Iranians History on This Day

روز و ماه خورشيدي و يا ميلادي مورد نظر را انتخاب و كليد مشاهده را فشار دهيد

ميلادي

خورشيدي

8 سپتامبر

جستجو:

هديه مولف

اين سايت مستقل و بدون كوچكترين وابستگي؛ هديه ناچيز مولف كوچك آن به همه ايرانيان، ايراني تبارها و پارسي زبانان است كه ايشان را از جان عزيزتر دارد ؛ و خدمتي است ميهني و آموزشي كه خدمت به ميهن و هموطنان تكليف و فريضه است كه بايد شريف و خلل ناپذير باشد و در راه انجام تكاليف ميهني نياز به حمايت مادي احدي نبايد باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد براي نگارش و عرضه در سايت نظرشخص مولف است.

لينک به اين صفحه

ايران

درخواست يمني ها از خسروانوشیروان در طاق کسری ـ اخراج حبشی ها از یمن توسط دو سپاه کرمان و فارس

بقاياي تالار ملاقاتهاي عمومي خسرو انوشيروان ساساني در عراق امروز

هشتم سپتامبر 562 ميلادي (17 شهریور) تني چند از سران يمن در تالار معروف به طاق كسري در شهر تيسفون (36 کیلومتری بغداد امروز) پايتخت آن زمان ايران با خسروانوشيروان، شاه وقت ايران ملاقات كردند و از او خواستند كه براي اخراج حبشي ها از وطنشان نيرو به يمن فرستد. ارتش مسيحيان حبشه با استفاده از اختلافات داخلي سران قبايل يمن، اين سرزمين را تصرف كرده بود. شاه ساسانی (به نوشته تاريخ طبري «انوشروان» و به گفته سعدي «نوشيروان») پس از تبادل نظر با مشاوران خود و افسران ارشد، اين درخواست را پذيرفت و دستور داد كه سپاه کرمان ـ سیستان و سپاه پارس (استان فارس) با كشتي به يمن فرستاده شوند. خسروانوشيروان در آن روز پس از پذيرفتن مردم عادي (عوام الناس) كه از مقامات كشوري شكايت داشتند در تالار كاخ خود، به نوشته تاريخ بلعمي «ايوان كسري در مدائن»، و دريافت شكايات آنان و شنيدن ناله هايشان از مظالم، نمايندگان قبايل يمن را پذيرفته بود. خسرو یکم این تالاررا عمدتا برای دیدار با مردم ساخته بود که در فواصل مشخص با او ملاقات می کردند. علاوه بر این تماسهای مستقیم، خسروانوشیروان یک سازمان سراسری جمع آوری اطلاعات تاسیس کرده بود تا مشکلات مردم ـ مردمی که صدا نداشتند به گوش او برساند.

سکه ايران با تصوير خسروانوشيروان

«قاضی تاریخ» با توجه به همین کارهای مردمی بود که به وی لقب «دادگر» داد. تالار كسري كه هنوز برپاي ايستاده است حدود پنجاه متر طول و 25 متر عرض دارد. به نوشته مورخان رومي، ايراني و عرب، دو سپاه اعزامي ايران با وجود اين كه از نظر شمار كمتر از حبشي ها بودند، با تسلیحات برتر و تاکتیک پیشرفته نيروهاي حبشه مجهز به فیل جنگی را ازجای برکندند و به درياي سرخ ريختند. به درخواست سران قبايل يمن، از آن پس تا مدتها يك ژنرال ايراني در سرزمين يمن مستقر بود و عملا در حكومت مشاركت داشت.

نقل اين مطلب بدون ذکر نشاني پايگاه و نام مولف (نوشيروان کيهاني زاده) ممنوع است زيرا که نتيجه تحقيقات شخص وي و نظر اوست.

نامه سفارت انگلستان در تهران به دولت متبوع ـ برکناری و تبعید عین الدوله ـ زمانی که تهران ایستگاه رقابت های لندن و مسکو بود

عين الدوله

34 روز پس از امضاي فرمان مشروطيت، مظفرالدين شاه قاجار در ظاهر براي جلب مشروطه خواهان و در باطن بر اثر فشار انگلستان، 8 سپتامبر 1906 (شهريور 1285) بلافاصله پس از تاييد آيين نامه انتخابات مجلس، حكم بركناري عين الدوله (عبدالمجيد ميرزا) را از رئيس الوزرايي صادر و وي را از تهران تبعيد كرد.
     عين الدوله از مخالفان مشروطه شدن (پارلمانی شدن) نظام حکومتی ایران بود و با اين كار، ضديت فراوان كرده بود و چندبار هم از انگليسي ها خواسته بود كه از ادامه حمايت از مشروطه شدن ايران دست بردارند.
    طبق خاطرات بعضي رجال آن دوره، عين الدوله بارها گفته بود كه در شرايط موجود، مشروطه جز تأمين منافع تني چند از رجال و بازرگانان و از این رهگذر باز شدن هر چه بيشتر دست انگليسي ها در امور ایران که اینک از روس ها حساب می برند چيز ديگري عايد نخواهد كرد و سودي براي عوام الناس نخواهد داشت که آمادگی مشارکت در آن را (تمرین دمکراسی) ندارند. وي ازجمله كساني بود كه مشوقّان به تحصُّن در سفارت انگلستان و توسّل به این دولت را خائن مي پنداشتند و مبلّغان سیاست های لندن را بی وطن می خواندند.
     اسنادي كه بعدا انتشار يافت نشان داد كه چند روز پيش از بركناري عين الدوله كه در جبّار بودن او ترديد نيست رئيس هيات نمايندگي انگلستان در تهران به لندن گزارش كرده بود كه دولت روسيه كه روي دربار قاجاريه نفوذ فراوان دارد مظفرالدين شاه را تشويق به پس گرفتن امضاي خود و لغو فرمان مشروطيت و دست كم تعليق آن مي كند. در اين گزارش ضمن اشاره به نگراني و ناخرسندی دولت روسيه از از تحول تازه در ايران (پارلمانی شدن)، نوشته شده است كه دولت روسيه از اين كه سفارت انگلستان در تهران از متحصصنين به خوبي پذيرايي و توجه مردم را نسبت به خود جلب كرده است حسادت و احساس شكست مي كند و به همين لحاظ هرچه بيشتر به شاه و دربار و رجال درباری نزديك شده است. دوستي شاه با دربار روسيه اينك بيش از هروقت ديگر است و عين الدوله از استفاده از هر فرصتي بر ضد منافع انگلستان خودداري نمي كند.
     برخي از مورخان، پناهنده شدن شماري از تبريزيان مُعترض به ظلم و استبداد محمد علي ميرزا وليعهد وقت به كنسولگري انگلستان در آن شهر در پايان شهريور ماه 1285 را نتيجه تشويق آنان از سوي عوامل انگلستان و جزئي از رقابت انگلستان و روسيه دانسته اند.
     اين تحولات درست يك سال پيش از امضاي سازشنامه سن پترزبورگ و تقسيم ايران به دو منطقه نفوذ میان انگلستان و روسیه صورت گرفت.

دکتر مصدق وثوق الدوله را مردي خواند که ميهنش را به انگلستان فروخته بود

حسين پيرنيا (موتمن الملك)

در این روز از شهریور 1305 (نخستين سال سلطنت رضاشاه پهلوي) مجلس «حسين پيرنيا» را به نخست وزيري انتخاب كرد كه وي اين سمت را نپذيرفت. تمامي رويدادهاي مهم شهريور ماه اين سال ايران مربوط به بحران كابينه بود. سوم اين ماه، مستوفي به مناسبت آغاز دوره تازه پارلماني استعفاي خود را تسليم و تاكيد كرده بود كه آماده تشكيل كابينه تازه نيست. وي بعدا به اصرار رضاشاه تسليم شد، ولي با اين كه تنها 12 نماينده به او راي مخالف داده بودند، اين مخالفت را بهانه قرار داد و آراء موافق را براي تشكيل يك دولت نيرومند كافي ندانست! و كنار رفت.
مجلس 17 شهريور به حسين پيرنيا ابراز تمايل كرد كه باز نپذيرفت، ولي بعدا به اصرار اكثريت مجلس، حاضر به تشكيل كابينه شد و فروغي (ذكاءالمك) و حسن وثوق (وثوق الدوله) را به سمت وزيران جنگ و دادگستري كابينه اش معرفي كرد كه با اعتراض شديد و پيگير دكتر محمد مصدق نماينده تهران رو به رو شد که فروغي را بي ارتباط با بيگانه (دولت لندن) نمي دانست و و ثوق الدوله را عامل انگلیس و يک خائن.
دكتر مصدق «وثوق الدوله» را فردي خواند كه حاضر شده بود با دريافت رشوه و وعده هاي ديگر، ميهنش را به انگلستان واگذار كند و گفت كه اين فرد به جاي وزارت بايد به زندان برود و مجازات خيانت هايش را تحمّل كند و جاي فروغي هم به دليل گذشته اش و جانبداری و ارتباط با بیگانه در كابينه نيست. مخالفت دكتر مصدق تا اواخر ماه ادامه يافت.

شهریور 1312 و تصویب نخستين قانون کیفری ضدِ پارتي بازي در ايران

در اين روز در شهريور 1312، ماده 238 مكرر با يك تبصره و دو بند بر قوانين كيفري ايران اضافه شد كه در آن زمان يك انقلاب اداري محدود بشمار آمده بود.
طبق اين قانون كه از نيمه دوم شهريور همان سال به اجرا درآمد هركس كه از نفوذ خود و ديگران ــ واقعي و يا كاذب ــ در ادارات و سازمانهاي دولتي سوء استفاده كند به مجازات حبس تاديبي از شش ماه تا دو سال و جريمه نقدي از صد تا هزار تومان (پول آن زمان) محكوم خواهد شد.
بعدا قوانین متعدد در این زمینه تدوین شد از جمله قانون منع مداخله در معاملات دولتی، قانون ضد توصیه و تشبث، قانون از کجا آورده ای؟ و ... تصویب شد.

رويداد خونين ميدان ژاله شهر تهران در 17 شهريور 1357 (هشتم سپتامبر 1978)

17شهريور 1357 (سال انقلاب) كه در آن سال مصادف با جمعه بود روزي است كه واحدهاي فرمانداري نظامي تهران در ميدان ژاله به سوي مخالفان نظام حكومتي وقت كه تظاهرات وسيعي را به راه انداخته بودند آتش گشودند كه ضمن آن دهها تن كشته و يا مجروح شدند. دولت جمع تلفات را 308 کشته و مجروح و فرمانداری نظامی تهران 58 کشته و 205 مجروح اعلام کرده بود که به گزارش خبرنگاران دو روزنامه عصر ـ کیهان و اطلاعات، تلفات به مراتب بیش از این ارقام بود.
    اين رويداد در نخستين روز برقراري حكومت نظامي در تهران صورت گرفت. شوراي وزيران به رياست جعفر شريف امامي شب پيش از آن، برقراري حكومت نظامي در 12 شهر از جمله تهران را براي شش ماه تصويب و سپهبد غلامعلي اويسي فرمانده نيروي زميني (و قبلا رئیس ژاندارمری ایران) را به سمت فرماندار نظامي تهران تعيين كرده بود.
     مقررات حكومت نظامي در تهران كه از بامداد جمعه ـ هفدهم شهریور ماه 1357 به اجرا گذارده شده بود برگزاري اجتماعات را منع كرده بود كه مخالفان نظام (انقلابیون) بدون توجه به اين مقررات، همانند روزهاي پيش از آن در ميدان فوزيه (میدان امام حسین) و خيابانهاي جنوبي آن تا ميدان ژاله اجتماع و دست به تظاهرات زده بودند كه واحدهاي فرمانداري نظامي آنان را در ميدان ژاله كه بعدا به ميدان شهداء تغيير نام داده شد محاصره و به گلوله بستند.
     تظاهرات در میدان ژاله [میدان شهداء] از هفتم شهریور (در آن سال مصادف با ماه مبارک رمضان) آغاز شده بود که روز نهم شهریور براثر تیراندازی پلیس شماری تلفات داشت. در اعتراض به این تیراندازی (تیراندازی نهم شهریور)، 16 شهریور صدها هزار تَن دست به راهپیمایی گسترده ای از قیطریه تا میدان راه آهن زدند. گستردگی همین راهپیمایی باعث وحشت دولت و احتمالا انگیزه اعلام حکومت نظامی از بامداد روز بعد شده بود.

صفحه اول شماره 18 شهريور 1357 روزنامه اطلاعات که تماما درباره رويداد 17 شهريور تهران بود ـ در سمت چپ (قسمت پايين) عکس سپهبد اويسي فرماندار نظامي تهران چاپ شده بود

ماجرای بسته شدن دفتر خبرگزاری اسوشییتدپرس در تهران در شهریور 1358

15 شهریور 1358 (ششم سپتامبر 1979) دفتر اسوشییتدپرس در تهران به تصمیم دولت وقت بسته شد. جمهوری اسلامی اعضای این دفتر را متهم به دادن گزارش های خلاف واقع از وضعیت کردستان کرده بود و گفته بود که هدف، از مخابره این خبرها و طرز تنظیم آنها نشان دادن ضعف دولت انقلاب و «دادن خط» به مخالفان است که در کمین نشسته اند. در دفتر اسوشییتدپرس (خبرگزاری روزنامه های آمریکا) دو روزنامه نگار تمام وقت، دو روزنامه نگار نیم وقت و دو خبرنگار محلی (ایرانی) سرگرم کار بودند. دو خبرنگار ایرانی؛ علیرضا جهانشاهی (تحصیلکرده آمریکا و خبرنگار پیشین میز اخبارسیاسی روزنامه اطلاعات) و بانو فرشته امامی بودند که کناره گیری کردند و چهار خبرنگار خارجی اسوشییتد پرس ایران را ترک گفتند و اسوشییتدپرس بعدا واحد تهیه اخبار ایران را در دفتر خود در قبرس دایر کرد.
این خبرگزاری در دوران نظام سابق و در طول دهها سال توسط پرویز رایین (که در دهه 1980 در آمریکا فوت شد) مدیریت می شد و دفتر آن در خیابان ایرانشهر کوچه مهاجر قرارداشت. شاه که قبلا آخرین رویدادهای جهان را از خبرگزاری پارس دریافت می کرد و برای اطلاع از دنباله یک خبر مهم روز، گاهی شخصا و حتی در نیمه شب به آژانس پارس تلفن می کرد از نیمه دوم دهه 1340 (1960 میلادی) یک تلکس گیرنده اسوشییتدپرس در دفتر کار خود نصب کرده بود تا مستقیما، سریعا و بدون واسطه در جریان تحولات جهان قرارداشته باشد.
دفتر اسوشییتدپرس سالها بعد در تهران کار خودرا از سرگرفت و سرگرم کار است.

تیترهای صفحات اول شماره های 17 شهریور 1397 سه روزنامه از میان روزنامه های جمهوری اسلامی ایران

گزارش شهریور 1398 تَسنیم از انتظار تقریبا یک ساله برای دریافت کارت ملّی هوشمند! ـ متقاضیان گلایه داشتند ـ دردِ دلِ دو شهروند باخبرگزاری تسنیم

خبرگزاری تسنیم – 16 شهریور 1398: در حالی که [از سوی مقام مربوط] به مردم جهت دریافت کارت ملّی جدید فراخوان داده شده است اما به متقاضیانی که مراجعه کرده اند گفته می‌شود که روند واردات بدنه خام کارت ملّیِ هوشمند دچار اختلال شده و صدور و تحویل کارت جدید حدود یک سال زمان می‌برَد.
    مدتی قبل بود که سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور با حضور در شبکه خبر ضمن اشاره به مشکلات واردات بدنه کارت ملیِ هوشمند اعلام کرد؛ سازمان ثبت احوال آمادگی دارد در صورت تحویل بدنه کارت از چاپخانه دولتی در مدت دو تا سه ماه آینده کارت افرادی را که ثبت‌نام آنها نهایی شده تحویل دهد. این در حالی است که با گذشت بیش از یک سال از ثبت‌نام کارت ملی هوشمند برخی متقاضیان،[ و برای مثال] در شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان با مراجعه افراد به ادارات ثبت احوال، کارت آنان صادر نشده و حالا گفته می‌شود ممکن است صدور کارت هوشمند ملی برای کسانی که تازه ثبت‌نام کنند حدود یک سال طول بکشد.بسیاری از متقاضیانِ دریافت کارت ملیِ هوشمند از طولانی شدن زمان انتظار خود گلایه دارند و معتقدند صدور کارت ملی باید روندی سریع‌تر در پیش گیرد تا از بروز هرگونه مشکل برای شهروندان جلوگیری شود.
    در پی تماسی که برخی از شهروندان سیستانی و بلوچستانی با دفتر خبرگزاری تسنیم داشتند، از انتظار طولانی مدت برای تحویل کارت‌های ملی هوشمند ابراز گلایه کرده و خواستار رسیدگی به این وضعیت و حل مسئله و رفع مشکل خود شده اند.
    جهانتیغی از شهروندان زاهدانی که برای دریافت کارت ملی جدید خود به یکی از شعب سازمان ثبت احوال مراجعه کرده بود، در این مورد به خبرنگار تسنیم گفت: دو ماه است که مدارک لازم برای تعویض کارت ملی ام را تحویل داده‌ام اما متاسفانه باوجود مراجعه چندین باره، تاکنون جواب قانع کننده‌ای بابت تأخیر دریافت کارت هوشمند خود از سوی مسئولان این اداره دریافت نکرده‌ام. مسئولان مربوطه علت طولانی بودن روند را نبود بدنه خام کارت ملی هوشمند می‌دانند و این در حالی است که برای بسیاری از کارهای اداری، همراه نداشتن کارت ملی برایم مشکلات متعدد به وجود آورده است.
    یک شهروند زاهدانی دیگر که برای ثبت‌نام کارت ملی هوشمند به ثبت احوال مراجعه کرده در گفت‌وگو با تسنیم اظهار داشت: مراحل ثبت‌نام اولیه شامل درج مشخصاتی مانند شماره ملی، شماره سریال شناسنامه، تاریخ تولد، نام مادر و کُد محل اقامت بدون هیچ معطلی انجام شد اما زمان صدور کارت حدود یک سال آینده اعلام شده است. با این وضع معلوم نیست در این مدت زمان چه مشکلاتی به دلیل نداشتن کارت ملی برایم به وجود آید چرا که تقریباً به هر دستگاهی که برای انجام کاری مراجعه می‌کنیم برای شناسایی کارت ملی هوشمند مطالبه می‌کند.

اديان و روحانيون

سالروز وفات امام دهم شيعيان در تقويم ميلادي

با محاسبات تقويم نگاران و تبديل سال قمري هجري به سال شمسي ميلادي جديد (تقويم پاپ، گريگوري) علي النقي، امام دهم شيعيان در چهل سالگي در هشتم سپتامبر سال 828 در سامرا (عراق) وفات يافت و توسط فرزندش حسن عكسري (امام يازدهم) در خانه مسكوني در همان شهر مدفون شده است. وي و فرزندش حسن العسكري در اين خانه تحت نظر ماموران خليفه عباسي زندگي مي كردند تا ارتباطشان با شيعيان محدود باشد. المتوكل خليفه عباسي وقت كه امام علي النقي را از مدينه به بغداد دعوت كرده بود از همان لحظه ورود وي به بغداد، او را تحت نظر قرار داد و پس از انتقال به سامرا، اين حصر ادامه يافت. طبق روايات متعدد و نوشته برخي از مورخان، وي نيز همانند امامان قبل از او به خواست خليفه عباسي مسموم شده بود.

در قلمرو رسانه‌ها

بحث تلویزیونی درباره وضعيت جهانی روزنامه نگاري در دهه اول قرن 21 در ميزگردهاي سال 2004 ـ اشاره به مطبوعات تهران

در دهه اول سپتامبر سال 2004، در آمريكا يك رشته ميزگرد تلويزيوني براي بحث درباره مطبوعات (رسانه هاي چاپي) برگزار شده بود. در این بحث ها هشدار داده شده بود که اگر نشریات با توجه به گسترش آنلاین ها، وضعیت و روش تهیه مطالب خودرا اصلاح و مطابق خواست و سلیقهِ مخاطب قرن 21 و عصر اینترنت نکنند با ریزش مخاطب و در نتیجه آگهی رو برو خواهند شد و کمپانی های خارج از حرفه، جاه طلبان و اصحاب منافع که در کمین نشسته اند به خرید و تملّک آنها با بهای کم اقدام خواهند کرد و جهان به تدریج عاری از نشریه حرفه ای خواهد شد. رادیو ـ تلویزیونها نیز از این خطر برکنار نخواهند ماند.
در جريان اين ميزگردها، به روزافزون بودن شمار روزنامه هاي تهران نيز اشاره شد و گفته شد كه در تهرانِ ده ـ يازده ميليوني [وقت] بيش از هر شهر بزرگ ديگر در جهان، روزنامه منتشر مي شود، ولي مخاطبان آنها نسبت به جمعيت شهر اندك هستند و بيشتر اين روزنامه ها از دولت كمك مالي مي گيرند؛ به صورت كاغذ ارزان و ... [به اصطلاح؛ يارانه] و شنيده شده است كه برخي از اين روزنامه ها عمدتا به خاطر دريافت همين كمك هاي دولتي منتشر مي شوند و توجه لازم به تيراژ ندارند. همچنين گفته شد كه احتمالا كسب شهرت سياسي و ورود به محافل بزرگان (مطرح بودن) انگيزه ديگر انتشار روزنامه در تهران بوده است و نیز استفاده از روزنامه به صورت پلکان ترقی.

ساير ملل

نبرد سپتامبر 1380 کوليکوو - نخستين پيروزي بزرگ روس ها پس از خروج از تفرقه ـ آغازِ پایان سلطه مغولان

روس هاي متفرق بالاخره پس از 160 سال تحت سلطه مغولان و تاتارها بودن و سركوب شدن، گِرد هم آمدند و به سركردگي «دميتري ايوانوويچdmitri» اميرِ منطقه مسكو و ناحیهِ ولاديمير به جنگ با سلطه گران شتافتند و هشتم سپتامبر سال 1380 ميلادي در «كوليكووKulikovo » واقع در کنار رود «دنdon» نزديك به شهر کنونی «تولاTula» مغولان و تاتارها به سرکردگي «مامايMamai» را شكست دادند و اين پيروزي در عين حال روس ها را به وحدت نزديک ساخت و به تدريج كشور واحد روسيه به وجود آمد.
    در جنگ کوليکوو 7 هزار ليتوانيايي هم به تاتارها کمک کرده بودند. در اين جنگ شمار روس ها 80 هزار و عدهِ تاتارها و مغول ها 125 هزار نفر بود.
    با پیروزی روس ها در نبرد «كوليكوو»، قدرت مغول ها و تاتارها كاملا پايان نيافت و صد سال طول كشيد تا برتري و حكومت روس ها را بر خود پذيرفتند. روس ها همه كساني را كه در طول تاريخ از دشت «گُبي» و ساير مناطق شرق آسياي میانه به روسيه مهاجرت كرده و يا هجوم برده بودند «تاتار» مي خوانده اند و واژه تاتار از نام قبيله مغولي تاتا (دادا) گرفته شده است.
     اقوام ساكن شمال شرقی آسياي میانه در قرون چهارم تا ششم ميلادي به قصد ايران دست به مهاجرت زده بودند كه ارتش ايرانِ ساساني آنان را به روسيه و اروپا فراري داده بود.
     باتوخان نوه چنگيز متصرفات تاتارها را در خاک روسيه گسترش داد که مورّخان اروپايي آنان را گُلدِن هُرد Golden Horde نوشته اند. دولت شوروي در طول عُمر خود كوشيد تا با انتقال شماري از تاتارها به قفقاز جنوبي، ماهيت نژادي اين منطقه را كه ايراني تبار هستند تغيير دهد، ولي موفق نشد كه بيش از چند هزار تن از آنان را ـ آن هم به عنوان كارگر نفت به منطقه باکو بفرستد.

ژنرال پاسكويچِ روس که قيام لهستاني ها را سركوب كرد ـ پاسکویچ در جنگ دوم روسیه با ایران، فرمانده نیروهای روسیه بود

Paskevich

هشتم سپتامبر سال 1831، ژنرال روس ـ ايوان ف. پاسكويچ Paskevich بپاخيزي لهستاني ها برضد روسيه را به خاك و خون كشيد. در اين روز نُه هزار لهستاني به دست نظاميان روسيه كشته شدند.
روس ها و لهستاني ها همنژاد و «اسلاو» هستند.
پاسكويچ همان ژنرالي است كه فرماندهي نيروهاي روسيه را در جنگ سال 1826 تا 1828 با ايران را برعهده داشت كه به شکست نظامي ايران (و تا حدي با دسيسه هاي دولت لندن و مستشاران نظامي آن) و تنظيم و امضاي قرارداد ترکمن چاي و از دست رفتن قفقاز انجاميد. وي سپس با نيروهاي خود وارد جنگ با عثماني شد که از 1828 تا 1829 طول کشيد. پاسکويج (1782 ـ 1856) در سرکوبي مجارستاني ها و در جنگهاي کريمه نيز شرکت کرد. وي که مدتي نايب السلطنه لهستان بود سعي در روسي کردن لهستاني ها داشت.

آغاز بمباران انگلستان با موشك هاي V-2 آلمان ـ آغاز عصر جنگ با موشک

هشتم ماه سپتامبر سال 1944 نخستين موشك هدايت شونده V-2 آلمان كه با سرعت صوت حركت مي كرد بر انگلستان فرود آمد و محموله آن كه يك تن (هزار كيلوگرم) ماده منفجره نيرومند بود تلفات و زيانهاي فراوان به بار آورد. موشك V-2 دومين نسل موشكهاي دوربُرد نظامي آلمان به شمار مي رفت. نخستين نسل اين موشكها «V-1» خوانده مي شد كه نوعي هواپيماي بدون خلبان بود. نخستين موشك V-1 كه با سرعت ساعتي 600 كيلومتر (تقريبا 370 مايل) حركت مي كرد، دو ماه و 28 روز پيش از آن تاريخ يعني 12 ژوئن 1944 بر لندن فرود آمده بود و تلفات سنگين وارد آورده بود. در آن زمان، كشورهايي که با آلمان در جنگ بودند در برابر موشكهاي باليستيک V-2 وسيله دفاع نداشتند، زيراکه سرعتي زياد داشت و از ارتفاع بالا عمل مي کرد. موشك V-1 از نرماندي فرانسه و موشك هاي V-2 عمدتا از هلند پرتاب مي شدند. با ورود V-2 به صحنه جنگ، عصر جنگ موشکي و مسابقه موشک سازي آغاز شد و اين جنگ افزار موثر، عامل اقتدار كشورها شد. دير زماني است كه انحصار ساختن و داشتن موشک از دست کشورهاي انگشت شمار خارج شده و به گونه اي روز افزون بر کشورهاي دارنده آن اضافه مي شود و ....

موشك وي ـ 2 بر سكوي پرتاب

فروش ناوهاي هواپيمابر نيمه ساز روسيه به بهاي آهن قراضه به چین و هند!

هشتم سپتامبر 2003 در مسکو اعلام شد که فروش دو ناو هواپيمابر نيمساختهِ عهد شوروي به صورت آهن قراضه به دو کشور [چين و هند] مشروط نبوده و خريداران به هر طريق که بخواهند مي توانند از آنها استفاده کنند.
     این اعلامیه در واکنش به گزارش هایی بود که در آنها گفته شده بود که فروش دو ناو به عنوان آهن قراضه مشروط به استفاده از آهن های بکار رفته در آنها بود، نَه به صورت ناو هواپیمابر در آوردنشان که چین و هند چنین کرده اند.
    در پي سازش هاي آشگار و محرمانه گورباچف با بلوک غرب در اواخر دهه 1980 ازجمله کاهش تسلیحات، کرملين از تكميل این دو ناو هواپيمابر كه تا آن زمان هزينه سنگيني براي ساخت آنها متحمل شده بود صرف نظر کرد و انها را به صورت «آهن قراضه» و بهاي پايين به حرّاج گذارد، چين و هند دو ناو را خريدند، آنها را تکميل و تجهيز کردند و در اختيار نيروي دريايي خود قرارداده اند.

زيانهاي توفان دریایی کاترينا (توفان سال 2005) در آمريکا

هشتم سپتامبر 2005 در واشنگتن اعلام شد كه زيان مالي وارده از توفان دريايي كاترينا به سه استیتِ جنوبي آمريكا بيش از 150 ميليارد دلار برآورد شده است.
    آخرين تحولات درباره پي آمدهاي اين توفان تا آن روز (8 سپتامبر 2005):
     ــ شهردار نيوارلئان هفتم سپتامبر 2005 به باقيمانده ساكنان شهر كه برآورد شده بود ده تا 15 هزار نفرند دستور تخليه داده و اخطار كرده بود كه اگر توجه نكنند با زور تخليه خواهند شد زيرا ماندن در خانه هاي ويران و پر از آب و لجن، خطرناك است. برخي از اين مردم گفته بودند كه خانه هاي آنان را آب فرا نگرفته، احساس خطر نمي كنند و نمي خواهند خانه خود را ترك گويند و آواره ديار ناآشنا شوند و به چشم نيازمند به آنان نگاه شود.
    ــ شبكه هاي تلويزيوني آمريكا در ده روز منتهي به هشتم سپتامبر 2005 توجه خودرا از ساير اخبار برگرفته و تمامي وقتِ شان را به پخش اخبار توفان كاترينا و ويرانگري هاي آن داده بودند.
    ــ بهاي بنزين در آمريكا بر اثر از كار افتادن پالايشگاههاي جنوب اين كشور و آسيب رسيدن به خط لوله سراسري انتقال نفت بالا رفته و متوسط آن هفتم سپتامبر 2005 به هر گالن سه دلار و پنج سنت رسيده بود. بعدا برخي رسانه هاي چاپي نوشتند که کمپاني هاي نفتي صاحب اين پالايشگاهها موضوع ازکارافتادن پالايشگاهها را بزرگ کرده بودند تا بهاي بنزين بالا برود و سود بيشتري عايد آنها کند!.
    ــ بزرگ کردن اخبار توفان به صورت 24 ساعته از سوي شبکه هاي تلويزيوني باعث سوء استفاده مقاطعه کاران مربوط از دولت شده و گويا (طبق گزارش رسانه ها) شماري از مردم محل نيز بدون اينکه آسيبي ديده باشند از دولت درخواست کمک مالي کرده و از اين کمکها برخوردار شده بودند و ....

برخي ديگر از رويدادهاي 8 سپتامبر

0: طبق بررسی های تقویمی، در این روزِ سال بيستم پيش از ميلاد: مريم مادر مسيح به دنيا آمد.

1644: انگليسي ها با چند كشتي توپدار و 300 تفنگدار منطقه «نيو آمستردام» را در آمريكاي شمالي از دست هلندي ها خارج ساختند و آن را به افتخار دوك آو يورك به «نيويورك» تغيير نام دادند. هلندی ها برای دفاع از خود فقط یک کشتی توپدار داشتند و برای کمک گرفتن از بومیانِ محل (اصطلاحا؛ سرخپوستان) که از انگلیسی ها متنفر بودند، دیر شده بود. انگلیسی ها بیش از سایر مهاجرین اروپایی بومیان را قلع و قمع کرده بودند.

1886: شهر يوهانس بورگ (ژوهانسبورگ) در فدراسيون افريقاي جنوبي در پي كشف معدن طلا بنا نهاده شد.

1943: ايتاليا تسليم متفقين شد، ولي نيروهاي آلماني مستقر در خاك ايتاليا (مطاطق شمالی و بالاتر از شهر رُم) تا اپريل 1945 به نبرد ادامه دادند.

1951: 49 كشور ازجمله ایران كه در زمان جنگ دوم جهاني به ژاپن اعلان جنگ داده بودند در نشست سانفرانسيسكو با اين كشور قرارداد صلح امضاء كردند.

1945: پس از تقسيم (تقسیم موقت) شبه جزيره کره بدست فاتحان جنگ جهانی دوم، چند واحد نظامي آمريکا در قسمت جنوبي آن (که جمهوري کره جنوبي شده است) مستقر شدند و هنوز آنجا هستند. روس ها که در کره شمالي مستقر شده بودند سالها است که اينجا را ترک گفته اند.

1954: سازمان پيمان آسياي جنوب شرقي (سيتو SEATO) تاسيس شد.

1991: مقدونيه شمالی كه يكي از اعضاي كنفدراسيون سوسياليستي يوگوسلاوي بود اعلام استقلال كرد.

پيام‌هاي تازه

یک مخاطب: خطرات تورّم پول و راه حل ـ مجلس اظهارات مقام رهبری را قانون کند ـ زیان سپرده گذاران و حقوق بگیران بیش از دیگران از تورم پول

این پیام میهندوستانه و اندرزگونه، شامگاه شانزدهم شهریور 1399 (ششم آگوست 2020) دریافت شد که عینا درج می شود:

    "امروز اظهارنظرهای استاد مستخدمین حسینی را در تاریخ آنلاین شما و قبلا در تسنیم و «رادار اقتصادی» و اظهارات محمدرضا صباغیان نماینده مهریز و بافق و محمد پاک مهر نماینده بجنورد در مجلس شورای اسلامی را در ایسنا خواندم که خطرات تداوم تورّم ناشی از افزایش حجم نقدینگی را یادآور شده بودند. به عنوان یک مسلمان و میهندوست خواستم نظرات خودرا خلاصه وار ابراز دارم شاید که مورد توجه قرارگیرند":

    ـ نگاهی بر تاریخ عمومی 120 اخیر و عقاید استادان علم اقتصاد نشان می دهد که لجام گسیختگی افزایش حجم نقدینگی در هر جامعه، بزرگترین خطر بوده است ـ خطری بدتر از جنگ، قحطی و مسائل دیگر. بنابراین ضرورت دارد که رفع آن در پیشگاه مجلس، دولت و قوه قضاء در اولویت محض قرار گیرد.

    ـ مجلس با وضع قانون؛ اولا انتصاب رئیس بانک مرکزی را پس از تأیید مجلس قرار دهد و ثانیا هرگونه افزایش نقدینگی ـ اسکناس و مبادلات دیجیتالی و ... با تأیید مجلس و اطلاع مردم (انتشار جزئیات در رسانه ها) باشد.

    ـ دولت به اندازه دخلش، خرج کند. اگر کسری دارد، از مجلس بخواهد که مالیات وضع کند. چرا ایران همانند سایر کشورها از خریدها مالیات نمی گیرد. باید به شهروندان گفته شود که اگر مالیات واقعی از افزوده بها و خریدها (خرید جنس از مغازه ها، به استثناء مواد غذایی و دارویی)، مالیات سالانه از اتومبیل ها و پروانه های کسب و کار، دخانیات، خدمات فرودگاهی و ... گرفته نشود ناچار به افزایش نقدینگی اقدام خواهد شد که نوعی دریافت از جیب شماست که فشار آن بر طبقه کم درآمد و مصرف کننده بیشتر است. قوه قضاء باید مراقب تقلب در اعلام افزوده بها باشد.

    ـ تا زمانی که افزایش حجم نقدیگی متوقف نشود نباید زیاد از احتکار خانه، خرید سکه، ودیعه برای رهن کردن خانه و یا محدود کردن سود بانکی و گرفتن مالیات از آن سخن گفته شود، زیرا تا زمانی که ارزش ریال رو به تنزل باشد، کسی سرمایه خود را که حاصل زحمت و کسب و کار او است به خطر نمی اندازد و خانه اضافی و یا طلایش را بفروشد و پولش را در بانک بگذارد و [هر سال] دو برابر سود دریافتی از ارزش پول او کم شود و پس از چند سال به حداقل قدرت خرید برسد. ودیعه رهن هم همین طور. ارزش پول مستاجر در پایان اجاره کم ارزش می شود و این، یک زیان مضاعف است. در شرایط تورم پول، زیان دیدگان شماره یک آن، سپرده گذاران بانکی و حقوق بگیران هستند. نمی شود هرماه حقوق کارمند و دستمزد کارگر را به نسبت تورم بالا برد و همچنین سوده سپرده را.

    ـ نباید وضعیت تورم را که عامل اصلی آن افزایش پولِ رایج است به گردن تحریم و از این قبیل مسائل انداخت. از ویتنام مثال می آورم. این کشور پس از جنگ جهانی دوم، 9 سال با فرانسه (یک قدرت اروپایی) جنگید و شکست داد و پس از آن 14 سال با آمریکا و متحدانش جنگید و هر روز دهها بمباران هوایی را تحمل کرد و پیروز شد و ظرف پنج سال پس از این پیروزی، همه خرابی ها را ترمیم کرد و الان یک قدرت اقتصادی است و مردمش در رفاه، نفت هم ندارد. مگر مصر، فیلیپین، ژاپن، تایوان، آلمان، فرانسه، ایتالیا و ... نفت دارند؟. قاعدتا تحریم و فشار دیگران باعث اتکاء بیش از پیش به خود می شود و عامل غرور، سربلندی و رشد.

    ـ سخنان مقام رهبری را کپی می گیرم و نگهمیدارم. ایشان بارها و آخرین بار همین چند روز پیش، راه نجات از اتکاء به خارجی و تورم را بدست داده اند. مجلس باید این اظهارات را بلافاصله پس از انتشار به صورت طرح، تنظیم و قانون کند تا ضمانت اجرایی داشته باشند و مسائل حل شود.

    ـ وظیفه نظارتی و حسابرسی مجلس و وظیفه پیشگیری قوه قضاء اگر دقیقا اِعمال شوند حلال بسیاری از مشکلات کنونی کشور خواهند بود.

    ـ رسانه ها باید توجه بیشتری به جمع آوری و انتشار نظرات، هشدارها و راه حل نشان دادن های اهل تجربه، دانش و اصحاب نظر کنند. در عصر اینترنت، اخبار ـ متاع اول رسانه ها نمی تواند باشد.

    باتشکر: ر. م ـ ح
    اصفهان

    - - - - -

    3 پیام دریافتی دیگر درباره خطر افزایش حجم نقدینگی


    در پی درج پیام بالا، سه پیام دیگر در همین زمینه (خطر حجم نقدینگی) واصل شد از این قرار:

    کنترل حجم نقدینگی تنها از دست پارلمان (مجلس) برمی آید


    مخاطب از لندن: پیام دریافتی از اصفهان و مصاحبه استاد مستخدمین حسینی را خواندم. افزایش حجم نقدینگی و تداوم آن بدون کنترل، خطر بزرگی است زیرا مسائلی پدید می آورد که حل آنها سریع و آسان نخواهد بود. کاهش نقدینگی و بازگشت وضعیت پولی به حالت نرمال، وقت گیر است، بنابراین باید افزایش آن را متوقف ساخت و این کار تنها از دست پارلمان [مجلس] برمی آید که با یک مصوبه قانونی، مانع از این کار شود. برای یک قوه مجریه جهت تأمین کسری بودجه اش، آسان ترین و سریع ترین راه، توسل به بانک مرکزی و در نتیجه افزایش حجم نقدینگی است و به همین نسبت و یا کمی بیشتر افزایش قیمت ها و فشار بر طبقه دستمزدگیر. وضعیت امروز ونزوئلا، زیمباوه، سودان جنوبی، جمهوری کنگو، لیبی، آرژانتین، سوریه، آنگولای نفتدار و مالاوی را باید در نظر گرفت و لهستان دهه های گذشته را. در کشورهایی که دارای شورای پول انتخابی و خارج از کنترل دولت نیستند، کنترل حجم پولِ در جریان (نقدینگی) در کنترل پارلمان (نمایدگان ملت) است.

    چرا از فروش خانه و اتومبیل اکراه می شود و قیمت ها بالا می رود


    مخاطب از تهران: افزایش سرسام آور بهای مستغلات، اتومبیل، اثاثه منزل و ملزومات، گوشت و ... همه و همه ناشی از ورود سیل آسای پول به جامعه است. پاسخ اینکه می گویند احتکار، دلال بازی و ... باعث گرانی است، ترس از ادامه ورود پول اضافی است و بسازبفروش ها و اتومبیل فروش ها می ترسند که اگر امروز بفروشند فردا پولشان ارزش خودرا از دست بدهد و لذا از فروش اکراه می کنند و قیمت ها بالا می رود. باید مسئله تورم پول حل شود و حل این مسئله فقط از دست مجلس ساخته است.

    نیازفوری به یک قانون برای کنترل حجم ریال


    مخاطب از میامی (آمریکا): تا انتخابات رئیس جمهور ده ماه فاصله است، مجلس شورای اسلامی که در این دوره تقریبا یکدست شده و یک ژنرال مقتدر بر آن ریاست می کند، فعلا بجای پرداختن به اصلاح قانون انتخابات و ... به تدوین یک قانون جامع برای کنترل پول (حجم ریال رایج) اقدام کند که فوریت حتمی دارد. در بسیاری از کشورها و ازجمله آمریکا، طراح و پیشنهاددهنده قوانین، نمایندگان مجالس هستند و به همین دلیل ایشان را قانونساز می گویند. دولت ها به ندرت لایحه می دهند جز لایحه بودجه. در آمریکا، اگر رئیس جمهوری بخواهد یک قانون جدید وضع شود و یا یک قانون قدیمی اصلاح شود، به نمایندگان حزب خود اشاره می کند تا بر آن اساس طرح دهند و یا اینکه هدف خود را در یک نطق و مصاحبه بیان می کند و نمایندگان طرفدار او و یا علاقه مند به موضوع، طرح تهیه و پیشنهاد می کنند. مجلس ایران از آغاز مشروطیت روش فرانسوی در پیش گرفت و چشم به دست دولت [قوه مجریه] دوخت تا لایحه بدهد. در مورد مسئله پول، دولت که نمی آید دست خودرا ببندد، می خواهد که دستش باز باشد. بنابراین، این مجلس است که باید حجم پول در جامعه را ضابطه سازی کند. حجمِ بیش از حدِ پولِ در جریان مسئله ساز می شو ـ مسائل متعدد.

روزنامه نگاری ایران و مسئله روزنامه همشهری

یک روزنامه نگار مطرح، هشتم سپتامبر 2014 = 17 شهریور 1393 تماس گرفت و ضمن ابراز تأسف از ادامه مشکل عبور از بخشی از پیاده روِ خیابان سراسری دماوند در ایستگاه داریوش (شرق تهران ـ بعد چهارراه خاقانی) گفت که به نظر او تا مسئله روزنامه همشهری حل نشود ژورنالیسم ایران در مسیر خود قرار نخواهد گرفت و بدون یک ژورنالیسم حرفه ای به معنای واقعی کلمه ـ مسائل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور کشف و حل نخواهد شد. همشهری از صورت یک نشریه اختصاصي شهرداری با هدف رهنمون شدن تهرانی ها به راه و رسم زندگی و رفتار بهتر که منظور غلامحسین کرباسچی و محمد عطریانفر از ایجاد آن بود دور شده و با جمع آوري آگهی ها، سهم کافي براي سایر نشریات باقي نمي ماند تا درآمد آن را صرف توسعه و پيشرفت خود کنند که «تاریخ» قضاوت خوب نخواهد کرد. راهی نیست جز اینکه با این شرط که 50 تا 70 درصد درآمدهای آن به شهرداری تهران داده شود و دو تا چهار صفحه در هر شماره اختصاص به مطالب دریافتی از شهرداری داشته باشد روزنامه همشهری به اشخاص و موسسات غیر دولتی به بهای واقعی و از طریق مزایده واگذار شود.
مسئله دیگر که باعث کثرت بيش از حد نشريات و هدر رفتن کاغذ و مرکب و زحمات افراد شده است ضعف و نقص قانون مطبوعات [مصوب سال 1364] است که دارنده پروانه و مجوّز انتشار نشریه را دارنده امتیاز (به معنای شخصی که برتری خاص دارد) خوانده است حال آنکه طبق اين قانون، هرکس که 25 سال سن، دارای مدرک لیسانس و عاری از پیشینه کیفری و مشکل امنیتی باشد می تواند پروانه نشریه به دست آورد و امتیازی نیست. پنج میلیون ایرانی دارای این شرایط هستند. در قانون مطبوعات مصوّب سال 1364 باید بمانند قوانین قبلی، شرط دریافت پروانه نشریه؛ روزنامه نگاران بودن (طبق تعریف جهانی آن) و یا معرفی یک مدیر و سردبیر روزنامه نگار قید می شد [که لازم است بشود]. همین سکوت قانون باعث انتشار هزاران نشریه و بعضا کم مخاطب شده است. با یک نگاه کوتاه به صفحات اول نشریات تهران می توان متوجه شد که کدام نشریه وابسته و مبلّغ کدام فرد و جناح است و چه جوّی را می خواهد دامن بزند و چه سیاستی را تبلیغ کند که مآلا به سود کشور نیست. مردم این عصر و زمانه آگاه هستند و از بزرگسازی های خلاف واقع عصبی می شوند. این، یک روزنامه نگاری واقعی نیست. برای بسیاری از ناشران قرارگرفتن نشریانشان بر میز دکه ها و نگاه عابران به تیترهای صفحات اول آنها کافی است. باید این مسئله حل شود.

مطالعه اين سايت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشاني کامل سايت و نام مولف آن) آزاد است، مگر براي روزنامه هاي متعلق به دولت و دستگاههاي دولتي؛ زيرا كه مولف اين سايت اكيدا «روزنامه نگاري» را كار دولت نمي داند. روزنامه عمومي به عنوان قوه چهارم دمكراسي بايد كاملا مستقل از دولت و سازمانهاي عمومي باشد تا بتواند رسالت شريف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com