Iranians History on This Day

روز و ماه خورشیدی و یا میلادی مورد نظر را انتخاب و كلید مشاهده را فشار دهید

میلادی

خورشیدی

13 اوت

جستجوی:

هدیه مولف
این سایت مستقل و بدون كوچكترین وابستگی؛ هدیه ناچیز مولف كوچك آن به همه ایرانیان، ایرانی تبارها و پارسی زبانان است كه ایشان را از جان عزیزتر دارد ؛ و خدمتی است میهنی و آموزشی كه خدمت به میهن و هموطنان تكلیف و فریضه است كه باید شریف و خلل ناپذیر باشد و در راه انجام تكالیف میهنی نیاز به حمایت مادی احدی نباید باشد، و نخواهد بود. انتخاب موارد برای نگارش و عرضه در سایت نظرشخص مولف است.

Select your preferred language to translate this page into.

لینک به این صفحه

ایران

پایان حكومت غزنویان بر ایران خاوری ـ نتایج حکومت 155 ساله غزنویان بر ایران خاوری: تجزیه هند و رونق شعر فارسی

13 آگوست سال 1152 علاء الدین غور با تصرف غزنه [شهری در افغانستان کنونی] به عُمر حكومت 155 ساله غزنویان بر ایران خاوری پایان داد*. حد غربی حكومت غزنویان بر ایران، ایالت ری بود. غزنویان نخستین دسته از طوایف تُرک زبان بودند که به ایران زمین مهاجرت کرده بودند.

سلطان محمود

اوج قلمرو غزنویان، در زمان سلطان محمود بود كه هند جنوب غربی را هم در چند تعرض متصرف شده و تا ساحل اقیانوس هند پیش رفته و معبد مهم هندوان در شهر سومنات (ایالت گجرات) هند را ویران ساخته بود. اگر این حملات نظامی سلطان محمود غزنوی به هندوستان صورت نگرفته بود، امروز كشوری به نام پاكستان مركب از مسلمانان هندوستان و ایجاد آن تنها به دلیل تفاوت دین! وجود نداشت. پاكستان 14 آگوست 1947 درست795 سال پس افتادن غزنه به دست غوریان) به وجود آمد. سلطان محمود انگیزه حملات نظامی خود به هند را ترویج اسلام اعلام كرده بود، ولی بیشتر مورخان انگیزه اصلی او از این حملات را كسب زر و عمدتا با غارت معابد هندوها نوشته اند. مهمترین كار سلطان محمود كه باعث بقای شهرت او شده است؛ توجه به ادباء و دانشمندان بود كه با آنان جلسات دیدار منظم داشت وبا اینکه زبان نیاکان او تُرکی بود، شعراء را تشویق و دلگرم به سرودن شعر فارسی می كرد و ادبیات فارسی در زمان او رونق گرفت.
    فردوسی كه تنها به خاطر وطنش و عشق به ایرانیان و نه چشمداشت دیگری، شاهنامه (تاریخ منظوم ایران باستان) را سرود و در سال 1025 میلادی فوت شد در زمان سلطان محمود می زیست و در زادگاه خود، توس، زندگی می كرد.
    به باور مورخان، جهانی شدن شهرت سلطان محمود و دودمان غزنوی باعث شد كه از آن پس در هر گوشه از جهان توجه پادشاهان و امیران به مؤلفان، شاعران و هنرمندان ـ تنها به خاطر باقی ماندن نام خودشان از طریق كارهای آنان افزایش یابد و از این رهگذر ادبیات و هنر نیز رونق یافت كه در عصر حاضر از این لحاظ، مطبوعات جای شاعران و مؤلفان قدیم را گرفته اند و مقامهای تراز اول هر كشور می كوشند كه شماری هر چه بیشتر از مقاله نگاران و اصحاب قلم را در كنار خود داشته باشند و یا دست كم اسباب رنجش آنان را فراهم نكنند و ....

    ـ ـ ـ ـ ـ

    * در همین روز در آگوست 2021، طالبان تصرف شهر غزنه را تکمیل کردند، که مدت زمانی پایتخت ایران بود و شهرت غزنویان از نام همین شهر است. طالبان همچنین در همین روز ـ 13 آگوست 2021، شهر هرات را و این شهر هم زمانی پایتخت و ولیعهدنشین ایران متصرف شدند و چند روز پیش از این فتوحات ـ در همین آگوست 2021، بر شهر زرنج ـ شهر یعقوب لیت، قهرمان استقلال ایران استیلاء یافته بودند.

نقل این مطلب بدون ذکر نشانی پایگاه و نام مولف (نوشیروان کیهانی زاده) ممنوع است زیرا که نتیجه تحقیقات شخص وی و نظر اوست.

«کرمان» 114سال پیش دارای روزنامه شد و اندکی بعد دارای 5 روزنامه و دو مجله ـ تاریخ کرمان، ساتراپی چهاردهم داریوش بزرگ در یک نگاه

یک ماه پس از افتادن تهران به دست مشروطه طلبان بختیاری، گیلان، مازندران، افراد یپرم خان ارمنی و سایر دمکراسی خواهان و پناه بردن محمدعلی شاه قاجار به ساختمان تابستانی سفارت روسیه در زَرگنده (قُلهَک) و پادشاه کردن پسر 13 ساله اش احمدمیرزا از سوی کمیسیون 28 نفره و تعیین نایب السلطنه برای او، شهر کرمان دارای روزنامه شد ـ به نام روزنامه اعتبار. ناشر این روزنامه محمدحسن طلبه و سردبیر آن میرزاغلامحسین بود.
    در پی شکست نیروهای دولتی از مشروطه طلبانِ مسلح در «بادامَک» و ورود مشروطه طلبان به تهران از دروازه بهجت آباد در 23 تیرماه 1288 (جولای 1909) و روز بعد (24 تیرماه) با تسلیم شدن سرهنگ لیاخوفِ روس فرمانده قزاق های دولتی، پایتخت ایران از کنترل دولت وقت خارج شده بود.
    با پیروزی دمکراسی خواهان، دو گروه سیاسی (عملا دو حزب) اعتدال و دمکرات پا به میدان فعالیت گذاشتند و زمینه برای انتشار نشریه غیر دولتی آماده شد.
    پس از انتشار روزنامه اعتبار، شهر باستانی کرمان در اندک مدتی دارای 5 روزنامه و دو مجله شد. درصد جمعیت باسواد کرمان در آن زمان، پس از تهران بیش از شهرهای دیگر ایران بود.
     و به این مناسبت نگاهی کوتاه به تاریخ کرمان:

    داریوش بزرگ در کتیبه خود، کرمان را به عنوان ساتراپی چهاردهم ایرانزمین ذکر کرده که تا دریای جنوب (خلیج فارس و دریای عُمان) وسعت داشت که در نیمه اول قرن گذشتهِ ه. ش. و تا دهه آخر پادشاهی پهلوی دوم، استان هشتم ایران بود که به رغم مخالفت و اعتراض کرمانی ها و نظر تاریخدانان، بخش هایی از جنوب، جنوب شرق و شرق آن و جزایر مربوط را جداکردند و دو استان هرمزگان و سیستان و بلوچستان ایجاد شد!. در سال 1401 موضوعِ بازهم کوچکترشدن استان کرمان و ایجاد یک استان تازه در مناطق جنوبی آن به مرکزیت جیرفت بمیان آمد که مجلس به دلیل قانونیِ کمتر از یک میلیون جمعیت داشتنِ این منطقه و اینکه با تأسیس ادارات تازه بر بودجه دولت خواهد افزود مخالفت کرد. حل مسئله تورّم و گرانی های ناشی از آن باید در اولویّت باشد.
    در زمان ساسانیان، استاندار کرمان را «شاه» می خواندند (کرمانشاه) و بهرام ساسانی که بعدا به عنوان بهرام چهارم (بهرام گور) شاه ایران شد قبلا شاه (استاندار) کرمان بود. کرمان یک استان خودکفای ایران است. از زمان کوروش بزرگ تا پایان عهد ساسانیان، کرمان بیشترِ ساز و برگ ارتش ایران را تأمین می کرد. کمبوجیا هخامنشی (کمبوجیه ـ کامبوزیا) در لشکر کشی به مصر، داریوش بزرگ در لشکرکشی به اروپا و منطقه اروپاییِ دریای سیاه، اشکانیان و ساسانیان در جنگ با رومیان سپاه کرمان را بکار برده بودند (که این سپاه در دوران پهلوی ها؛ لشکر 7 پیاده عنوان گرفت و در شهریور 1320 در برابر ورود نظامیان انگلیسی از هند به جنوب شرقی ایران مقاومت کرد). خسروانوشیروان با فرستادن نیروهای نظامی کرمان از طریق دریا به یمن، حبشی ها را از این سرزمین بیرون راند و یمن به خواست بزرگان وقتِ آن، وابسته به ایران شد. کرمانیان که بزرگترین آسیب را از آغامحمدخان قاجار دیدند در مبارزه برای کسب استقلال و حاکمیّت ملّی ایران به یعقوب لیث (نام پارسی او؛ رادمان پسر ماهک) کمک حیاتی کرده بودند. جنایت آغامحمدخان به کرمانیان در تاریخ بشر بی سابقه است. این جنایت، چند روز پیش از آغاز تابستان و طبق بیشتر نوشته ها ؛ 17 ژوئن در سال 1794 میلادی (خرداد 1173) روی داد که به دستور آغامحمدخان، 20 هزار جفت چشم از مردان کرمان درآوردند، چهار هزار نفر دیگر را کشتند و شماری را که اسیر شده بودند به عنوان برده فروختند و كرمان ـ شهر باستانی ایران را تخریب کردند. گناه کرمانیان تنها این بود که از آخرین حکمران زَند که مردی فروتن، مهربان و دلاور بود حمایت كرده بودند. خان قاجار در آن زمان هنوز بر تمامی کشور مسلط نشده بود و تاجگذاری نكرده بود كه اورا «شاه» خطاب كنند. چنین فاجعه بشری نهایتِ وحشی گری بود. [آغا به معنای خواجه و عنوان مردی است که فاقد توانایی جنسی است ـ بیضه های این خان قاجار را در نوجوانی قطع کرده بودند]. کرمان قبلا هم از متجاوزین برخاسته از شمال شرقی رود سیحون آسیب دیده بود که آغامحمدخان نیز از اخلاف قاجار نویان ـ شاهزاده مغول بود.
     کشف تمدن بسیار کهن در مناطق جیرفت، کَهنوج و شهداد از مناطق کرمان، قدمت تمدن و فرهنگ کرمانیان را 4 ـ 5 هزار ساله کرده است که شهرت کرامت، مهربانی، گذشت و مهمان نوازی دارند و مارکو پولو و دیگر دیدارگران غرب، این اوصاف را جهانی کرده اند.
    مورّخان پیش از میلاد، كـرمان (همه ساتراپی کرمان) را «بـوتیا Botia»، کارمانا، کِرمَن (کوشا، کاردان و کارکُن)، کریمان (نام پدر نریمان ـ حکمران هزاران سال پیشِ کرمان) و «كرمانیا» هم نوشته اند، ولی در نوشته های Ptolemaeus جغرافی دان و فضاشناسِ بِنام كه صدسال زودتر از پادشاهی اردشیر یکم می زیست به صورت «كرمان» درج شده است. در پاره ای نوشته های دوران ساسانیان، از آن به نامِ «بِه دسیر یا بِه دشیر Behdesir» هم یاد شده است و در دوره ای، و عمدتا در محاوره، آن را «گواشیر» می گفتند. آثار باستانی یافت شده در شهداد (از مناطق کرمان) ثابت می کند که کرمان دارای تمدن پارسی ـ ایلامی بوده است و یکی از شش طایفه پارسیان (آریایی ها ـ آریَن ها) در آنجا (شامل استان کرمان امروز و سیستان تا خلیج فارس و دریای عُمان و جزایر مربوط) زندگی می کردند.
     به نوشته چند باستان شناس و مورِّخ، گشتاسپ در هزاره دوم پیش از میلاد در کرمان آتشکده ساخته بود.
     مورخانِ تاریخ عهد باستان نوشته اند که کوروش بزرگ که پس از تصرف بابِل، «نبونید» پادشاه آن را بخشوده بود وی را به کرمان فرستاد تا در اینجا (دور از بابِل) زندگی کند و در همین شهر درگذشت.
     به نوشته استرابون و دیگر مورخان یونان باستان؛ اسکندر مقدونی در راه بازگشت از هندوستان، با لشکریان خود یک هفته و به گفته خودش و نوشتهِ مورّخِ همراهش؛ مهمانِ کرمانی ها بود.
    اردشیر ساسانی که در کنار دژ قدیمی کرمان (معروف به قلعه دختر) دژ دیگری ساخت که آثار آن باقی است پسر خود را استاندار کرمان کرد. اردشیر بابکان سَردودمان ساسانیان در نظر داشت کرمان را پایتخت ایران کند که پس از تصرف تیسفون تغییر نظر داد تا به قلمرو رومیان ـ اَبَرقدرت دیگر ـ نزدیک باشد.
     شاپور یکم پسر دیگر اردشیرکه پس از پدرش، شاه ایران شده بود در کتیبه اش، ساتراپی کرمان را در ردیف ساتراپی های ردیف اول ایران همچون پارس، پارت (خراسان بزرگتر، گرگان و شرق مازندران) و ارمنستان قرار داده است. نوشته اند که آخرین حکمران کرمانِ دوران اشکانیان، «هفتواد» نام داشت.
    درپی درگذشت شاپور سوم ـ شاه ساسانی ایران، یازدهم مارس سال 388 میلادی‌ (بیستم اسفند) بهرام برادر او و حكمران خطهِ كرمان، شاه ایرانزمین شد و به دلیل علاقه ای كه به كرمان داشت در همه عُمر لقب «كرمانشاه» را برای خود حفظ كرد. مورّخان رومی نیز در كتاب های خود او را «بهرام كرمانشاه» نوشته اند. وی بسیاری از فرماندهان واحدهای ارتش را از میان افسران کرمانی انتخاب کرد و همچنین مقامات دولتی مناطق شرقی ایران را. در زمان بهرام کرمانشاه، ارتش ایران 5 ژنرال کرمانی و 4 ژنرال ارمنی داشت. توسعه و به صورت شهر در آوردن کرمانشاه نیز در زمان پادشاهیِ «بهرام کرمانشاه» انجام شد که شهر به نام وی خوانده می شود.
    یعقوب لیث ـ قهرمان ملی ایرانیان پس از خارج ساختن کرمان از دست خلفای عباسی، در همین شهر سخن گفتن و نوشتن به زبان عربی را که حدود دو قرن برقرار بود ممنوع اعلام کرد و زبان فارسی در دستگاه دولتی نیز احیاء شد.
     مارکو پولو که در بازگشت از سفر چین به ونیز (ایتالیا) در سر راه خود مدتی در کرمان اقامت کرد، در خاطرات خود از فرهنگ پیشرفته، تمدن و مهربانی ویژه کرمانی ها یاد کرده است و سایر گردشگردان خارجی دوران صفویه و قاجاریه به همان صورت. گردشگران اروپاییِ آن دوران به ناسیونالیست بودن کرمانی ها نیز اشاره کرده و نوشته اند که در قرون وُسطا دهها سال آلتائیک ها (تُرک زبانان) بر کرمان حکومت داشتند، ولی کرمانی ها یک کلمه تُرکی یاد نگرفتند.
    کرمانی ها مراسم کهن ایران از جمله مراسم سده، شب یلدا، مهرگان، سیزده بدر و عید دیدنی های نوروزی را به همان صورت قدیم برگزار می کنند. هنوز شماری زیاد زرتشتی در کرمان زندگی می کنند.
    کرمان کنونی که علاوه بر شهرت قالی بافی و پَتِّه و تولید پسته، صنعتی ـ معدنی و اتومبیل ساز هم شده است به خاطر داشتن مراکز آموزش پزشکی و پزشکان بسیار ماهر قرار است به یک مرکز جهانی درمان و پیشرفت های پزشکی تبدیل شود.

صفحه اول شماره 20 اَمُرداد 1358 حاوی تیترهای خبرهای وقت

روزی که رجایی نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران شد

تیترهای بیست و دوم اَمُرداد 1397 چند روزنامه تهران از موضوعات وقت:

تأییدِ قطع ارز دولتی (دلار 4200 تومانی) به ایرلاین ها و دو برابر شدن بهای بلیت مسافرت خارج از کشور

خبرگزاری تسنیم ـ 21 اَمُرداد 1397: مهرداد تقی‌زاده معاون وزارت راه و شهرسازی با اشاره به موضوع تأمین ارز شرکت های هواپیمایی گفت: بانک مرکزی اعلام کرده است که دیگر نمی تواند ارز دولتی (دلار 4200 تومانی) در اختیار ایرلاین ها قرار دهد، از این رو ایرلاین‌ها باید بتوانند امورات خود را با ارز توافقی که گاهی دو برابر نرخ ارز دولتی است تنظیم کنند. [افزایش بهای بلیت مسافرت های خارجی به همان نسبت].
معاون حمل و نقل وزیر راه و شهرسازی درباره قراردادهای خرید هواپیما گفت: این قراردادها لغو نشده اند، اما به دلیل تجدید تحریم ایران‌ از سوی دولت آمریکا فعلا مسکوت مانده اند. قطعا بعد از این دوره، قراردادها دوباره عملیاتی خواهند شد.

در اَمُردادماه 1397، اصحاب نظر: اختصاص ارز به خدمات فرهنگی نباید منحصر به استاد و دانشجو باشد ـ پرهیز از بروکراسی ارزی ـ نظرات اصلاحی دیگر

در پی ابلاغ و انتشار بخشنامه 45 موردی معاملات ارزی در بیستم اَمُردادماه 1397، چند صاحب نظر این اقدام رئیس تازه منصوب شدهِ بانک مرکزی را در این شرایط برای کشور مفید دانستند، ولی اشاره کردند که «شماری از موارد» تا حدی مبهم اند زیرا که در آنها لفظ عام بکار برده شده و ممکن است معاملات ارزی را وارد کانال بروکراسی کند و توصیه کرده اند که بانک مرکزی در «پیروهایِ این بخشنامه» که وعده تنظیم و ابلاغ آنها را داده است جزئیات را بدست دهد با توضیح قلم به قلم.
    این صاحب نظران گفته اند که همانند کشورهایی که در طول یکصد سال اخیر (پس از جنگ جهانی اول) وضعیت کنونی ایران را داشتند (درگیر جنگ اقتصادی بودند)، بانک مرکزی ایران باید ره چنان روَد که رهروان رفتند و در ساختمان اداری خود [در خیابان میرداماد] و در چارچوب ادارات «عملیات ارزی» و یا «نظارت بر ارز»، چند گروه تخصّصی مستقر کند که افرادی که خود را مستحق می دانند، ولی در بخشنامه صریحا به خدمات آنان اشاره نشده برای دادن توضیح و ارائه مدرک و دریافت مجوّز خرید ارز که میزان آن طبق ضابطه مصوّب در چارچوب قرارداده شده است [محدود است] از صرافی ها و یا شعب بانک ها برپایه اصل عرضه و تقاضا (اصطلاحا؛ توافقی) به این گروهها مراجعه کنند. سپردن تشخیص مجاز بودن متقاضی به خرید ارز، به صرّاف و شعبه بانک ایجاد بروکراسی، رفت و آمدهای متعدد، جرّ و بحث اضافی و در نتیجه نارضایی می کند. برای مثال؛ در این بخشنامه، خدمات فرهنگی به تحصیل در خارج و یا سفر مطالعاتی استاد ـ فقط استاد! و از قبیل ـ آن هم پس از تأیید دانشگاه و وزارتخانه های مربوط محدود شده است که نه تنها کافی نیست بلکه ایجاد بروکراسی می کند و افراد از خدمت به ملت منصرف می شوند. مطالعه در خارج برای انتشار کتاب و ارتقاء معلومات مردم کشور، ایجاد آنلاین های فرهنگی به زبان فارسی، تأسیس مدرسه برای تدریس به زبان فارسی و ... هم خدمات فرهنگی هستند که در بخشنامه به آنها اشاره نشده است و ایست خدمت فرهنگی به وجود می آورد. آیا این خدمات فرهنگی اولویت دارند یا تأمین و انتقال ارز بابت حقوق و مزایای کارکنان خارجی دارای پروانه کار شاغل در وزارتخانه‌ها که در بخشنامه آمده است؟. در تصمیمات اخیر ارزی، بیش از معمول روی کلمات «ایرانی درون مرز ـ غیر مقیم» تأکید شده که تبعیض آمیز و بحث آور است.
    یک صاحب نظر ایرانی برون مرز و ساکن آمریکا گفته است که در این بخشنامه چنین آمده است: "تأمین و انتقال ارز بابت حمل جنازه و هزینه‌های وابسته به آن به داخل کشور جهت اتباع ایرانی مقیم ایران به دفاتر نمایندگی‌های دولت جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور با ارائه درخواست از اداره کل امور مالی وزارت امور خارجه به نرخ بازار بلامانع است.". آیا این مورد، قائل شدن تبعیض میان ایرانی برون مرز و ایرانی درون مرز نیست؟. پس از انقلاب، میلیونها ایرانی مقیم کشورهای دیگر شده اند و قانون اساسی تابعیت ایران را حق مسلم هر ایرانی می داند. بسیاری از ایرانیان برون مرز که در سنین بالا مقیم خارج شده اند وصیّت می کنند که جسدشان پس از فوت به شهر زادگاه منتقل شود و این کار هزینه دارد ـ هزینه ارزی. همچنین لازم است که بانک مرکزی تبدیل بخشی از مستمری بازنشستگان را هم در نظر می گرفت. جمع بالاترین دریافتی بازنشستگان در سال از 30 میلیون تومان تجاوز نمی کند که با نرخ امروز می شود حدود سه هزار دلار در سال، یعنی جمعا کمتر از واردات 200 اتومبیل. پس از پیروزی انقلاب و تا مدتی، دریافتی بازنشستگان برون مرز به ارز داده می شد. واردات کالا (جنس) به کشور کاری است که در دراز مدت زیان آور است و تولیدات داخلی را به حد اقل می رساند و می دانیم که همیشه نفت برای ارزآوری نیست.
    به باور این صاحب نظر، تأمین و انتقال ارز بابت هزینه اجاره و حق اشتراک شبکه‌های اطلاعاتی تا میزان 80 هزار یورو خیلی زیاد است، او که چنین رقمی را نشنیده است و یا خرید ارز برای انتشار آگهی در خارج از کشور!.
    وی گفته است: «بند 28 تأمین و انتقال ارز بابت تبدیل دارایی‌های ریالی مأمورین نمایندگی‌های خارجی سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های کشورهای خارجی در ایران به ارز» نیز ازجمله بروکراسی سازها است. کدام دارایی؟.

سایر ملل

پایان یك تمدن باستانی در قاره آمریکا با بكار بردن چندصد تفنگ بدست

تمدن باستاني درخشان آزتك: معبد ــ بقاياي عمارات ــ مجسمه سازي ــ صور فلكي ( زودياك ) و محاسبه تقويم

هرناندو كورتز Hernando Cortez افسر اسپانیایی روز 13 آگوست سال 1521 میلادی با تصرف مجدد شهر تنوچتیتلان Tenochtitlan (مكزیكوسیتی امروز) به عمر امپراتوری متمدن آزتك Aztec در مكزیك كه در زمینه علم و هنر پیشرفت چشمگیر داشت پایان داد. برتری اسپانیائی ها در جنگ با بومیان مكزیك، تنها اسلحه آتشین آنان بود.
كورتز (صرفا با هدف به دست آوردن طلا و نقره، و زمین برای استقرار جمعیت اضافی اروپا و به بیگاری كشاندن بومیان) با چندصد تفنگدار و تعدادی توپ ارتش دهها هزار نفری آزتكها را شكست داده بود!. مبدأ تقویم مكزیك باستان كه دست كمی از تمدن آسیای غربی نداشت از 13 اآگوست سال 3114 پیش از میلاد آغاز می شود و این تقویم و آثار ابنیه باستانی مكزیك محفوظ مانده و هویَت این ملت است.

روزی که «آتاتورك» رئیس جمهوری ترکیه شد

ژنرال مصطفی كمال پاشا 13 آگوست 1923 به سمت نخستین رئیس جمهوری تركیه انتخاب شد. تركیه نامی است که بر باقیمانده از امپراتوری عثمانی گذارده شده است. كمال پاشا به خاطر خدماتی كه به ملت تركیه كرده بود لقب «آتاتُرك = آتاتورک» گرفت. تغییر الفبای ترکیه از عربی به لاتین که دارای حروف «صدادار» است و تلفظ ها یکسان شده است از خدمات اوست. دیگر از خدمات او، قراردادن پاسداری از قانون اساسی ترکیه بر عهده ارتش است، بنابراین نقض اصول این قانون کار دشواری است.
اگر مصطفی کمال و چند همقطار و همفکر او نبودند و در برابر فاتحان جنگ جهانی اول مقاومت مسلحانه نکرده بودند امروز کشوری به نام ترکیه وجود نداشت. فاتحان جنگ جهانی اول با خاطرات 465 ساله خود از امپراتوری عثمانی، کمر به حذف بقایای آن بسته بودند. عثمانی در جریان جنگ جهانی اول، متحد آلمان بود و شکست خورد و متصرفات عربی آن جز سوریه و لبنان از آن انگلستان شد. سوریه و لبنان سهم دولت فرانسه شده بود.

مصطفي كمال (اتاتورك) در لباس افسري ارتش عثماني

آغاز تعرّض 300 هزارنفری ژاپن به شانگهای چین در 13 آگوست 1937 و تصرف آن در 26 نوامبر آن سال

ارتش امپراتوری ژاپن 13 آگوست 1937 تعرّض به شهر بندری بزرگ شانگهای چین را با سیصد هزار نظامی، 500 هواپیما، سیصد تانک و 1800 توپ آغاز کرد. آتش توپهای 130 ناو و ناوچه ژاپنی مستقر در آبهای ساحلی شانگهای نیز از این تعرض پشتیبانی می کرد. نبرد خیابانی دو نیرو سه ماه و 13 روز طول کشید و شانگهای سقوط کرد و به دست ژاپنی ها افتاد. دو هفته پیش از تعرض به شانگهای، ژاپنی ها شهر پکن را تصرف کرده بودند.
در این نبرد یکصد و پنجاه تا دویست هزار نظامی چینی کشته شدند. چینی ها عمدتا با سلاح سبک دفاع می کردند. آنان هنگام آغاز تعرض تنها 16 تانک در اختیار داشتند که تا 40 تانک افزایش یافت. جمع مدافعان شهر 750 هزار تَن بود که 180 هواپیمای نظامی از آنان پشتیبانی می کرد. چینیان به رغم این تلفات، در طول نبرد موفق شده بودند که نیمی از تاسیسات صنعتی شهر را از آنجا منتقل کنند. در جریان نبرد شانگهای، طبق گزارش ها بعدی (گزارش های پس از پایان جنگ جهانی دوم) ژاپنی ها نیز حدود 40 هزار تَن تلفات داده بودند.
ژاپنی ها پس از تصرف پکن و شانگهای، به 20 شهر دیگر چین تعرض کردند و در برخی از این شهرها بویژه نانکینگ قتل عام براه انداختند. جنگ ژاپن با چین در قرن بیستم ـ از سال 1931 تا سال 1945 در دو مرحله و 22 درگیری ادامه داشت. ژنرال ماتسوی، ژنرال یاناگاوا و ژنرال هاسه گاوا فرماندهان نیروهای ژاپن در تعرض به شانگهای بودند.

صحنه ای از نبرد شانگهای سال 1937 ـ زدو خورد در میانه ویرانه ها

زادروز فیدل كاسترو ـ برقرارکردن آموزش و پرورش و درمان رایگان در کوبا و بازنشستگی عمومی

کاسترو در هشتادمین زادروز ـ وی در این روز (13 آگوست 2006) در بیمارستان بود

13 آگوست، زادروز «فیدل كاسترو» رهبر انقلاب كوبا است ـ مردی كه پنج دهه در برابر دولت واشنگتن ایستاد و شكست نخورد. وی که در این روز در سال 1926 به دنیا آمده بود در سال 1959 رهبری كوبا را به دست گرفت و در این كشور نظام سوسیالیستی برقرار كرد.
    فیدل کاسترو در پی یک عمل جراحی دستگاه گوارش، از 31 جولای 2006 اختیارات حکومتی خودرا تفویض کرد و از 24 فوریه 2008 بازنشسته شد، ولی به دادن اندرز، نوشتن مقاله و دیدار با سران کشورها ادامه داد. وی 25 نوامبر 2016 درگذشت.
    مقالات فیدل کاسترو که پس از بازنشسته شدن از امور دولتی به نوشتن نظر پیرامون رویدادهای جهانیِ روز و مسائل و دادن اندرز روی آورده بود پس از انتشار در یک روزنامه دولتی در هاوانا، در رسانه های بزرگ جهان نقل می شد و مایه تفسیر قرار می گرفت. سران ملل بویژه کشورهای لاتین قاره آمریکا برای دیدار او و گرفتن اندرز، پی در پی به هاوانا می رفتند. در پی بازنشسته شدن فیدل، رائول کاسترو با رای مجمع ملّی کوبا بر جای برادر نشست که او نیز 24 فوریه 2018 خودرا از خدمات دولتی بازنشسته کرده است. رائول متولّد سوم ژوئن 1931 است. وی در جریان انقلاب مسلحانه کوبا، همرزم برادرش بود.
     كوباییان 13 آگوست 2006 هشتادمین زادروز كاسترو را بدون حضور وی كه در بیمارستان بستری بود به صورتی محدود جشن گرفتند. 13 آگوست 2006 کاسترو در پیامی به هموطنانش اطمینان داده بود که وضعیت مزاجی او رو به بهبود می رود و مراسم تولد او موکول به دوم دسامبر شود که در عین حال سالروز بازگشت او از تبعید به وطن و آغاز قیام مسلحانه است. روزنامه های کوبا با این پیام دو عکس از فیدل کاسترو را چاپ کرده بودند که در بیمارستان برداشته شده بود و یکی از عکس ها، او را در حال مکالمه تلفنی نشان می داد (عکسی که در سمت چپ ـ بالا درج شده است). این عکس که کاسترو را با نشاط و سرحال نشان می دهد چند روز پس از آن برداشته شده بود که رسانه های آمریکا با لحنی شادمانه خبر از بیماری شدید، تفویض اختیارات و احتمال قریب الوقوع بودن فوت او داده بودند. او 31 جولای 2006 در بیمارستان بستری شده بود. کاسترو یكی از شخصیت های مهم و تأثیرگذار در تاریخ معاصر جهان است که از آغاز قرن بیستم طولانی تر از هر فرد دیگر، بر یک کشور رهبری داشت.
     فیدل کاسترو در طول زمامداری خود موفق شده بود که بهترین روش آموزش و پرورش و درمان رایگان و بازنشستگی عمومی درجهان را در كوبا پیاده كند و یكی از مخالفت های دولت واشنگتن با او، در باطن همین نظام درمان رایگان است كه امر درمان در آمریكا مطلقا غیر دولتی و گرانتر از همه كشورها است. در هرحركت انتقادی از وضعیت گرانی درمان در آمریكا، منتقدین روش درمان در كوبا را به رخ مقامات واشنگتن می كشند.

کاسترو پس از انقلاب

دكتر فیدل كاسترو در دوران مبارزه مسلحانه ـ در عكس، چه گوارا و دو همرزم ديگر كاسترو ديده مي شوند

این عکسِ فیدل کاسترو در جولای 2015 و 15 ماه پیش از وفات از او گرفته شده بود

... و زنان آلمانی در انگلستان به کارگری گمارده شدند

دولت انگلستان كه بر اثر جنگ جهانی دوم دچار كمبود كارگر شده بود 13 آگوست سال 1947 بیست هزار زن آلمانی را از منطقه اشغالی آمریكا در آلمان به انگلستان كوچانید تا در كارگاههای این كشور مشغول به كار شوند. این زنان در زمانی به انگلستان انتقال یافتند که آلمان برای ترمیم خرابی های ناشی از جنگ به کارگر نیاز مبرم داشت و سرانجام مجبور شد که با مهاجرت کارگران از ترکیه و بلغارستان موافقت کند که بسیاری از آنان از همان زمان در آنجا مانده اند.

قضیه دیوار برلین و فریبی که روس ها خوردند

بخشي از ديوار برلين در 1962

    سیزدهم آگوست 1961 ساختن دیوار برلین آغاز شد. دولت کمونیست آلمان شرقی که از تشویق غرب به فرار اتباع خود به آلمان غربی و تبلیغات منفی که به دنبال داشت خسته شده بود تصمیم به کشیدن این دیوار سیمانی گرفت که 27 سال پا برجای ماند. برلینی ها بامداد 13 آگوست 1961 كه برای رفتن به كار از خانه های خود بیرون آمده بودند متوجه سیمهای خادار سراسری شدند كه شبانه شهر برلین (پایتخت دویچ رایك = امپراتوری آلمان) را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم كرده بود. بعدا این دیوار سیمی به دیوار بتونی تبدیل شد و کار برچیده شدن آن که مقدمه تامین وحدت آلمان قرارگرفت نهم نوامبر 1989 آغاز شد. آلمان تا زمان بیسمارک (نیمه دوم قرن 19) وحدت نداشت و دولت پروس به پایتختی برلین ارشدیت داشت. غرب در طول جنگ سرد دو بلوک وقت، از قضیه دیوار برلین بهره برداری تبلیغاتی فراوان کرد.
     در هفته ای كه به 12 آگوست 1961 ختم شده بود 12 هزار و پانصد تن از اتباع آلمان شرقی (بیش از هر هفته دیگر) از طریق برلین به آلمان غربی و سه دولت غربی مستقر در آنجا پناهنده شده بودند. در آن زمان، رسانه های غرب دفاتر بزرگ در برلین غربی و هنگ كنگ مستقر ساخته بودند تا فرار از چین و آلمان شرقی را هرچه تمامتر بزرگ كنند.
    نظامیان روسیه از بهار سال 1945 که برلین را تصرف کرده بودند تا زمان فروپاشی شوروی در شرق آلمان و نیمه شرقی شهر برلین مستقر بودند که دولت مسکو با گرفتن وعده هایی از غرب که به آنها عمل نشد، نظامیان خودرا از شرق آلمان و اروپای مرکزی و جنوب شرقی خارج ساخت که «ناتو» جای آنهارا گرفت و حتی در بالتیک شوروی سابق و در همان پایگاههایی که روسیه ساخته بود مستقر شده است!. روس ها به بهای 27 میلیون کشته برلین، شرق آلمان و ... را گرفته بودند. جمع کشتگان اتحاد جماهیر شوروی در جریان جنگ جهانی دوم 35 میلیون تَن بود که 8 میلیون نفر از آن غیر روس بودند. با توجه به اینکه جمعیت کنونی روسیه 142 میلیون نفر است و با احتساب روس های ساکن سایر جمهوری های جدا شده 185 میلیون، هر خانواده 5 نفری روس یک کشته داده است، بدون دریافت غرامت از مهاجم و بازماندگان مهاجم!.
    چند صاحب نظر در دهه اول قرن 21 و با مشاهده تحولات جهانی گفته بودند که خروج روسیه از مناطق متصرفه در جنگ جهانی دوم ازجمله شرق آلمان مانع طرح دعاوی آن در آینده و هر زمان که بخواهد نخواهد بود. به علاوه، با خروج دولت مسکو از شرق آلمان، جمهوری آلمان بزرگترین کشور اروپای غربی شده است و ممکن است روزی بنای نَه گفتن به آمریکا را بگذارد که انتظار دولت مسکو است. همچنین فروپاشی سریع و غیر استاندارد شوروی می تواند دائمی نباشد و هر آن که مسکو اراده کند غیر قانونی و غیر استاندارد بودن آن تجزیه را اعلام و دوباره ـ حتی با توسل به زور یکپارچه کند و توان این کار را هم دارد. طلوع قدرت های دیگر در برابر آمریکا، در آن زمینه به مسکو کمک خواهد کرد.

زندان با اعمال شاقه، بدن نلسون ماندلا را ضعیف کرد و مسلول شد ولی پس از پیروزی انتقام نگرفت

13 آگوست سال1988 نلسون ماندلا كه به بیماری سل ناشی از تضعیف بدن بر اثر ماندن طولانی با شرایط بد در زندان و تحمل اعمال شاقه مبتلا شده بود، از زندان به بیمارستان منتقل شد، زیرا خبر بیماری او به خارج از زندان درز كرده بود و دولت اقلیت سفید پوست آفریقای جنوبی که تحت فشار افکار جهانیان قرار گرفته بود راهی جز موافقت با انتقال او به بیمارستان نداشت.
ماندلا زنده ماند و پیروز شد و این بار نوبت او بود كه دولت سفید پوستان را به تاریخ بسپارد و عملا مدفون سازد. ماندلا پس از پیروزی انتقام نگرفت، هیچکس به خاطر کارهای گذشته اش تعقیب و مجازات نشد و به همین سبب کشور آسیب ندید و خود او محبوب جهانیان شد. ماندلا که 18 جولای 1918 به دنیا آمده بود پنجم دسامبر 2013 درگذشت. وی از 1994 تا 1999 رئیس جمهوری فدراسیون آفریقای جنوبی بود.

ماندلا در زمان پيروزي

کناره گیری فرماندار همجنس باز نیوجرسی (آمریکا)

تیتر و عكس صفحه اول شماره جمعه 13 آگوست 2004 روزنامه های آمریكا كناره گیری فرماندار انتخابی و 47 ساله نیوجرسی از این سمت بود. وی پنجشنبه بعد از ظهر در حالی كه بانویش «دینا» در كنارش ایستاده بود و دست در دست هم داشتند در یك مراسم رسمی و در برابر دوربین های تلویزیونی اعتراف کرد كه «همجنس باز و یك همجنس باز آمریكایی» است و چون نمی خواهد كه از این بابت به امور استیت نیوجرسی آسیب برسد، و صحنه رسوایی و هیاهوی سیاسی قرار گیرد كناره گیری می كند. وی گفت كه می داند عمل او خلاف اخلاق و پذیرفتنی برای بسیاری از مردم نیست.
جیمز مك گریوی از اعضای حزب دمكرات، تاریخ كناره گیری خود را 15 نوامبر2004 (13 روز پس از انتخابات آن سال) قرار داده بود تا بتواند در طول رقابت نامزدهای مقام ریاست جمهوری، از «جان كری» نامزد وقت آن حزب جانبداری كند.
تعجب در اینجاست كه مك گریوی با داشتن آن عادت، دو بار ازدواج كرده و دارای دو فرزند است.

جيمز مک گريوي (فرماندار انتخابي مستعفي) و بانویش «دينا»

خشونت پلیس آمریکا ـ به مایك والاس روزنامه نگار معروف هم دستبند زده شد!

مايک والاس

دستگیری «مایك والاس» روزنامه نگار كهنسال و معروف آمریكایی نمونه ای است از خشونت پلیس آمریكا كه در این كشور امری عادی است و به صورت یك عادت در آمده است و در سال های اخیر، از اخبار روزانه رسانه ها.
    دستگیری مایك (متوفی در هفتم اپریل 2012 در نود و چهار سالگی) 12 آگوست 2004 در شهر نیویورك صورت گرفت. والاس برای صرف غذا در یك رستوان نیویورك، با لیموزین (اتومبیل سواری كرایه ای با راننده) به آنجا رفته بود ولی در منطقه رستوران جای پارك كردن نبود.
     پلیس خواست به راننده كه در انتظار «جا» متوقف شده بود و گاهی هم جلو و عقب می رفت ورقه دادگاه و جریمه بدهد كه والاس واسطه شد و گفت كه اتومبیل پارك نكرده، راننده از آن خارج نشده و در حال حركت است و نمی توان به آن ورقه جریمه «دوبله» داد كه مامور مایك را به اتهام «حالت تهدید نسبت به پلیس» و «ممانعت از اجرای قانون» دستگیر و دستبند زد و به قرارگاه خود برد. با این كه والاس به مامور گفته بود كه دستنش آرتروز دارد و دردناك است؛ به او ستبند زده بود. مامور اشاره كرده بود كه مایك را شناخته است ولی نسبت به شهرت عمومی او اعتنا نمی كند. شهردار نیویورك كه مانند سایر شهرهای آمریكا بر پلیس هم ریاست فائقه دارد این عمل مامور را واكنش اضافی و قدرت نمایی غیر ضروری خوانده، نوعی عقده دانسته و گفته است كه اگر «مایك» یك تهدید است؛ پس من هم تهدید هستم.
    همان شبِ روزی كه مایك والاس (به خاطر هیچ) دستگیر شده بود (12 آگوست 2004) شبكه های تلویزیونی آمریكا خبر دستبند زده شدن به اورا پخش كرده بودند تا درسی برای پلیس و مقامات دولتی باشد كه اجازه ندهند ماموران از خود، واكنش بیش از حد نشان دهند.
     مایك در آگوست 2004 به رغم كهولت همچنان به كار گزارشگری برای مجله تلویزیونی سیكستی مینیتس شبكه سی. بی. اس. ادامه می داد و دو سال بعد اعلام بازنشستگی كرد. با وجود این، در آگوست 2006 به تهران رفت و با احمدی نژاد رئیس جمهور وقت مصاحبه كرد كه این گفت و شنید 13 آگوست همین سال از آن شبكه پخش شد.
     مایك در طول عُمر روزنامه نگاری اش، عمدتا یك ژورنالیست اینوستیگیتیو بود و پسر او کریس والاس (متولّد 1947) جای پدر را در تهیه گزارش های تلویزیونی اینوستیگیتیو، نوشتن تفسیر تلویزیونی و پخش نظرات درباره یک موضوع روز گرفته است و عمدتا با شبکه فاکس نیوز همکاری دارد.

برخی دیگر از رویدادهای 13 اوت

1868: در Arica ـ جنوب سرزمین پرو Peru واقع در آمریکای لاتین ـ در منطقه ای که بعدا ضمیمه کشور شیلی شده است زلزله روی داد و بیش از 25 هزار تَن را کشت. این زمین لرزهِ شدید، در اقیانوس آرام ایجاد سونامی کرد که تا هاوایی، استرالیا و نیوزیلند تلاطم به وجود آورد. این مناطق ساحلی اقیانوس آرام روی کمربند زلزله قرار دارند و هر چند وقت یکبار دچار زمین لرزه می شوند. در سال 2020 جمعیت پرو 34 میلیون گزارش شده بود. بیشتر مردم این کشور از بومیان و یا دو رگه هستند.

1899:

آلفرد هیچکاک Alfred Joseph Hitchcock سازنده انگلیسی فیلم سینمایی متولّد شد و در 29 اپریل 1980 ـ 81 سالگی درگذشت. وی در طول 60 سال بیش از 50 فیلم سینمایی تولید کرد. نخستین فیلم های او که از 19 سالگی وارد این حرفه شده بود بدون صدا ـ silent film بودند.

1905: در یک رفراندم، نروژی ها رأی به جداشدن از سوئد دادند که نتیجه رفراندم به اجرا درآمده است.

1907:

نخستین تاکسی (اتومبیل مسافربر کرایه ای با راننده) در تاریخ جهان در شهر نیویورک آغاز بکار کرد که از سال بعد در آمریکا اصطلاحا Taxicab خوانده شده است. تا آن زمان از درشکه استفاده می شد. نخستین شرکت تاکسی رانی آمریکا، از اتومبیل های وارداتی ساخت فرانسه استفاده کرد و بر سقف اتومبیل های خود علامت تاکسی نصب کرد که از اتومبیل های شخصی مشخص باشند. نصب این علامت در سراسر جهان متداول شده است.

1910:

در این روز Florence Nightingale معروف ترین پرستار در 90 سالگی فوت شد. وی بود که آموزش پرستاری را بنانهاد. شهرت نایتینگل از کمک به درمان نظامیان در جنک کریمه است. وی در کار درمان در این جبهه، به انسان مجروح ـ صرف نظر از ملیّت او و اینکه نظامیِ دشمن است و یا دوست توجه داشت. جنگ کریمه، جنگ چند کشور اروپایی با روسیه بود.

1946:

هربرت جُرج ولز H. g. Wells داستان نگار، مقاله نویس، بیوگرافی نگار و مفسر موضوعات اجتماعی درگذشت. وی در 1866 در انگلستان به دنیا آمده بود.

1954: سرود ملّی پاکستان به نام «پاک سرزمین یا سرزمینِ پاک» برای نخستین بار از رادیو پخش شد. سازنده سرود، عنوانِ قومی تَرانِه (ترانهِ ملی) بر آن نهاده بود. در اصطلاح پاکستانی ها، سرزمینِ پاک یعنی سرزمین مسلمانان.

1960: سرزمین آفریقایی 623 هزار کیلومتری واقع شده میان چاد، دو کشور کنگو، سودان و کامِرون که مستعمره فرانسه بود استقلال یافت و Central African Republic نامیده شده است و جمعیت آن در سال 2020 پنج میلیون گزارش شده بود. این کشور به دریا راه ندارد و پایتخت آن شهر Bangui است. دولت فرانسه دو روز پیش از سرزمین آفریقای مرکزی ـ (11 آگوست) به چاد مستعمره دیگر خود استقلال داده بود.

1960: مکالمه دو طرفه تلفنی از طریق ماهواره بالونی «ایکو ـ 1» عملی شد.

1966: در این روز اعلام شد که کمیته مرکزی حزب کمونیست چین ـ حزب حاکم، طرح مائو تسه دونگ رهبر کشور را با هدف زدودن کامل تفکّر کاپیتالیستی و برتری جویی فردی از فرهنگ چین و طرد مقامات دولتی که تفکر کاپیتالیستی در آنان مشاهده شده بود تصویب کرد که گام تازه انقلاب چین بشمار رفته است. دیری نگذشت که در اجرای این مصوّبه، انقلاب فرهنگی چین آغاز شد.

1985: در این روز در لندن اعلام شد که در یک بیمارستان این شهر یک عمل جراحی تعویض قلب و ریه روی یک کودک 3 ساله انجام شده است. این نخستین بار بود که تعویض قلب و ریه در یک عمل جراحی انجام شده بود که صفحه تازه ای در تاریخ علم پزشکی بشمار آورده شده است. این کودک از جمهوری ایرلند به انگلستان منتقل شده بود. این عمل تعویض قلب و ریه توأما، موفقیت آمیز اعلام شده بود.

2015: در یک انفجار انتحاری کامیونی در بغداد 76 تَن کشته و 212 نفر مجروح شدند.

2020: امارات عربی متحده و اسرائیل مناسبات سیاسی با یکدیگر برقرار کردند.

کارنامک نوشیروان (خاطره ای از مولف)

یک خاطره: توجه ویژه به ارمنستان و مقامات ارمنی تبار دولت مسکو در اخبار خبرگزاری پارس و رادیو ایران

    یک هفته مانده به اَمُرداد 1343 به دبیران تنظیم اخبار رادیویی خبرگزاری پارس (عمدتا بخش اخبار بین الملل) توصیه شد که با هدف انعکاس اهمیت ارمنستان و ارمنی که جدا از ایران و ایرانی نبوده اند، هرگاه که نام آناستاس میکویان Anastas Mikoyan در خبرها می آید، بنویسند رئیس ارمنی شورای عالی شوروی [رئیس جماهیریه]. میکویان که قبلا وزیر و معاون نخست وزیر و از برجستگان حزب کمونیست شوروی بود از 15 جولای 1964 (دهه آخر تیرماه 1343) رئیس شورای عالی شوروی شده بود. در آن زمان خبرگزاری پارس مستقیما اخبار رادیو ایران را تنظیم و به گویندگان و پخش می داد و نیز برای تلویزیون غیر دولتی ارسال می کرد. تا نیمه دهه 1340، ایران تلویزیون دولتی نداشت.
    این توجه خاص به اَرمنیان به تدریج گسترش یافت و فهرستی از ارمنیان بنام شوروی در اختیار خبرگزاری پارس گذارده شد تا هرگاه که نامی در اخبار از آنان دیده شود در کنار نامشان بنویسند: ارمنی.
    در این فهرست نام آرتم میکویان Artem Mikoyan سازنده جت جنگنده میگ، دریاسالار آواکیان، فیلدمارشال باباجانیان Hamazasp Babadzhanian، مارشال هوایی سرگی خودیاکوف و ... وجود داشت ـ و دهها نام دیگر. این فهرست به تدریج به اَرمنیان صاحب مقام در دوران تزارها هم رسید.
    می دانیم که لاوروف وزیر امور خارجه کنونی روسیه هم از ناحیه پدر، ارمنی است و بسیاری دیگر از مقامات دولت پوتین.

از راست:آرتم میکویان، فیلد مارشال باباخانیان و آناستاس میکویان

مطالعه این سایت و نقل مطالب آن با ذكر ماخذ (نشانی کامل سایت و نام مولف آن) آزاد است، مگر برای روزنامه های متعلق به دولت و دستگاههای دولتی؛ زیرا كه مولف این سایت اكیدا «روزنامه نگاری» را كار دولت نمی داند. روزنامه عمومی به عنوان قوه چهارم دمكراسی باید كاملا مستقل از دولت و سازمانهای عمومی باشد تا بتواند رسالت شریف خود را به انجام برساند.

تماس با مولف:

editor (a) iranianshistoryonthisday.com
n.keihanizadeh (a) gmail.com