Jul 29

Сохтмони почтаи Теҳрон

Почтаи Эрон дар сохтмони нави худ, воқеъ дар аввали хиёбони Сипаҳ (наздикии майдони Тӯпхона) дар мурдодмоҳи соли 1312 оғоз ба кор кард. Кори сохтмони ин иморат шаш сол тӯл кашида буд. Собиқаи таъсиси почта дар Эрон ба замони Дориюши Бузург боз мегардад, ки почтаи Омрико ашъори ӯро бар сари дараш насб кардааст. Почта танҳо муассисаи давлати федералии Омрико дар ҳамаи нуқоти кишвар аст. Почтаи нави Эрон ба номи почтаи Ҷалила ба кор оғоз карда буд ва як муассисаи давлатӣ аст, зеро ки бояд ғайридавлатӣ ва сад дар сад боварибахш бошад ва номаҳову бастаҳо, ки амонатанд ба ҳар нуқта бирасонад ва ҳаволаи почта содир кунад. Қонуни Асосии Ҷумҳурии Исломии Эрон дар асли 44 худ, почтаро ҳамонанди радио ва телевизион ва телеграф ва телефон ва роҳи оҳан давлатӣ (дар моликияти умумӣ) ва дар ихтиёри давлат қарор додааст ва бознигарии Қоунни Асосӣ ва эҷоди ҳар гуна тағйир дар усули он мусталзам ва риояти ташрифот ва аз ҷумла таъйиди он дар референдум (аз сӯи аксарияти миллат) аст.

Қонуни ҷанги мудофиавии порсиён ва бахшномаи шумораи 227 Сталин

Сталин Бахшномаи низомии шумораи 227 Сталин, раҳбари вақти Иттиҳоди шӯравӣ бомдоди 28 июли соли 1942 (66 сол пеш) хитоб ба якояки афроди мусаллаҳи ин конфедератсия содир шуда, ки дар он ақибинишинии сарбоз дар набарди мудофиавии вақтро бидуни дарёфти дастури хаттии фармондеҳони баландмартаба манъ ва ҷазои онро эъдоми фаврӣ таъйин карда буд (дар қонуни ҷанг мудофиа дар муқобили таҷовузи бегона, набарди меҳанӣ – муқаддас унвон мешавад). Зӯҳри ҳамин рӯз радиои Маскав, ки садои он аз баландгӯякҳои сарбозхонаҳо барои шунидани низомиён пахш мешуд ба тафсири ин бахшнома, ки онро лозим ва ҳаётӣ хонда буд, пардохт ва гуфт: порсиён бо чунин қонуне ба муддати 12 аср як империяи бузург доштанд ва 225 сол танҳо абарқудрати ҷаҳон буданд. Дар он сарзамин ду бор аз ин қонун иҷро нашуд ва империяи онҳо муваққатан аз даст рафт; як бор дар муқобили ҳамлаи Искандар ва бори дигар дар муқобили мусулмонони араб ва фосилаи миёни ин ду маврид беш аз 900 сол буд ва дар бори дувум парчами низомии худро, ки барояшон муқаддас буд, аз даст доданд. Мо (русҳо) набояд аз муқобилат бо олмониҳо фирор кунем. Онон бидуни далел ва мантиқ ва бидуни ин ки мавриди таҳдидҳо қарор гирифта бошанд, сарзаминамонро мавриди таҷовузе бисёр даҳшатнок қарор додаанд ва мудофиаи мо як истодагии муқаддас, қонунӣ ва меҳанӣ аст ва бинобар ин набояд ба хотири зинда мондани муваққатӣ ва бо қимати кушта шудани дигарон ва аз байн рафтани Ватан, аз муқобилат бо таҷовузгарон бигурезем.     Ин бахшнома ва гуфтор, ки барге аз таърихи ҷангҳои ватаниро ташкил медиҳад сабаб шуд, ки мардуми шӯравӣ муқовимат кунанд ва таҷовузгарро нобуд кунад. Бюрократия, фасоди мақомоти баландмартаба, худхоҳӣ ва фақри тафаккури меҳанӣ ва умумӣ шӯравиро аз дарун фурӯ пошиданд, на дахолати хориҷӣ ва ....

Аббоси Искандарӣ намояндаи ҳизби камунисти Тӯда дар маҷлиси

Аббоси Искандарӣ Аббоси Искандарӣ намояндаи ҳизби камунисти Тӯда дар маҷлиси ҳаштуми мурдоди соли 1326 (29 июли соли 1947) бо узвияти Ҳасани Тақизода дар Маҷлис мухолифат кард ва гузаштаи Тақизода аз иттиҳоми мушорикат дар қатли оятуллоҳ Беҳбаҳонӣ, то паноҳ бурдан дар сафорати Инглистон, ҳимоят аз тамдиди Қарордоди нафт дар соли 1933 ва тамос бо хориҷиҳоро (инглисиҳо) баршумурд ва гуфт, ки парламенти Эрон ҷои чунин шахсе наметавонад бошад.     Таърих нишон дод, ки 18 моҳ баъд, шоҳ тирандозӣ ба сӯи худ дар Донишгоҳи Теҳронро баҳона қарор дод ва бо ишораи ӯ шӯрои вазирон ҳизби Тӯдаро ғайриқонунӣ эълом кард ва табаддулоти 28 мурдодмоҳи соли 1332 (августи соли 1953) боис шуд, ки ҳамаи ҳизбҳо аз миён бираванд ва баъдан аз дасти ду-се ҳизби “давлат ва мақомот - сохта” ва аз ҷумла ҳизби “шоҳсохтаи” Растохез коре барнаёмад ва набуди ҳизб ва матбуоти ҳақиқӣ (мустақил) саранҷом яке аз омилҳои аз байн рафтани низоми салтанатӣ дар соли 1979 шуд.

Рӯзе, ки Ван Гог худкушӣ кард

Винсент Ван Гог наққоши ҳунарманди ҳолландӣ, ки ҳар асари наққошии ӯ имрӯзҳо даҳҳо миллион доллар хариду фурӯш мешаванд ва яке аз онҳо дар як ауксион ба 82 миллион ба фурӯш рафт, 29 июли соли 1890 дар Фаронса худкушӣ кард. Вай дар соли 1853 дар Ҳоланд ба дунё омадааст.     Хариду фурӯши корҳои ҳунарӣ дар хонаводаи Ван Гог меросӣ буд ва ӯ низ вориди ҳамин касб шуд. Вай дар даҳаи охири умри худ ба кашидани нақошӣ пардохт ва дар Ҳоланду Фаронса даҳҳо асари бисёр ҷолиб кашид, ки муваффақ шуд танҳо яке аз онҳоро бифурӯшад! Ӯ дар охирҳои умр дар фақри комил зиндагӣ мекард.      Ван Гог ин портретро худ кашида ва маълум нест, чаро рӯи гӯшашро пӯшондааст

Зодрӯзи Алекс Токевил ва нигоҳе ба афкори ӯ

Алекс Токевил 29 июл зодрӯзи Алекс Токевил, андешаманди либерал, муаррих ва нависандаи фаронсавӣ аст, ки дар соли 1805 ба дунё омад. Токевил тарафдори озодии фард буд ва аз эҳтимоли ин ки аксарият ба истибдод ва ситамгарӣ ва зургӯӣ бипардозад, нигарон буд. Ӯ, ки замоне вазири умури хориҷаи Фаронса буд, муаллифи осори сершумор, аз ҷумла “Демократияи Омрико” ва “Низоми собиқ ва Инқилоб” мебошад. Токевил 54 сол умр дидааст.     Бештари таълифот ва рисолаҳои Токевил дар бораи демократия аст. Яке аз назарияҳои ӯ дар ин замина дар ин муодила, ки худаш онро навишта хулоса шудааст: баробарӣ дар ҳуқуқ + набудани табъиз (ҷудокунии табақотӣ) + озодӣ = демократия.Токевил аз тарафдорони ташкили анҷуманҳои довталабона дар ҳар замина ва касбу кор буд ва мегуфт: мардуме ки дар як мавзӯъ ва амри манофеъ хости муштарак доранд, метавонанд ба сурати як бадан ва мисли як хонавода ба ҳалли мушкил кӯмак кунанд ва давлат ночор мешавад дар ин замина ёрӣ диҳад (ва ба қавли Саъдӣ чӣ узве ба дард оварад рӯзгор, дигар узвҳоро намонад қарор) ва ҷомеаи маданӣ замоне амалӣ мешавад, ки анҷуманҳо ба амалӣ кардани ҳуқуқи инсон кӯмаки довталабона кунанд. Ба назари Токевил беҳтарин райиси давлат он аст, ки дар даврони ҳукуматаш мардум оромиши хаёл дошта бошад, тарсу андеша ва эътироз дар миён набошад ва танҳо дар чунин муҳите аст, ки пешрафт ҳосил ва ҳаловати зиндагӣ, ки ҳадафи башар аст, таъмин мешавад. Токевил дар заминаи навиштан ва нависандагӣ ва ҳатто суханронӣ бар риояти содда навиштан ва содда гуфтан буд. Вай дар ин замина гуфтааст: мардум дурӯғро осонтар мепазиранд, то як ҳақиқати печидаро.

... Демократия ин гуна мутаваллид шуд

Солон Солон, воиз ва тавонгари отенӣ (афинагӣ), ки ба хости мардуми ин шаҳр маъмури тағйири низоми ҳукуматӣ шуда буд, 29 июли соли 594 пеш аз мелод Ойинномаи худро, ки аз нахустин санги зербинои демократия дар ҷаҳон шинохта шудааст, ба мардуми ин шаҳр эълом кард. Дар ин ойиннома таъкид шуда буд: қонуне, ки бар мардум ҳукумат хоҳад кард, бояд ба тасвиби худашон ё намояндагонаш бирасад.      Бо ин мақсад як шӯрои 400 нафара бояд ташкил шавад, ки барои ҳар ришта аз умур коршиносони зиёд дар дастрас дошта бошанд. Тасмимоти шӯро бояд дар иҷтимоъи муназзами мардум, ки дар сапедадам ташкил мешавад, ки ба кори рӯзонаи онҳо латма назанад, эълом шавад, ва ҳар марди болои 18 сола метавонад ин тасмимотро талаб кунад ва дар ҳимоят ва ё зидди онҳо нутқ кунад ва сипас раъйгирӣ шавад. Фақат касоне аз нутқ кардан ва раъй додан манъ шудаанд, ки феодал бошанд, издивоҷ накарда бошанд, вазифаҳои худро дар қиболи падару модар анҷом надода бошанд, молиёти давлатро пардохт накарда бошанд ва дар ҷангҳои меҳанӣ аз душман фирор карда бошанд. Ин Ойиннома сабаб шуд, ки олигархия барои ҳамеша поён ёбад ва ҳокими қонунӣ, ки мардум ё намояндагонаш интихоб хоҳанд кард – ҳукумат кунад ва шоистатарин фарзандони шаҳрро дар тахассуси дахлдор, ба хидмат хоҳад гузид. Демократия (ҳукумати мардум, ки аз ду калимаи юнонии “демо” ба маънои мардум ва “кросӣ” ба маънои ҳукумат иборат аст) бояд гӯшае аз ҳаёти мардум бошад ва дар мағзашон бандад ба гунае, ки рафтору гуфтору кирдорашон ҳам демократӣ бошад. Ҳеҷ кас ҳаққи муҷозот кардан надорад, ҷуз бар тибқи қонун ва ...     Дуруст 1809 сол баъд, дар ҳамин рӯз “Ойинномаи бузург” ё “Магначарита”, ки рӯзи 15 июни соли 1215 мелодӣ бо таҳдиди рӯҳониён, афсарони артиш, гурӯҳе аз тавонгарон ва таҳлилгарони инглисӣ ба имзои Ҷон шоҳи вақти Инглис расида буд, пас аз 40 рӯз, ки онро дар саросари кишвар гардониданд ва ба иттилои ҳамагон расониданд ба иҷро гузорда шуд, ки дар муқаддимаи он ба инглисиҳо то наслҳои баъд навиди идомаи демократия дода шудааст. Дар ин Ойиннома таъкид шудааст, ки ҳеҷ молиёт ва андозе баста нахоҳад шуд, магар ба тасвиби Шӯрои баргузидаи мардум. Моли касеро наметавон аз ӯ гирифт, магар ба ризоияти вай, пардохти нарх ва ё ҳукми қозӣ дар асоси Қонун. Эҳдоро наметавон аз муроҷиат ба додгоҳ монеъ шуд ва ҳар кас озод аст ба қозии шаҳр додхост бидиҳад ва қозӣ кафолатдор аст, расидагӣ намояд. Ҳеҷ кас боздошт ва муҷозот намешавад, магар ба ҳукми қозӣ бар асоси қонун ва ... бо иҷрои ин Ойиннома, низоми ҳукуматии Инглис парламентӣ шуд ва кишварҳои дигар махсусан дар қарни гузашта онро ҳар як ба гунае иқтибос кардаанд.

Таҷриба ва романнависӣ

Имрӯз зодрӯзи Ҷонсон Эйвинд, романнависи суэдӣ (шветсиягӣ) аст, ки 29 июли соли 1900 ба дунё омад ва дар соли 1974 барандаи ҷоизаи Нобел дар соҳаи адабиёт шуд. Вай гуфтааст, ки таҷрибаи фаровон дар ҳар кор аз издивоҷ то касбу кор ва мусофират ва дидани сахтиҳои зиндагонӣ ӯро романнавис кардааст.     Ӯ, ки дар кӯдакӣ ятим шуда буд маҷбур шуд, ки хонаи холаро дар синни 15 солагӣ раҳо кунад ва барои сер кардани шиками худ ба корҳои гуногун даст занад, аз ҷумла буридани дарахтҳо, шустани қаторҳои роҳи оҳан, ошпазӣ дар ресторанҳо ва дар соатҳои истироҳат дарс бихонад.     Ӯ пас аз як сафараш ба Олмон ва Фаронса тасмим ба боз кардани як дафтари матбуотӣ дар Порис гирифт ва аз он ҷо рӯйдодҳои Фаронсаро барои расонаҳои Суэд (Шветсия) мефиристод ва тадриҷан ба ирсоли ахбори иҷтимоъӣ ва матолиб дар робита бо зиндагонии мардум гароиши бештар ёфт ва навиштани ин навъ гузоришҳо, ки худ достонҳои кӯтоҳ буданд, вайро романнавис кард.     Нахустин китоби вай “Чаҳор ғариб” ном дошта, ки маҷмӯае аз достонҳои кӯтоҳ буд ва чун мавриди истиқболи мардум қарор гирифт, даст аз рӯзноманигорӣ кашид, ба зодгоҳи худ баргашт ва романнависиро касб кард ва даҳҳо қиссаву повестҳои хуб навишт, ки маъруфтарини онҳо “Бозгашт ба Ичото” аст. Осори Ҷонсон ба бисёре аз забонҳо тарҷума шудаанд.

Қатли ду консули румӣ

Дар соли 238 мелодӣ (29 июл) афсарони гвардия ду консули империяи Рум ба номҳои Пупиянус ва Полбинусро дар дафтари кори худ куштанд, зеро мардум аз он ду норозӣ буданд. Пупиянус дар замоне ки як генерал буд, дар ҷанг бо Эрон шикаст хӯрда ва фирор карда буд ва румиён ӯро шоистаи консул будан намедонистанд. Ин ду нафар танҳо се моҳ ҳукумат карданд. Сенати Рум, ки онҳоро ба вазифаи консул интихоб карда буд, ба ҳамин сабаб аз чашми мардум афтода буд.

Таърихчаи даст фишурдан ба унвони аломати дӯстӣ ва эҳтиром

ҳар ду тарафи сиккаи Балбинус      Сиккаи даврони кӯтоҳи ҳукумати Балбинус ва шарикаш, таърихи даст фишурдан ба нишони изҳори дӯстӣ ва эҳтиромро нишон медиҳад. Дар пушти сиккаи Балбинус тасвири дасте дар дасти фарди дигарро нишон медиҳад ва ба аломати дӯстӣ ва иттиҳоди ду консули он замон Рум, Балбинус ва Пупиянус сохта шудааст, то румиҳо боварӣ ҳосил кунанд, ки миёни ду императори шарик нифоқе вуҷуд надорад. Ин сиккаҳо дар моҳи июли соли 238 мелодӣ ва се ҳафта пеш аз террори Балбинус, дар кохи худ зарб ва роиҷ шуда ва аз он пас бо таваҷҷӯҳ ба ин сикка, даст додан бо дасти рост дар қаламрави Рум ва сипас соири нуқоти ҷаҳон расм шуда ва боқӣ мондааст.     Террори ҳамзамони Балбинус, императори вақт бо шарики ҳукуматаш Пупиянус ба дасти афсарони шӯришии Рум 29 июли соли 238 руй дод. Муаррихон баъдан иброз доштанд, ки мақсади Пупиянус аз нақши тасвири даст додан дар пушти сикка ин буд, ки нишон диҳад бо Пупиянус муттаҳид ва ягона аст.     Дар он замон, сенати Рум ду намоянда (консул)-ро интихоб мекард, то якҷоя корҳои давлатдории Румро иҷро кунанд ва интихоби ин ду бояд ҳар сол таҷдид мешуд.

Зодрӯзи Муссолини ва таърихчаи калимаи фашист, ки аз як андарзи Эрони Бостон сохта шуд

Ба муносибати зодрӯзи Бенито Муссолини, ки 29 июли соли 1883 ба дунё омад, ҳизби фашистиро таъсис дод ва 21 сол дар Итолиё ҳукумат кард, ишора ба таърифи калимаи фашист ва таърихчаи ин калима бефоида нахоҳад буд.     Низомиёни румӣ дар ҷангҳои садаи 3 мелодӣ бо Эрон (даврони Ардашери Сосонӣ ва писараш Шопури Аввал) мушоҳида карда буданд, ки пиёданизоми Эрон дар дастаҳои даҳ-дувоздаҳ нафарӣ дар сангарҳо ва хокрезҳо ҷойгир мешаванд ва саворанизоми Эрон неруи душманро ба миёни онон мекашонд ва ин сафороӣ ва тактика барои румиён нав буд. Дар заминаи ин тактика румиён аз низомиёни эронӣ шунида буданд, ки ба онон андарз дода шуд, ки як шохаи дарахтро ба осонӣ метавон шикаст, вале агар чанд шохаро дар канори ҳам қарор диҳанд (муттаҳид кунанд) шикастани маҷмӯаи онҳо коре осон нахоҳад буд. Низомиёни румӣ ин андарзро бо худ ба Рум (Итолиё) бурданд ва миёни мардум пахш карданд, ки ба забони лотин “фошис (дастае аз шохаҳо ва ё милаҳо)” хонда мешуд, ки баъдан маънои маҷозии даста, гурӯҳ ва иттиҳодияро ба худ гирифт ва дар лотини имрӯз (итолиёӣ) ба сурати “фошиё”, ки дар ҷамъ мешавад “фошӣ” даромад ва тадриҷан бар синдикат ҳам мансуб шуд. Дар даҳаи 1870 сотсиалистҳои ҷазираи Сесилия (ҷануби Итолиё) номи иттиҳодияи худро “Фошиё Сисилиёну” гузошта буданд.     Падари Муссолини як коргари фелезкор (оҳангар) буд ва Бенито дар ҷавонӣ ба монанди падараш ақидаҳои сотсиалистӣ дошт ва бо ҳамин афкор, дар соли 1914 дар Милан “ҳизби иқдоми инқилобӣ”-ро бо ормони сотсиалистии миллӣ (на ҷаҳонӣ) таъсис кард ва дар унвони ҳизб вожаи фошӣ (ҷамъи калимаи шумораи танҳои фошиё)-ро ба ҷои ҳизб ба кор бурд, ки дар соли 1921 ин ном ба “фошисти миллӣ (иттиҳоди миллӣ)” табдил шуд, зеро Муссолини дар айни ҳол, ки як сотсиалист буд, як насионалист ҳам буд ва ҳама чизро барои Итолиё ва итолиёиҳо мехост.     Пас аз ҷанги ҷаҳонии дувум, фотеҳони ҷанг ва мухолифони андешаи насионал сотсиализм ва асосан камунистҳо, калимаи фашист (ба маънии ҳизбӣ – иттиҳодия- гурӯҳӣ)-ро ба сурате дар ҷумлаҳо ва хитоб ба дигарон ба кор бурданд, ки мафҳуми бераҳм ва золим ба худ гирифтааст.     Муссолини дар айни ҳол аз дӯстдорони таърихи Эрон буд ва орзу дошт, ки Эрон бори дигар ҷойгоҳи қадимии худро дар миёни миллатҳо ба даст оварад ва дар тӯли ҳукумати худ ба Эрон кӯмаки бисёр кард, аз ҷумла барои Эрон як неруи баҳрӣ ба вуҷуд овард, ки Эрон бо кӯмаки ин неру чанд нуқта аз территорияи худ дар Халиҷи Форсро аз инглисиҳо гирифт, аз ҷумла пойгоҳи инглисии “Босаъид”-ро тасарруф кард.     Муссолини дар ҷавонӣ муддате ҳам рӯзноманигорӣ ва романнависӣ карда буд ва романи ӯ “Рафиқа Кардинал” ба чандин забон тарҷума шуда ва ҳанӯз таҷдиди чоп мешавад. Муссолини рӯзномаи “Эл пупулу де Итолиё”–ро шахсан таъсис карда ва созмон, барнома ва шарҳи вазифаҳои таҳририашро навишта ва сардабирашро мансуб кардааст.

Террори подшоҳи Итолиё

Умбертои Аввал 29 июли соли 1900, Умбертои Аввал подшоҳи вақти Итолиё террор шуд. Вай 22 сол бар Итолиё ҳукумат кард. Умберто бархилофи падараш марди муҳофизакор ва алоқаманд ба тақвияти артиш ва сиёсати хориҷӣ буд ва ба ҳамин сабаб ба Олмон наздик шуда буд. Муаррихон ӯро бунёдгузори иттиҳоди сегона медонанд.      Умберто, ки кӯчактарин нооромиро таҳаммул намекард ба артиш дастур дода буд, ки тазоҳуроти нисбатан ороми соли 1898 коргарон дар Миланро зери оташи тӯп қарор диҳанд, афроди зиёде кушта шуданд. Умберто ба дасти Анжела Бершчи кушта шуд. Анжела гуфта буд, ки интқиоми хуни коргарони Миланро гирифтааст.      Дар пайи террори Умберто писари 31 солааш Викторио Эммануэл подшоҳи Итолиё шуд.

Ҳадяи муаллиф Ин сайти мустақил ва озод, ҳадяи ночизи муаллифи он ба ҳамаи эрониён, эронитаборҳо ва порсизабонон аст, ки эшонро аз ҷон азизтар дорад; ва хидмате меҳанӣ ва омӯзишӣ, ки хидмат ба Меҳан, ҳамватанон ва эронитаборҳо як вазифа, рисолат ва қарзе аст, ки бояд шариф ва халалнопазир бошад ва дар роҳи анҷоми вазифаи меҳанӣ ниёз ба ҳимояти моддии эҳдоӣ набояд бошад ва нахоҳад буд. Интихоби мавзӯъ барои нигориш ва пешниҳод дар сайт назари шахсии муаллиф аст.