسرش ادوارد هفتم برجای او نشست و از 22 ژانویه 1901 پادشاه انگلستان شد.
ویكتوریا از سال 1837 بر انگلستان سلطنت كرده بود. در زمان او بود كه گفته شد آفتاب بر پرچم انگلستان ــ به دلیل كثرت مستعمرات در گوشه و کنار جهان ــ غروب نمی كند. در زمان وی بود كه واژه «امپراتور هند» را برعنوان پادشاه انگلستان اضافه كرد. مردم مستعمرات (به ظن خود) گمان می كردند كه این ویكتوریاست كه حكومت می كند، زیرا از نظام حكومت پارلمانی انگلستان بی اطلاع بودند.
شوهر ملكه ویكتوریا در دهه 1860 درگذشته بود و او چهار دهه در مرگ شوهر عزادار بود.

نخستین بانو كه وزیر امور خارجه دولت واشینگتن شد ـ اشاره ای به دو بانوی دیگر که پس از او رئیس دیپلماسی آمریکا شدند

Madeleine Albright

22 ژانویه 1997 بانو «مادلین آلبرایت Madeleine Albright» وزیر امور خارجه دولت واشنگتن شد. وی كه پانزدهم ماه می 1937 در شهر پراك (جمهوری چك) و در یك خانواده یهودی به دنیا آمده بود نخستین زنی بود كه وزیر امور خارجه دولت فدراسیون آمریکا شده بود. خانواده آلبرایت پس از قدرت یافتن هیتلر و عمدتا از ترس او به یوگوسلاوی، انگلستان و سپس آمریكا فرار كردند.
    «یوسف كوربل» پدر مادلین نام دخترش را «ماری یانا» گذارده بود. این خانواده پس از فرار از پراگ و شنیدن این خبر كه بسیاری از بستگانشان به دست عوامل هیتلر كشته شدند دین خود را تغییر داد و كاتولیك شد. باید دانست که یهودی بودن یعنی از نژاد این مردم بودن و نیز پیروی کردن از دین موسی است و بنابراین، یک فرد با تغییر دین، از یهودی بودن کاملا خارج نمی شود زیراکه نمی توان نژادرا تغییر داد. مادلین بعدا از کاتولیک بودن دست کشید و انگلیكن مذهب (مسیحیت انگلستان) شد و نام خودرا هم از «ماری یانا كوربلووا» به مادلین تغییر داد!.
    «آلبرایت» نام خانوادگی شوهر سابق و پدر فرزندان اوست. وی یك بانوی مطلقه بود كه در رشته علوم سیاسی دكترا گرفت. مادلین تنها وزیر امور خارجه آمریكا بوده است كه صریحا اذعان کرد كه این دولت در براندازی 28 اَمُرداد 1332 دست داشت و دولت دكتر مصدق را كه برگزیده ایرانیان بود حذف کرد. با وجود این اعتراف، وی به خاطر این عمل دولت واشنگتن، از ایرانیان عذرخواهی نکرد. مادلین در طول رقابت های انتخاباتی سال 2008 آمریکا و تا زمان حذف بانو هیلری كلینتون از این مسابقات؛ از مشاوران وی بود. بانو آلبرایت بیست و سوم مارس 2022 درگذشت.
    انتصاب بانو کلینتون به سمت وزیر امور خارجه کابینه «اوباما» 21 ژانویه 2009 با 94 رای موافق در برابر 2 رای مخالف در سنای آمریکا تصویب شد و ساعتی بعد سوگند خورد رئیس دیپلماسی آمریکا شد و 4 سال در این مقام بود.
     هیلری سومین بانویی است که وزیر امور خارجه آمریکا شده بود. وی برجای بانو «کاندو لیزا رایس» نشسته بود که در دور دوم ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش وزیر امور خارجه آمریکا بود. بانو رایس ـ یک سیاهپوست آمریکایی بود که در مواردی خشونت و یکدندگی از خود نشان می داد.

هيلري با حضور شوهرش بيل کلينتون 21 ژانويه 2009 سوگند وفاداري به وطن و حفظ منافع آن را ياد و کار خودرا به عنوان وزير امور خارجه کابينه "اوباما" آغاز کرد

تاکید سران وقت آلمان و فرانسه بر رعایت اصول نظم جهانی و اجتناب پذیر بودن جنگ، ولی ...

ژاك شیراك رئیس ـ پرزیدنتِ وقتِ فرانسه و گرهارد شرودر صدر اعظم وقت آلمان در دیدار 22 ژانویه سال 2003 خود به مناسبت چهل ساله شدن پیمان دوستی و همکاری دو كشور اعلام كردند كه معتقد به حل مسائل از راههای صلح آمیز هستند و تاكید بر رعایت اصول نظم جهانی و اجتناب پذیر بودن جنگ كردند. [این دیدار دو ماه قبل از حمله نظامی آمریکا و انگلستان به عراق صورت گرفت].
سران دو دولت به مناسبت چهلمین سالروز انعقاد این پیمان در اجلاس مشترك پارلمانهای فرانسه و آلمان شركت كرده بودند و عكس مقابل، آنان را پیش ازشركت در این جلسه در كاخ الیزه (پاریس) نشان می دهد.
دو ماه پس از این دیدار، دولت آمریکا (جورج دبلیو بوش) در اجرای تصمیم از پیش گرفته شده، حمله نظامی به عراق را آغاز و این کشور را اشغال کرد و ....

تحلیلگر امور ایران در پنتاگون، به جرم دادن اطلاعات محرمانه آمریكا به اسرائیل به 12 سال زندان محكوم شد

لاري فرانکلين

در پی اعتراف لورنس فرانكلین (لاری) سرهنگ هوایی 59 ساله آمریكا، تحلیلگر و كارشناس سابق امور ایران در وزارت دفاع آن كشور به سه مورد از اتهامات وارده به خود، قاضی مربوط 19 ژانویه 2006 او را به دوازده سال و هفت ماه زندان محكوم كرد.
    وی متهم شده بود كه اسرار و اطلاعات طبقه بندی شده وزارت دفاع آمریكا درباره ایران را از طریق یك دیپلمات و دو «لابی ییست» به اسرائیل داده است.
     سرهنگ فرانكلین كه 83 پرونده محرمانه و 38 پرونده فوق محرمانه وزارت دفاع آمریكا را به خانه خود برده بود بیش از ده سال در قسمت «دی.او.دی» پنتاگون، تحلیلگر گزارشهای مربوط به ایران و منطقه شمالی خلیج فارس بود. وی زیر نظر «فیث» معاون وزارت دفاع آمریكا كار می كرد كه بهانه های لازم برای حمله به عراق را به دست دولت جورج بوش داده بود.
    سابقه كار سرهنگ فرانكلین در وزارت دفاع آمریكا بالغ بر 27 سال گزارش شده بود.

زمانی که بانو «مركل» واسطه میان بلوک غرب و روسیه بود

پوتين و مركل در مذاكرات سال 2006

از تفسیر های 20 ژانویه سال 2006 رسانه ها چنین بر می آمد كه بانو «آنجلا مركل» رئیس وقت دولت آلمان پذیرفته بود كه واسطه دولت های بلوک غرب (آمریكای شمالی و اتحادیه اروپا) با گردانندگان دولت روسیه باشد. این مفسران، دلیل این كار را تسلط پوتین بر زبان آلمانی و آشنایی او با فرهنگ آلمانی ها و نزدیك بودن فاصله دو كشور از یكدیگر بیان کرده بودند. پوتین قبلا و سالها یك افسر اطلاعاتی روسیه در آلمان شرقی بود كه مركل نیز از شرق آلمان است.
مركل پس از دیدار با جورج بوش در واشنگتن، به مسكو رفته و با پوتین مذاكره كرده بود. نخستین ماموریت مركل در سمت رابط میان بلوک غرب و روسیه، تبادل نظر درباره مسئله فعالیت های اتمی ایران با پوتین بود.
در ژانویه 2007 نیز مرکل با پوتین مذاکره کرد و این بار ماموریت مرکل، گرفتن اطمینان از پوتین بود که باید حمل نفت و گاز روسیه به اروپای مرکزی خلل ناپذیر باشد و اشکالی از نوع قطع موقت و تعلل در آن پیش نیاید. در ژانویه 2009 دیدیم که پوتین راه خودش را رفت و تا با اوکراین به توافق نرسید ارسال گاز به اروپا از راه اوکراین را برقرار نکرد و بعدا هم ....

برخی دیگر از رویدادهای 22 ژانويه

1517: شهر قاهره به تصرق نیروهای عثمانی در آمد و از آن پس، مصر قرن ها وابسته به دولت اسلامبول (استانبول) بود.

1552: دوك سامرست Duke of Somerset (لُرد اول) كه سالها مشاور پادشاه وقت انگلستان بود به جرم خیانت گردن زده شد. وی 52 ساله بود.

1760: درجنگی كه در هِند میان انگلیسی ها و فرانسوی ها در گرفت فرانسویان شكست خوردند. هر دو دولت می خواستند که هند را مستعمره خود كنند و بر سر آن باهم رقابت می كردند.

1879: درجریان جنگ انگلیسی ها با افراد قبیله زولوها در جنوب آفریقا، در نبردی كه در این روز صورت گرفت، زولوها پیروز شدند.

1905: نیروهای تزار روسیه، نیكلای دوم، به سوی مردمی كه دست به اعتصاب و اعتراض زده بودند آتش گشودند و بیش از 500 تن ار آنان را كشتند.

1946: سازمان اطلاعات مركزی آمریكا (سیا .C.I.A) تاسیس شد.

1962: سازمان كشورهای قاره آمریكا، براثر فشار دولت واشنگتن، عضویت كوبا در آن سازمان را به حالت تعلیق درآورد. دولت كوبا نظام این كشور را سوسیالیستی اعلام داشته و به ملی كردن موسسات متعلق به آمریكاییان دست زده بود.

1963: شارل دوگل رئیس جمهور وقت فرانسه با هدف برطرف ساختن كدورت دو ملت فرانسه و آلمان از یكدیگر، با آدنائر صدراعظم وقت آلمان (در آن زمان؛ آلمان غربی) پیمان همكاری دو جانبه امضاء كرد.

1957: اسرائیل، در پی تهدید شوروی، به اشاره دولت آمریكا نیروهای خود را از صحرای سینا بازگردانید. این نیروها در سال 1956 و درجریان حمله نظامی مشترك انگلستان، فرانسه و اسرائیل به مصر (در پی اعلام ملی شدن آبراه سوئز) وارد صحرای سینای مصر شده بودند. دولت واشینگتن نگران ورود ارتش سرخ به مصر و ماندگار شدن در خاورمیانه بود.

1970: کار بوئینگ 747 دوطبقه معروف به جمبو جت در حمل و نقل هوایی آغاز شد.

1973: دیوان عالی آمریكا سقط جنین (كورتاژ) را عملی كه مغایر قانون اساسی آن كشور باشد ندانست.

1991: ارتش عراق در جریان جنگ با آمریكا بر سر كویت باردیگر به سوی شهر تل اویو در اسراییل موشک فرستاد.

2006: در این روز در دو انفجار انتحاری در محله شیعه نشین باب الشرقی شهر بغداد 88 تن کشته شدند.

2014:

مازیار پرتو فیلمساز ایرانی در این روز در 80 سالگی در لس آنجلس درگذشت. او در تهران بدنیا آمده بود و 54 سال در کار فیلمسازی و سینما فعالیت داشت. فیلم هایِ «کوکنار (بوته خشخاش) هم گُلی است»، «زن خون آشام»، «جعفرخان از فرنگ برگشته»، «قیصر» و ... از کارهای اوست.

2016: همایون بهزادی فوتبالیست ایرانی بنام در این روز در 73 سالگی در تهران درگذشت. وی در خرم آباد بدنیا آمده بود.

2022:

رُزِتا در جوانی

رُزِتا (Piper Laurie) بازیگر سینمایی و کار نمایش در این روز 91 ساله شد و اعلام کرد که تا آخرین لحظه حیات به این کار که به آن دلبسته است ادامه خواهد داد. این هنرمند آمریکایی که 22 ژانویه 1932 بدنیا آمده است از 1950 (18 سالگی و 72 سال پیش) وارد حرفه نمایش شده است. معروف ترین فیلم او «مأموریت خطرناک» عنوان دارد.

کارنامک نوشیروان (خاطره ای از مولف)

حسّاسیت شاه نسبت به اخبار بامدادی رادیو دولتی ایران، بویژه اخبار هوا

روزی که تنظیم و دبیری اخبار بامدادی رادیو دولتی ایران (اخبار ساعت های 6، 7 و 8 بامداد) به من سپرده شد که آن را دو دهه ادامه دادم، به من تاکید شد که شاه اخبار بامدادی رادیو را گوش می کند، مخصوصا اخبار ساعت 7 بامداد را ـ که 15 دقیقه و عمدتا گزارش رویدادهای بین الملل بود. باید دقّت شود که هر خبر؛ کامل، روان و سابقه نویسی شده باشد و برای او (شاه) جای سئوال باقی نگذارد. ممکن است مستقیما تلفن کند و توضیح بیشتری درباره خبر بخواهد، باید آمادگی پاسخ گفتن داشته باشم. همچنین گفته شد که شاه نسبت به اخبار هواشناسی حسّاس است و نگران خشکسالی و کاهش محصول تا برای مقابله با آن بیاندیشد و برنامه ریزی کند، لذا اخبار مربوط به «هوا» باید جامع باشند و نباید به گزارش هواشناسی اکتفا شود، باید از نمایندگی های خبرگزاری پارس در استانها نیز در آن باره سئوال شود، مخصوصا در جایی که مدتی است باران نیامده و یا سیل و برف، سنگین باشد. در تنظیم اخبار مربوط به افغانستان حسّاس است و این اخبار باید به گونه ای مثبت، تنظیم شوند زیراکه برای شاه، افغانی و ایرانی تفاوت ندارند ـ یک ملّت اند با دو دولت و باید در اخبار به یک چشم نگریسته شوند و تحقیر نشوند. اخبار مناطق عربیِ شرقِ دریای سرخ هم باید بگونه ای تنظیم شوند که تحریک آمیز و دشمنی تراش نباشند، ما از آن ناحیّت درد سر نمی خواهیم. رعایت ترکیه، پاکستان و هند را نیز باید کرد زیراکه فرهنگ مشترک داریم.
همچنین توصیه شد که خبرهای پزشگی، مرگ و میرهای بزرگان و معاریف (در سراسر جهان ـ صرف نظر از کدام کشور)، سالروز رویدادهای مطرح و اخبار مربوط به تألیف و کتاب (کتاب های جدیدا انتشار یافته که در اخبار خبرگزاری ها آمده باشد) را از قلم نیاندازیم و نیز وارد کار رقابت دو بلوک متخاصم وقت (غرب و شرق) نشویم ـ ما متحد غرب هستیم، ولی نَه روابط عمومی این بلوک. اخبار غیرِ مطلق و اظهارات مقامات ارشد کشورها باید از چند منبع گردآوری و جمع بندی شود تا درست و بی طرفانه باشد. تفسیر ها بماند برای پخش در اخبار مشروح بعد از ظهر و شب تا فرصت بررسی بیشتری روی آنها باشد زیراکه بیشتر تفسیرنگاران بی طرف نیستند. نباید در مخاطب این تفکّر به وجود آید که ما از فرد و یا دولت معیّن هواداری می کنیم ـ این کار از وظایف وزارت امور خارجه است و اگر این وزارت چیزی نوشت و فرستاد به نام خودش [ذکر منبع] پخش شود. متون مطالب مربوط به سالروزهای مذهبی و اخبار مربوط باید قبلا به تأیید یک روحانی برسد تا دقیق باشد و اساسِ شیعی (شیعه اثنی عشر) داشته باشد و ....
در مورد اخبار بین الملل، این وضعیت و حسّاسیت که شاه شنونده آن خبرها بود تا حدود سال 1350 ادامه داشت زیراکه از این زمان (احتمالا به اقتباس از رئیس جمهوری وقت آمریکا) برای او در کاخ نیاوران، یک دستگاه تله پرینتر اسوسییتدپرس نصب کردند و هر چند ساعت یکبار شخصا سراغ خبرها می رفت و می خواند و گویا در سال انقلاب هر ساعت یکبار و این کار نه تنها وقت او را گرفته بود بلکه باعث ترس و نگرانی او هم شده بود.

پیام‌های تازه

حرفه اي شدن مطبوعات - انتقال تجربه و معلومات براي فروش نيست ـ آموزشگری يك خدمت انساني و ميهني است

22 ژانویه 2006 مخاطبی از لندن در پیامی به زبان انگلیسی که به فارسی ترجمه شد چنین نوشته بود:

    "در سایت روزنامه اینترنتی «بازتاب» خواندم كه یك معاون وزارت ارشاد گفته بود كه این وزارتخانه به حرفه ای شدن مطبوعات کمک مالی می كند، شما (اشاره به مؤلف این تاریخ آنلاین) بیش از هر فرد دیگر از طریق نوشته هایتان به حرفه ای شدن مطبوعات وطن كمك می كنید، آیا از این كمك برخوردار می شوید؟.".

    پاسخ:

     ابدا. انتقال تجربه و معلومات برای فروش نیست. آموزشگری ـ مستقیم و یا غیرمستقیم از طریق بیان تجربه و خاطرات، یك خدمت انسانی و میهنی است. فردی كه از روی طیب خاطر، كار آموزش عمومی را پیشه می كند از مادیات و مادیگری، رویگردان و متنفر است و گرنه می رفت و به معاملات مثلا مستغلات می پرداخت كه آسانتر بود. این نگارنده در سال 1336 كار خبرنگاری در میزِ پوششِ اخبار اقتصادی روزنامه اطلاعات را رها ساخت زیرا حاضر به دیدن كسانی (منابع اخبار اقتصادی) نبود كه حرص پول می زدند. این نگارنده خانه ای را كه در نارمك در زمینی به وسعت 123 متر ساخته بود و در آن می نشست، پس از انتقال به كوی نویسندگان نفروخت كه می شد با پول آن 150 هزار دلار تهیه كرد و آن قدر آن را به رایگان در اختیار بستگان گذارد كه بهای خانه ها تنزل فاحش كرد و در تیرماه 1359 آن را به حدود پانصد هزار تومان فروخت تا «سپیده دم» را منتشر سازد كه به دلیل آغاز جنگ و نبودن كاغذ از او خواسته شد كه فعلا منتشر نكند و قسمتی از این پول در بانك ماند و در سال 1370 كه سراغ این پول رفت به دلیل تنزل ارزش ریال، با آن تنها می شد یك دوچرخه خرید و خم به ابرو نیاورد. در آن زمان به حساب های پس انداز بهره تعلق نمی گرفت بمانند حساب های پس انداز بازنشستگان دولتی که دریافتی بازنشستگی شان به آنها واریز می شود.
     در هر صورت، این نگارنده (فردوسی وار) برای كمك به حرفه ای شدن مطبوعات و تاریخ نگاری و آموزشگری از این طریق، دستمزد مالی دریافت نخواهد كرد و چشمداشتی نخواهد داشت.

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com