Oct 18

Дастури сохтани Бардсери Кирмон бо дастури Ардашери Сосонӣ

Осори қалъаи низомии Ардашер дар Кирмон      Сиккаи Ардашер 18 октябр рӯзе дониста шудааст, ки дар он рӯз дар соли 222 мелодӣ Ардашери Сосонӣ, писари Попак ва ҳукмрони Порс дастур дода буд, ки дар устони Кирмон, шаҳри Ваҳ Ардашерро бисозанд, ки аз замони афтодани Эрон ба дасти арабҳо, Бардсер талаффуз мешавад. Ардашер, ки қаблан як қалъаи низомӣ дар ҳошияи шаҳри Кирмон бар фарози теппае сохта буд, ҳангоме тасмим ба сохтани Бардсери гирифта буд, ки аз ҳимояти “Шаҳрот” ҳукмрони минтақа (Курдистони имрӯз) барои соқит сохтани ҳукумати Ашкониёни олуда ба фасод ва заиф, боварӣ ҳосил карда буд. Ардашер бо таҳдид, ҳукмрони Исфаҳонро низ ба иҷрои нияти худ мувофиқ сохта буд. Ардашер пас аз пирӯзӣ бар Ардавон, дар соли 226 дар мабъади Оноҳид Порс (Истахр, наздики Шероз) расман тоҷгузорӣ кард. Вай қаблан дар назар дошт, ки шаҳри Кирмонро пойтахти Эрон кунад, ки пас аз вуруд ба Тисфун аз ин кор сарфи назар кард ва пойтахтро аз ҳамин шаҳр (Мадоини наздики Бағдод) тағйир надод.

Малина Меркури рамзи меҳандӯстӣ дар қарни XX

Малина дар канори осори бостонии Отен (Афина      Малина Меркури 18 октябр, зодрӯзи Малина Меркури, ҳунарманд, сиёсатмадор ва рамзи ватандӯстӣ дар қарни XX аст, ки дар соли 1925 дар Отен (Афина) ба дунё омад ва баъдан барои идомаи фаъолияти синамоӣ ба Омрико рафт.     Ҷаҳони нимаи дувуми қарни XX ҳеҷ гоҳ талоши хастагинопазир ва муборизоти Малина барои наҷоти ватанаш Юнон аз дасти ҳукумати сарҳангҳоро фаромӯш нахоҳад кард ва таърих беҳтарин қазоватро дар бораи ӯ ба даст хоҳад дод.     Малина пас аз байн рафтани ҳукумати сарҳангҳо, ба намояндагии парламенти Юнон интихоб ва сипас вазири фарҳанги ин кишвар шуда буд.     Ин баёноти Малина ниҳояти меҳандӯстии ӯро собит мекунад:     “Ман бо ҳар гуна муҷозоти қатл мухолиф ҳастам, вале агар узви ҳайъати мунсифонаи додгоҳӣ бошам, ки як ғоратгари осори бостонии меҳани худро муҳокима кунад, ки ба хотири пул, ҳувияти миллӣ ва мероси умумиро ба бегона фурӯхта ва ё аз ватан хориҷ карда бошад, даст рӯи қалбам мегузорам ва назар ба эъдоми ӯ медиҳам, зеро фурӯши ҳувияти меҳан, ки ба ҳама тааллуқ дорад ва мероси азизу муштарак, бузургтарин хиёнат аст ва дар ин замон наметавон гуфт, ки тамаъ ва ё бесаводӣ, нодонӣ ва ниёзи молӣ боиси ин кор шудааст. Касе ки ҳувияти Ватани худро бифурӯшад боз ҳам хиёнатҳои дигар хоҳад кард, пас чи беҳтар ки зинда набошад”.     Малина чанд сол пеш даргузашт.

Насрнависи камунист, ки барои гирифтани ҷоиза ва касби шӯҳрат наменавишт

Монталбан Мануэл Монталбан, нависандаи камунисти испаниягӣ 18 октябри соли 2003, дар роҳи бозгашт аз Сиднеи Австралия ба Мадрид дар фурудгоҳи Бонгкок дучори ҳамлаи қалбӣ (инфаркт) шуд ва дар синни 64 солагӣ даргузашт. Вай барои эроди чанд суханронии адабӣ – сиёсӣ ба Австралия рафта буд ва ҳавопаймо ба манзури пиёда ва савор кардани мусофир дар Бангкок фуруд омада буд.     Бо ин ки вай аз мухолифони бозгашти ҳукумати салтанатӣ ба Испания буд, Карлос, подшоҳи Испания зимни судури эъломияе аз даргузашти вай ибрози таассуф кард ва давлати Испания онро як талафоти миллӣ хонд.     Монталбан аз муборизони зидди диктатураи Франко буд ва ба ҳамин сабаб се соли умри худро дар зиндон сипарӣ кард. Вай илова бар достон ва намоишнома, мақолаи сиёсӣ ҳам менавишт ва гаҳ-гоҳ низ шеър месуруд.     Мантолбан, дар сериалнависӣ ва нигориши достонҳои пулисӣ устод буд. Як сериали ӯ маҷмӯае 20 ҷилдӣ шудааст. Холиқи достони пулисӣ, маъруф ба “Папа Карлоҳо” аст, ки ба сурати филми пурбинанда даромадааст.. Монталбан барандаи ҷоизаҳо ва медалҳои адабии бисёр шуда буд, аз ҷумла ҷоизаҳои адабии Омрикои Лотин, ҷомеаи Урупо ва ҷоизаи миллии адабиёти Испания. Вай ҳозир нашуд форми баррасии китобҳояшро барои кумитаи Нобел пур кунад ва гуфта буд, ки ин ақидаи худро ки ин кумита расман бояд китобҳоро ҷамъоварӣ ва мутолиа кунад тағйир намедиҳад ва барои дарёфти ҷоиза гадоӣ намекунад. Вай бо фиристодани китобҳо ва анвоъи тавсия ва тасбит ба ину он барои бурдани ҷоиза шадидан мухолиф буд.     Монталбан дар хотироташ навиштааст, ки ба ин ҷиҳат пулисинависӣ мекард, ки зимни достони пулисӣ осонтар метавон ҳамаи мафосиди ҷомеа ва душвориҳои мардумро инъикос сохт ва маншаи хидмат ва ислоҳот шуд. Достонҳои маъруфи ӯ иборатанд аз: “Қатл дар кумитаи марказӣ”, “Баҳрҳои ҷануб”, “Бангкок”, “Марги олимпӣ”, “Эл Примио” ва ....

Солрӯзи таъсиси ВВС, бозуи равобити умумии давлати Инглистон ва ба ин муносибат нигоҳе кӯтоҳ ба ин навъ расонаҳо

18 октябр, солрӯзи таъсиси “Бритиш Бродкастинг Корпорейшен” ВВС аст, ки дар соли 1922, се сол пас аз оғози кори компанияи суханпарокании ғайридавлатии омрикоии “RCE” ва 18 сол зудтар аз радиои Теҳрон таъсис шуд. ВВС дар оғози кор як ширкати ғайридавлатӣ буд, ки аз соли 1927 ба сурати давлатӣ даромад ва аз соли 1932 бахши телевизиониро ҳам бар кори радиоии худ илова кард, ки аз даҳаи пеш дорои нашри онлайн ҳам шудааст. ВВС дар соли 1922 тавассути ҳафт ширкати мухобиротии бузург таъсис шуд ва мудири он Ҷон Райс буд. ВВС, ки буҷаи солонаи он баробари 8 миллард доллар аст, ба забонҳои гуногун барнома дорад ва ба ин лиҳоз аст, ки шӯҳрат дорад ба сурати дастгоҳи равобити умумии давлати марбут амал мекунад ва заминаро барои иҷрои сиёсатҳои Ландан ҳамвор месозад. Фаъолият ба забонҳои сершумор аст, ки ин созмонро ниёзманди ҷазби рӯзноманигорони моҳири миллатҳои дигар кардааст.     Ин муассиса пас аз давлатӣ шудан замимаи почтаи давлатии Инглистон шуд. Бисёре ҳастанд, ки мегӯянд: ин бунгоҳ ба ҳазинаи давлати Инглистон ба бисёре аз забонҳо барнома пахш мекунад, то аз тариқи барномаи забонҳои хориҷӣ, худ роҳро барои иҷрои сиёсатҳои давлати матбуъ ҳамвор созад, ки зоҳиран ҳанӯз намехоҳад, даст аз сари соири миллатҳо бардорад ва ба саҳми худ ба унвони як кишвари панҷоҳу чанд миллионӣ қаноат кунад. Ин идда мегӯянд: ВВС бо идомаи ин фаъолият ба вазифааш ба унвони бозуи равобити умумии сиёсати хориҷии Инглистон бо вафодории комил ва санги тамом амал мекунад, омӯзгори сиёсии миллатҳои дигар мешавад ва назаротеро, ки давлати матбуъи он наметавонад аз тариқи дипломатӣ бунёд кунад, дар қолаби хабар ва назар, ки бо ҳазор дӯзу банд онҳоро дар чорчӯби журналистикаи мустақил ва ҳирфаӣ қарор медиҳад, таблиғ мекунад ва ба мардуме медиҳад, ки огоҳиҳои андак аз чигунагии журналистикаи ҳирфаӣ ва бозиҳои сиёсӣ доранд ва эшонро истилоҳан шустушӯи мағзӣ мекунад.     Аз он ҷо, ки як расона бидуни доштани мухотаби ҳеҷ ва беасар аст, бисёре аз давлатҳо пас аз оғози ҷанги сард (ҷанги расонаии тӯлонӣ дар қарни XX) бар барномаҳои дарсии давраи миёнаи худ “дарси ошноӣ бо расонаҳо”-ро афзуданд, то мардумашон аз синнҳои навҷавонӣ расонаи ҳирфаӣ ва ғайридавлатии соири кишварҳо, ки ба забони онон барнома доранд ва бозиҳои хабаргузориҳои истилоҳан байналмилалӣ ва ҳатто расонаҳое, ки таҳти унвони ғайридавлатии ҳирфаӣ дар сатҳи ҷаҳон амал мекунанд ва дар ботин вобастагиҳое доранд, ошно бошанд. Тибқи низоми омӯзиш ва парвариши навини Эрон, ки дар соли 1967 барноманависӣ шуд, қарор буд, ки дабиристонҳои мо ҳам чунин барномаи дарсиро дошта бошанд. Демократия дар ҳар таъриф ва навъи худ интишори нашрияи умуӣ аз сӯи давлатҳо ва созмонҳои давлатиро рад кардааст. Дар урфи рӯзноманигории ҳирфаӣ, созмонҳои давлатӣ танҳо иҷозат ба интишори нашриёти махсус доранд.     Ҳамчунин ин назария дар ҳоли қувват гирифтан аст, ки вуҷуди нашрияи умумидавлатӣ ба шакли ҳирфаӣ ва умумӣ дар як кишвар, нишонаи заъфи демократия ва озодиҳо дар он кишвар ва тарси мақомоти давлатӣ аз рӯзноманигории мустақил ва касбӣ аст ва хариди ин нашриёт, ҳокӣ аз адами рушди сиёсии мухотабон маънидод мешавад ва ин як меъёр барои санҷиши мизони иттилооти сиёсии як миллат ба шумор меояд.

Поёни ҷанги дохилии нимаи қарни бистуми Юнон

як ҷангандаи камунисти юнонӣ     16 декабри соли 1949, Никос Зухиарадис роҳбари вақти камунистҳои Юнон (ККЕ) ба давлатиёни тарафдори Ғарби ин кишвар ба шарти тазмини озодии аҳзоб, ташкили иттиҳодияҳои коргарӣ ва синфҳо, интишори матубот, фаъолиятҳои сиёсии ғайримусаллаҳона ва эъломи авфи умумӣ ва оштии миллӣ оташбас дод ва ҷанги дохилии тӯлонии ин кишвар аз 18 октбяр поён ёфт. Аз замони ишғоли низомии Юнон аз тарафи неруҳои Гитлер ва фирори мақомоти давлатӣ бо кӯмаки Инглистон ба Миср, чапҳои юнонӣ бо ташкили гурӯҳҳои мусаллаҳ бо олмониҳо мубориза мекарданд ва бар нуқоти ғайришаҳрии Юнон мусаллат буданд. Пас аз хуруҷи низомиёни Гитлер аз Юнон мақомоти фирорӣ ва неруҳои инглисӣ ба Афина бозгаштанд ва сарони муқовимат бо бар замин гузоштани аслиҳа мувофиқат карданд, ки пас аз халъи силоҳ, кори рабудан ва дастгирӣ ва террори онон оғоз шуд, ки дубора маҷбур ба муборизаи мусаллаҳона шуданд ва ин мубориза, ки зимни он шӯравӣ ва давлатҳои камунистӣ аз чапҳои мусаллаҳ ва Омрико ва Инглистон аз неруҳои давлатӣ ҳимоят мекарданд, то октябри соли 1939 идома ёфт. Ангезаи оташбас умдатан ин буд, ки давлатҳои ҳамсояи Юнон, аз вазъият сӯистифода карда ва ҳар кадом даъвогари бахше аз ин кишвар шуда буданд ва Трумен Президенти вақти Омрико сели аслиҳа ва пулро барои давлати мутамоил ба ғарби Юнон сарозер карда буд.     Ҳизби камунисти Юнон, ки маъмулан бо сотсиалистҳои ин кишвар эътилоф мекунад, ҳанӯз дар миёни юнониён наздик ба ҳазор тарафдор дорад.

Террори Лаёқат Алихон, решаи масоили Покистон – ибтикори Ландан барои ҷо андохтани Лаёқат Алихон дар дили эрониён!

Лаёқат Алихон, сарвазир ва вазири дифоъи вақти Покистон дар ин рӯз дар соли 1951 шаҳиди миллат эълом шуд. Вай ки пас аз даргузашти Муҳаммадалӣ Ҷиноҳ, раҳбарии ҳизби муслим лигро ба даст гирифта буд, 16 октбяри соли 1951, дар як ҷамъомади ин ҳизб дар Боғи Миллии Равалпинди ба дасти як афғонитабор (паштун) ба номи Саъдакбар Бабрак аз тоифаи Задрони ҳадафи ду тир қарор гирифт ва кушта шуд. Вай ҳамон гуна ва дар ҳамон ҷо террор шуда буд, ки 56 сол баъд (27 декабри соли 2007) Беназир Бҳутто кушта шуд. Лаёқат Алихон нахустин райиси давлати Покистон, мутаваллиди Ҳинд ва хатмкунандаи Донишгоҳи Оксфорди Инглистон ва як англофил буд. Вай ки фарзанди як заминдори панҷобӣ буд ва унвони навобзода дошт, дар тақсими Ҳиндустон ба ду кишвари Ҳинду Покистон дар соли 1947 нақши асосӣ дошт, ки наҳваи тақсим ва равиши ин кор як масъалаи ҷаҳонӣ ба вуҷуд овардааст. Лаёқат Алихон аз даҳаи 1930 аз фаъолони “Муслим Лигаи тамоми Ҳинд” буд, ки барои тақсими Ҳиндустон талош мекард. Вай фарде зидди камунист буд ва дар тӯли ҳукумати худ на танҳо аз саркӯби ҳизби камунисти Покистон худдорӣ накард, балки ба шӯравӣ ҳам сафар накард. Тарҳи кӯчондани мусулмонони Ҳинд ба Покистон, ки холӣ аз душворӣ ва масъаласозӣ набуд, аз Лаёқат Алихон буд. Пуштвонаҳо бо вай, ки бар “хатти соли 1893 Дуранд” ҳисса гузоштааст ва ниме аз манотиқи паштуннишини Афғонистонро замимаи Покистон карда буд, душманӣ доштанд, ки ин хусумати қавмӣ ҳанӯз идома дорад ва решаи масоили Вазиристон ва иёлати сарҳадӣ аз ҳамин ҷо будааст. Масъалаи иёлатҳои паштуннишини Покистон то имрӯз идома дошта ва рӯз ба рӯз вахомати бештаре меёбад. Толибон дар ҳамин минтақа омӯзиши низомӣ дида буданд. Лаёқат Алихон, писари Рустам Алихон Навоб ва аз аристократҳои Панҷоб, ки ҳангоми марг 55 сола буд дар 2 октябри соли 1896 ба дунё омадааст. Лаёқат Алихон ва падараш худро аз хонадони Нӯшервонӣ – нӯшервониҳои порсӣ – сосониён медонистанд, ки матбуоти вақти Теҳрон ин мавзӯъро бузург карда ва ин хонаводаро дар дили эрониён ҷо андохта буданд ва дар натиҷа равобити давлати Эрон ва давлати Лаёқат Алихон хуб буд. Лаёқат Алихон ва ҳамсараш

Венера 4

Венера 4, сафинаи шӯравӣ 18 октябри соли 1967 ба Венера расид ва нахустин дастгоҳи сохти башар шуд, ки аз наздик аз ин ситора - мазҳари зебоӣ иттилоот ба замин фиристод. Мувофиқи ин маълумот атрофи Венераро абр фаро гирифтааст. Акси зер сафинаи Венера 4-ро пеш аз фиристодан ба фазо нишон медиҳад:

Эрик Хонеккер

Эрик Хонеккер 18 октябри соли 1998, Эрик Хонеккер раҳбари Олмони шарқӣ (акси муқобил) ки наметавонист беш аз он дар баробари сиёсатҳои Горбачев дар созиш бо Ғарб муқовимат кунад, аз вазифаи худ канорагир кард ва баъдан ба Чили рафт ва дар он ҷо даргузашт. Ӯ борҳо гуфта буд, ки сиёсатҳои Горбачев иштибоҳи маҳз аст ва дастовардҳои як қарни сотсиализмро барбод хоҳад дод.

Ҳадяи муаллиф Ин сайти мустақил ва озод, ҳадяи ночизи муаллифи он ба ҳамаи эрониён, эронитаборҳо ва порсизабонон аст, ки эшонро аз ҷон азизтар дорад; ва хидмате меҳанӣ ва омӯзишӣ, ки хидмат ба Меҳан, ҳамватанон ва эронитаборҳо як вазифа, рисолат ва қарзе аст, ки бояд шариф ва халалнопазир бошад ва дар роҳи анҷоми вазифаи меҳанӣ ниёз ба ҳимояти моддии эҳдоӣ набояд бошад ва нахоҳад буд. Интихоби мавзӯъ барои нигориш ва пешниҳод дар сайт назари шахсии муаллиф аст.