Jul 31

Ворид шудани Абӯмуслим ба Хуросон

Мувофиқи ривояти сершумор ва тақвимҳо, Иброҳим ибни Муҳаммад маъруф ба Абӯмуслим, ки дар таърих Абӯмуслими Хуросонӣ номида шудааст, 31 июли соли 745 мелодӣ барои сару сомон додан ба мухолифони Бани Умайя, ки дар айни ҳол аз Бани Аббос пуштибонӣ мекарданд, вориди Хуросон шуд. Вай дар муддати ду солу чанд моҳ бар ҳамаи Хуросон (Хуросони бузургтар ва аз ҷумла шимоли минтақа - Фароруд) тасаллут ёфт ва дар шаҳри Марв ҷой гирифт.     Баъзе муаррихон Абӯмуслимро, ки дар Исфаҳон ба дунё омада ва дар Куфа (ҳамсояи шаҳри Наҷаф) бузург шуда, аз фарзандзодагони Бузургмеҳр (Бузарҷмеҳр) вазири номдори сосониён навиштаанд. Ӯ марде далер ва боҳуш ва мусаммам ба барчидани ҳукумати бани Умайя буд, ки ба изҳори вай айёш, чашмгурусна ва ҳамонанди ҳокимони қадима мутакаббир ва фосид шуда буданд ва ба ин ҳадафи худ низ расид. тасвире аз Абӯмуслими Хуросонӣ

Рӯзе ки Шайх Фазлулло Нурӣ эъдом шуд

9 мурдодоҳи соли 1288 хуршедӣ (31 июли соли 1909), Шайх Фазлулло Нурӣ ба ҳукми додгоҳи Инқилоб эъдом шуд. Вай пеш аз барканории Муҳаммад, аз 26 тирмоҳ дар хонааш таҳти назар қарор гирифт ва ду рӯз пас аз он ба иттиҳоми мухолифат бо низоми конститутсионӣ ва тарғиби дигарон ба ин мухолифат ба додгоҳи Инқилоб иборат аз конститутсияталабон ва муҷоҳидони роҳи конститустионӣ буданд, таслим шуда буд. Муҳокимаи Шайх Фазлулло Нурӣ кӯтоҳ буд.     Пас аз инқилоби соли 1357 номи ӯро бар бузургроҳи Теҳрон гузоштанд, ки майдони Ванакро ба майдони Озодӣ мепайвандад. Бо вуҷуди ин, дар ҳамин замон набераи ӯ – доктор Манучеҳри Озмунро - эъдом карданд.

Манъ кардани фаъолияти банки Инглистон дар Теҳрон

Сохтмони бонки Инглистон (шоҳаншоҳӣ) дар тарафи шарқии майдони Тӯпхона 31 июли соли 1952, доктор Мусаддиқ сарвазири вақт, Бонки Инглистон дар Теҳронро, ки ба номи Бонки Шоҳаншоҳӣ фаъолият дошт, баст, ки баъдан бонки ғайридавлатии Бозаргонӣ дар сохтмони он, воқеъ дар майдони Тӯпхона оғоз ба кор кард. Бонки Бозаргонӣ, ки пас аз инқилоби соли 1357 миллӣ шудааст, нахустин банки ғайридавлатии Эрон аст. Дар ҳамин рӯз доктор Алӣ Асғар Пурҳумоюн, аз сӯи доктор Мусаддиқ, райиси ширкати Бимаи Эрон ва доктор Муҳаммад Насирӣ райиси Бонки Миллӣ таъин шуданд. Намунаи пулҳое, ки ин бонк барои Эрон (!!!) чоп ва ба ҷараён мегузошт. Исми Бонки Шоҳаншоҳиро ҳам бар худ гузошта буд, то мардум мутаваҷҷеҳ нашаванд, ки пулашон – набзи кишвар – дар дасти хориҷиҳост. Аз ҳамин пулҳои коғазӣ ба давлатҳои вақти Теҳрон бо баҳраи сангин вом (кредит) медоданд ва дар иваз онҳоро дар гарави худ мегузоштанд.

Ихтироъкунандаи аждар (торпедо) ва киштии зиреҳпӯш

30 июли соли 1803, Ян Эриксон муҳандис ва ихтироъкунандаи суэдӣ (шветсиягӣ) ба дунё омад ва 86 сол умр дид. Парвонаи киштӣ, киштии зиреҳпӯш, торпедо, мушакпарто ва ... аз ихтироъоти вай ба шумор меоянд.Вай буд, ки дар соли 1862 (даврони ҷанги дохилии Омрико) барои иттиҳодияи Омрико (шимолиҳо – давлати Вашингтон) киштии зиреҳпӯши “Монитор”-ро сохт.

Вуруди масонҳо ба Омрико

30 июли соли 1733 мелодӣ нахустин гурӯҳи масонҳо дар шаҳри Бостони Омрико оғоз ба кор кард.     Баъзе аз муаррихон вуруди масонҳоро ба Омрико дар соли 1730 ва ба шаҳри Филаделфия зикр кардаанд. Венямин Франклин аз сарони истиқлоли Омрико ба узвияти масонҳо даромад.     Масоният яке аз ташкилотҳои сиррӣ аст, ки ба сурати силсила маротиб ва бо тартибу низоми сахт идора мешавад ва дар таълиму амал, аъзои он дар эътилоф бо ҳам ҳастанд ва дар итоати бечуну чаро қарор доранд.     Узвияти ҳар гурӯҳи масонӣ, ки ба он “леж” мегӯянд, таҳти шароите сирфан аз миёни мардҳо интихоб мешаванд ва ин лежҳо дорои грандлеж (лежбузург) ҳастанд. Дар дохили лежҳо низ аъзо дар се табақа қарор доранд, ки тайи шароите иртиқоъ меёбанд. Решаи масоният аз Инглистони қарнҳои миёна аст, ки бар улгуи анҷуманҳои қадимӣ сари меъморони калисоҳои Скотланд ба вуҷуд омадааст, масоният пас аз эҷоди “грандлеж”-и Ландан дар соли 1717 ба соири кишварҳо густариш ёфт ва аз онҷо, ки миёни аъзои лежҳо дӯстӣ, созиш ва якдигарфаҳмӣ барқарор аст, ба дахолати дар умури кишварҳо, аз ҷумла дахолат дар таъйини вазифа, сиёсатгузориҳо, ҳатто муомилоти давлатӣ, анвоъи ошнобозӣ ва эъмоли нуфуз муттаҳам шудаанд. Гитлер ва Муссолини ду мухолифи сарсахти масонҳо буданд ва давлатҳои камунистӣ низ ин лежҳоро аз кишварҳои худ решакан карданд ва ... дар Эрон низ пас аз инқилоб иқдомоте бар зидди масоният ва узвият дар он сурат гирифтааст.

Падари кишвари Мекзик (Мексика)

Miguel Hidalgo y costilla Дар моҳи июли соли 1811 “Мигел Хидалго Костилла” раҳбари истиқлолталабони Мекзик, ки ба падари ин кишвар маъруф аст, дар “Чивоҳуаҳво” дар 58 солагӣ тирборон шуд. Вай як кашиши католик буд, ки мекзикиҳоро бар зидди ҳукумати Испониё, ки нисбати ӯ беадолатӣ ва ситамгарӣ мекард, фаро хонад ва ба пирӯзиҳое ҳам ноил омад. Падар Ҳилдогу дар Мекзик ҳамон инқилоби мусаллаҳонаеро ба роҳ андохт, ки Ҷорҷ Вашингтон чанд сол пеш аз ӯ дар Иёлоти Муттаҳида ба он даст зада буд, ва иллати пирӯзии ӯ дар ин буд, ки монанди Вашингтон таҷрибаи низомӣ надошт ва дар Мекзик беш аз Иёлоти Муттаҳида хоин ва хабарчин вуҷуд дошт.     Падар Ҳилдогу, ки пас аз тамом кардани таҳсилоти илоҳиёт, кашиши калисо шуда буд, аз ҳамон оғози кор табъи саркаш дошт. Вай ба рағми ӯҳдадорӣ, ки супурда буд, ки издивоҷ накунад, дорои ду духтар аз як издивоҷи ғайрирасмӣ шуда буд. Ӯ, ки марде инсондӯст ва бар зидди ситамгарӣ буд, ҳамчунин он даста аз китобҳои фалсафиро, ки мавриди таҳрими поп қарор гирифта буд, мехонд. Дар иқоматгоҳаш дарсҳои шабона доир мекард ва роҳи пешрафтро ба муроҷиаткунандагон меомӯхт.     Пас аз ин, ки кашиши калисои шаҳр Долорес шуд, ҷаласот баҳси рӯшанфикриро табдил ба баҳси сиёсӣ ва истиқлолхоҳӣ кард. Иосиф Бонапартро, ки аз ҷониби бародараш Наполеон ҳукмрони Испониё шуда буд, марде ҷоҳталаб, зӯргу ва ташнаи қудрат хонд ва барои костан аз маҳбубияти Наполеон низ ба мекзикиҳо гуфт, ки Наполеон инқилоби Фаронсаро, ки маҳсули мағзи рӯшанфикрон ва хуни бенавоён ва мардум буд, аз соҳибони аслӣ рубуда аст ва шоистаи эҳтиром нест ва ва набояд нисбат ба ӯ эъломи вафодорӣ кард.     Падар Ҳилдогу дар суханрониҳои худ аскарияти мардум, бавежа рустоиён ва бумиёнро (сурхпӯстон) ба даври худ ҷамъ кард ва яке аз пайравони ӯ ба номи Игносио Алйенде, ки иттилооти низомии зиёде дошт, ба мусаллаҳ кардани онон пардохт.     Пас аз мусаллаҳ шудани гурӯҳе аз истиқлолталабон, Падар Ҳилдогу 8 декабри соли 1810-ро рӯзи ошӯби мекзикиён таъйин кард. Чун ҷосусони ҳукмрони испониёии Мекзик ин таърихро ба гӯши ӯ расониданд, то омодаи пешгирӣ шавад, Падар Ҳилдогу мардумро ба ташкили иҷтимоъи бузурге даъват кард ва соати 11 бомдоди 15 сентябри соли 1810 истиқлоли Мекзикро эълом кард, ки рӯзи миллии Мекзик ба шумор меояд. Вай дар ҳамин иҷтимоъ аз мардум хост, ки бо василае, ки доранд, мусаллаҳ ва омодаи озод кардани шаҳрҳои ватанамон шаванд.     Истиқлолталабони мусаллаҳ ба фармондеҳии Игносио Алйенде шаҳрҳои Мекзикро яке пас аз дигарӣ гирифтанд ва ба Мекзико Сити наздик шуданд. Дар ин ҷо шумораи онон 82 ҳазор нафар буд, вале онҳо на аслиҳаи сангин доштанд ва на назму тартиб.     Ҳукмрони урупоии Мекзик бар зидди Падар Ҳилдогу ба сарусқуфи калисоҳои Мекзик, ки намояндаи мустақими Поп буд, ҳамроҳ шуд ва вай 24 сентябр Падар Ҳилдогуро кофир хонд. Дар иваз мардум ба ӯ унвони Сан Мигуэл доданд, генералиссимус ва озодибахш хонданд.     Дар ин ҷо бар сари чигунагии ҳамла ба Мекзик Сити миёни Падар Ҳилдогу ва Игносио Алйенде ихтилофи назар буруз кард ва ҷосусон ҷараёнро ба ҳукмрон расонданд ва вай дастури ҳамла дод ва истиқлолталабон, ки омода набуданд, зери оташи тӯпхона қарор гирифтанд ва ночор ба ақибнишинӣ шуданд. Неруҳои давлатӣ ин шаҳрро муҳосира карданд ва чун фармондеҳони истиқлолталаб таҷрибае дар муқобили артиши муназзам ва таҷрибадор надоштанд, бештари афродро маъмури мудофиаи як пули наздики шаҳр карданд, ки зери оташи тӯп қарор гирифтанд, шаҳр тасарруф ва Падар Ҳилдогу дастгир шуд ва чун рӯҳонӣ буд, ӯро муҷозот ва ба сарусқуфи Мекзик таҳвил доданд.     Дар ҷаласаи муҳокимаи мазҳабӣ кашишҳои ширкаткунанда ӯро “Зуру ба маънои рӯбоҳ” хитоб карданд, ки 30 июли соли 1811 маҳкум ба эъдом ва чанд соат баъд он ҳукм иҷро гардид. Падар Ҳилдогу кушта шуд, вале номи ӯ боқӣ монд ва мекзикиён медонанд, ки вай падари истиқлоли кишварашон аст.

Зинда бод Квебеки озод!

Шарл де Гол Имрӯз, рӯзе аст, ки дар он дар соли 1967, Шарл де Гол насионалисти бузурги Фаронса ва Канада, дар нутқе дар назди даҳҳо ҳазор фаронсавизабони канадаӣ дар шаҳри Монреал мулоҳизаҳои сиёсии худро канор гузошт ва фарёд зад: “Зинда бод Квебеки озод!”, ки боиси ранҷиши давлати марказии Канада шуд ва аз он пас фароснавизабонони Квебек чанд бор дар садад баромаданд, ба воситаи баргузории референдум иёлати худро мустақил кунанд.     Рӯзгоре номи “Фаронсаи озод”-ро бар онҳо ниҳода буданд ва ... вале ҳанӯз муваффақ нашудаанд. Нахзустин урупоиён, ки вориди Канада шуданд, фаронсавиён буданд ва Шоплени фаронсавӣ Квебекро таъсис кардааст, вале баъдан Инглистон бо ҷанг онро аз дасти Фаронса хориҷ сохт. Бо вуҷуди ин, фаронсавитаборҳои Квебек забону фарҳанги фаронсавии худро ҳифз кардаанд ва аз андешаи Истиқлол берун нарафтаанд.

Ҳадяи муаллиф Ин сайти мустақил ва озод, ҳадяи ночизи муаллифи он ба ҳамаи эрониён, эронитаборҳо ва порсизабонон аст, ки эшонро аз ҷон азизтар дорад; ва хидмате меҳанӣ ва омӯзишӣ, ки хидмат ба Меҳан, ҳамватанон ва эронитаборҳо як вазифа, рисолат ва қарзе аст, ки бояд шариф ва халалнопазир бошад ва дар роҳи анҷоми вазифаи меҳанӣ ниёз ба ҳимояти моддии эҳдоӣ набояд бошад ва нахоҳад буд. Интихоби мавзӯъ барои нигориш ва пешниҳод дар сайт назари шахсии муаллиф аст.