Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

11 ژوئن

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

روزی که سكهِ زرینِ «شعله جاویدان» پول ملّی ایرانیان شد ـ ژوئن سال 226

اردشیر پاپکان

اردشیر پاپكان بنیادگذار دودمان ساسانیان یازدهم ژوئن (مصادف با 21 خرداد) در سال 226 میلادی سكهِ زرینِ «شعله جاویدان» را پول ملی (سراسری) ایران اعلام داشت و به جریان گذارد.
     وی این سكه را در سال 224 میلادی در «پارس» به عنوان واحد پول رایج در محل ضرب كرده بود. بر یك روی این سكه كه نمونه های آن در موزه ها موجود است نقش «شعله جاویدان» حك شده است كه در ظرفی روی ستونی قرار داده شده و زبانه می كشد. با این اقدام، اردشیر توجه ویژه خود را به آیین زرتشت كه بر رعایت اخلاقیات و درستی و مهربانی كردن تاكید داشته نشان داد و آن را با سیاست (حكومت) درهم آمیخت كه چهار قرن ادامه داشت. یكی شدن دین و دولت در ایران پس از ساسانیان، در دوران بوئیان، صفویان و زمان معاصر تجدید شده است. به نظر مورخان مطرح در سطح جهان، این روش ایرانیان (یكی ساختن دین و دولت)، هربار عامل تقویت و احیاء ناسیونالیسم ایرانی، اقتدار و نیرومندی ایران و بكار افتادن استعداد و خلاقیت ایرانی شده است.
     اردشیر قبلا در همان سال (226 میلادی) در محل هرمزگان (نزدیك بهبهان امروز) و در جریان جنگ داخلی ایرانیان با وارد ساختن شكست نهایی بر اردوان پنجم آخرین شاه دودمان اشكانی ایران به عمر حكومت 475 ساله اشكانیان پایان داده بود.
     اردشیر حكمران پارس (مركب از استان های جنوبی ایران آن زمان از جمله سپاهان و كرمان) و پاسبان آتش مقدس در این منطقه، حكومت اردوان را به فساد داخلی و ابراز ضعف در برابر رومیان متهم كرده بود و پرچم نجات وطن را بر دوش گرفته بود. اردشیر پس از برانداختن اشكانیان، برخلاف تصور همگان پایتخت را از تیسفون (مدائن- نزدیك بغداد) به استخر (شیراز) و یا شهر مورد علاقه اش كرمان منتقل نكرد. عباسیان هم كه تحت تأثیر فرهنگ و ایده های سیاسی ایرانیان بودند در سال 762 میلادی بغداد را که یک دهکده و درختستان بود به صورت شهری بزرگ در آوردند و پایتخت خلافت اسلامی خود قرار دادند. واژه بغداد پارسی است (بغ – داد و بغ به معنای خدا است). شهر تیسفون پایتخت اشكانیان و ساسانیان در سال 637 میلادی به تصرف عرب درآمد.
    تفكر و رفتار اردشیر سبب ظهور ناسیونالیسم ایرانی شد و ایران در پرتو همین ناسیونالیسم ویژه، در دوران حكومت شاپور یکم پسر اردشیر با سه بار در هم كوبیدن امپراتوری روم، اسیركردن «والرین» امپراتور این كشور و تحقیر رومیان و خراج گزار كردن آنان، بار دیگر تنها ابرقدرت جهان شد. این ناسیونالیسم پس از ساسانیان نیز چندبار خود نمایی كرده و جلوه ها و محصولات خود را بر جای گذارده است از جمله در زمان زیاریان، بوئیان، فردوسی، و ....

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

قدردانی باستانشناسان معاصر از شاپور یكم که هنگام تصرف سلوکیه (شهر زوگما) دستور داده بود به آثار هنری شهر آسیب نرسد

دهم ژوئن سال 256 میلادی، ارتش ایران پس از شكست دادن ارتش روم، شهر سلوكیه شمالی (واقع در تركیه امروز) كه رومیان آن را «زوگما» می خواندند و در كنار فرات قرار داشت و پایگاه اصلی ارتش روم در شرق مدیترانه بود تسخیر كرد.
شاپور یكم پس از تسخیر سلوكیه آناتولی (متفاوت از سلوكیه بین النهرین)، اجازه نداد كه سربازانش كوچكترین آسیب به آثار هنری این شهر ثروتمند و یادگار دوران سلوكی ها برسانند و به همین دلیل مجسمه ها، موزائیك كاری ها، تونل های سنگی و انبارهای زیر زمینیی این شهر برای انسان امروز به همان صورت دست نخورده باقی مانده و باستان شناسان در برنامه «نوا» كه هفتم ژوئن 2005 از تلویزیون عمومی آمریكا (پی بی اس) پخش شد از این كار شاپور یكم قدردانی كردند.
شهر زوگما بعدا بر اثر زلزله ویران شد و در زیر خاك مدفون گردید و در كنار آن دهكده بلكیس (بلقیس) به وجود آمد كه پس از ساختن سد فرات، هر دو تقریبا به زیر آب فرو رفته اند، اما باستانشناسان پیش از بالا آمدن آب، آثار هنری، مجسمه ها و موزائیك ها را از دل خاك بیرون آورده و به موزه ها منتقل كردند.

والرین امپراتور60 ساله روم که اوایل سال 260 میلادی در جنگ ادسا به اسارت ارتش ایران درآمده بود این چنین در برابر شاپور یکم زانو زده و التماس می کند. شاپور با هدف تحقیر رومیان وانصراف آنان از تعرض دیگری به ایران دستور داده بود که این منظره را در چند ناحیه بر سنگ نقش کنند از جمله در فارس (نقش رستم)

تاسیس بزرگترین کتابخانه دنیای باستان و نخستین کتابخانه عمومی ـ پژوهشی جهان در گُندی شاپور (خوزستان) در دوران ساسانیان

یازدهم ژوئن سال 250 میلادی (21 خرداد) كتابخانه گُندی شاپور (جُندی شاپور در خوزستان) كه بزرگترین كتابخانه دنیای باستان و نخستین کتابخانه عمومی ـ پژوهشی جهان بشمار آورده شده است آغاز بكار كرد ولی تکمیل آن تا اپریل 252 میلادی ادامه داشت. دانشگاهی كه در همین محل و به همین نام دایر شده بود نیز بزرگترین مركز آموزش و پژوهش پزشكی، فلسفه (حكمت) و ادبیات دنیای قدیم خوانده شده است. در این دانشگاه استادان ایرانی، هندی، یونانی و رومی تدریس می كردند. باید دانست كه نخستین كتابخانه جهان مركب از آجرك نبشته (تابلِت) در سال 630 پیش از میلاد توسط آشوربانیپال در شهر نینوا (شمال بین النهرین) تاسیس شده بود.
     دانشگاه جُندی شاپور بود كه عددنویسی هندی (سانسكریت) را به دلیل آسان بودن بكارگیری، متداول كرد كه بعدا ایرانیان آن را در جهان اسلام رایج ساختند و به تدریج به اروپا منتقل و جای عددنویسی لاتین را گرفت و چون اروپاییان آن را از عربِ مستقر در اسپانیا فرا گرفته بودند به نام «عربیك نومرال» بین المللی شده و همین است كه امروز در سراسر جهان متداول است و از چپ به راست نوشته می شود. در غرب، به مرورِ زمان شكل اعداد اندكی فرق كرده است.
     برزویه دانشمند پزشكی عهد ساسانیان از دانش آموختگان دانشگاه گُندی شاپور بود و در همانجا تدریس می كرد.
     گفته اند كه در آن دانشگاه در آن زمان حتی عمل پیوند اعضای بدن (دست و پا و انگشتان) انجام می گرفت.
     باید بدانیم كه ابتكار روش مدیریت علمی، پُستخانه، نظم و نسق كشاورزی و انتقال بین المللی نهال و بذر، اصلاح نژاد دامها و حیوانات اهلی، برخی از روشهای هنری و معماری، رده بندی در ارتش و سلسله مراتب نظامی، اقتصاد علمی و ... از ایرانیان و از دوران باستان بوده است.
     شهر جندی شاپور در سال 642 میلادی در جریان حمله عرب به ایران به دست ابوموسی اشعری افتاد.

بپاخیزی عمومی برضد محمدعلی شاه قاجار

محمدعلي شاه قاجار

در پی استقرار محمدعلی شاه قاجار در باغ شاه (پادگان حرّ) كه در آن زمان بیرون از دروازه های تهران بود و دستگیری تنی چند از رجال مخالف روش حكومتی خود و مغرض خواندن آنان و سپردن انتظامات پایتخت به واحدهای قزاق به فرماندهی ژنرال پالونیك ـ افسر روس، از 21 خردادماه 1287 (11 ژوئن 1908) مخالفت با شاه از شیراز آغاز شد و شیرازیان از بزرگان شهرهای دیگر خواستند كه عزل محمدعلی شاه را تقاضا كنند. طولی نكشید كه بزرگان كرمان و اصفهان و سپس چند شهر دیگر از جمله تهران و تبریز نیز بپا خاستند. در تهران هواداران مشروطیت (حکومت پارلمانی و محدود بودن اختیارات شاه) مسلحانه در بهارستان و ساختمان مجلس كه بنای انتقاد علنی از محمدعلی شاه را گذارده بود مستقر شدند تا از این سنگر ملت محافظت كنند. شاه نیز به انتقاد متقابل پرداخت و انتخاب نمایندگان مجلس، بدون آراء عوام الناس را پارلمان بدلی و غیر واقعی خواند كه در آن زمان جمعی از معاریف شهرها چند تن را از میان خود برای نمایندگی شهر در پارلمان برمی گزینند، و دامنه اختلاف بالا گرفت.
بیشتر مورخان نوشته اند كه پشت پرده، رقابت شدید دولتهای روسیه و انگلستان دركار بود و انگلستان محمدعلی شاه را بیش از حد متمایل به روسیه می دانست و مخالفت با اورا هم نخست، بزرگان شهرهایی كه انگلستان در آنجا نفوذ بیشتری داشت آغاز كرده بودند.

روزی که تحصیل در دانشگاه تهران، رایگان اعلام شد ـ تضمین تحصیل رایگان در اصل 30 قانون اساسی ولی افزایش شهریه مدارس تا 15 درصد برای سال 1391

21 خرداد سال 1335 دولت وقت اعلام كرد كه از سال تحصیلی آینده، تحصیل در دانشگاه تهران رایگان خواهد بود و از دانشجویان پولی دریافت نخواهد شد. در آن زمان با این كه درآمد سالانه ایران از صدور نفت به دویست میلیون دلار هم نمی رسید [اینك سالانه حدود 100 میلیارد دلار] تعلیمات عمومی نیز رایگان و یكنواخت بود. بعدا كه ایران دارای دانشگاههای متعدد شد، تحصیل در همه دانشگاههای دولتی رایگان بود و از اواسط دهه 1350، موسسات غیر دولتی آموزش عالی هم از دریافت شهریه و هرگونه پول دیگر از دانشجویان منع شدند و از همان سال پرداخت كمك هزینه به دانشجویان نیز آغاز شد. از شهریور 1353 مدارس غیر دولتی دوران تعلیمات عمومی (دبستان و دبیرستان) منحل، كاركنانشان به استخدام دولت درآمدند، و تحصیل مطلقا رایگان در سطح دبستان، دوره راهنمایی تحصیلی و دبیرستان نیز تعمیم یافت و سراسری شد. پنج دبیرستان دولتی تهران هم كه قبلا و به طور آزمایشی غیر انتفاعی اعلام شده بودند [درآمد شان صرف توسعه خودشان شود] رایگان شدند. به این ترتیب، در زمان انقلاب و پس از آن تا چندین سال مدرسه پولی در ایران وجود نداشت. بر همین اساس و برای تداوم این رایگان و یکنواخت بودن تحصیل، اصل سی ام قانون اساسی جمهوری اسلامی تصویب و این رایگان بودن را تضمین كرده است، ولی از دهه 1370 (زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی) ایجاد مدارس غیر دولتی و پولی بودن مدارس در سطح تحصیلات عمومی (دبستان و دبیرستان) از سرگرفته شده است و شهریه ها هر سال افزایش می یابد. در قرن 21 در معدودی از کشورها مدارس پولی در سطح عمومی دیده می شود.
    +++
    به رغم صراحت اصل 30 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دایر بر رایگان بودن تحصیل، انتشار اخبار مربوط به شهریه مدارس و وجود مدرسه غیر دولتی در مطبوعات و از قول مقامات مشاهده شده است. متن یک خبر در این باره که در روزنامه کیهان ـ شماره 20228 مورخ 21 خردادماه 1391 درج شده بود:
    "معاون وزیر آموزش و پرورش از افزایش 10 تا 15 درصدی افزایش شهریه مدارس غیردولتی از مهرماه [مهرماه 1391] خبر داد.
    فرشته حشمتیان در گفت وگو با ایسنا، با تشریح جزئیات افزایش شهریه مدارس غیردولتی، گفت: شهریه مدارس غیردولتی هر ساله براساس ماده 15 و 16 قانون تاسیس و اداره مدارس مراكز غیر دولتی تعیین می شود و امسال این موضوع پس از بررسی به تصویب شورای نظارت رسید.
    وی افزود: در افزایش شهریه مدارس غیردولتی مبنا را بر شهریه سال تحصیلی 90-91 گذاشته ایم و بر این اساس شهریه مدارس غیردولتی برای سال تحصیلی جدید 10 درصد افزایش یافت، البته این مجوز به شورای نظارت استان ها داده شده كه علاوه بر این 10 درصد، مدارس براساس درجه بندی، جذب حداكثری دانش آموزان براساس ظرفیت و میزان رضایت مندی شورای آموزش منطقه، می توانند این افزایش را تا 15 درصد نیز اعمال كنند. ....".

    *** درجه بندی مدارس یعنی هم سطح نبودن آموزش و پرورش نوباوگان کشور [ایجاد طبقه تحصیلی] و خروج کشور از آموزش یکنواخت که از سال 1321 در ایران اجرا می شد.

نخستین قربانی اصلاحات ارضی در ایران در خرداد 1340 (ژوئن 1961) ـ شرح ماجرا

بیستم خردادماه 1340 (دهم ژوئن 1961) پرویز خسروانی (در آن زمان سرهنگ و رئیس ژاندارمری تهران و مناطق مرکزی ایران که با درجه سپهبدی بازنشسته شد و پس از مصادره شدن باشگاههای ورزشی که ایجاد کرده بود مقیم لندن شد و در سپتامبر 2015 و در 91 سالگی در این شهر درگذشت) در یک مصاحبه عمومی پرده از نخستین قربانی برنامه اصلاحات ارضی ایران برداشت و گفت که چند مالک منطقه ساوه یک ژاندارم اورا که به اسرارشان پی برده بود کشتند و خبر دادند که این ژاندارم (گروهبان سلطان حسین رحتمی) هنگام مطالبه پروانه و بررسی یک تفنگ شکاری، بر اثر خارج شدن گلوله از تفنگ کشته شده است.
به اظهار خسروانی، توطئه گران گفته بودند که گروهبان سلطان حسین در جریان گشت، تفنگ را مشاهده و از دارنده آن خواسته بود که پروانه آن را ارائه دهد و سپس به بررسی تفنگ که آیا دارای فشنگ است پرداخته بود که گلوله خارج شده بود. هدف از کشتن ژاندارم این بود که اسرار انتقال تقلبّانه مالکیّت اراضی زراعتی آنان فاش نشود. از آنجا که اعلام شده بود مالکیّت اراضی زراعی محدود به میزان معینی است و زائد بر آن باید به زارعینِ همان مزارع داده شود، چند مالک یک منطقه در ساوه، اسنادی ساخته بودند که املاک اضافی خودرا قبلا (پیش از اعلام دولت) به بستگان واگذار کرده و یا با قولنامه فروخته بودند. این ژاندارم که متوجه قضیه شده بود و در آن زمینه دلایلی به دست آورده بود در صدد عزیمت به تهران و گزارش قضیه به اطلاعاتِ ژاندارمری مرکز بود که قربانی توطئه شد. غافل از اینکه وی، قبلا گزارش کشف خودرا نوشته و درگوشه ای در خانه اش گذارده بود که به دست آمد و با تعقیب مالکان، قاتل شناخته شد و به زندان افتاد.
انتشار مشروح این گزارش در روزنامه ها و پخش آن از رادیو دولتی و تلویزیون غیر دولتی وقت سبب پیشگیری از توطئه های مشابه شد و بخشنامه های یادآوری و هشدار به محاضر اسناد رسمی و ادارات ثبت اسناد داده شد. تنها در استان فارس و در منطقه فیروزآباد این استان مقاومت هایی در برابر برنامه اصلاحات ارضی مشاهده شد که این ایستادگی مسلحانه با اعزام یک هنگ ژاندارم (هنگ 4 مستقر در پایگاه خیابان مولوی تهران ـ اینک مقر آگاهی پلیس) به فارس درهم شکسته شد.

خودکشی رئیس دفتر بازپرسی دادسرای تهران در خرداد 1340 از دریافتی ناچیز، که ایران را در اندوه فرو برده بود

هفدهم خرداد 1340 (7 ژوئن 1961) خودکشی یک کارمند دادسرای تهران در محل کار خود با شلیک گلوله، ایران را متأثر و به تأمل فرو برده بود و لازم است که هر سال و در سالروز وقوع آن یادآوری شود تا از تکرار آن پیشگیری شود. الموتی وزیر وقت دادگستری پس از شنیدن خبر این خودکشی به اشک ریختن افتاده بود. روز بعد روزنامه های تهران سرمقاله های خودرا به این خودکشی اختصاص داده بودند.
    جعفر طاهری 45 ساله و پدر 4 فرزند (3 دختر و یک پسر به نام های ثریا، سهیلا، سودابه و غلامعباس) بود و از 21 سال پیش از آن کارمند دولت و آخرین شغل دولتی او؛ رئیس دفتر بازپرسی شعبه 26 دادسرای تهران. او با اینکه 21 سال سابقه کار داشت دریافتی ماهانه اش 520 تومان بود (روزی 17 تومان و 3 قران = 2 دلار و 45 سنت وقت) و با این درآمد، زندگانی سختی داشت. جعفر طاهری مردی امین و درستکار بود و خودرا خادم مردم می نامید. سرانجام در خرداد 1340 تیغ او به استخوان رسید، با چهار فرزند خود به یک عکاسخانه رفت، یک عکس یادگاری گرفت (که روزنامه ها آن را چاپ کردند و در اینجا از روزنامه ها با همان زیرعکس کاپی شده است) و چند نامه خطاب به مقامات تراز اول کشور نوشت و بامداد 17 خرداد، زودتر از وقت ادارای به محل کار رفت. پیشخدمت هم آمده بود. برای اینکه اورا دور کند نامه هایی را که نوشته بود ـ جز یک نامه که خطاب به بازپرس (رئیس خود) بود به او داد و خواست ببرد و پُست کند. پس از رفتن پیشخدمت، جعفری در ِ اطاق را بَست و یک گلوله به مغز خود شلیک کرد و جان سپرد.[گویا سلاح مربوط از مدتی پیش و به ضمیمه یک پرونده جنایی در بازپرسی نگهداری می شد.].
    در آن سال ها؛ یک معلم دبستان 250 تومان و یک دبیر اخبار رادیو 400 تومان دریافتی داشت. دریافتی یک کارمند دولت با 30 سال سابقه کار حدود 900 تومان بود. از آنجا که ریال در استاندارد طلا قرارداشت، دولت نمی توانست بیش از ذخایر طلا، اسکناس چاپ کند که برخلاف ضوابط بود و به علاوه، ایجاد تورّم می شد و قیمت ها بالا می رفت. ایران تا حدود ده سال پس از این خودکشی هم در استاندارد طلا باقی مانده بود و قیمت ها ثابت.

جمعیت ایران در سال 1346 (1967 میلادی) 25 میلیون و 448 هزار ـ اقدامات دولت و ابراز نظرها ـ روستانشین 2 برابر شهرنشین ـ «نفت» تریاکِ ایرانیان

بیستم خرداد 1346 (دهم ژوئن 1967) دولت آمار جمعیت ایران را که در آن ماه تهیه شده بود اعلام داشت.
     طبق این اعلامیه، جمعیت ایران 25 میلیون و 448 هزار تَن بود ـ 12 میلیون و 998 هزار مرد و 12 میلیون و 450 هزار زن. از این جمعیت؛ 9 میلیون و 840 هزار تَن شهرنشین و 15 میلیون و 208 هزار روستانشین بودند.
     در ایران وقت 67 هزار و 800 کلیمی (یهودی) و 156 هزار مسیحی زندگی می کردند. شمار کسانی که از صندوق دولت دریافتی داشتند 612 هزار تن گزارش شده بود.
     این آمار دستمایه تفسیرهای اصحاب نظر شده بود که گفته بودند دولت نباید کاری کند که مهاجرت از روستا به شهر تشویق شود، شهرها باید محدوده داشته باشند و همچنین نباید بر شمار دریافت کنندگان پول از صندوق دولت اضافه شود.
     دولت به این توصیه ها پاسخ مثبت داد و طولی نکشید که محدوده تهران اعلام و ساختن خانه و دادن تسهیلات (آب، برق، تلفن، مدرسه، درمانگاه و ...) در خارج از محدوده تا 25 سال ممنوع شد و سپس شهرهای بزرگ دیگر. همچنین استخدام دولتی محدود به کارشناس و جایگزینی برای بازنشستگان و آن هم از طریق درج آگهی در روزنامه ها، امتحان ورودی و انتخاب بهترین ها شد و دولت قول داد که سیاستی در پیش گیرد که نسبت جمعیت روستانشین به شهرنشین از 2 و 1 تغییر نکند.
     در تفسیرها، یک بار دیگر درآمد ارزیِ «نفت» برای ایران زیانبار و فسادآور قلمداد شده بود و در یک میز گرد رادیویی، نفت «تریاک» ایرانیان خوانده شده بود و گفته شده بود که نباید دولت و مردم به این «تریاک» معتاد شوند، باید با درآمد نفت [که زیاد هم نبود] طلا و کارخانه [وسایل و ابزار تولید]خریداری و وارد کشور شود و دولت هزینه های خودرا که باید منطقی و مطابق اصول باشد از راه مالیات، گمرک و درآمد تاسیسات دولتی سودآور (مخابرات، آب، برق، راه آهن، هواپیمایی، بانکداری، بیمه و ...) تأمین کند.

4 ماه پس از پیروزی انقلاب، صاحب یک مغازه آهن آلات فروشی «مؤسسه مطبوعاتی کیهان» را خرید و مدیر روزنامه شد!

یك فروشنده آهن آلات به نام حسین مهدیان كه سالها در همسایگی روزنامه اطلاعات ــ در خیابان خیام ــ مغازه داشت 21 خردادماه 1358 و چهار ماه پس ازپیروزی انقلاب اعلام كرد كه مؤسسه مطبوعاتی كیهان را خریداری كرده! و پرداخت بدهی های این مؤسسه كه صاحب آن (دكتر مصطفی مصباح زاده) وطن را تَرك گفته بابت بهای آن برعهده گرفته و از این پس مدیر و ناشر كیهان است. «كیهان» چند ماه بعد مصادره شد و اینک وابسته به دفتر رهبری جمهوری اسلامی است. سردبیر وقت روزنامه اطلاعات که نگران دست انداختن بازاریان بر این مؤسسه مطبوعاتی بود روز بعد (22 خردادماه) خبر خرید مؤسسه کیهان توسط حاج حسین مهدیان را در صفحه اول اطلاعات چاپ کرد [کُپی این صفحه در پایین آمده است].
    مغازه حاج حسین مهدیان زیر ساختمان مؤسسه اطلاعات و جنب فروشگاه تعاونی کارکنان این موسسه قرارداشت و او پیش از خرید کیهان، هرچند وقت یکبار به تحریریه روزنامه اطلاعات سر می زد و آشنای اعضای تحریریه (اطاق خبر) این روزنامه بود. خرسندیِ سردبیر روزنامه اطلاعات از خرید کیهان توسط مهدیان بیش از سه ماه طول نکشید که این مؤسسه (مؤسسه مطبوعاتی اطلاعات) هم به دست بنیاد مستضعفان افتاد که عملا توسط بازاریان اداره می شد و یک بازاری به نام حسین بُنَکدار مدیر موسسه اطلاعات شد و مدیریت او حدود شش ماه طول کشید.
    بزرگ کردن خبر خرید کیهان در خبرگزاری ها و رسانه های خارجی و اینکه بازاریان خواهان سهم خود از انقلاب ایران و مداخله در امور هستند احتمالا سبب شد که اندیشه مصادره مؤسسات مطبوعاتی بزرگ به میان آید و اجرا شود.
    گفته شده است؛ از دهه 1380 که اجاره کردن پروانه های روزنامه ها در ایران امری عادی شده بود اداره این موسسات به سبک بازار و بازاری داشت رواج می یافت. در قانون مطبوعات مصوب سال 1364 هجری حورشیدی (زمان وزارت محمد خاتمی)، گرفتن پروانه انتشار روزنامه مشروط به حرفه ای بودن و داشتن تجربه و سرمایه نیست. در جمهوری اسلامی، هنوز نظام مطبوعاتی وجود ندارد که روزنامه و روزنامه نگار را تعریف کند و تفاوت مقاله نویس و روزنامه نگار حرفه ای را که باید پیشه ای دیگر نداشته و مراحل مشخص تحصیلات تخصصی و تجربه داشته باشد روشن سازد.

کپي صفحه اول روزنامه اطلاعات که خبر از فروش روزنامه کيهان به يک آهن فروش داده بود

زمانی که بهای اتومبیل پیکانِ ایران 18 هزار تومان شد

در نیمه فروردین 1348 (اپریل 1969) دولت وقت ایران با افزایش بهای اتومبیل پیکان (که در ایران در سه نوع ساخته می شد) موافقت کرد. میانگین میزان این افزایش، 6 درصد بود و با این افزایش، میانگین بهای سه نوع پیکان ساخت ایران به 18 هزارتومان (پول وقت) رسید. پیکان از سال 1346 در ایران تولید می شد و شرکت ایران ناسیونال (ایران خودرو) امتیاز تولید آن را از کرایسلر انگلیس گرفته بود. بهای پیکان های ساخت سال 1346 ایران حدود 15 تا 17 هزار تومان بود.
    مونتاژ اتومبیل در ایران از اواخر دهه 1330 آغاز شده بود و برادران کاشانچی امتیاز مونتاژ اتومبیل فیات ساخت ایتالیا را بدست آورده بودند و تاکسی های تهران به تدریج از مُسکُویچ و پابِدای ساخت روسیه به فیات 110 مونتاژ شده در ایران تبدیل شدند. کارخانه مونتاژ فیات در منطقه تهران نو و نمایشگاه آن در دروازه دولت ـ ابتدای خیابان سعدی و کمی بالاتر از بیمارستان امیراعلم بود.
     پیکان در دو سال 1346 و 1347 ه. ش. برحسب نوع، به بهای از 15 هزار و 170 تومان تا 17 هزار و 190 تومان فروخته می شد. خودروِ پیکان تا چند سال پیش در ایران ساخته می شد که تولید آن متوقف شده است.

پیکان ساخت ایران در 1346

     [نقل از شماره 93 مجله روزنامک www.rooznamak-magazine.com]

در قلمرو اندیشه

نگاهی کوتاه به اندیشه های برلینگوئرBerlinguer، مردی كه به برژنف «نَه» گفت

Berlinguer

«انریكو برلینگوئرEnrico Berlinguer» كه 12 سال بر حزب كمونیست ایتالیا رهبری كرد دراین روز (11 ژوئن) در سال 1984 و در 62 سالگی درگذشت . وی یك اشراف زاده بود كه از جوانی ماركسیسم را راه نجات بشر تشخیص داده و به حزب كمونیست ایتالیا پیوسته بود. پدر بزرگ وی ناشر روزنامه و پدرش از آشنایان «پالمیرو تولیاتی» كمونیست برجسته ایتالیا بود و چون فرزندش را شیفته ماركسیسم یافت به جای ایجاد سد در برابر او ، وی را نزد تولیاتی برد و وبه او معرفی كرد. برلینگوئر برای مطالعه ماركسیسم و اطلاع از تجربه شوروی در این زمینه به مسكو رفت و در بازگشت مسئول سازمان جوانان حزب كمونیست ایتالیا شد وی معتقد بود كه اگر اشتیاق به یك ایدئولوژی از جوانی در یك فرد تقویت نشود ، بعدا به سهولت می توان راه او را تغییر داد.
    وی در كنگره های احزاب كمونیست هیچگاه تسلیم نظر دیگران مبنی بر رد سوسیال دمكراسی نشد و بر این اعتقاد خود كه نمی توان فرهنگ ملی را نا دیده گرفت پای فشرد . اوعقیده داشت كه بنای سوسیالیسم در هر كشور متفاوت است و بستگی
    به فرهنگ ملی و شرایط زندگی دارد و نمی توان یك الگو را برای همه ملل بكار بُرد.
    برلینگوئر كه در سال 1972 دبیر كل حزب كمونیست ایتالیا شده بود در كنگره احزاب كمونیست در مسكو كه باطنا برای تقبیح رژیم و روش های مائو تسه دونگ برگزار شده بود در برابر برژنف ایستاد و به او به وضوح «نه» گفت. برلینگوئر در همین اجلاس نظر تازه ای مطرح كرد و گفت:
    "تا زمانی كه یك حزب ازحوزه سوسیالیسم خارج نشود نمی توان آن را از این جرگه خارج كرد. احزاب باید استقلال فكر و عمل داشته باشند تا از انتقاد و شكست دور بمانند، جوامع در حال تکامل هستند و روانشناسی ملل از هم متفاوت است ـ روانشناسی افراد هر جامعه و شرایط و سطح زندگانی هر ملت حرف آخر را می زند. نفوذ در تصمیمگیری های احزاب باعث شكست آنها و در نتیجه شكست كمونیسم خواهد شد.".
    مفسران رسانه ها بلافاصله این اظهارات برلینگوئر را پیدایش كمونیسم اروپایی عنوان دادند. برلینگوئر كه درستی افكار او اینك آشگار شده است از سركوب روشی كه حزب كمونیست چك اسلواكی به رهبری دوبچك در نیمه دهه 1970 در پیش گرفت انتقاد كرده و گفته بود كه این عمل نقطه پایان بر «كمونیسم چك اسلواكی» است.
    وی كمونیست كردن افغانستان را هم عملی غیر منطقی خوانده و گفته بود: افغانها آخرین ملتی در روی زمین خواهند بود كه ممكن است سوسیالیسم را بپذیرند. یك كشور می تواند دولت و یا رهبر كمونیست داشته باشد به این شرط كه این رهبر و دولت در صدد پیاده كردن اجباری نظام كمونیستی برنیایند.
    برلینگوئر نوشته است كه ماجرای شیلی و بر اندازی «آلنده» بیش از هر رویداد دیگر اورا متاثر و با توجه به ادامه سیاست ضد سوسیالیستی دولت واشنگتن، نگران آینده چنین جنبش هایی ساخته است.

در قلمرو ادبیات

فوگارد: من یك نویسنده ام، نَه سیاستمدار، من هرچه را كه ببینم و احساس كنم می نویسم و نه به خاطر پول و مقام

فوگارد

«آتول فوگارد Athol Fugard» نویسنده ای كه همه تلاش خود را در راه حذف هرگونه تبعیض از زندگی بشر بكار برده است 11 ژوئن سال 1932 در جمهوری فدرال آفریقای جنوبی به دنیا آمد. معروفترین كتاب او «گره خون» عنوان دارد كه شرح مظالم نظام اقلیت سفید پوست آفریقای جنوبی نسبت به رنگین پوستان است.
بیشتر كارهای «فوگارد» سَبک نمایشنامه دارد. نوشته های او انعكاس واقعیات زندگانی روزمره بوده است. هرزمان كه در مراسمی فوگارد را به عنوان نویسنده بزرگ معرفی كرده اند گفته است كه هیچ بزرگی در خود نمی بیند، جز این كه مهارت او در توصیف حقایق، از شماری دیگر از مردم عادی بیشتر است.
فوگارد یك بار در برابر قاضی رژیم آرپاتید در دفاع از خود گفته بود كه او یك نویسنده است، نَه یك سیاستمدار كه برای نوشتن و گفتن؛ هزار ملاحظه داشته باشد و مواظب مقام و پول خود باشد و اضافه كرده بود: من هرچه را كه ببینم و احساس كنم به رشته تحریر می كشم تا جامعه ـ مردم و دولت ـ روشن شوند و راه حل مسائل یابند، نه به خاطر پول و مقام و مصلحت این و آن؛ تنها برای ارضای خودم و سعادت بشر، و بیان مشاهدات و انعكاس احساس و عواطف و اعلام فكر و نظر توطئه نیست و جرم نمی تواند باشد، بنا بر این من خلافی مرتكب نشده ام كه از خود دفاع كنم. من هرگز به قلم و حق و حقیقت خیانت نمی كنم، پای بر احساس خود نمی گذارم، لب فرو نمی بندم و قلم بر زمین نمی گذارم.

در قلمرو دانش

زادروز فیزیكدانی كه لایه اوزون را كشف كرد

Ch. Fabri

«شارل فابری» فیزیكدان فرانسوی كه لایه های اوزون را كشف كرد 11 ژوئن سال 1867 به دنیا آمد و 78 سال عمر كرد. وی ضمن مطالعه مبحث نور ، متوجه این لایه ها در جو بالای زمین شد .
آلایندگان در این لایه ایجاد تغییرات زیان آور می كنند كه یكی از آنها گرم شدن خارج از قاعده محیط زیست است.

در قلمرو رسانه‌ها

بی سابقه ترین هدیه به رئیس یک کشور:

    دولت قطر به دونالد ترامپ (چهل و هفتمین رئیس جمهوری آمریکا) که در ماه می 2025 از آن شبه جزیره واقع در جنوب خلیج فارس دیدن کرد، یک جمبو جت ـ بوئینگ 8-747 هدیه کرد که بهای آن حدود 400 میلیون دلار گزارش شده است (عکس بالا). این هدیهِ بی سابقه که دستمایه تفسیرهای متعدد قرار گرفته، طبق گزارش های رسانه ای قرار است که در دست وزارت دفاع آمریکا قرارگیرد و جانشین هواپیمای 40 ساله ویژه مسافرت رئیس جمهوری آمریکا ـ معروف به هواپیمای شماره 1 نیروی هوایی قرارگیرد و در پایان دوره ریاست جمهوری ترامپ (بیستم ژانویه 2029) به موزه و کتابخانه او داده شود. در حالی که طبق قوانین آمریکا، هر هدیه دولت خارجی، پس از تصویب کنگره، قبول شدنی خواهد بود. این هدیه 400 میلیون دلاری همچنین با اعتراض حزب دمکرات آمریکا و حتی برخی از هواداران ترامپ رو به رو شده است. قَطَر که تنها یک دهم جمعیت سه میلیونی آن بومی هستند و بقیه مهاجر و کارگر مهاجر و عمدتا از کشورهای جنوبی و جنوب شرقی آسیا درآمد سرشار از فروش گاز طبیعی دارد و از دوستان و متحدان آمریکا است. قطر تا سال 1971 تحت الحمایه انگلستان بود. در تفسیرها آمده است که در طول تاریخ دیده شده است که کشورهای کوچک همواره کوشیده اند که ضمن کسب معروفیت در رشته و رشته هایی، یک متحد بزرگ نیز داشته باشند تا احساس امنیت کنند و قطر در میان دو قدرت منطقه ـ ایران و سعودی قرار گرفته است و سازمان خبر رسانی الجزیره (متعلق به قطر) آن را معروف کرده است و اخیرا فرودگاه تازه سازِ دوحه و ... و نیاز کامل به دوستی با آمریکا دارد و آمریکا در قطر یک پایگاه نظامی. کشورهای واقع در جنوب و غرب خلیج فارس که درآمد سرشار از نفت و گاز طبیعی دارند و در کنار آمریکا قرارگرفته اند نگران هرگونه جنگ و درگیری در این منطقه هستند و این نگرانی خود را به ترامپ نشان داده اند.
     ـ ـ ـ ـ ـ
     نقل از مجله روزنامک، شماره 111 صفحات 18 و 19
     پی دی اف مطالب این شماره و همه شماره های قبلی مجله روزنامک در این آدرس:
     www.rooznamak-magazine.com

درباره حقوق انسان

از آن افغانستان تا این افغانستان

    در افغانستان که از 1980 تا 1985 یک بانو، معاونت ریاست آن کشور را برعهده داشت، در ماه می 2022 یک بانو ژورنالیست را از یک جلسه مصاحبه عمومی اخراج کردند ـ فعالیت زنان در این کشور بسیار محدود شده است.
    بانو آناهیتا راتِبزاد (آناهید ـ ناهید راتِبزاد) که هفتم سپتامبر 2014 و در 75 سالگی در آلمان درگذشت از سال 1980 تا 1985 نایب رئیس شورای ریاست جمهوری افغانستان (معاونِ رئیس جمهوری) بود و سال ها در این کشور مقامات دیگر داشت ازجمله وزارت و یک تحصیلکرده آمریکا بود. وی در گُلدَرّه افغانستان بدنیا آمده بود و با یک پزشک (جرّاح) ازدواج کرده بود و دارای دو فرزند شده بود.
    در پی روی کارآمدن دوبارهِ طالبان (پس از خارج شدن شتابزده نظامیان آمریکا و اعضای دیگر ناتو) و تشدید سختگیری نسبت به فعالیت بانوان در افغانستان ازجمله محدود شدن فعالیت ژورنالیستی آنان، اردیبهشت 1401 (ماه می 2022) «مرجان وفا» یک بانو ژورنالیست را به رغم داشتن حجاب اسلامی از یک جلسه مصاحبه عمومی که در شهر هرات ترتیب داده شده بود اخراج کردند. گویا وی تنها زنی بود که وارد آن جلسهِ مصاحبه برای تنظیم مطالبِ مطرح در آن برای رادیو شده بود که اخراج شد و این عمل انعکاس جهانی داشت.

     [نقل از شماره 93 مجله روزنامک www.rooznamak-magazine.com]

سایر ملل

روزی كه شهر «تروا» به دست یونانیان ویران شد

تصویرErastosthenes

طبق برآورد «اراتوستنسErastosthenes» ریاضیدان، جغرافیدان و فضاشناس یونانی تبار قرن سوم پیش از میلاد و محاسبات تقویمی قرون معاصر، شهر «تروا» یازدهم ژوئن سال 1184پیش از میلاد به دست یونانیان ویران شد. یونانیان اواخراپریل (48 روز پیش از تکمیل ویرانی) وارد این شهر شده بودند. «هومرHomer = هومروس» شاعر نابینای یونان باستان در «ایلیادIliad» به توصیف جنگ افسانه مانند تروا (ربوده شدن هِلِن دختر اسپارتی به این شهر، در اسارت «پاریس» تروایی قرار گرفتن او و ...) پرداخته است.

تصوير مجسمه Homer

شهری كه تخریب آن در این روز تکمیل شد هفمتین شهری بود كه هریك پس از دیگری در همان محل و بر روی ویرانه های یكدیگر در شمال غربی آناتولی (تركیه آسیایی) ــ نه چندان دور از رود گرانیكوس (محل نخستین جنگ اسكندر با ایران) و تنگه داردانل ــ ساخته شده بودند كه اینك به «حصار لیك» معروفند.
    طبق مطلبی كه بر یك سنگ مرمر باقی مانده از آن زمان حك شده است، ویران شدن تروا در سال 1208 پیش از میلاد و به روایت هرودوت 1250 سال پیش از میلاد مسیح و با تاكتیك خاص و خدعه (داستان برجای گذاردن اسب چوبی كه چند نظامی در شكم آن پنهان شده بودند و ...) اتفاق افتاده بود. با وجود این، مورخان و باستانشناسان سال 1184 پیش از میلاد را دقیق تر می دانند. تروا از سال 547 پیش از میلاد كه كوروش بزرگ بر دولت لیدی غلبه كرد در قلمرو ایران قرار گرفته بود و این منطقه حدود دو قرن توسط یك ساتراپ (استاندار) ایرانی اداره می شد.
    در اكتشافات یك باستانشناس آلمانی در سال 1870 دیوارهای سنگی آخرین شهر تروا از زیر خاك خارج شد (عكس پایین)

ديوارهاي سنگچين تروا

بولگانین و سرانجام سوسیالیسم شوروی ـ نامه بولگانین به آیزنهاور و پاسخ آن

Nikolai A. Bulganin

نیكلای بولگانین كه در دهه 1950 سه سال رئیس شورای وزیران (نخست وزیر) شوروی بود 11 ژوئن 1895 (طبق تقویم تازه، 30 ماه می) در شهر گورگی روسیه به دنیا آمده بود. او كه یك مهندس صنایع بود از جوانی وارد حزب كمونیست شده بود و پس از پیروزی انقلاب با ضد انقلاب (معروف به سفیدها) در منطقه فرارود (در آن زمان ترکستان روسیه) جنگیده بود. وی در سال 1931 شهردار مسكو، سپس رئیس بانک دولتی و از 1938 تا 1941 معاون نخست وزیربود. در زمان جنگ جهانی دوم رئیس کمیته دفاع و در سال 1947 وزیر دفاع شوروی شد. استالین وی را وارد دفتر سیاسی حزب كمونیست كرد و خروشچف به دلایلی كمك كرد كه بولگانین برجای مالنكف (كه پس از مرگ استالین، نخست وزیر شوروی شده بود) بنشیند و از1955 تا 1958 در این سمت باقی بماند. وی در آغاز حکومت خروشچف از مدافعان وی بود و بعدا از منتقدان کارهای او شد. در نتیجه، خروشچف كه دبیر كل حزب حاكم بود به همان گونه كه بولگانین را آورده بود وی را بركنار و در سال 1958 بازنشسته كرد و بولگانین بسال 1975 (24 فوریه) درگذشت.
مكاتبه 12 ژانویه 1958 بولگانین (که هنوز نخست وزیر بود) با آیزنهاور سندی جالب است. بولگانین در نامه خود اشاره كرده بود؛ در حالی كه شوروی سر جنگ با آمریكا ندارد، نمی داند كه چرا آمریكا همچنان به تقویت نظامی و یارگیری بر ضد آن ادامه می دهد و آیزنهاور پاسخ داده بود كه پیمان دوستی شوروی با رژیم پکن كه روی هم نزدیک به یك سوم جمعیت جهان را تشكیل می دهند هر دولت دیگری را هم كه جای آمریكا باشد نگران می كند و تا این نگرانی وجود داشته باشد افزایش آمادگی دفاعی ما اجتناب ناپذیر است. به علاوه، مسکو از اندیشه صدور مارکسیسم دست برنداشته است و بر کسی پوشیده نیست که هدف واقعی و قصد مسکو از عنوان کردن گسترش کمونیسم و حمایت از کمونیست های محلی چیزی جز سلطه بر کشورهای دیگر و نهایتا مقابله مستقیم با آمریکا نیست.
رهبران شوروی از زمان مالنكف به بعد، تنها شعار سوسیالیستی می دادند و در تكمیل بنای آن در شوروی كاری انجام نمی شد. همین رفتار آنان سرانجام به ویران شدن بنای نیمه تمام سوسیالیسم شوروی انجامید و ظاهرا تلاش پی گیری هم برای جمع آوری مصالح باقیمانده از بنای ویران سوسیالیسم این كشور برای استفاده در ساختن یك بنای تازه در جریان نیست.

خودسوزی روحانی بودایی در ملاء عام در شهر سایگون و نتایج آن ـ برخی از تفسیرها در این زمینه

«نگو دین دیمNgo Dinh Diem» رئیس وقت ویتنام جنوبی یك كاتولیك بود و دولت او با اكثریت بودایی قلمرو خود میانه خوبی نداشت و اعتراض آنان را باخشونت پاسخ می گفت و این، در حالی بود كه درگیری دولت سایگون (ویتنام جنوبی) با ویت كنگ ادامه داشت. 11 ژوئن سال 1963 «كوان دوكThich Quang Ducc» روحانی بودایی 66 ساله به منظور اعتراض به رفتار بد دولت اقلیت كاتولیكهای ویتنام جنوبی نسبت به اكثریت بودایی این سرزمین و نیز به خاطر برقراری صلح، در چهارراه یك خیابان سایگون در ملاء عام خودسوزی كرد و جان داد.
    وی (به همانگونه كه در دو عكس زیر دیده می شود) در برابر صف راهبانان بودایی بر سطح خیابان نشست، دعا خواند و یك راهب ظرف مواد سوختی را روی او خالی كرد و عمل خودسوزی بدون این كه «تیچ كوان دوک» تكان بخورد انجام گرفت و عكس و خبر این رویداد در صفحات اول روزنامه ها در سراسر جهان انتشار یافت و نظر جهانیان بیش از پیش به اوضاع ویتنام جنوبی جلب شد. این عکس ها توسط Malcolm Browne گرفته شده و وی را برنده جایزه پولیتزر روزنامه نگاری کرده است.
    دولت آمریكا که هنوز به میزان وسیع وارد جنگ ویتنام نشده بود برادر «دیم» را مسئول اعمال خشونت نسبت به بودائیان اعلام كرد و خواهان بركناری او شد. دولت آمریكا كه خشونت دولت «دیم» با بودائیان را یكی از دلایل عدم همراهی ساکنان ویتنام جنوبی با جنگ برضد ویت كنگ می دانست، هنری كابوت لاج را به سمت سفیر این كشور در سایگون منصوب كرد، ولی وی نیز موفق نشد كه «دیم» را به بركناری برادرش وادار سازد. بعدا یك جوان بودایی به همان سبك «تیچ كوان» خودسوزی كرد و ... و بالاخره در نوامبر همان سال دولت «دیم» در یك كودتای نظامی ساقط شد و ضمن این کودتا هر دو برادر كشته شدند. طولی نكشید كه دولت كودتا هم كه ظاهرا در نظر داشت با كمك فرانسه سیاست بی طرفی در پیش گیرد با یك كودتای دیگر سرنگون شد و مسئله پیچیده تر گردید و ....
    ماحصل برخی از تفسیرها درباره خودسوزی راهب ویتنامی و نتایج آن از این قرار است:
     دولت آمریكا كه در اجرای سیاست ضد کمونیستی خود و پیشگیری از گسترش نفوذ مسکو و پکن در جنوب ویتنام (و كل شبه جزیره هندوچین) برنامه داشت، ولی هنوز عمیقا وارد مسائل این منطقه نشده بود، در صدد استفاده از تاثیر انتشار عكس ها و خبرخودسوزی «تیچ كوان» در افكار عمومی جهانیان برآمده بود که بركنار شدن «نگو دین دیم» در یك كودتا و كشته شدن او، و نیز كودتای دوم كه كودتاگران قبلی را بركنار كرد فرصت بیشتری برایش فراهم ساخت و به صورت تمام عیار وارد مسئله ویتنام شد، ولی ظاهرا به هدف نرسید و در دهه بعد پس از تحمل 59 هزار كشته و زیان مالی سنگین منطقه را ترك كرد. تنی چند از مفسران (بدون ارائه سند) دو كودتای مذكور در ویتنام جنوبی را هم به حساب واشنگتن گذارده اند.

يك راهب بر بدن « كوان » مواد سوختي مي ريزد

كوان در ميان شعله هاي آتش همچنان استوار نشسته است

عکس رنگي بالاتر که بعدا انتشار يافته احتمالا رنگ آميزي دستي و يا ديجيتالي است ـ تصوير ترسيم شده «تيچ کوانگ» نيز به آن اضافه شده است

جوان سیاهپوست آمریکایی که به یک مرکز استخدام ارتش آمریکا حمله بُرد و کشتار کرد عمل خودرا موجّه اعلام داشت

عبدالکریم محمد

عبدالکریم محمد ـ یک سیاهپوست آمریکایی متولد ایالت تنسی که دوشنبه 18 خرداد (هشتم ژوئن 2009) در شهر لیتل راک (مرکز ایالت آرکانزا) وارد یک مرکز استخدام داوطلب برای ارتش آمریکا شده و در آنجا دست به تیراندازی زده و یک نظامی به نام ویلیام لانگ را کشته و یک نظامی دیگر به نام کیتون ازیک وولا را مجروح کرده بود چهارشنبه دهم ژوئن در راهرو مجتمع قضایی مربوط به خبرنگاران گفت که عمل او عادلانه و پاسخی به عملیات نظامی غیر عادلانه آمریکا در عراق و افغانستان بود ـ بالاخره باید کسی پاسخ جنگ ناعادلانه آمریکا را می داد. وی تاکید کرد که قاتل نیست بلکه مبارز راه عدالت و ایستادگی است.
عبدالکریم که در طول سفر به یمن، مسلمان شده و نامش را از کارلوس به عبدالکریم تغییر داده همچنین گفت با اینکه مسئول نگهداری از مادربزرگ سالخورده اش بود برای جلب افکار عمومی و پیشگیری از یک تعرض نظامی دیگر آمریکا دست به آن اقدام زد و اگر افراد دیگری هم در آنجا (مرکز استخدام برای ارتش) در دسترسش بودند همه را می کشت زیرا که داوطلبِ استخدام شدن در ارتش آمریکا یعنی اعلام آمادگی برای شرکت در کشتن سایر ملل ـ بویزه مللی که ابزار کافی برای دفاع از خود ندارند. جنگهای آمریکا دفاعی نیست و در مناطق دوردست صورت می گیرد که مرز مشترک با آمریکا ندارند که تعرض کرده باشند.

تعبیر غرب از سخنان پوتین در زادروز پتر بزرگ و علنی شدن قصد او به احیاء روسیه در وسعت زمان تزارها و توجیه عملیات ویژه نظامی در اوکراین

    نهم ژوئن 1672 ـ طبق تقویم میلادی جاری، زادروز پتر بزرگ است که در 1672 بدنیا آمد و از تمامی مناطق جدامانده روسیه و روس تبار، امپراتوری روسیه را به وجود آورد، یک قدرت کرد، صنعتی و پیشرفته ساخت با روش زندگانی اروپایی و ارتشی نیرومند با نیروی دریایی. وی که نهم فوریه 1725 (برپایه افق روسیه) درگذشت شهر سن پترزبورگ را ساخت و پایتخت کرد تا به اروپای مرکزی و غربی نزدیکتر باشد. پوتین هفتم اکتبر 1952 در همین شهر بدنیا آمده است و زمانی هم مقام بالایی در شهرداری این شهر داشت و شعبه حزب «روسیه، خانه ما» را در همین شهر تأسیس کرد. پتر بزرگ بمانند داریوش بزرگ (داریوش هخامنشی ـ شاه ایران که ساتراپی های ایران مشخص کرده که سنگنبشته آن موجود است) مناطق روسیه را نام برده و سند کرده است و «کی یِف» یکی از این مناطق روسیه ذکر شده است در ردیف مسکو.
    نهم ژوئن 2022 مراسم سیصد و پنجاهمین زادروز پتر بزرگ که به پدر روسیه معروف است چشمگیرتر از هر سال دیگر برگزار شد که پس از پیروزی انقلاب بلشویکی در اکتبر 1917 تا حدی کمرنگ شده بود و کمونیست ها، نخست نام شهر سن پترزبورگ را «پتروگراد» و پس از درگذشت لنین، «لنین گراد» کردند که پس از برکنارشدن حزب کمونیست از قدرت، به نام قدیم خود «سن پترزبورگ» بازگشت داده شده است.
    پوتین رهبر روسیه در نهم ژوئن 2022 در جمع «کارآفرین های جوان» سخنانی بر زبان جاری ساخت که رسانه های غرب آن را «علنی ساختن قصد احیاء روسیه در وسعت زمان تزارها تعبیر کرده اند و توجیه عملیات ویژه نظامی در اوکراین که محدود به اوکراین نخواهد بود». پوتین در نطق خود گفته است که تحریم، دیگر برندگی ندارد، تحریم کننده ـ خودش آسیب بیشتری خواهد دید و محال است بشود روسیه ـ بزرگترین کشور جهان به لحاظ وسعت و دارنده بیشترین سلاح اتمی و موشک های پیشرفته تر را در چهار دیواری (فِنس) قرار داد.
    به استنباط رسانه های غرب، پوتین ضمن این سخنان خودش را با پتر بزرگ مقایسه کرد و الزام به هرچه بیشتر، پیشرفته کردن روسیه و جمع کردن دوباره مناطق جداشده و جداکرده شده و مناطق متعلق به روسیه طبق اسناد تاریخ و به قول تفسیرنگاران غرب؛ Restoration

تاریخ از نگاهی به تصویر

«کریمه» در زمان نشست یالتا

    اجتماع سران ائتلاف ضد آلمان هیتلری در یالتا (کریمه) ـ آیا این عکس ثابت نمی کند که کریمه در آن زمان (نیمه دهه 1940) گوشه ای از روسیه شوروی بود که خروشچف ده سال بعد آن را به اوکراینِ شوروی بخشید. در نطق، مصاحبه و اعلامیه های رسمی و نیز مطالب ژورنالیستی باید به سوابق تاریخی استناد شود و به علاوه درس هایی که از تاریخ گرفته شده است.

    [نقل از شماره 93 مجله روزنامک www.rooznamak-magazine.com]

برخی دیگر از رویدادهای 11 ژوئن

0: طبق برخی محاسبات تقویمی، اسکندر مقدونی در این روز در سال 323 پیش از میلاد و در 33 سالگی در شهر بابِل (واقع در جنوب عراق امروز) درگذشت. وی در همدان بیمار شده بود و این بیماری، دیگر اورا رها نساخت.

1940: نروژ كه مورد حمله نظامی آلمان قرار گرفته بود و دهم ژوئن تسلیم شده بود به تصرف کامل نیروهای هیتلر درآمد.

1925: رضاشاه پهلوی در جریان دیدار از آذربایجان اعلام آمادگی کرد که با اسماعیل آقا سمیتقو كه قبلا چند بار با صدها مرد مسلح در مناطق مرزی ایران با تركیه ایجاد ناامنی كرده بود ملاقات كند تا مسئله از طریق مذاکره حل شود.

1967: یک شورش نژادی در شهر تَمپا در استیت فلوریدای آمریكا آغاز شد.

1981: در منطقه گُلباف (قبلا به نام گُوکGowk) واقع در استان کرمان زمین لرزه ای به شدّت 6 و 9 دهم در مقیاس ریشتِر روی داد و حدود 2 هزار تَن را کُشت.

1982: زد و خورد نیروهای اسرائیل و سوریه در خاک لبنان پایان یافت. اسرائیل نزدیك به 30 هزار نیرو وارد جنوب لبنان كرده بود.

1998: پروفسور «چارلز كد» زیست شناس بنام كه به اكتشافات مهم در زمینه بیوشیمی و حساسیّت (آلرژی) بدن و نقش هیستامین در این واکنش دست یافته بود در 87 سالگی درگذشت. پروفسور كد سازنده داروی آنتی هیستامین بود. وی همچنین ثابت كرد كه هنگام پرواز با هواپیما، خون بیشتری متوجه پای سرنشینان هواپیما می شود و گفت لازم است که پاها را مالش دهند و جا به جا کنند و در پروازهای طولانی، هر یکی دو ساعت یکبار از جای بلند شوند و قدم بزنند.

1999: نیروهای نظامی «ناتو» پس از برقراری تَرک مخاصمه میان اعضای این اتحادیه و صربستان (بخش باقیمانده از کنفدراسیون یوگوسلاوی) و وعده این کشور به خارج ساختن نیروهای خود از کوزوو، وارد این منطقه (کوزوو) شدند.

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com