Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

22 دسامبر

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

«خور روز» و «دی گان» - روز برابری انسانها در ایران باستان و روز سپردن تعهد به کِشت نهال سرو

    «یكم دیماه» از 1738 سال پیش از میلاد «دی گان»، یَلدا = میلاد و «خور روز» نامیده شده است که به زعم ایرانیان دوران باستان، روز تولد دوباره خورشید پس از بلندترین شب سال بوده است. سال 1738 قبل از میلاد (3746 سال پیش) را یک تقویم ویژه پارسیان هند (زرتشتیان ایرانی که پس از حمله اعراب مسلمان در سده هفتم میلادی جلای وطن کردند و به هند رفتند و در آنجا ماندگار شده اند) به دست داده است. ایرانیان باستان که با نگرانی از طولانی بودن شب و ترس از بازنیامدن خورشید تا سپیده دم در کنار یکدیگر بیدار می نشستند و خود را سرگرم می کردند تا اندوه ظلمت را فراموش کنند، روز پس از آن شب (یكم دی ماه) را كه «خور روز»، زادروز خورشید و «دی گان» می خواندند به استراحت می پرداختند و تعطیل عمومی بود. در این روز عمدتا به این لحاظ از كار دست می كشیدند كه نمی خواستند احیانا مرتكب بدی كردن بویژه دروغ گفتن شوند كه ارتكاب هر كار بد، هرچند كوچك، در روز تولد خورشید گناهی بزرگ شمرده می شد. آیین های شب یلدا (شب چله - طولانی ترین شب سال) از هزاره دوم پیش از میلاد تا به امروز تقریبا به همان صورت در ایران زمین - صرف نظر از مرزبندی ها تحمیلی دو قرن گذشته - هر سال برگزار می شود.
     «خور روز، یكم دی ماه» در ایران باستان درعین حال روز برابری انسانها (حقوق بشر) بود. در این روز همگان از جمله شاه لباس ساده می پوشیدند تا یكسان به نظر آیند و كسی حق دستور دادن به دیگری را نداشت و كارها داوطلبانه انجام می گرفت، نه تحت امر. در این روز جنگ كردن و خونریزی، شکار، و حتی كشتن گوسفند و مرغ هم ممنوع بود.
     یکی از آیین های ویژه «دی گان» این بود که ایرانیان در این روز در برابر درخت سرو که به آن به چشم مظهر مقاومت در برابر تاریكی و سرما می نگریستند می ایستادند و قول می دادند كه تا سال بعد دست کم یك نهال سرو دیگر كشت كنند، و جنبش های حفظ محیط زیست که از قرن بیستم در همه جا بپاخاسته اند از این کار ایرانیان باستان تمجید فراوان می کنند و به منش آنان احترام می گذارند. کشت درخت سرو و كاج اینک دارد یک روال جهانی می شود. [در عید میلاد مسیح = کریسمس هم که 3 روز پس از روز یلدای ایرانیان است تزیین عمارات و مراسم با کاج و سرو صورت می گیرد].
     باید دانست که زبانشناسان واژه «دیday» به معنای روز را گرفته شده از دی ماه ایرانیان می پندارند. زبان انگلیسی یك زبان گِرمانیك (ریشه آلمانی) و خویشاوند زبان فارسی است.

    تذکری از بانو روشن لهراسب پور:
    از موبد فقید رستم شهرزادی نقل کرده اند که گفته بود که در عهد باستان، ««دی» اشاره به خدا هم بوده است و زرتشتیان نیز بر همین باورند.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

«تیردادِ یكم» در زادروز خورشید در شهر دامغان بر تخت پادشاهی نشست و اطمینان داد که اشغالگران را به دریا (مدیترانه) بریزد

22 دسامبر سال 247 میلادی در«خور روز»، زادروز خورشید و روز نویدهای بزرگ، تیرداد یكم دومین شاه ایران از دودمان اشكانیان در شهر صد دروازه (دامغان) بر تخت پادشاهی نشست و به مردمی كه در این مراسم شركت كرده بودند اطمینان داد كه تا روزی كه همه عوامل بیگانه (سلوكی ها ــ جانشینان اسكندر) را به دریای مركزی (مدیترانه) نریزد آرام نخواهد گرفت.
پس از این مراسم، تیرداد در همان روز نیرو به هیرکانیا (گرگان) فرستاد تا فرماندار آنجا را كه شنیده بود با سلوكیها تماس گرفته تنبیه كنند كه این دستور اجرا شد.
اشك اول سر دودمان اشكانیان شهر «نسا» را پایتخت خود قرار داده بود و در طول حكومت خود در نزدیكی (مجاور) آن، شهر تازه ای ساخت كه به نام او «اشك آباد» نامیده شده است كه اینك پایتخت جمهوری تركمنستان است. معلوم نیست كه از چه زمان این نام در محدوده ایران کوچک شده امروز «عشق آباد» تلفظ می شود ـ در کشورهای دیگر اشگ آباد. تزارها كه در قرن 19 و پس از تصرف قفقاز ایران، مناطق شمالی و شمال شرقی خراسان امروز را ضمیمه قلمرو خود كرده بودند خواهان رواج این تلفظ نادرست (عشق آباد!) در ایران بودند تا توده های ایرانی متوجه سابقه تاریخی این شهر نشوند و از خود ندانند. در همان قرن، انگلیسی ها هم نقاط شرقی خراسان از جمله حاكم نشین قدیمی آن و شاهزاده نشین ایران، شهر هرات را از ایران جدا كردند تا روسها به منطقه فرارود (و اینک شامل سه کشور) اکتفا کرده و به سوی هندوستان (در آن زمان هندوستان انگلیس) پیشروی بیشتری نكنند! و در نتیجه خراسان بزرگ کوچک شد.

اوضاع درهم ایران در آذر و دی سال 1290 (دسامبر 1911) ـ اشاره ای به چند نمونه از آن ازجمله به تنوز سوزان افکنده شدن مردم در تبریز به دست روس ها

29 آذر 1290 که خبر قبول اولتیماتوم روسیه به تبریز رسید، تبریزی ها بپاخاستند و میان آنان و نظامیان روسیه که در تبریز پادگان داشتند زد و خورد روی داد، پلیس شهر از مردم دفاع کرد و سپر مردم شد و چند کشته داد. روس ها چند مغازه را نیز آتش زدند و چون تظاهرات تا سه روز بعد ادامه یافت، روس ها 22 دسامبر سال 1911 (یكم دی ماه 1290) شماری را در تبریز به دار كشیدند و تنی چند از معترضان تبریزی را به تنور سوزان افكندند. ایجاد ترس از این اقدام روس ها در مقامات دولتی به گونه ای بود كه معاون والی ایالت (معاون استاندار آذربایجان) و فرمانده پادگان تبریز از بیم جان به كنسولگری انگلستان پناهنده شدند. در مشهد نیز روس ها مخالفان اولتیماتوم را سرکوب و اداره امور شهر را بدست گرفتند و نظامیان روس در رشت در نواحی حسّاس این شهر مستقر شدند و یک واحد نظامی روس نیز عازم قزوین شد. همچنین در قم مردم و روحانیون علیه زورگویی روسیه و انگلیس بپاخاستند زیراکه این زورگویی روسیه با موافقت و حمایت انگلیس صورت گرفته بود و ....
     اخبار تبریز و مشهد که به تهران رسید، دوم دیماه باردیگر در مجلس، نمایندگان مخالفت خوانی با اولتیماتوم را از سرگرفتند و به انتقاد از دولت که دست به اجرای آن زده بود پرداختند و مداخله مسلحانه روس ها و تخریب و کشتار توسط آنان بویژه در تبریز و مشهد را مغایر استقلال، تمامیت و حاکمیّت ایران خواندند که نخست وزیر از ناصرالمللک نایب السلطنهِ سلطان احمدشاه خواست که مجلس را منحل و دستور انتخابات دور سوم تقنینیه را صادر کند که سوم دی ماه مجلس منحل شد و پلیس آن دسته از نمایندگان را که حاضر به خارج شدن از مجلس نبودند بیرون کرد. روسیه در اولتیماتوم هشتم آذرماه 1290 خود از دولت ایران خواسته بود که مورگان شوستر آمریکایی را (که دولت ایران او را برای تمشیت امور مالی خود استخدام کرده بود) از کشور اخراج کند و از این پس بدون جلب موافقت قبلی روسیه و انگلیس اتباع خارجی را استخدام نکند و به روسیه غرامت جنگ بپردازد.
    در اوج مخالفت خوانی مجلس شورای ملی با اولتیماتوم روسیه و قهر و آشتی ناصر الملك (نایب السلطنه وقت) با مجلس، لشكر كشی سالارالدوله پسر مظفرالدین شاه و مدعی سلطنت به كرمانشاه، بر مشکلات کشور افزوده بود.
    این وضعیتِ ناآرام و مخالفت مردم و برخی وطندوستان با سلطه و زورگویی روس ها و نیز دولت در دولت تشکیل دادن انگلیسی ها در مناطق تحت نفوذشان (جنوب کشور) و به رغم سردشدن هوا و ریزش برف ادامه یافت و همچنین سرکوبی معترضان از سوی روس ها. نظامیان روس در جریان سرکوبی ها کار را به جایی رسانیدند که دهم فروردین 1291 (مارس 1912 و دو سال و چهارماه پیش ازآغاز جنگ جهانی اول) حرم امام رضا (ع) را در مشهد به توپ بستند و گلدسته های بارگاه امام هشتم شیعیان را خراب و خزانه حرم را غارت کردند. در این گلوله باران حدود دویست تن مقتول و مجروح شدند.

نظرات، تفسیرها و تحلیل ها در پی پایان کار گروه پیشه وری در آذرماه 1325

با پایان یافتن کار گروه پیشه وری در آذربایجان در 21 آذرماه 1325، اظهار نظر درباره ریشه، علل و انگیزه ماجرا آغاز شده بود که تا هفته ها ادامه داشت.
    به باور مورّخان، پیشه وری در آغاز کار نظر به تجزیه ایران نداشت و تنها می خواست که آذربایجان در چارچوب ایران، استقلال داخلی داشته باشد (که در صورت تحقّق، ایران به صورت یک فدراسیون در می آمد)، ولی «باقراُف» دبیر اول وقت حزب کمونیست آذربایجان شوروی به کمتر از تجزیه ایران و مآلا ایجاد یک جمهوری آذربایجان بزرگتر راضی نمی شد. پس از آنکه پیشه وری به اجبار تسلیم نظر باقراُف شد، حمایت مردم را از دست داد بگونه ای که آذربایجانی های ایراندوست پیش از آغاز عملیات ارتش، خود به سرکوب کردن گروه او پرداخته بودند.
     عملیات ارتش با ورود واحدهای چهار لشکر، از 19 آذرماه آغاز شده بود. 21 آذر 1325 (12 دسامبر 1946) عملیات نظامی سرکوب گروه تجزیه طلب پیشه وری در آذربایجان به پایان رسید و عوامل آن کشته، دستگیر و باقیمانده آنان با پنجاه خودرو از طریق جلفا به شوروی گریختند و در باکو اقامت داده شدند. حکومت باکو بعدا اعلام کرد که پیشه وری ـ 54 ساله ـ 11 ژوئن 1947 در یک حادثه اتومبیل در آن شهر جان سپرده است! که قضیه به این صورت (تصادف اتفاقی) باورکردنی نبود.
    پس از آنکه بلشویک های روس با قصد بلعیدن همه آذربایجان، نام منطقه اَران و شمال اَرَس را آذربایجان گذاردند که قبلا نبود، وطن دوستان نگران شدند و از دولت تهران ـ دولت وقت ـ خواستند که استان های کشور را به جای نامگذاری، شماره گذاری کند تا مستمسک تفکّر تجزیه قرار نگیرد که به آن توجه کامل نشده بود (شماره استان و نام آن باهم بکار می رفت).
    دولت بلشویکی روسیه در سال دوم پیروزی انقلاب اکتبر، از همان زمان كه شهرهای متصرفی از ایران در قفقاز (به موجب قرارداد های ننگین گلستان و تركمن چای) را آذربایجان نام نهاد، مقاصد خاص برای تمامیت ایران داشت. پیروزی شوروی بر آلمان در بهار سال 1945، سران مسکو را بر آن داشته بود تا در اجرای برنامه قدیمیِ رسیدن به خلیج فارس، اقیانوس هند و مدیترانه (شمال آفریقا) از کمونیست کردن یونان، تحریک دولت کابل (دوست وقت روسیه) به برانگیزی پشتونها و بلوچهای هند (امرزه پاکستان)، تجزیه آذربایجان و کردستان ایران و از این ناحیه، دست اندازی به عراق، جزیرة العرب و خوزستان را آغاز کنند که دکترین ترومن راه را در یونان بر آنان بست و با تجزیه هندوستان با موافقت [و طبق برخی نظرات، طرح و نقشه] دولت لندن و ایجاد پاکستان و نیز تقویت پایگاههای نظامی انگلستان در عراق، نقشه مسکو مبنی بر گسترش در جنوب عملا متوقف و توجه این دولت عمدتا معطوف به اقمار خود در اروپای مرکزی، شرقی و جنوبی شد، به علاوه تقویت احزاب کمونیست در سایر کشورها و ....
    در دسامبر 1991 که شوروی (جانشین امپراتوری روسیه) منحل شد، تنی چند به دولت جمهوری اسلامی (که در آن زمان هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور بود) توصیه کردند، حالا که یک طرف قراردادهای گلستان و ترکمن چای (که به تجزیه شمال اَرَس انجامید) از میان رفته، ولو سمبولیک، این دو قرارداد را لغوشده اعلام کند تا در آیندهِ دور دچار دردِ سرهای احتمالی نشود.

ضدیت تیمور بختیار با شاه، جریان قتل او در عراق و برخی جزئیات دیگر

تیمور بختیار

دوم دیماه 1349 (23 دسامبر 1970) پرویز ثابتی سَنگسَری رئیس اداره اول امنیت داخلی (ساواک) در یک برنامه رادیو ـ تلویزیونی طولانی، جزئیات فعالیت های ضد دولتی سپهبد بازنشسته تیمور بختیار و کشته شدن اورا در 31 امرداد آن سال در یک شکارگاه در عراق ـ از دیدگاه ساواک ـ فاش ساخت و این برنامه در روزهای سوم و هفتم دیماه ادامه یافت. در آن زمان از پرویز ثابتی به عنوان «مقام امنیتی» نام برده می شد.
    اظهارات ثابتی، گزارشها و تفسیرهای متعدد به دنبال داشت ازجمله اینکه تیمور بختیار پس از سپهبدشدن و اواخر سال 1339 (اوایل سال 1961) در یک دیدار از آمریکا، ضدیت با شاه را آغاز کرده بود. وی در واشنگتن، ذهن نزدیکان پرزیدنت جان اف. کندی را نسبت به شاه تخریب و آشفته ساخته بود. شاه (پهلوی دوم) پس از اطلاع از این کار او، در 24 اسفندماه آن سال حسن پاکروان را رئیس ساواک کرد. باوجود این، بختیار را بازنشسته نکرد. بختیار پنجم بهمن ماه 1340 به رُم رفت و ضدیت خودرا علنی ساخت و گفت که ایرانیان دارند آگاه و روشن می شوند و می دانند که کشورشان یک «دمکراسی» نیست، دامنه فساد دولتی رو به افزایش است و شماری کم، از منافع کشور برخوردار هستند و شاه باید حذف شود و یا اختیارات او تا حد اختیارات شاه بلژیک کاهش یابد. ادامه این ضدیت سبب شد که دستور مصادره اموال بختیار صادر شود که مجلسین بر این دستور صحه گذاردند و خود اورا هم در مهرماه 1341 بازنشسته کردند.
    بختیار با همان هدف براندازی شاه، 15 اردیبهشت 1347 وارد لبنان شد ولی اندکی بعد متهم به وارد کردن اسلحه (بدون کسب اجازه قبلی) به این کشور شد. ایران درخواست استرداد اورا کرد ولی دولت لبنان نپذیرفت و روابط دو کشور قطع شد. بختیار در اردیبهشت 1348 به عراق رفت ـ که دولت آن به ریاست حسن البکر دشمن شماره یک ایران بود و با ذکر جزئیات، به دولت عراق خبر داد که دولت شاه قصد کودتا در عراق را داشته و با برخی از افسران عراقی تماس گرفته و به آنان پول داده است ـ دولت لندن قبلا بغداد را از طرح چنین کودتایی که اجرای طرح به سپهبد نصیری رئیس وقت ساواک سپرده شده بود آگاه کرده بود، ولی بدون دادن جزئیات. در تیرماه 1347 ژنرال حسن البکر سرهنگ عارف رهبر وقت عراق را به لندن فراری داده و برجای او نشسته بود و از هدف بختیار حمایت می کرد. تهران بعدا اطلاع یافت که بختیار با برخی از نظامیان ایران تماس برقرار ساخته و نقشه براندازی از درون دارد و بیش از 11 میلیون دلار (به پول آن زمان) بودجه در اختیار دارد. ژنرال پناهیان و برخی از افسران سابق فرقه دمکرات به عراق رفته و با بختیار تبادل نظر می کنند و غرب با توجه به ماهیّت ناسیونالیستی بختیار مخالفتی با کارهایش نمی کند. تهران که این اطلاعات را به دست آورده بود بختیار را در 31 شهریور 1348 به اعدام محکوم و سپس بسیاری از دوستان و نزدیکان پیشین اورا دستگیر و زندانی کرد ازجمله صادق بهداد ناشر روزنامه جهان را. شاه پس از استقرار بختیار در بغداد بر مراقبت از جان خود افزوده بود بگونه ای که همسایگان کاخ نیاوران دقیقا پاییده می شدند زیراکه شاه عمدتا با هلی کوپتر میان شهر و نیاوران رفت و آمد داشت و هلی کوپتر هنگام نزدیک شدن به کاخ برای نشستن، از سرعت و ارتفاع خود می کاست و تیراندازی به آن از پشت بام و یا پنجره خانه آسان و موثر بود. مراقبت به حدّی بود که حتی لباس های شهبانو (فرح دیبا) را در قفسه ها بازرسی می کردند.
     در این شرایط، ساواک که شخص بختیار آن را در بهمن ماه 1336 ایجاد کرده بود وارد عمل شد و ترتیب ربوده شدن ساختگی یک هواپیمای ایرانی را به دست عوامل خود به بغداد داد. این هواپیما در بغداد فرود آمد و هواپیماربا (عامل ساواک) که خودرا از مخالفان خونی شاه معرفی کرده بود به بختیار نزدیک شد، اعتماد اورا نسبت به خود جلب کرد و از نزدیکان وی شد. این فرد در امُرداد 1349 که با بختیار در نزدیکی بغداد به شکار رفته بودند اورا با شلیک 5 گلوله کشت و خودش هم درجریان فرار به مرز ایران دستگیر و در بغداد تیرباران شد.
    بختیار متولد 1914 و پسر سردار معظم ـ ایلخان بختیاری با شرکت در عملیات براندازی مصدق و یک روز پس از براندازی (29 اَمُرداد 1332) درجه سرتیپی گرفته، فرمانده تیپ دوم زرهی و سپس با حفظ این سمت، فرماندار نظامی تهران شده بود. بختیار در جریان محاکمه دکتر مصدق در آبان 1332 از اعضای دادگاه نظامی بود. سازمان نظامی نیرومند حزب توده، دستگیری دکتر حسین فاطمی، قلع و قمع جمعیت فدائیان اسلام و اعدام رئیس و برخی از اعضای موثر آن در دوران ریاست بختیار بر فرمانداری نظامی تهران صورت گرفت. وی در سال 1334 و پس از اینکه در پی سخنرانی های محمدتقی فلسفی (حجت الاسلام) برضد بهائیان، گروهی به حضیرة القدس در خیابان حافظ (چهارراه تخت جمشید) هجوم بردند، ساختمان را تخریب کردند و سرایدار آن (پدر شکوه رضایی گوینده رادیو) را از پشت بام بزیر افکندند فرمانداری نظامی را به آن محل انتقال داد. بختیار دو ماه پس از ایجاد ساواک به ریاست خود و نشانیدن آن بر جای فرمانداری نظامی با همان کارمندان و عمدتا گروهبان و استوار (بدون کارشناس و تحلیلگر گزارش ها که لازمه چنین سازمانی است)، با حفظ سمت معاون نخست وزیر شده بود. در سال 1349 سپهبد. نصیری پس از کشته شدن تیمور بختیار، ارتشبد شد و پاداش طرح نقشه ترور اورا گرفت.

قانون وارد کردن یک خودرو با هر فارغ التحصیل ایرانی دانشگاههای خارج به ایران که اندکی پس از اجرا ، بدون اطلاع مجلس معلق شد و ...!

تصویب نامه شماره 44265 شورای وزیران مبنی بر اجرای قانون مصوب 19 خرداد 1370 مجلس شورای اسلامی به وزارت علوم و آموزش عالی ابلاغ شد، ولی اجرای آن دیری نپایید. طبق این قانون، به دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاههای خارج كه مدرك تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر دریافت كرده باشند و مدرك آنان به تصویب برسد اجازه وارد ساختن یك دستگاه خودرو سواری با خود با استفاده از تسهیلات گمركی داده شده بود. فارغ التحصیلان ایرانی دانشگاههای خارج كه از طریق سفارتخانه های ایران از این قانون آگاه شده بودند بااشتیاق و امیدواری که اتومبیل خودرا به وطن خواهند بُرد راهی ایران شدند و پس از عبور از پیچ و خمهای اداری مدارك تحصیلی شان را به تایید رساندند. صدها تن از آنان پروانه وارد ساختن اتومبیل خودرا به دست آوردند كه وزارت بازرگانی اواسط سال 1371 ناگهان اجرای قانون - قانون مصوب مجلس - را متوقف ساخت!. با این تصمیم، اتومبیل بسیاری از دارندگان این پروانه ها در گمركات بویژه در مرز ترکیه با ایران متوقف ماند و ....
برخی از این فارغ التحصیلان به آیت الله نوری رئیس وقت مجلس و نیز به کمیسیون اصل 90 مراجعه و بعضا کتبا شکایت کردند كه به آنان گفته شد قانون به قوت خود باقی است و اگر دولت هم لغو آن را بخواهد و مجلس موافقت كند عطف به ماسبق نمی شود و پروانه های صادره تا ابدالدهر معتبر خواهد بود. ولی وزارت بازرگانی به اشاره بانك مركزی زیر بار نرفت و كمیسیون اصل 90 مجلس هم كه به آن شكایت شده بود موفق به حل مسئله نشد. قضیه تا دیوان عدالت اداری و مطبوعات هم كشانده شد. بازهم «بورو كراسی» به مقاومت خود ادامه داد و ....
یكی از دارندگان چنین پروانه ای كه با اتومبیل خود از مرز بازرگان بازگردانده شده بود به روزنامه های چاپ آمریكا مقاله داده و با گفتن داستان سفر از آمریكا تا مرز بازرگان و رهاساختن اتومبیلِ دلبند (که دو سه سال او را در آمریکا سواری داده بود) در تركیه، از خسارت سنگینی كه از این رهگذر به او وارد آمده بود ناله سرداده بود، اما ....

یک ایرانی آلمانی دبیرکل حزب دمکراتیک ‌آلمان FDP شد

بیژن

دویچه وله ـ 18 دسامبر 2021 : کریستیان لیندنر رئیس حزب دموکراتیک آزاد آلمان Free Democratic Party(لیبرال‌ها FDP) ـ یک حزب 73 ساله اعلام کرد که تصمیم گرفته است بیژن ییرسرایی Bijan Djir-Sarai (پیرسرایی) عضو برجسته این حزب را برای احراز مقام دبیرکلی حزب به هیأت مرکزی پیشنهاد کند. این حزب یکی از سه حزب مؤتلفه تشکیل دهنده دولت کنونی آلمان است. این اقدام عملی شد و بیژن در اپریل 2022 دبیرکل حزب دمکراتیک آزاد آلمان شد.
بیژن، چند دوره نماینده پارلمان آلمان در فراکسیون لیبرال‌ها در پارلمان فدرال (بوندستاگ) مسئولیت امور سیاست خارجی را برعهده داشت که با تصویب پیشنهاد دبیر کلی او، مسئولیت این حزب قدیمی را برعهده گرفت. دبیرکل شدن بیژن پس از تأیید هیات مرکزی حزبِ FDP به رای گذاشته شد و به تأیید رسید.
بیژن 16 خرداد سال 1355 در تهران متولد شده و در زمان دبیرکل شدن، 46 ساله بود. خانواده پیرسرایی فرزند خود را در یازده سالگی به آلمان نزد عمویش فرستادند. از آن زمان او در این کشور زندگی می‌کند. بیژن دوران دبیرستان و دانشگاه را در آلمان سپری کرده و فارغ‌التحصیل رشته اقتصاد از دانشگاه کلن است. او از سال 2009 (33 سالگی) به عنوان یک نماینده حزب دموکراتیک آزاد وارد پارلمان آلمان شد و از همین سال تا سال 2014 رئیس گروه «آلمان ـ ایران» در آن پارلمان بود.

شماری از ایرانی آلمانی های مشهور به گزارش دویچه وله

دویچه وله (صدای جهانی آلمان) در دسامبر 2021 و احتمالا به مناسبت پیشنهادشدن بیژن پیرسرایی به دبیرکلی حزب لیبرال دمکراتیک آلمان، گزارشی با عکس، از ایرانی آلمانی های مشهور کنونی (سال 2021) و سرگرم کار در آلمان منتشر کرده است که خلاصه و چند مورد از آن نقل می شود:
    ـ نیما مواسات متوّلد 1984 دارای تحصیلات حقوق و عضو حزب چپ‌آلمان. او از سال 2009 نماینده مجلس آلمان (بوندستاگ) است.
    ـ امید نوری‌پور متوّلد جولای 1975 در تهران. او در سال 1988 به آلمان مهاجرت کرده است. نوری‌پور عضو حزب سبزها و نماینده مجلس آلمان (بوندس‌تاگ) است.
    ـ پدرام امامی متوّلد مارچ 1970 در تهران، رئیس سازمان نظام پزشکی ایالت هامبورگ آلمان از 2018.
    ـ نینا مقدم متولد 1980 بزرگ شده شهر کلن، شرقشناس و مسلّط بر زبان چینی و مجری تلویزیون و کارشناس زبان چینی.
    ـ میشل عبداللهی متولد 1981 تهران که از 5 سالگی با خانواده اش به آلمان مهاجرت کرده، در دانشگاه تحصیل کرده و روزنامه نگار و نویسنده شده و در عین حال؛ هنرمند نقاش.
    ـ جسیکا زاهدی متولد 1978 که پس از پایان تحصیلات علوم سیاسی به حرفه ژورنالیستی وارد شده و از سال 2006 در بخش اخبار شبکه دوم تلویزیون آلمان فعالیت می کند.
    ـ ملیسا خلج متولد 1989 مجری تلویزیون در برنامه های گوناگون.
    ـ مهرداد زائری متولد 1970 در اصفهان، طراح بزرگ تقویم ها و کتاب ها و انواع دیگر.
    ـ ندا رحمانیان بازیگر فیلم سینمایی متولد دهم دسامبر 1978 در تهران که 5 ساله بود که با خانواده اش به آلمان مهاجرت کرد و در شهر هامبورگ بزرگ شد.
    ـ یلدا زربخش سرپرست دویچه وله فارسی.

پیشمرگه پیشین کُرد، عضو کنونی پارلمان سوئد

آمنه کاکاوند

آمنه کاکاوند که نماینده شهر استکهلم در پارلمان سوئد است به گزارش رسانه ها، صدای مهاجران بویژه زنان مهاجر شده است. وی که در روستای ترجان در شهرستان سقز بدنیا آمده در پاییز 2021 چهل و هفت ساله شده بود. آمنه به اظهار خودش در نوجوانی به حزب چپگرای کومله پیوست. آمنه از 19 سالگی در سوئد بسر می برَد و خاطرات جالبی از دوران پیشمرگه بودن خود و از این کوه به آن کوه رفتن بیان می کند.

دستگیری 872 دزد، زورگیر و مالخر در دو روز در تهران

به گزارش دهه آخر آذرماه 1400 خبرگزاری فارس، سردار حسین رحیمی فرمانده انتظامی پایتخت (رئیس پلیس) در جمع خبرنگاران اظهار داشت: ظرف 48 ساعت گذشته (زمان پیش از ملاقات با خبرنگاران)، 872 دزد، مالخَر و زورگیر دستگیر شدند و کشف 3 هزار و 291 فقره اموال مسروقه مردم.
رئیس پلیس تهران با اشاره به کشف 700 دستگاه تلفن همراه، 208 دستگاه خودرو و موتورسیکلت سرقتی، همچنین از رسیدگی به هزار و 50 پرونده سرقت خبر داد و گفت: در پنج عملیات، مأموران با تیراندازی سارقان مسلح مواجه شدند که سارقان مسلح زمین‌گیر و بازداشت شدند. همچنین 88 پاتوق سارقان و 11 مرکز تجمع مالخران منهدم شد.

نایب رئیس اتحادیه سمساران: قیمت کالای دست دوم هم گران شده، یک یخچال دست دوم 20 میلیون تومان!

تهران، 30 آذرماه 1400 ـ ایلنا: هومن حیدرآقا «نایب رییس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان» به خبرنگار ما (ایلنا) گفت که امروزه بازار ایران برای همه کسبه به نوعی راکد است.
وی افزود: اجناس نو؛ بسیار گران شده اند و کالای دست دوم هم همین روند را دارند، و تقاضا برای کالای دست دوم نیز زیاد نیست و اعضای صنف ما از میزان خرید و فروش خود رضایت ندارند. در چندماه گذشته نسبت به مدت مشابه سال 1399 تقاضای خرید از سمساری‌ها بین 30 تا 50 درصد، کاهش را تجربه کرده است.
نایب رییس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان گفت‌: در شرایط فعلی [آذرماه 1400] مردم تا جایی که بتوانند اجناس کهنه و نیمدار خود را نگه می‌دارند و سعی می‌کنند به شکلی از آن مراقبت کنند که خراب نشود، اگر هم خراب شود، بجای تعویض، آن را تعمیر می‌کنند. بنابراین، این تصور اشتباه است که اگر قیمت اجناس نو گران شود، بازار سمساری‌ها و امانت‌فروشی‌ها رونق پیدا می‌کند و امروزه در کشور ما چنین نیست. همه چیز گران شده است و برای مثال: قیمت یک یخچال ساید بای سایدِ دست دوم در سمساری‌ها حدود 20 میلیون تومان و قیمت یک تلویزیون LCD دست دوم 7 تا 8 میلیون تومان است. همین یخچال ساید بای ساید اگر به صورت نو خریداری شود قیمت آن 50 تا 60 میلیون تومان است. مسلما فاصله قیمتی بسیار زیاد است و فرد مجبور است برای تعویض تا چند برابر قیمت کالایی که می‌فروشد خرج کند. بنابراین، میل به تعویض کالا وجود ندارد و افراد کالای نیمدار خود را نمی‌فروشند. اگر یک خانواده بخواهد 4 یا 5 قلم کالای خانه خود را تعویض کند باید حدود 80 تا 100 میلیون تومان خرج کند.

در دنیای داستان نویسی

زادروز «هنریک بول» داستان نگار بنام آلمانی و به این مناسبت، نظر او درباره داستان نگاری

Heinrich Boll

بیست ویکم دسامبر سال 1917 داستان نگار آلمانی هنریك بول Heinrich Boll به دنیا آمد، 68 سال عمر كرد و در سال 1972 برنده جایزه ادبی نوبل شد. او در داستان نویسی، نگارش داستانهای كوتاه و نیز مقاله مهارت فراوان داشت. هنریك در نوشته های خود رنج ها و سختی ها آلمانی را در جریان جنگ جهانی دوم و پس از این جنگ به خوبی تشریح كرده است. داستانهای معروف او عبارتند از: دلقك، احترام از دست رفته كاترینا بلوم، طبل نازك، قطار سر وقت بود، ارواح و ....
وی با این كه تحصیلات كلاسیك آن چنانی نداشت در گفتاری در سال 1980 تعریف جالبی از داستان و داستان نگاری و اهمیت آن را و این كه هنر نویسندگی و اوج تفكر و تخیل است به دست داده و به طلوع و درخشش داستان نگاری در میان بعضی ملل و انحطاط و زوال آن در كشورهای دیگر اشاره كرده است. بول كه در 1985 فوت شد گفته بود كه در كشورهای اختناق عقیده و بیان كه دولتهای حتی به زبان داستان، حاضر به تحمل انتقاد و شنیدن ضعفها و كمبودها نیستند داستان نویسی عشق و سكس و ... رواج می یابد، زیرا كه داستان نگار نمی تواند هنر خود را برای مدتی طولانی محبوس سازد و اگر چنین داستانهایی بدآموزی تلقی شده اند، گناه از نویسنده نبوده است. «بول» داستان نگاری را نیازمند به حمایت و تشویق ملی (دولت ـ جامعه) دانسته و گفته است: با این كه «پاسترناك» با نوشتن یك داستان چهره شوروی را خراب كرد وی را از محله زیبای نویسندگان در حومه مسكو و مقرری قابل ملاحظه اش محروم نكردند. دولتها باید ملاحظه احوال نویسندگان داستان را داشته باشند و اسپانسری آنان را برعهده گیرند تا این هنر ادبیات ترقی و پیشرفت كند.

در قلمرو رسانه‌ها

شماره نهم مجله روزنامک که یکم دی ماه 1393 به توزیع داده شد ـ روی جلد و نگاهی به برخی مطالب آن

    روی جلد شماره نهم مجله روزنامک که یکم دی ماه 1393 به توزیع داده شد. تمامی مطالب مندرج در صفحات ادیشن چاپی ماهنامه روزنامک ـ شماره های قبلی و شماره های بعدی را می توانید در آنلاین آن www.rooznamak-magazine.com مشاهده و مطالعه کنید.
    در شماره چاپی و آنلاینی نهم مجله روزنامک مطالب بسیار در زمینه آموزش عمومی ـ ارتقاء معلومات و سطح آگاهی ها، یادآوری گذشته و ... درج شده است؛ از وقوع رویدادهای تاریخی ماه ازجمله قرارداد گلستان و تجزیه ایران، 35 ساله شدن قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اشاره به شماری از اصول آن و یادآوری لزوم توجه به بند 3 اصل ِ 3 و اصل ِ 30 آن (درباره آموزش رایگان)، اظهارات حجت الاسلام حس روحانی در آذرماه 1392 و آذرماه 1393 درباره اِسراف و مسائل اداری ـ اقتصادی، صدور مجوز واردات سیگار به رغم اعلامیه سازمان جهانی بهداشت که دود سیگار عامل بیماری های ریوی ازجمله برونشیت مزمن و آمیفزم، بیماری های قلب و عروق، سکته مغزی، چند نوع سرطان و ... است و قاتل 6 میلیون انسان در هر سال، و مبارزه با استعمال دخانیات در سطح جهان و تبلیغات گسترده برضد دودکردن سیگار در آمریکا [بزرگترین سازنده و صادرکننده سیگار] ـ در صفحات نظرات اندیشمندان، مطلبی کامل درباره «توماس هابز» فیلسوف بزرگی كه انسان را موجودی ذاتا خودخواه، سلطه گر و استثمارگر خواند و راه حل ارائه داد،به مناسبت سالمرگ او ـ سالروز درگذشت سعدی که گفته است: روزی كه زیر خاك، تَن ما نهان شود ـ وآنها كه كرده ایم یكایك عیان شود... و چو دخلت نیست، خرج آهسته تر كن ـ كه می گویند ملاحان سرودی ... وگر پادشاهست، وگر پینه دوز ـ چو خفتند، گردد شب هر دو روز ـ خاطره ای از تجدید حیات روزنامه ملّی ایران ـ درباره تلاش نوشیرون کیهانی زاده به متداول کردن ستون «امروز در تاریخ» در رسانه های ایران تهران از دهه 1350 ـ فروپاشی جماهیر شوروی [درپی 5 دیدار ریگن و گورباچف] با عکس ها هر 5 ملاقات ـ عکس های عبرت آموز نوریه گا: یک روز مَردِ آمریکا در پاناما و یک روز زندانی آن دولت در فلوریدا ـ عکس های عبرت آموزی از معمّر قذافی ـ یک صفحه با عکس درباره کفش پرانی به سوی جورج بوش در عراق ـ اصول اعلامیه حقوق بشر به مناسبت 66 ساله شدن آن ـ چند خاطره روزنامه نگاری و دانستنی های متعدد، پرسش ها و پاسخ ها و مطالب متعدد دیگر.
    متن سرمقاله شماره نهم مجله روزنامک به صورت جداگانه در زیر این مطلب آمده است.

سرمقاله مجله روزنامک ـ شماره نهم درباره تورّم روزنامه، پولی شدن مدارس، آمریکا و کوبا، دمکراسی و تحریف سخنان پوتین

سرمقاله جای ابراز نظر ناشر و یا سردبیر یک نشریه پیرامون یک و یا چند موضوع روز است. به پرسش ها و مسائلی هم که مخاطبان خواهان ابراز نظر هستند می توان در سرمقاله پاسخ داد و در این سرمقاله [سرمقاله شماره نهم مجله روزنامک ـ دیماه 1393] به چند پرسش از آن دست پاسخ داده شده است.

    ـ یک دانشجو پرسیده است: همین چند روز پیش [در آذرماه 1393]، معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد در اصفهان گفت که هم اکنون در کشور 250 روزنامه فعّال داریم. این همه روزنامه ـ در عصر آنلاین ها ـ ده برابر ظرفیت کشور است، چرا و هدف چیست؟. چرا با این تورّم ِ روزنامه و اضافه بر ظرفیت بودن آنها، بازهم هجوم برای دریافت مجوّز انتشار روزنامه مشاهده می شود؟.
    پاسخ:
     برای اینکه در قانون مطبوعات به جای «پروانه» واژه «امتیاز!» بکار رفته و در این قانون، شرط «روزنامه نگار بودن» متقاضی و نیز شرط اثبات داشتن سرمایه و همکار روزنامه نگار ندارد. علاوه براین؛ دریافت یارانه از دولت و احساس قدرت. طبق اظهار معاون مطبوعاتی وقت وزارت ارشاد که در 26 آذرماه 1391 (17 دسامبر 2012) انتشار یافته بود، 400 میلیارد تومان در 7 سال [دوران حکومت دولت وقت که یک دوره آن از 1384 و دوره دوم آن از 1388 آغاز شده بود] و پیش از آن، حتی پرداخت یارانه ارزی!. در دهه 1320 طرحی به مجلس وقت داده شده بود که اگر تصویب می شد، مجوّز «روزنامه دادن» دارای دو مرحله می شد: مرحله اول، صدور پروانه [موقّت] در صورت داشتن شرایط و مرحله دوم، ارائه ساختمان مناسب برای محل کار، وسائل کار، شماری معیّن خبرنگار و نویسنده و مترجم، گواهی بانک مبنی بر داشتن پول در حساب مشخص ـ معادل هزینه 100 شماره و داشتن و یا معرفی چاپخانه و عوامل توزیع. آنگاه در صورت تایید بازرسان، مجوّز قطعی صادر می شد. مجوز اول، موقت و یکساله بود و تا دو بار قابل تمدید.

    ـ پرسش: آیا پولی شدن مدارس قانونی است؟.
    پاسخ:
    دادن جواب به این سئوال، کار حقوق دان است. بروید از اصل سی ام و نیز بند 3 از اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل 26 اعلامیه جهانی حقوق بشر که به تصویب پارلمان ایران هم رسیده است، قانون تعلیمات اجباری سال 1321 که 5 دهه اجرا می شد و اعلامیه ها، تصمیمات و اقدامات شهریور 1353 دولت وقت مبنی بر رایگان شدن کُل ِ آموزش پرورش در ایران و تغذیه رایگان دانش آموزان دوره اول تعلیمات عمومی رونوشت بردارید و به یک حقوقدان (و یا مشاور حقوقی) بدهید و سئوال خودرا از او بکنید.

    ـ پرسش: هدف نهایی آمریکا از تجدید روابط سیاسی با کوبا چیست؟.
    پاسخ:
    تعلیق روابط دیپلماتیک دو کشور سالها پس از محاصره اقتصادی صورت گرفت. لغو تحریم ها، وعده داده نشده است زیراکه در دست کنگره است نه رئیس جمهوری. به نظر می رسد که دولت واشنگتن می خواهد برنامه خود در قبال چین را که از دهه 1980 آغاز شده است در کوبا هم به آزمایش بگذارد. واشنگتن پس از درگذشت مائو همه تلاش خودرا و عمدتا از 1982 کرد و می کند که چین یک کاپیتالیست کامل [تمام عیار ـ مطلق] شود و چینیان یک آرزو داشته باشند و آن میلیاردر شدن باشد از هر طریق، و مخالفتی هم با قدرتِ نظامی شدنِ چین پُرجمعیت ندارد زیرا که به آسانی می توان آن را در برابر سیبری (روسیه) کم جمعیت و وسیع قرارداد. مسیر حرکت چین و چینیان نشان می دهد که راهی را که واشنگتن طالب آن است می روند. آمریکا در کوبا از ایجاد تسهیل مسافرت که اینک موانعی دارد آغاز می کند و با ورود میلیون ـ میلیون آمریکایی به کوبا جهت تفریح و سپس کسب و کار کوچک، توده کوبایی را به خود جلب می کند، انگیزه آن را تغییر می دهد و دولت کوبا در برابر کار انجام شده قرار می گیرد و ....

    ـ پرسش: ما بالاخره نفهمیدیم که ولادیمیر پوتین در سخنرانی [ماه گذشته ـ آذرماه 1393] در برابر اعضای دو مجلس قانون گزاری روسیه و نیز برنامه 190 دقیقه ای پاسخ به 53 پرسش چه گفت، از نوشته مطبوعات و گفته تلویزیون ها چیزی دستگیرمان نشد.
    پاسخ:
     چگونگی نقل اظهارات پوتین نشان داد که غرب بر رسانه هایش که شدیدا دچار کمبود روزنامه نگار واقعی هستند ـ نه قلم به مزد ـ کنترل دارد و ژورنالیسم روسیه در پی ترور شدن دهها بلکه صدها روزنامه نگار این کشور به دست مافیا دچار ضعف است. رسانه های غرب، سه خبرگزاری فراگیر و سرچ انجین هایش به جای گزارش و نقل عین سخنان پوتین، روی ضعف های اقتصادی روسیه با تفسیر و تحریف اظهارات او در زمینه تحریم ِ [محدود] صادرات نفت و بازیهای های ارزی تمرکز کرده بودند. به این ترتیب که بر هر جمله از گفته های اقتصادی پوتین و در متن خبر، تا 50 جمله اظهار نظر نوشته بودند که خلاف اصول ژورنالیسم است ـ اظهارات پوتین، همه اش درباره مسائل اقتصادی نبود. رسانه های روسیه هم که لَنگ می زنند در ترجمه مطالب به انگلیسی راه اختصار و بازی های گرافیک رفته بودند. به هرحال، پوتین به طور صریح حرفی نزد. اظهارات او در لفّافه بود و به این واقعیت 3 هزارساله ـ از زمان فرعون های مصری ـ توجه نکرده بود که در برابر قدرت های غیر دوست باید صریح، اخطارگونه و با زبان قدرت سخن گفت. یکی از جملات او برای مثال: "ما در صحنه سیاسی هم به غرب حمله نمی کنیم، تنها از منافع خود دفاع می کنیم. آمریکا در نزدیکی مرزهای ما [در لهستان و رومانی، متحدان پیشین مسکو] موشک استراتژیک مستقر کرده و وقتی که می پرسیم چرا؟، می گویند که به شما مربوط نیست!.".
    آیا رئیس جمهوری بورکینافاسو چنین جملات مظلومانه ای بر زبان می راند؟. روسیه که ـ اگر حقیقت داشته باشد! ـ یک کشور اتمی ـ موشکی ـ فضایی است، باید از موضع قدرت سخن بگوید.
    پوتین در آن برنامه پرسش و پاسخ گفت که Khodorkovsky می تواند فعالیت سیاسی کند و در انتخابات نامزد شود. می دانیم «خودورکوفسکی» فردی است که به اتهام انواع فساد مالی و تقلّب در بلعیدن Yakos ـ موسسه نفتی دولتی روسیه به زندان محکوم شد و ده سال در زندان بود. آیا فردی که به جرم فساد ده سال در زندان بوده و سال گذشته آزاد شده می تواند نامزد مقام در انتخابات شود؟!. این کلام پوتین این ادعا را که در میان نزدیکان او از قماش افراد مورد سوء ظن به فساد اداری دیده می شوند به اثبات نزدیک می کند. هر وقت که پوتین مصوّبه مجلس روسیه مبنی بر غیر قانونی بودن فروپاشی شوروی (تجزیه روسیه امپراتوری) را امضا کند و از غرب به خاطر نقض عهد (تعهدی که به گورباچف سپرده بودند) غرامت بخواهد، از آلمان به خاطر مرگ دهها میلیون روس خونبها مطالبه، و نیز اعلام کند که ناتو را از مناطق بالتیک شوروی سابق به این دریا خواهد ریخت، آن وقت می شود پوتین ـ آن پوتینی که در تصوّر مردم است. غرب به این گفته [حرف] او که چطور رفراندم در کوزوو قابل قبول بود و در کریمه نیست می خندد. باید زور نشان داد، از موضع قدرت سخن گفت و بیم نداشت.

    ـ پرسش: می دانیم که از دمکراسی ـ در سراسر دنیا، جز در 5 ـ 4 کشور ـ تنها نام آن باقی مانده است. برای تحقّق آن چه باید کرد؟.
     پاسخ:
     برای تحقّق دمكراسی؛ نخست در هر كشور، باید هماهنگ با فرهنگ ملّی و روانشناختی مردم، قانونِ تعریف و چگونگی اجرای دمکراسی بنویسند. پیش نویس این قانون باید به دست «اندیشمندان، استادان مربوط و به دور از دستگاه دولت» تنظیم شود. در این قانون باید مشاركت در دمكراسی یك «تكلیف» اعلام شود، نه «حق». طبق علم حقوق، از «حق» می شود صرف نظر كرد ولی از «تكلیف»؛ نه. برای انجام ندادن این تكلیف (تمرین دمکراسی) باید جریمه و مجازات تعیین شود یعنی که قانون مربوط ضمانت اجرا داشته باشد. وقتی كه مشاركت در دمكراسی «تكلیف» قرار گیرد (بمانند نظام وظیفه)، هر دولت مکلّف می شود كه همگان را برای انجام این تكلیف آماده سازد و كار آموزش دمكراسی را از مدرسه و اجتماعات ـ به صورت فوق برنامه، تا با استفاده از رسانه ها كه ستون و پایه اصلی دمكراسی هستند برعهده گیرد كه نیاز به ایجاد یك سازمان و وزارتخانه جداگانه (سازمان آماده سازی برای تحقّق دمکراسی) دارد و رابطه با رسانه ها در زمینه تبلیغ دمکراسی هم به همین سازمان سپرده شود و ... كه تا كنون ـ به صورت کامل ـ در هیچ یك از كشورها چنین نشده است. آیین نامه (قانون) انتخابات را نمی توان قانون دمكراسی خواند. این آیین نامه چگونگی رای دادن و رای گرفتن و ثبت نام برای انتخابات و محل حوزه ها را روشن می سازد و وارد اصل دمكراسی نمی شود.
     در همه فرضیه های دمكراسی، هدف از حكومت نمایندگان مردم؛ انتخاب افراد بهتر و شایسته تر برای اداره جامعه بوده است كه بتوانند با وضع قوانین جامع، مدیریّت امور و ایجاد دستگاه قضایی دقیق و مُنصِف، جامعه را بدون این كه اعضای آن دغدغه و كمبود داشته باشند پیش ببرند و ... كه بازهم در بیشتر کشورها چنین نشده است. بدون حذف فساد و محدود کردن دست کمپانی ها، سرمایه داران بزرگ و اصحاب منافع از دخالت در تصمیم گیری ها و اِعمال نفوذ، نمی شود دمکراسی واقعی را پیاده کرد. در حال حاضر و عمدتا در ربع قرن اخیر در بیشتر کشورها، بویژه کشورهای مدعی داشتن قدرت برتر، اصحاب منافع هستند که دولت و مقام تعیین می کنند و .... اگر نگاهی به گوشه و کنار جهان بیافكنیم و مقامات انتخابی را بنگریم خواهیم دید كه بیشترشان «بهتر» های جامعه خود نیستند. طبق روانشناسی تاریخی انسان، وقتی یک فرد به مقامی دست یافته، دیگر نخواسته که بی مقام شود و مقام داشتن و مطرح بودن شده است برایش یک اعتیاد.
    در این میان، هنگام تدوین منشور ملل در دهه 1940 هم تا حدی زیاد نسبت به تحقّق دمکراسی ـ این آرزوی بزرگ بشر كه در عین حال ضامن صلح و پیشرفت و نیكبختی است كم لطفی شده است. به نظر بسیاری از اندیشمندان و آرزومندان نیکبختی بشر، «سازمان ملل» باید «سازمان دمکراسی ها» نام می گرفت و دولت های غیر دمکراتیک به آن راه نمی یافتند.

نوشیروان کیهانی زاده

سایر ملل

رسیدن تُركان عثمانی به بسفور در 22 دسامبر 1438

تُركان عثمانی كه از دیرزمان در آناتولی مستقر شده بودند 22 دسامبر سال 1438 میلادی به بسفور و پشت دیوارهای Constantinople ـ قسطنطنیه (استانبول) رسیدند، ولی 15 سال طول كشید تا این شهر را تصرف كردند.
تصرف قسطنطنیه در سال 1453 صورت گرفت كه آغاز قرون جدید و دوره ای دیگر از تاریخ است.
فاتح قسطنطنیه نام این شهر را كه تا قرن پنجم یایتخت روم شرقی بود و از آن پس به مركز حكومت بیزانس تبدیل شده بود اسلامبول گذارد و امپراتوری بزرگی به وجود آورد كه اروپائیان را به جنبش شدید و رقابت و پیشرفت واداشت. دولت عثمانی در طول حیات خود با ایران جنگ و ستیز داشت.

... و به این سان داستویفسکی از اعدام رهید

Fyodor Dostoevsky

تزار نیکلای یکم امپراتور روسیه که دقیقا جریان انقلابات سال 1848 اروپا را دنبال کرده بود برای جلوگیری از وقوع چنین انقلابی در روسیه هرگونه نشست و گردهمایی و حتی شب نشینی روشنفکران روس را ممنوع کرده بود. بعدا به تزار خبردادند که گروهی از روشنفکران روس به ابتکار پتراشفسکی محفلی تشکیل داده و بحث سیاسی می کنند. (مورخان انگلیسی زبان این محفل را «پتراشفسکی سرکل Petrashevsky Circle» نام نهاده اند). تزار به راههای متعدد از جمله دادن اخطار متوسل شد تا این محفل را از هم بپاشاند و چون موفق نشد دستور دستگیری برجستگان محفل را صادر کرد که به تدریج بازداشت و محاکمه و شماری از آنان ازجمله «فیودور داستویفسکی» نویسنده شهیر به اعدام محکوم شدند. 22 دسامبر 1849 محکومان را در زیر بارش برف در میدانی به ستون های چوبی بستند و دربرابر جوخه اعدام قراردادند. چند ساعت پیش از آن به تزار گفته شده بود که یکی از محکومان به اعدام داستویفسکیFyodor Dostoevsky است و تزار دستور لغو حکم را داده و این دستور چند ثانیه پیش از شلیک گلوله و در لحظه ای که نظامیان سینه محکومان را نشانه گرفته بودند به محل رسید و داستویفسکی نجات یافت و حکم اعدام به 4 سال تبعید کاهش یافت. وی احساس خود در لحظه ای را که به نظامیان گفته شد آماده شلیک باشند شرح داده است.

روزی که شمار نظامیان آمریکا در ویتنام به نیم میلیون تَن رسیده بود

22 دسامبر 1967 اعلام شده بود که شمار نیروهای آمریكایی در جنوب ویتنام به 474 هزار تن رسیده و بزودی از نیم میلیون تَن تجاوز خواهد کرد و تصمیم به بمباران هوایی شمال (ویتنام شمالی وقت) در دست اجرا است.
برای فرستادن نیروی اضافی به ویتنام، دولت وقت آمریکا مجبور به احضار جوانان این کشور از طریق قرعه کشی شده بود که این کار ابراز مخالفت و تظاهرات پی در پی آمریکاییان را به دنبال داشت.
گذشت زمان نشان داد که جنگ طولانی ویتنام هدف آمریکارا تامین نکرد و دولت واشنگتن در نیمه اول دهه بعد تصمیم به تَرک ویتنام گرفت. تلفات آمریکا در جنگ ویتنام؛ 58 هزار و 209 کشته، 153 هزار و 303 مجروح و بیش از 1500 ناپدید گزارش شده است.

تاسیس و انحلال شوروی در دو «دسامبر» - معماّی این فروپاشی ـ برقراری نظمی تازه در جهان

25 دسامبر 1991 يلتسين به کرملين رفت و به گورباچف گفت که ديگر سمتي ندارد و بايد کاخ کرملين را که وي به آن نياز فوري دارد تخليه کند- عکس، گورباچف را لحظه اي پيش از ايرادآخرين پيامش که از راديو - تلويزيون پخش شد نشان مي دهد که يلتسين به او مي گويد که به صراحت بگويد که ديگر " اتحاد شوروي " وجود خارجي ندارد

چهارده روز پس از تصمیم بوریس یلتسین، شوشکویچ و کرافچوک سران جمهوری های روسیه، اوكراین و بلاروس در یك محفل خصوصی در استراحتگاه «بلوژفسکایا» واقع در بلاروس دایر بر انحلال اتحاد جماهیر شوروی، 21 دسامبر 1991 سران 11 جمهوری از اعضای این اتحادیه در نشست خود در پایتخت كزاخستان بر تصمیم آن سه تن صحه گذاردند!، اتحاد جماهیر شوروی منحل و به جای آن، یك جامعه مشترك المنافع مرکب جمهوری های 15 گانه به وجودآمد. مورخان تاریخ معاصر نوشته اند که تصمیمگیری سران 11گانه در 21 دسامبر ناشی از جاه طلبی آنان بود زیرا که با فروپاشی شوروی از داشتن «آقابالاسر» و نگرانی دائمی از عزل خود توسط مسکو آسوده می شدند.

يلتسين

چهار روز بعد (25 دسامبر) یلتسین رئیس جمهوری روسیه در كاخ كرملین با گورباچف رهبر وقت شوروی ملاقات كرد و او را از این تصمیم آگاه ساخت و گفت كه دیگر سمتی ندارد!. اندکی بعد گورباچف در یك نطق كوتاه تلویزیونی گفت كه با انحلال شوروی به این صورت نمی تواند موافق باشد ولی چون در برابر عمل انجام شده قرار گرفته است چاره دیگری ندارد!. به این ترتیب یک امپراتوری بزرگ تاریخ با آن همه دندان اتمی ـ موشکی، دهها هزار تانک، صدها زیردریایی و پیشرفتهای فضایی همانند برف بر شیروانی داغ ذوب شد و از میان رفت، بدون این که رفراندم سراسری برگزار و نظر مردم اتحادیه استعلام شده باشد. 81 درصد مردم بلاروس که در آنجا رفراندوم برگزار شده بود به ادامه حیات شوروی رای داده بودند. این نتیجه سبب شد که رفراندم سراسری و داخلی صورت نگیرد. چند ماه پیش از آن هم، پارلمان كل جمهوریها وضعیت دیگری را تصویب كرده بود.
رئیس جمهور وقت آمریکا برای تشکر از اقدام شوشکویچ (در منحل ساختن شوروی) با وی ملاقات كرد. قبلا هم یلتسین دو بار از آمریكا دیدن كرده و در كنگره این كشور به ایراد نطق پرداخته و مورد پذیرایی گرم قرار گرفته بود. پیش از این تحولات سریع و معماگونه، بسیاری از اصحاب نظر بعید دانسته بودند که حتی با خروج حزب کمونیست از قدرت و تعدیل سوسیالیسم، انحلال شوروی با انسجامی که در آن مشاهده می شد سریع و آسان باشد.

لئونيد كرافچوك

با فروپاشی شوروی که معمای آن هنوز حل نشده است، در جهان نظمی دیگری برقرار شد.
بسیاری از روسها و كارشناسان امور حقوقی عقیده دارند كه ضرورت داشت برای انحلال اتحاد جماهیر شوروی به رفراندوم و دست كم پارلمان اتحادیه (نه پارلمان های هر جمهوری به صورت جداگانه) مراجعه می شد و ایراد گرفته اند كه سران این جمهوری ها قانونا اختیار انحلال و پارلمان هریک آز آنها اعلام یکجانبه استقلال نداشتند و تنها برای افزایش قدرت شخص خود (درچارچوب هر حمهوری) و احیانا تحت نفوذ و وعده های خارجیان با این عمل موافقت كرده بودند.

شوشكويچ

دومای روسیه در زمان حكومت یلتسین، انحلال شوروی را به آن صورت (بدون انجام یک همه پرسی عمومی = سراسری) عملی غیر قانونی خواند و در این زمینه یك طرح قانونی تصویب كرد كه یلتسین از امضای آن خودداری ورزید و مصوبه همچنان روی میز كرملین است.
پس از فروپاشی سه جمهوری بالتیک شوروی به «ناتو» پیوسته اند و برخی از جمهوری ها 15 گانه روابط خود با جامعه مشترک المنافع را کاهش داده اند و ....
بااین كه بسیاری از بازیگران نماشنامه انحلال در قید حیاتند؛ هنوز یك درصد از حقایق مربوط به انحلال شوروی ـ این بزرگترین رویداد تاریخ معاصر روشن نشده است!. اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در 20 دسامبر سال 1922 از مناطق تشكیل دهنده امپراتوری روسیه به وجود آمده بود و خطوط مرزی جمهوری ها كه بارها تغییر یافته بود جدی و طبیعی نبود. اتفاقا كار ساختن كاخ كرملین هم كه نخستین سنگ بنای تاسیس روسیه بود در دسامبر سال 1339 میلادی آغاز شده بود.

ديدار كلينتون با كرافچوك

شکست نیروهای «نوریه گا» در جنگ با آمریکا پس از سه روز و پناهنده شدن او به سفارت واتیکان

نيروهاي نظامي آمريکا در حال حمله و گرفتن اسير (در پاناما)

لشكر 82 هوابُرد آمریكا كه به دستور جورج بوش (پدر) به منظور پایان دادن به حكومت مانوئل نوریه گا رئیس قوه مجریه پاناما و دستگیری و انتقال او به آمریكا جهت محاكمه به اتهام همدستی با قاچاقچیان مواد مخدر و تبدیل و انتقال غیر قانونی پول (مانی لاندری)، به خاك پاناما اعزام شده و از بیستم دسامبر 1989 با كمك 12 هزار نظامی آمریكایی مستقر در منطقه كانال پاناما تعرض خود را آغاز كرده بود در پایان سومین روز عملیات (22 دسامبر 1989) به مقاومت نظامیان پانامایی و گردان های حیثیت (غیر نظامیان مسلح که نوریه گا برای دفاع از نظام حکومتی خود ایجاد کرده بود) پایان داد ولی نتوانست در این روز نوریه گا را دستگیر کند زیرا که او پس از شکست نظامیانش، به سفارت واتیكان پناهنده شده بود. نظامیان آمریکا سفارت واتیکان را محاصره کردند ولی وارد آن نشدند و با بلندگو و با صدای بسیار بلند گوش خراش آنقدر موسیقی پخش کردند كه بالاخره نوریه گا پس از 12 روز، سوم ژانویه 1990 بیرون آمد و تسلیم شد، چهارم ژانویه به آمریكا منتقل و به زندان سپرده شد تا بازجویی و محاکمه شود.
در عملیات نظامی آمریكا در پاناما نزدیك یه ششصد پانامایی از جمله 301 غیر نظامی كشته شدند. در این عملیات 23 نظامی آمریكایی نیز جان خود را از دست دادند. [درباره محاکمه و محکوم شدن و سپس استرداد نوریه گا به فرانسه و پاناما مطالب متعدد در این تاریخ آنلاین آمده است. برای دیدن آنها به پنجره جستجو ـ بالا سمت راست ـ مراجعه شود]

نوريه گا پس از تسليم شدن به نيروهاي اعزامي آمريکا در سوم ژانويه 1990، چهارم ژانويه به اين صورت توسط پليس مبارزه با مواد مخدر به هواپيماي نظامي برده شد تا به ميامي فلوريدا ـ محل رسيدگي به پرونده اش ـ انتقال يابد

اظهارات جورج دبلیو بوش در مصاحبه عمومی 20 دسامبر 2004 درباره وضعیتِ عراقِ وقت: ضعف نظامیان عراقی

تفسیر مصاحبه عمومی 20 دسامبر 2004 جورج دبلیو بوش رئیس جمهوری وقت آمریكا و اظهارات او در این مصاحبه، 22 دسامبر این سال و روزهای بعد از آن هم ادامه داشت و سپس تعقیب کار در دست تاریخ نگاران قرار گرفت. بوش در آن مصاحبه برای نخستین بار اعتراف كرده بود كه برنامه آموزش نظامی عراقیان موفقیت آمیز نبوده است و اظهار تاسف كرده بود كه نظامیان عراقی به محض رو به رو شدن با آتش و خطر فرار می كنند. هدف این آموزش این بوده است كه 125 هزار نظامی عراقی برای حفظ امنیت داخلی این كشور آماده شوند كه تا آن زمان (دسامبر 2004) تحقق نیافته بود.
    مطلب دیگر از مصاحبه بوش كه تفسیر شده بود این موضوع بود كه گفته بود انفجارهای اتومبیلی و حملات دیگر، بر روحیه عراقی ها اثر منفی گذارده است و هدف مخالفان هم همین بوده كه عراقی ها نگران و لرزان باشند.
    بوش گفته بود كه هرشب، پخش خبر و تصویرِ این انفجارها در عراق از شبكه های تلویزیونی آمریكا باعث ایجاد بیم و تردید در بینندگان این اخبار شده که فشار آن بر دولت است.
    بوش در این مصاحبه گفته بود که درباره مداخله در اوضاع عراق، به ایران و سوریه اخطار كرده ایم و در اینجا (از تریبون مصاحبه) این اخطار را تكرار می كنم و انتظار دارم كه این كلام من به گوش این دو دولت برسد.
    سناتور وارنر رئیس وقت كمیسیون نیروهای مسلح سنای آمریكا (که بعدا بازنشسته شد) دو روز پیشتر از جورج دبلیو بوش درباره ضعف نظامیان عراقی چنین گفته بود: در دیدار اخیر از عراق متوجه شدم كه نظامیان تازه عراقی كه ما آنان را تعلیم داده ایم از لحاظ موثر بودن در پایین ترین سطح قرار دارند، در فهرست های دریافت دستمزد ماهانه شمار آنان 114 هزار نفر است، ولی در عمل ....
    مصاحبه یك ساعته جورج بوش یك روز پیش از وقوع انفجار انتحاری در اردوگاه نظامیان آمریكا در شهر موصل عراق صورت گرفته بود كه ضمن آن دست كم 18 آمریكایی كشته و بیش از 50 تن دیگر مجروح شده بودند. انفجار هنگام صرف ناهار صورت گرفته بود.

صحنه پس از وقوع انفجار در اردوگاه موصل

كناره گیری قاضی فدرال آمریکا در دسامبر 2005 در اعتراض به استراق سمع، کاری که مغایر قانون اساسی آمریکا است

قاضي رابرتسون

در پی افشای كار استراق سمع در داخل آمریكا (ضبط مكالمات تلفنی و مکاتبات ای میل افراد و قراردادن دستگاه شنود در خانه و محل کار افراد مورد سوء ظن و ...) و اعتراف جورج دبلیو بوش رئیس جمهوری وقت به دادن چنین دستوری، 21 دسامبر 2005 جیمز رابرتسون (عكس مقابل) قاضی دادگاه فدرال (سراسری) در اعتراض به این عمل كه مغایر اصلاحیه چهارم قانون اساسی آمریكا و نیز قانون عدم مداخله در زندگی خصوصی اتباع «پرایوسی اكت Privacy Act» است از سمت خود كناره گیری كرد كه كاری كم سابقه در تاریخ قضائیه خوانده شده است.
یكی از وظایف این قاضی ارشد (مادام العمر) رسیدگی به تقاضای ماموران امنیتی و اطلاعاتی جهت استراق سمع افراد مورد سوء ظن و متهمان امنیتی و فدرال بود. بدون مجوز این قاضی و سایر اعضای دادگاه اختصاصی، و بررسی های دادگاه و مشاهده اسناد اتهام و آزمایش درستی آنها، نباید در آمریكا، كسی مورد استراق سمع قرار می گرفت، مگر در موارد بسیار فوری و آن هم به مدت كمتر از 72 ساعت با تصویب و زیر نظر یك مدیر ارشد اجرایی (رئیس سازمان امنیتی مربوط). در آن زمان گفته شده بود كه از 19 هزار استراق سمع تنها برای چهار ـ پنج مورد مجوز دادگاه گرفته شده بود.

كمیسیون ویژه دولت آمریکا برای تغییر نظام در كوبا

در حالی كه پیروان خط فیدل كاسترو در آمریكای لاتین، یكی پس از دیگری قدرت را به دست می گرفتند، در واشنگتن كمیسیون ویژه تغییر نظام در كوبا به فعالیت خود ادامه می داد.

    بیستم دسامبر 2005 بدون توجه به انتخاب یك سوسیالیست در بولیوی به ریاست جمهوری كه از پیروان خط فیدل كاسترو است كمیسیون تغییر نظام در كوبا به ریاست بانو «رایس» وزیر امور خارجه وقت آمریكا تشكیل جلسه داد (عكس پایین) و به راهیابی های خود در این زمینه ادامه داد. در آن زمان تلاش آمریكا بر این بود كه پس از فیدل كاسترو، برادرش رائول که پنج سال کوچکتر از اوست برجایش ننشیند و با روی كار آمدن یك میانه رو، نظام كوبا به تدریج تغییر كند.
    در این جلسه، تصمیم گرفته شد كه دستگاههای انتقال تبلیغ به كوبائیان (از طریق رادیو موج کوتاه، تلویزیون ماهواره ای، آنلاین ها و ... ) افزایش یابد تا خودشان دست بكار تغییر نظام شوند كه از پنج دهه پیش در محاصره اقتصادی آمریكاست.
    گذشت زمان نشان داد که فعالیت این کمیسیون بمانند محاصره اقتصادی کوبا کاری از پیش نبُرد و رائول کاسترود از سال 2008 بر جای فیدل نشست که خودرا بازنشسته کرده و به مقاله نگاری و کتاب نویسی و دادن اندرز پرداخته بود و ....

پلیسی که اندرزهای خود را رعایت نمی کرد!

چارلز شيفر

چارلز شیفر رئیس واحد راهنمایی و رانندگی پلیس شهر چساپیك آمریكا (استیت مشترک المنافع ویرجینیا) كه قبلا در طول 33 سال پلیس بودنش صدها بار در تلویزیون محل به اتومبیل رانان اندرز داده بود كه پس از مصرف الكل، رانندگی نكنند و نیز در صورت تخلّف، در برابر مامور پلیس دست به مقاومت نزنند، در دسامبر 2003 خود این دو اندرز را نقض و نه تنها پس از مصرف الكل رانندگی كرد بلكه به دستور مامور هم كه باید از او آزمایش تعیین میزان الكل در خون به عمل آید تسلیم نشد و با این عمل یك خبر قابل تامل (درباره روانشناسی انسان) برای رسانه ها ساخت كه ضمن انتشار آن به ضعف بشر از این دست هم اشاره كنند.
گزارش دستگیری شیفر 19 دسامبر 2003 در روزنامه آمریکایی «ویرجینی اَن پایلوت» انتشار یافته بود.

60 هزار دلار دستمزد سالانه راننده اتوبوس و اعتصاب برای افزایش آن!

اعتصاب كاركنان اتوبوسرانی و متروی شهر نیویورك كه امور را در این شهر بزرگ در طول سه روز فلج کرده بود 23 دسامبر 2005 پایان یافت. اعتصاب گران درخواست دستمزد و مزایای بیشتر كرده بودند كه ظاهرا به توافق هایی با مقامات شهر دست یافتند. گفته شده بود که دستمزد سالانه برخی از رانندگان اتوبوس های شهری نیویورك شصت هزار دلار است كه خواسته بودند به 90 هزار دلار افزایش یابد.
در آن سال و در آستانه تعطیلات كریسمس و سال نو میلادی، این اعتصاب هر روز صدها میلیون دلار به كسب و كار در این شهر كه مردم به سبب كمبود پاركینگ متكی به وسائط نقلیه عمومی هستند وارد كرده بود و برآورد شده بود كه جمع زیانها از این بابت بالغ بر یك میلیارد و 240 میلیون دلار شده بود.
عكس زیر، جمعی از اعتصابیون را در 21 دسامبر 2005 كه برای گرم كردن خود در خیابان آتش برافروخته بودند نشان می دهد:

... و این بار به منظور اعتراض

«آلن روبر» مرد عنكبوتی فرانسه كه تاكنون بدون طناب و ابزارهای دیگر از آسمانخراشهای نیویورك، پاریس، كوالالامپور و نیز برج ایفل بالا رفته است، 19 دسامبر 2005 به گونه ای كه در عكس مشاهده می شود از برج كریستال 28 طبقه پاریس بالا رفت و سپس در اجتماع خبرنگاران شركت كرد. روبر (در آن سال 46 ساله) در این مصاحبه گفت كه این بار به خاطر اعتراض به عمل پلیس شهر هوستون آمریكا دست به بالا رفتن از ساختمان كریستال پاریس زد تا خبرنگاران جمع شوند و او اعتراض خودرا مطرح سازد، بنویسند و جهانیان اطلاع یابند. وی افزود كه اخیرا به آمریكا رفته بود تا در شهر هوستون (تكزاس) از یك آسمانخراش بالا برود كه پلیس مانع این كار شد، و سپس او را دستگیر كرد! و چون به دستگیری خود اعتراض كرد برایش پرونده ساخت كه دو دانه قرص محرّك (قرص ممنوعه) در جیب داشت كه چنین نبود و وی از وجود چنین قرصهایی بی اطلاع بود.

برخی دیگر از رویدادهای 22 دسامبر

1055: طغرل سلجوقی كه نیروهای او بغداد را تصرف كرده بودند بدون دست زدن به تركیب دستگاه خلافت عباسی، این شهر را ضمیمه قلمرو خود اعلام كرد. بغداد كه قبلا یك روستا در 36 کیلومتری شمال شهر تیسفون (مدائن) یایتخت ایران در دوران اشکانیان و ساسانیان به مدت تقریبا 8 قرن بود در سال 761 به تصمیم ابو جعفر منصور خلیفه عباسی به صورت شهر در آمد و مركز خلافت عباسیان شد. نام بغداد پارسی است به معنای هدیه خدا ( بَغ در پارسی قدیم یعنی خدا + داد).

1339: در این روز به تصمیم دوكِ حاكم بر امیرنشین مسكو، كار دوباره سازی «كرملین Kremlin» آغاز شد. ساختمان کرملین به صورت یک دژ و مشتمل بر چند ساختمانِ جداگانه در سال 1154 توسط حکمران وقت در داخل شهر مسکو و در کنار رودخانه ساخته شده بود که در 1236 به دست مغول ها که مسکو را تصرف کرده بودند کاملا ویران شد. کرملین در لغت به معنای دژ داخل شهر است. در آن زمان هنوز كشور واحد روسیه به وجود نیامده بود. کرملین در 1339 باز هم برای سکونت امیر منطقهِ مُسکویت و به صورت دژ مدافع شهر دوباره سازی شد با دیوارهای بلند و دروازه و در داخل آن چندین ساختمان. پس از تأمین وحدت روسیه، کرملین، دربار پادشاهان روسیه شد که پتر بزرگ پس از ساختن شهرِ سن پترزبورگ، پایتخت را به آنجا منتقل کرد که لنین پس از پیروزی انقلاب بلشویکی اکتبر 1917، از 12 مارس 1918 پایتخت را به مسکو انتقال داد و کرملین نشین شد و کرملین نشینی سران روسیه ادامه دارد.

1795:

«لئوپلد فون رانكه Leopold von Ranke» مورخ بزرگ آلمانی قرن نوزدهم 21 دسامبر 1795 به دنیا آمد. وی که 91 سال عُمر کرد بیست و سوم ماه می 1886 درگذشت. «رانکه» یکی از پدران تاریخ نگاری نوین توصیف شده است که تاکید کرده است تاریخ یک رویداد باید بگونه ای نوشته شود که درس بدهد و سرمشق قرارگیرد. تاریخ باید به زبان ساده نوشته شود تا سریعا مفهوم شود.
وی توصیه كرده است كه نویسنده تاریخ باید یك «ناراتیو نگار» زبردست باشد تا درک رویدادها ـ علل و نتایج آنها ـ به آسانی درک و حقایق تاریخ بمانند داستان در ذهن مخاطب باقی بمانند. رانکه خواسته است كه مورخ تنها به كارهای سران دولت ها و شرح جنگها توجه نكند؛ وضعیت مردم، روابط اجتماعی، مدنیّت و تحولات ادبیات، هنر و علوم را از دست ندهد تا فراموش شوند كه از عناصر اصلی تاریخ هستند. رانكه یك قرن و نیم پیش توصیه كرده است كه مقامات و افراد برای خود یادداشت روزانه تهیه كنند تا هر مجموعه آنها مأخذ تاریخنگار شود. در زمان حاضر، پیروان روش تاریخنگاری «فون رانکه» را از تعقیب حوادث شهری و جمع آوری این خبرها در رسانه های چاپی و وبسایت تلویزیون های محلی (شهرها) می توان تشخیص داد. آنان با دنبال کردن یک قتل و یا کلاهبرداری و فساد اداری به ضعف های جامعه و مدیریت آن (دولت) می رسند.

1938: در این روز (یکم دیماه 1317) مجلس شورای ملی قانون تعدیل مال الاجاره مستعلات را تصویب کرد. برخی گفته بودند که در اروپا و آمریکا، میزان اجاره مستغلات بر پایه هر سال برابر یک دهم بهای آن ساختمان محاسبه می شود و هر ماه یک دوازدهم یک سال، که اکثریت مجلس به آن توجه نکرد و یک نماینده گفت اینجا ایران است و ما باید انتظار مردم خود و وضعیت اجتماعی را در نظر بگیریم تا نارضایتی تولید نشود.

1807: دولت فدرال آمریكا نخستین تحریم خارجی را از زمان تاسیس خود اِعمال كرد و اعلام داشت كه داد و ستد با انگلستان و فرانسه را تحریم می كند تا این دوكشور مجبور به صلح كردن با یکدیگر شوند.

1842: دولت فدرال آمریكا (واشینگتن) استقلال جزایر هاوایی را به عنوان یك كشور سلطنتی به رسمیت شناخت كه اینك یكی از استیت های 50 گانه فدراسیون آمریكا است.

1894: یک دادگاه فرانسه، سرگرد لهستانی تبار یهودی فرانسه، «آلفرد دریفوس» را به جرم ارتکاب خیانت به اعدام محکوم کرد که به این حُکم وسیعا اعتراض شد و قضات دادگاه متهم به داشتن احساسات ضد یهود شدند و همین اعتراض ها سرانجام به لغو حُکم انجامید.

درِيفوس

1919: در پی تشدید فعالیت آنارشیست ها در اروپا، دولت فدرال آمریكا 250 رادیكال و آنارشیست خارجی را كه شناخته شده بودند از این كشور اخراج كرد.

1942: هواپیماهای ژاپنی در این روز باردیگر مراکز نظامی انگلیس در كلكتهِ هند را بمباران كردند. در آن زمان و تا 1947 هندوستان مستعمره انگلیس بود. نیروهای نظامی امپراتوری ژاپن با شعار «اخراج استعمارگران اروپایی از مشرق زمیبن و آسیا مال آسیایی ها است» شبه جزیره هندوچین، فیلیپین، مالزیا و سنگایور، ...، اندونزی و برمه (میانمار) را كه این دو سرزمین از شرق هند فاصله زیاد ندارند از دست اروپاییان خارج كرده بودند. انگلیس نظامیان هندی زیر فرمان خود را به جلوگیری از پیشروی ژاپن فرستاد که بیش از یک میلیون کشته تلفات دادند.

1942: در این روز در سال 1942 هیتلر دستور ساختن موشکی را داد که به او گفته بودند می توانند موشکی بسازند که با سرعتی بیش از سرعت صوت حرکت کند، حتی وارد فضا شود و هدف را بزند. این موشک که به V-2 شهرت یافته و یک موشک بالیستیک است در بیستم ژوئن 1944 آماده شد و سریعا شماری زیاد از آن ساخته شد، نخست برای بمباران لندن بکار رفت و سپس هدف های دیگر. خبرِ بکارگیری این موشک سران آمریکا و شوروی را نگران کرد بویژه که شنیده بودند آلمان در تلاش برای ساخت بمب اتمی است. در پی شکست آلمان در جنگ، آمریکا دانشمندان موشک ساز آلمان و در صدر آنان Wernher Von Braun را دستگیر و به آمریکا انتقال داد که آن را فضایی کردند و شوروی کارخانه موشک سازی و باقیمانده مهندسان موشک ساز آلمانی را به شوروی بُرد.

1946:

جنگ میهندوستان ویتنامی به رهبری «هوشی مین» با فرانسه كه می خواست باردیگر حكومت استعماری خود را در ویتنام برقرار سازد آغاز شد. امپراتوری ژاپن «ویتنام، لائوس و کامبوج» را از استعمار اروپایی آزاد ساخته بود که پس از بمباران اتمی شدن ژاپن و پایان پافتن جنگ جهانی دوم، فرانسه بار دیگر به ویتنام بازگشته و نیروی نظامی مستقر ساخته بود. سرانجام هوشی مین فرانسه را شکست داد و سپس پیروان او در یک جنگ بیش از ده ساله (طبق نوشته برخی از تاریخ نگاران؛ 20 ساله) آمریکا و متحدانش را ناموفق ساختند و ویتنام واحد و مستقل به وجود آمد که اینک یک قدرت اقتصادی ـ نظامی در آسیای جنوب شرقی است.

1972: زمین لرزه ای به شدت اندكی بیش از هفت در مقیاس ریشتر بیش از 12 هزار تَن را در یایتخت كشور نیكاراگوئه واقع در آمریکای لاتین نابود كرد.

1989:

سامیوئل بکت Samuel Barclay Beckett مؤلف، داستان نویس و نمایشنامه نگار ایرلندی در این روز در پاریس درگذشت. وی 83 ساله بود. سامیوئل ـ برنده جایزه نوبِل سال 1969 در ادبیات، دهها کتاب داستانی و غیر داستانی و چندین فیلم نامه به زبان های انگلیسی و فرانسه تألیف کرده است. او بر سه زبان انگلیسی، فرانسه و ایتالیایی مسلط بود. در تاریخ ادبیات معاصر، از سامیوئل به عنوان یک نویسندهِ مدرنیست که در نوشته هایش نکات فلسفی و اجتماعی را رعایت کرده و واقعیات را منعکس ساخته نام برده شده است. وی در عین حال یک طنزنگار بود و طبع شاعری داشت. دو کتاب او؛ «روزهای شاد» و «عمل، نه حرف» مورد توجه روشنفکران بوده است. او تجربه ها و مشاهدات روزمره خود را غیرمستقیم وارد مطالب کتاب هایش کرده است. سامیوئل در مصاحبهِ سال 1986 (در 80 سالگی اش) در پاسخ به این سئوال که چه آرزوهایی دارد گفته بود: نَه تنها من، بلکه تقریبا همه انسان ها پس از عبور و یا رسیدن به 80 سالگی فقط سه چیز می خواهند: قدرشناسی جامعه، زندگی راحت و مطابق میل در چند سال آخر و مراسم تدفین آبرومندانه توآم با یادآوری از خدمات.

پیام‌های تازه

گلایه و انتقاد چندین مخاطب از سخنان یکی دو نماینده شورای شهر تهران درباره انوشیروان عادل

سی ام آذرماه 1400 چندین پیام از مخاطبان این تاریخ آنلاین دریافت شده است که از توجیه برای برداشتن نام انوشیروان دادگر [خسروانوشیروان] از خیابانی در تهران ابراز رنجش و گلایه و از اظهارات سخنگو و یکی از اعضای شورا در این زمینه انتقاد ضمنی کرده اند. از پیام های چنین برمی آید که موضوع را در ایسنا دیده و خوانده بودند که در برخی از رسانه های فارسی زبان برون مرز هم نقل شده است.
یکی از این مخاطبان ضمن گلایه نوشته است: لقب دادگر را قرن ها پس از درگذشت خسروانوشیروان، تاریخ نگاران با بررسی کارهای او ازجمله دیدار با عوام [مردم معمولی] در تالاری در کاخ خود و نیز هرکس که پیشنهاد و یا شکایتی داشته (تاق کسرا)، ایجاد دانشگاه در خوزستان و استخدام استاد از کشورهای دیگر، ایجاد دادگاه با هیأت منصفه، ایجاد دفتر اطلاعات در هر شهر و برزن تا مشکلات مردم را به او خبر دهند، ایجاد دارالترجمه و دارالتحریر و تشویق کتاب نویسی، ایجاد شورا برای انتخاب مقامات ردیف دوم و ... به او داده اند و ادیبان قرون وسطای ایران ازجمله سعدی، فردوسی، خاقانی و ... درباره عدل انوشیروان اشعار و ضرب المثل ها گفته و نوشته اند و نیز درباره زنجیر عدل او و در ایرانزمین [ایران و مناطق فارسی زبانِ ایرانی تبار جداکرده شده از ایران بزرگتر در قرون گذشته] همه با نام انوشیروان عادل و کارهای او آشنا هستند و در سراسر جهان به خسرو اول معروف است.

مخاطب: 53 روزنامه و نشریه اقتصادی تهران هیچکدام متن مصوبهِ تأیید شده مالیات برخانه های خالی را درج نکرده اند که مورد نیاز است ـ نظر مخاطب

این پیام فاکسی ساعت 22 بیستم دسامبر 2020 (30 آذرماه 1399) دریافت شد:

    "26 آذر 1399 در وبسایت های خبری تهران، اظهار سخنگوی شورای نگهبان را که چند سطر بود خواندم که مصوبه اصلاح شده مجلس یازدهم در مورد وضع مالیات تصاعدی بر خانه های خالی تأیید و برای اجرا به دولت ابلاغ شده است که پس از طی تشریفات اجرایی شدن، وزارت شهرسازی سه ماه مهلت دارد تا سامانه مربوط را تهیه کند و ....
    ببینید؛ بیش از ده میلیون شهروند ایرانی و بیشترشان از طبقه متوسط و نیز یکی ـ دو میلیون از ایرانیان مقیم خارج پس از دیدن این خبر می خواهند که متن مصوبه را بخوانند و پرینت بگیرند تا اگر خودشان؛ دوستان و بستگانشان مشمول این قانون هستند آماده تطبیق وضعیت شوند.
    من [مخاطب] 29 سال است که ساکن خارج هستم و در ایران خانه ندارم ولی بسیاری از آشنایان مقیم خارج و بستگان ساکن کشور خانه دوم و سوم هم دارند. بخاطر آنها به جستجوی متن مصوبه پرداختم، ولی در هیچکدام از آن چندین وبسایت (بخوانید: خبرگزاری) ازجمله وبسایت وابسته به مجلس، 24 روزنامه یومیه چاپ تهران! جز یکی از آنها (شهروند) و 28 روزنامه اقتصادی! چاپ تهران، نه خبر به این مهمی را که میلیونها نفر مشتاق خواندن آن هستند تیتر صفحه اول کرده بودند و نه متن مصوبه را داشتند. با زحمت، مطلب روزنامه شهروند را یافتم که آن نیز متن کامل مصوبه نبود. دوتا از وبسایت های خبری فقط اشاراتی به مطلب داشتند. مردم ذینفع متن مصوبه را برای تعیین تکلیف خود می خواهند. یکی ازآن دو وبسایت خبری (خبرگزاری) نوشته بود که بسیاری از کشورها ازجمله ونکوور کااندا! هم چنین قانونی دارند.
    من [مخاطب] که حالا مقیم اروپا هستم، 4 سال در ونکوور بودم. ونکوور بزرگترین شهر ایالت بریتیش کلمبیای کانادا است (نه کشوری جدا)، در منتهی الیه غرب این کشور. مرکز حکومتی بریتیش کلمبیا شهر ویکتوریا است، نه ونکوور. نام جورج ونکوور کاشف انگلیسی را بر این شهر 650 هزارنفری و با حومه اش دو میلیون و دویست هزار نفری گذاشته اند. سی درصد جمعیت ونکوور مهاجران چینی هستند، شش درصد هندی ـ پاکستانی و از آن حدود [منطقه]، 6 ـ 7 درصد فیلیپینی هستند و دو درصد از خاورمیانه ـ عرب و ایرانی (ایرانی ثروتمند)، 2 ـ 3 درصد ژاپنی و درصد چشمگیری بومی [سرخپوست] و لاتینو. خیلی کم و شاید از هر صد نفر یک نفر سیاهپوست باشد. ونکوور به سبب داشتن هوای متعدل یکی از شهرهای گران دنیا است، همچنین تمامی بریتیش کلمبیا.
    تز 180 صفحه ای دکترای من درباره مالیات و تاریخچه آن است. در هیچ کشوری چنین قانونی وجود ندارد. همه جا مالیات بر خانه و زمین وجود دارد و مالیات از اجاره، بخشی از مالیات بر درآمد فرد و یا شرکت است نه مالیات جداگانه.
    با آشنایی کامل ازرفتار هموطنان در طول تاریخ 500 ساله اخیر، این مصوبه اگر اجرا شود، بروکراسی ناراضی ساز ایران را دو برابر خواهد کرد. ثبت نام در سامانه املاک و اسکان آسان است و کار هرکس. خیلی یا اطلاع ندارند و یا نمی روند و ... و پس از آمدن سراغشان ناراضی می شوند. اثبات خالی بودن خانه که جز در مورد معامله گران کلان و یا عمارات ساختمان سازها دشوار است و بشر حق دارد و آزاد است که با مال خود هرگونه که بخواهد رفتار کند. نمی شود حقوقی را که خداوند، ادیان و قوانین اساسی به انسان داده است محدود و یا مجبور به گذشت از آن کرد. خانه اضافی داشتن اگر با هدف «بازاربازی» نباشد موضوع شخصی است، اجبار به فروش و یا اجاره دادن آن کار آسانی نیست و مسأله ساز خواهد شد و بر پرونده های قضایی خواهد افزود و بالاخره هدف و انتظاری که طراحان این قانون دارند برآورده نخواهد شد. دهه ها و قرن ها بعد، این قانون سوژه منفی و وسیله انتقاد و تفسیرها خواهد شد. این روزها خاطره نگاری وسیله دفع اندوه و ... افراد شده است که هرکس سواد کامپیوتر داشته باشد از آنچه را که روزانه احساس می کند یادداشت برمی دارد و این یادداشتها سال ها بعد تاریخ خواهند شد. در اینجا [کشوری در اروپا که مخاطب در زیر پیامش خواسته است نوشته نشود] با پیرمردی ایرانی آشنا شده ام که با پسرش زندگی می کند. به گفته خودش، 8 سال پیش خانه اش در تهران را به 900 میلیون تومان فروخت و پولش را در بانک، در سه سال اول با بهره ده درصد و سال های پس از آن 15 درصد پس انداز کرد که به قول خودش شده است حدود دو میلیارد تومان. دیماه سال گذشته که به ایران رفته بود که خانه بخرد و همانجا بماند تا مزاحم عروسش نباشد به او گفته بودند که با آن پول می تواند یک آپارتمان50 تا 55 متری بخرد. پس از پایان مسئله «کرونا ویروس» اگر به ایران برود، با آن پول قطعا آپارتمان 30 ـ 35 متری. مسئله در اینجاست. مسئله، کاهش ادامه دار ارزش ریال است. با تمهیداتی از قبیل مالیات برخانه خالی که بر مشکلات اداری افزوده خواهد شد، این مسئله حل نخواهد شد. باید آینده [قضاوت تاریخ] را در نظر گرفت.
    [مخاطب] از دومین دوره دولت حجت الاسلام حسن روحانی چندماه بیشتر باقی نمانده است، اگر تشریفات اجرایی شدن این مصوبه ازجمله درج در روزنامه رسمی کشور طی شود و سامانه ای که به آن اشاره شده سه ماه پس از آن ساخته شود مقدمات اجرا ازجمله ایجاد سازمان مربوط، تعیین مدیر و کارمندان مدتی وقت می گیرد.".

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com